Άρθρο της Μαρίας Παπαδοπούλου.
Κάθεσαι στην ωραιότατα απλωμένη στην άμμο πετσέτα σου, ή στο καναπεδάκι του κομμωτηρίου όπου περιμένεις τη σειρά σου για να λούσεις το μαλλί, ή ακόμα ακόμα και στο καθιστικό του σπιτιού σου με τον ανεμιστήρα αγκαλιά, έτοιμη να βυθιστείς ανενόχλητη στην ανάγνωση του αγαπημένου σου περιοδικού (την πλούσια ύλη του Texnologia.Net την έχεις ήδη διαβάσει στη δουλειά από τον υπολογιστή). Δεν βλέπεις την ώρα να μάθεις τα τελευταία gossip, να διαβάσεις απερίσπαστη όλα τα γυναικεία άρθρα που σε αφορούν και ν’ αφεθείς στη χαλάρωση που σου προσφέρουν οι πολύχρωμες σελίδες του καταδικού σου αυτού γυναικείου πανέμορφου κόσμου.
Μέχρι που γυρνάς την πρώτη σελίδα, τη δεύτερη, φτάνεις στη μέση του εντύπου κι αρχίζεις να νιώθεις έναν κόμπο στο λαιμό και μια επίμονη δυσφορία που όσο περισσότερο τις κοιτάς τόσο επιδεινώνεται. Ποιες; Μα τις υπέροχες σταρ και στάρλετ που παρελαύνουν μπροστά στα μάτια σου, πιο εντυπωσιακές κι αψεγάδιαστες η μία απ’ την άλλη και που με το τέλειο παρουσιαστικό τους και την αδιαμφισβήτητή τους υπεροχή σε κάνουν άθελά σου να σκεφτείς «Εγώ δεν πρόκειται να γίνω ποτέ τόσο όμορφη γιατί απλούστατα είμαι χάλια».
Η Kate έχει απαράμιλλο στυλ και κάνει μοναδικό ντύσιμο. Η Scarlett διαθέτει υπέροχα χείλη κι εντυπωσιακότατο μπούστο. Η Penelope σαγηνεύει με το μεσογειακό της ταμπεραμέντο, γι’ αυτό άλλωστε έχει καβατζάρει τον πιο γοητευτικό μεσογειακό γκόμενο που κυκλοφορεί στην πιάτσα του Hollywood. Η Jennifer εντυπωσιάζει με τα όμορφα μάτια και το χαμόγελο της, αλλά και τη χάρη του κοριτσιού της διπλανής πόρτας που τη χαρακτηρίζει, η Cameron έχει τέλειο κορμί και πρώτο μπόι κι η Angelina… καλά, αυτή τα έχει όλα τέλεια. Και φυσικά τι να πει κανείς για τη… Megan Fox της αλληνής! Και εσύ η Κατερίνα, η Μαρία, η Κούλα που δεν την ξέρει κανείς, έχεις κύκλους κάτω απ’ τα μάτια το πρωί που σηκώνεσαι, ψωμάκια γύρω απ’ την περιφέρεια κι όσες κρέμες κι αν απλώνεις στα μπούτια σου το βράδυ πριν κοιμηθείς αρκετή κυτταρίτιδα. Γιατί η φύση να μην έκανε σωστά τη δουλειά της για όλες;;
Αλήθεια, έχετε σκεφτεί με τόσο άπιαστα πρότυπα γυναικείας ομορφιάς που μας σερβίρουν πόση πίεση τρώμε καθημερινά εμείς οι γυναίκες; Μπορεί να μην το κάνουμε συνειδητά, αλλά πολλές φορές την ημέρα συγκρίνουμε τον εαυτό μας μ’ αυτές τις αψεγάδιαστες καλλονές και φυσικά βγαίνουμε πάντα μείον. Κι αυτό μας δημιουργεί συναισθήματα κατωτερότητας, θέλουμε πάση θυσία να τους μοιάσουμε και τρέχουμε και δεν φτάνουμε στα ινστιτούτα και τα κομμωτήρια μπας και τουλάχιστον πετύχουμε αν μη τι άλλο το πάλαι ποτέ avant-garde μαλλί της Beckam (άσχετα αν η γυναίκα είναι ατάλαντη, ανέραστη και προβληματική)!
Η ζωή δεν είναι εύκολη για τις γυναίκες. Αν οι άντρες ασχολούνται σε περιορισμένο βαθμό με την εμφάνισή τους (γιατί αν το παρακάνουν υπάρχει ακόμα και στις μέρες μας ο φόβος να θεωρηθούν ρηχοί, υπερφίαλοι και στη χειρότερη gay), εμείς οι γυναίκες δίνουμε καθημερινά τη μάχη για την κατάκτηση της ομορφιάς και την επιβράδυνση του γήρατος. Κι όσο κι αν γκρινιάζει το έτερον ήμυσι για τα λεφτά που χαλάμε για το beauté μας και το χρόνο που σπαταλάμε στην τουλέτα, εννοείται ότι μας θέλει στην τρίχα και κουκλίτσες κι όχι απλές θνητές. Γιατί κούκλες έχει συνηθίσει αγάπη μου να βλέπει παντού γύρω, κούκλες θέλει να βλέπει και στο σπίτι του!
Τώρα δε, το καλοκαίρι τα πράγματα για μας κορίτσια είναι ακόμα χειρότερα. Τολμάς να βγεις από το σπίτι σου αν δεν έχεις τέλειο μανικούρ και πεντικούρ; Δεν τολμάς (όλοι στα νύχια σε κοιτάνε, αμάν πια!). Μια ριζική αποτρίχωση για να φοράς με αυτοπεποίθηση το μπικίνι δεν θα την κάνεις; Θα την κάνεις και θα πεις κι ένα τραγούδι, εκτός φυσικά αν θες να μοιάζεις με τον Γκάλη. Μια ανταύγεια, ένα σολάριουμ, ένα εξτένσιον, ένα ψεύτικο νύχι τέλος πάντων δεν θα το φορέσεις για να ‘σαι πιο εντυπωσιακή τώρα το καλοκαίρι; Θα το φορέσεις. Μπας και μοιάσεις στην τάδε γυναίκα εξωφύλλου κι ανεβεί κι εσένα λίγο η αυτοεκτίμησή σου.
Α πα πα, θα τα κάψω τα περιοδικά μου. Τη μανούλα μου θα ακούσω που πάντα με συμβούλευε να διαβάζω λογοτεχνία και να δείτε αναγνώσματα που θα φέρω εγώ φέτος στην παραλία. Τέλος τα περιοδικά κι οι σαχλές φυλλάδες, μόνο Shakespeare, Tolstoy και κανέναν Ντοστογιέφσκι. Και… στο διάολο τα πρότυπα!
