Aragami (video game)

Stealth video game όπου παίζετε σαν ninja με shadow skills και σκοπό να ελευθερώσετε το Kyubi.

Βέβαια όλα αυτά δεν σημαίνουν τίποτα καθώς τα ξεπέρναγα με το παραπάνω αλλά λόγω Unity το game σέρνονταν.

Ε άι και στο διάολο Aragami.

Ίσως να φταίει επειδή πλέον είμαι και εγώ στο industry, ή επειδή αντιπαθώ τη Unity, ή απλώς επειδή το WordPress γταλαιπωρεί και έπρεπε να γράψω αυτό το review δύο φορές, αλλά πλέον δεν δείχνω όση ανοχή έδειχνα παλιά στα indie. Και oh boy, το Aragami Και όμως αυτό το βιντεοπαιχνίδι χρειάζεται μεγάλη ανοχή και αντοχή για να το παίξεις, αλλά πόσο μάλλον να το περιγράψεις.

Story

Είστε ένα Aragami, δηλαδή ένα Ιαπωνικό spirit of vengeance (όχι, όχι onryou. Αυτό θα παραήταν cool για το game). Σας κάλεσε η Yamiko, μία πανέμορφη, αιθέρια ύπαρξη που ακόμα και ο πιο ηλίθιος αναγνωρίζει μέσα στο πρώτο πεντάλεπτο το πολύ ως villain. Εγώ προσωπικά το μάντεψα από τα πρώτα 30 δεύτερα του παιχνιδιού (όχι, δεν υπερβάλλω, εννοώ κυριολεκτικά 30 δεύτερα), καθώς σας καλεί μπροστά από ένα άγαλμα του Nine-Tails και σας ζητάει να σπάσετε τα seals που την κρατάνε φυλακισμένη.

Σοβαρά με το ρυθμό που πετάει ξεδιάντροπα hints το παιχνίδι θα ήταν μεγαλύτερο twist αν στο τέλος όντως ήταν μία απλή damsel in distress. Αυτοί που την κρατάνε φυλακισμένη είναι ο στρατός Kaiho, μία οργάνωση που χρησιμοποιεί το φως για να πολεμάει, το οποίο είναι και η μοναδική σας αδυναμία, ώ τι ατυχία.

Gameplay

Το Aragami είναι ένα καθαρό stealth game. Ο Aragami σας δεν έχει health bar και είναι φτιαγμένος από σκιά, που σημαίνει οτι με ένα απλό hit από οποιοδήποτε lightsaber που κουβαλάνε οι άπειροι Kaiho παθαίνετε αυτόματα. Βέβαια και εσείς δεν πάτε πίσω, καθώς for all intents and purposes είστε ninja που χρησιμοποιεί shadow τεχνικές. Και ναι, με το αντίστοιχο skill αυτό σημαίνει και kagebushin.

Από τη στιγμή που βρεθείτε δίπλα σε ένα εχθρό και τον κοιτάζετε εμφανίζεται το button για instantkill, οπότε μην περιμένετε μάχες και ανταλλαγές χτυπημάτων στον τίτλο, τα πάντα αποφασίζονται σε μισό δεύτερο, είτε όταν θα βρεθείτε δίπλα στο θύμα σας, είτε όταν θα σας εντοπίσει πρώτο αυτό.

Στη συντριπτική πλειοψηφία του παιχνιδιού θα κινείστε μέσα σε καθαρά “Ιαπωνικά” περιβάλλοντα, τα οποία είναι κατά βάση πολύ όμορφα. Δυστυχώς εκεί τελειώνουν και τα θετικά του παιχνιδιού καθώς μετά τις πολύ καλές πρώτες εντυπώσεις παίρνει την κατρακύλα.

Το πρώτο και μεγαλύτερο πρόβλημα του Aragami είναι το απελπιστικά μικρό crosshair και η έλλειψη target-lock. Αυτό όπως καταλαβαίνετε οδηγεί σε πολλές βλακείες, με τους αντιπάλους μου να είναι σε απόσταση αναπνοής και να τραβάνε τα sword τους, αλλά επειδή εγώ σημάδευα 0.21 ίντσες πιο αριστερά το κουμπί για το instakill δεν έλεγε να εμφανιστεί, παρόλο που τους κοίταζα φάτσα κάρτα. Αυτό δυστυχώς δεν συνέβη ούτε μία ούτε δύο φορές. ενώ ακόμα χειρότερα αυτή η απαίσια έλλειψη aim-assist οδηγούσε και σε πολλά αποτυχημένα shadow teleports (πείτε τα blinks). Και μιλώντας για τα blinks…

Ένα από τα βασικά abilities του Aragami σας είναι η δυνατότητα να τηλεμεταφέρεστε σε οποιαδήποτε σκιά του περιβάλλοντος, επιτρέποντάς σας συνήθως να εμφανίζεστε πίσω απ’τους αντιπάλους σας χωρίς αυτοί να πάρουν χαμπάρι τίποτα.

