Επτά εμπόδια που βάζεις στον εαυτό σου στο δρόμο προς την επιτυχία με αρνητικό αντίκτυπο, να καταλήγεις να μένεις στάσιμος στην επαγγελματική σου σταδιοδρομία ενώ εργάζεσαι σκληρά και κοπιάζεις. Διάβασε παρακάτω τις αιτίες που σου τις έχει παραθέσει λεπτομερώς το Texnologia.Net.
Υπάρχει ένας τέτοιος τύπος σε κάθε εταιρεία. Σίγουρα τον έχεις δει. Μπορεί να κάθεται στο διπλανό γραφείο ή να ακούς νέα του από τις Πωλήσεις. Εχει ταλέντο, έχει τη σωστή εμφάνιση και ξυρίζεται με θρησκευτική ευλάβεια. Η επιτυχία τού σφίγγει κάθε μέρα τη γραβάτα και του στρώνει το σακάκι. Κάτι συμβαίνει όμως και την τελευταία στιγμή σκοντάφτει πάνω στα μεγάλα λαγουδίσια αυτιά του και βλέπει όλες τις χελώνες να περνάνε τη γραμμή τερματισμού πριν από αυτόν.
Αυτός ο τύπος δεν είναι χαζός, δεν είναι ανίκανος ή τεμπέλης. Ξέρει τη δουλειά. Υποφέρει, όμως, από μία πάθηση, που τους πιάνει όλους κάποια στιγμή: βάζει εμπόδια στον εαυτό του. Επινοεί δυσκολίες εκεί που δεν υπάρχουν. Γίνεται ο χειρότερος εχθρός του εαυτού του. Θα σου δώσω το κλειδί για να εξουδετερώσεις επτά τέτοιες βόμβες.
Αναβλητικότητα
Έχω την τιμή να είμαι ένας από τους Τελευταίους Μεγάλους Αναβλητικούς, οπότε μη νομίζεις ότι δεν αναγνωρίζω τα οφέλη της. Πρέπει, όμως, να είσαι ζεν μάστερ για να μπορέσεις να την κάνεις τρόπο ζωής. Ξεκίνα εκτιμώντας ακριβώς ποια είναι η «τελευταία στιγμή» για ένα δεδομένο πρότζεκτ. Το προηγούμενο βράδυ δεν είναι η τελευταία στιγμή για ένα λόγο 40 σελίδων στη συνέλευση των μετόχων. Η τελευταία στιγμή για τέτοιου είδους εργασίες είναι ένας μήνας πριν από το προηγούμενο βράδυ. ένα μεγάλο πρότζεκτ γεννοβολά μικρότερα, τα οποία μπορούν να γίνουν το προηγούμενο βράδυ-, αλλά και άλλα τα οποία θέλουν πολύ περισσότερο χρόνο. Μάθε να τα ξεχωρίζεις.
Μικρό μάθημα αναβλητικότητας: οι Μεγάλοι Αναβλητικοί πρώτα περνούν από ένα στάδιο προαναβλητικότητας, στη διάρκεια του οποίου χρησιμοποιούνται όλα τα μέσα, τα οποία έχουν στη διάθεσή τους: παίξιμο με τους αντίχειρες, ενδελεχής παρατήρηση ταβανιού, ανήσυχα χτυπήματα ποδιού, ύπνος με τα μάτια ανοιχτά εν ώρα εργασίας. Στη συνέχεια απολαμβάνουν αυτή καθαυτή την αναβλητική συμπεριφορά, που συνήθως περιλαμβάνει την επεξεργασία άλλων πρότζεκτ, που έχουν φτάσει στην τελική φάση τους.
Με αυτόν τον τρόπο συνδυάζουν την αναβλητικότητα με το multitasking. Μετά την ολοκλήρωση, συνήθως με περιθώρια νανοδευτερολέπτων, του πρότζεκτ εντρυφούν σε μία περίοδο μετααναβλητικότητας, κατά τη διάρκεια της οποίας βρίσκουν τρόπους για το πώς να αναβάλλουν καλύτερα στο μέλλον. Για τους περισσότερους, όμως, η αναβλητικότητα είναι ένας δυναμίτης με πολύ μικρό φυτίλι κάτω από την καρέκλα τους. Μην παίζεις μαζί της αν δεν την κατέχεις.
Φανφαρονίτιδα
Αυτό το σύνδρομο συμπεριλαμβάνει την επινόηση ενός «στοιχείου», που θα βελτιώσει τη θέση αυτού που το παρουσιάζει σε ένα σημαντικό μίτινγκ. Το κακό είναι πως αυτό το «στοιχείο» μπορεί να εκτεθεί από πιο ώριμα μυαλά και κυρίως από αυτούς που το έχουν κάνει στο παρελθόν. Κάποτε ήμουν σε ένα μίτινγκ με άλλους δέκα τύπους και ο διευθυντής μας ρώτησε: «Τι μπορώ να πω στο τμήμα μάρκετινγκ για την τιμές του μπικιρουνίου;». Η ερώτηση είναι φανταστική, βέβαια, αφού δεν υπάρχει προϊόν που να λέγεται μπικιρούνι.
Ο Σωκράτης λοιπόν που ήταν επικεφαλής των μπικιρουνίων στην εταιρεία είπε: «Εχουμε την καλύτερη τιμή μπικιρουνίου στον κόσμο!». Ο διευθυντής ρωτά: «Μπορώ να το χρησιμοποιήσω αυτό το στατιστικό με ασφάλεια;». Ακολουθεί αγωνιώδης πεντάλεπτη σιωπή από την πλευρά του Σωκράτη, ενώ ανακατεύει χαρτιά με εκτυπώσεις Excel. Αποφαίνεται τελικά, αρκετά ιδρωμένος, ότι είχαμε την καλύτερη τιμή στα μπικιρούνια το Φλεβάρη του 2020, για πέντε ολόκληρα λεπτά. Μία άτυχη στιγμή για τον Σωκράτη, ένα μεγάλο μάθημα για σένα.
Περηφάνια στα αυτιά
Πρέπει να βρίσκεσαι πολύ κοντά στην κορυφή για να έχεις το δικαίωμα να αγνοείς όποιον προσπαθεί να σου τραβήξει την προσοχή. Υπάρχουν άνθρωποι που μοχθούν δεκαετίες για να το πετύχουν. Κάποια στιγμή είχε έρθει ένας τύπος στο Σχεδιασμό, μας είχε ψαρώσει όλους. Κατέβαινε σπανίως στην καφετέρια, πάντα μόνος του, και κάπνιζε κοιτάζοντας το άπειρο. Κυκλοφορούσαν φήμες ότι τον είχαν φέρει κυνηγοί κεφαλών από μία εταιρεία κολοσσό από την Αμερική και ότι είχε μεταπτυχιακό από το Χάρβαρντ. Μετά από ένα μήνα, σε ένα άσχετο μίτινγκ για το πού κατευθύνεται η εταιρεία, σηκώθηκε και μίλησε για είκοσι εντελώς αδικαιολόγητα λεπτά. Ο διευθυντής είχε γίνει κόκκινος μέχρι να δεήσει να σταματήσει.
Μετά, άραξε στην καρέκλα, έστειλε κάπου οκτώ μηνύματα με το κινητό του, κοίταξε τη θέα της Πανεπιστημίου από το παράθυρο, έβαλε και ξανάβαλε καφέ και γενικά έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για να δείξει ότι αγνοούσε την ύπαρξή μας. Τον σιχαθήκαμε όλοι τόσο πολύ, που δεν καλέστηκε ξανά σε κανένα μίτινγκ. Πολλά καράβια έχουν βυθιστεί από απρόσεκτους καπετάνιους. Στήσε αυτί κι άκου, έτσι ώστε να μην είναι το δικό σου αυτό που θα προσαράξει πάνω στη Φαλκονέρα.
Υποειλικρίνεια
Δεν εννοώ τα ψέματα. Λίγοι έχουν το θράσος να πουν ψέματα στον προϊστάμενό τους για ένα εταιρικό θέμα. Μιλάω για το πολύ πιο κοινό λάθος τού να φοβάσαι να πεις στον προϊστάμενο αυτά που υποθέτεις ότι δεν θέλει να ακούσει. Ο Ιγνατιάδης, ο προηγούμενος διευθυντής πωλήσεων, έπρεπε να δίνει αναφορά στο διοικητικό συμβούλιο κάθε Τρίτη.
Το πρόβλημα είναι ότι φοβόταν να πει τι πραγματικά συμβαίνει. Ωραιοποιούσε πολύ τα πράγματα. Αργότερα, ο επικεφαλής του οικονομικού τμήματος έδινε μια ρεαλιστική εικόνα της κατάστασης. Μετά από λίγο καιρό, όταν έφτανε η ώρα του Ιγνατιάδη, ο γενικός διευθυντής έλεγε: «Ωραία, και τώρα ένα μάτσο ψέματα από τον Ιγνατιάδη όσον αφορά τις πωλήσεις». Μετά απ αυτό δεν άργησε να πάρει δυσμενή μετάθεση.
Υπερειλικρίνεια
Δεν υποστηρίζω ότι ο προαναφερόμενος διευθυντής πωλήσεων θα έπρεπε να είχε πει «διανύουμε το χειρότερο τρίμηνο στην ιστορία της εταιρείας. Ο σώζων εαυτόν σωθήτω!» και να βουτήξει από το παράθυρο. Αυτό δεν θα βοηθούσε κανέναν. Πολύ καλύτερο θα ήταν να είχε πει «υπάρχει ένα μικρό πρόβλημα, το οποίο μπορούμε να λύσουμε με περισσότερη δουλειά στις εβδομάδες που έρχονται». Το μήνυμα περνά χωρίς να θιχτεί κανείς. Τα ανώτερα στελέχη πρέπει να ακούν την αλήθεια, εκτός κι αν η αλήθεια δεν θα χρησιμεύσει ούτε σε αυτούς ούτε στην εταιρεία με κάποιον τρόπο.
Σε αυτήν την περίπτωση, η καλοσύνη είναι η καλύτερη τακτική. Θυμήσου ότι η αλήθεια είναι σαν τη σοκολάτα: όταν είναι λίγη, σου χαρίζει μεγάλη δόση ευτυχίας. Η πάρα πολλή μπορεί να αποβεί μοιραία. Ο έξυπνος και καθόλου αυτοκαταστροφικός παίκτης θα δώσει στο αφεντικό να καταλάβει περίπου πού βρίσκονται οι νάρκες, αλλά δεν θα του δώσει αρκετές πληροφορίες, έτσι ώστε να πανικοβληθεί και να τρέξει κατά πάνω τους ουρλιάζοντας «αέρα!».
Κακός μπελάς
Ο πρώτος προϊστάμενός μου ήταν ένας τύπος που σήκωνε συζήτηση μέχρι τις 11.00 το πρωί. Από εκείνη την ώρα και μετά φερόταν με τον χειρότερο τρόπο. Αντιμιλούσε στους ανωτέρους του, τρομοκρατούσε τους υφισταμένους του (και μένα) και γενικά δεν μιλιόταν για κανένα λόγο. Ολοι, ακόμα και ο γενικός, φοβούνταν να του μιλήσουν. Οταν μιλούσε, τον άκουγαν, γιατί οι ιδέες του ήταν πάντα καλές και σωστά στηριγμένες. Αρα, όταν τελικά απολύθηκε, δεν ήταν η ποιότητα της δουλειάς του αυτή που έφταιγε.
Ήταν ότι δεν μπορούσες να αισθανθείς καλά όταν βρισκόσουν στον ίδιο όροφο μαζί του. Δεν μπορούσες να συζητήσεις χαλαρά γύρω του, γιατί σε σταύρωνε στον τοίχο. Είμαι σίγουρος ότι έχεις διάφορα πράγματα, που σου καταστρέφουν την ημέρα σου. Αλλά αν δίνεις τέτοια εντύπωση, οι άνθρωποι που είναι από πάνω θα το καταλάβουν. Γίνε λίγο πιο χαρούμενος. Το λιγότερο που μπορείς να κάνεις είναι να σκεφτείς τη στρατηγική σου και να κρατήσεις τις διαφωνίες σου με το σύμπαν για τον εαυτό σου.
Κακή διαχείριση ευθύνης
Πολλοί κάνουν λάθος σε αυτόν τον τομέα. Φυσικά και θέλεις να λαμβάνεις τα εύσημα για τη δουλειά που κάνεις. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να δουλεύεις με τέτοιον τρόπο, έτσι ώστε α) να αναγνωρίζεσαι ως η αιτία της επιτυχίας και β) οι άλλοι να θέλουν να σου δώσουν τα εύσημα. Το να ικανοποιείς και τα δύο κριτήρια δεν είναι πάντα εύκολο. Δεν θες να φανείς σαν αυτόν που θέλει να κλέβει την ευθύνη για δουλειά που έκαναν άλλοι. Ενας απλός κανόνας είναι να προσπαθείς να λάβεις το 70% της ευθύνης που σου αναλογεί και να μοιράζεις το υπόλοιπο σε άλλους. Μετά υπάρχει το θέμα της ευθύνης σε περίπτωση λάθους.
Οι αληθινοί πρωταθλητές δεν την αποφεύγουν όταν είναι δική τους. Δεν υπάρχει τίποτε χειρότερο για έναν προϊστάμενο από μία νυφίτσα που κρύβεται πίσω από άλλους όταν φτάνει ο λογαριασμός για τα λάθη που έκανε. Το πώς διαχειρίζεσαι την ευθύνη βασίζεται απολύτως στη σχέση σου με τον προϊστάμενό σου. Αν θέλει να πάρει τα εύσημα, δώσ’ του τα.
Αν θέλει να πάρεις την ευθύνη για ένα λάθος του, ανάλαβέ την. Ο άνθρωπος που αποφασίζει για την επόμενη αύξησή σου δεν πρέπει να είναι εχθρός σου. Βέβαια, αν κάποιος στο επίπεδό σου πάει να κάνει κάτι παρόμοιο, κόψ’ του τα πόδια. Αυτό που κάνουμε εδώ είναι να σχεδιάζουμε τη στρατηγική σου, όχι την άνευ όρων παράδοσή σου.