Βέβαια το mechanic μόνο τέλειο δεν είναι καθώς λόγω του μικροσκοπικού crosshair που αναφέρθηκε παραπάνω πολύ συχνά θα καταλήξετε να κάνετε teleport στη μέση ενός camp αντί για τη σκιερή γωνία που θέλατε. Ταυτόχρονα σημαίνει οτι σε στιγμές πανικού, που έχετε 2-3 δευτερόλεπτα να δράσετε το teleport μπορεί να αποδειχθεί πολύ αναποτελεσματικό, καθώς δε λέτε να βρείτε σκιά γύρω σας.

“Μα όλο το παιχνίδι δε γίνεται τη νύχτα?” Ναι αγαπητέ αναγνώστη, αλλά αυτό δε σημαίνει τίποτα, καθώς blink μπορείτε να κάνετε μόνο όπου έχουν αποφασίσει οι developers οτι υπάρχει σκιά. Μπορεί να μη βλέπετε την τύφλα σας και μπροστά σας να υπάρχει πίσσα μαύρη κι άραχνη, αλλά αν δεν υπάρχει κάποια “σκιά” συγκεκριμένα σε αυτό τότε λυπόμαστε, δεν έχει teleport. Αυτό θα γίνει ιδιαίτερα εκνευριστικό σε κάποια chapter, ενώ σε περίπτωση επικείμενης ανακάλυψης μπορεί εύκολα να αποβεί μοιραίο.

Τα κλειστά κτήρια ήταν από τα λίγα σημεία που παραδόξως δεν υπήρχε lag.

Μιλώντας για μοιραία πράγματα, το παιχνίδι προσφέρει μέσα από skill tree τη δυνατότητα να εξαφανίζετε πτώματα, την οποία όμως θα έπρεπε 100% να την έχετε από την αρχή. Ειδικά στα πρώτα levels που είναι πρακτικά αδύνατον να είχατε αυτό το skill το παιχνίδι μπορεί να γίνει τελείως άδικο, καθώς δε σας δίνει τη δυνατότητα να μετακινήσετε πτώματα, αλλά μετά έχει το θράσος να σας τιμωρεί όταν τα ανακαλύπτει κάποιος ξέμπαρκος npc του οποίου το patrol route bugαρε (και αυτό συμβαίνει συχνά).

Τους πόντους του skill tree τους αποκτάτε βρίσκοντας τα collectibles της κάθε πίστας, τα οποία όμως είναι πάντα κρυμμένα, οπότε προτείνω ανεπιφύλακτα το πρώτο skill που θα πάρετε να είναι η ικανότητα να τα κάνετε track μέσω του κορακιού / gps σας.

Αυτά έπρεπε να τα έχουμε από την αρχή!

Και τώρα πάμε στα καλύτερα…

1. Το Chapter 6 (12 συνολικά) τελειώνει με ένα τελείως ξέμπαρκο platforming section το οποίο θα κάνει το controller σας να μοιάζει όλο και περισσότερο με μπάλα του baseball. Το εν’λόγω μαρτύριο περιλαμβάνει κινούμενα light lasers ΚΑΙ κινούμενα πατώματα (αντίθετη φορά από τα laser βέβαια), στα οποία πρέπει να κάνετε blink από τον ένα όροφο στον άλλο για να βγείτε. Σας διαβεβαιώ οτι με το μικροσκοπικό crosshair και την ανικανότητα του Aragami να υπολογίζει σωστά τις αποστάσεις θα χρειαστείτε το λιγότερο μισή ώρα απ’τη ζωή σας (και το καλύτερο είναι οτι ο δρόμος απ’όπου ήρθαμε δεν είναι μπλοκαρισμένος.

Το παιχνίδι θέλει να περάσετε μέσα απ’το death trap γιατί έτσι). Τη συγκεκριμένη πίστα την έπαιξα 20 φορές περίπου με controller, οπότε και τα παράτησα, αποδέχτηκα επιτέλους οτι κάποια games είναι φτιαγμένα για mouse&keyboard, οπότε γύρισα σε αυτά, παραδέχτηκα την ανωτερότητα της PC Master Race… Και πέθανα άλλες 20 φορές γιατί το lag σχεδόν διπλασιάστηκε με την ελεύθερη κίνηση της κάμερας. Τελικά το έβγαλα με controller το καταραμένο section αλλά μου βγήκε η πίστη.
.

2. Το Chapter 9 κλείνει με ένα “boss fight” όπου και παράτησα το παιχνίδι μετά από άπειρες προσπάθειες καθώς το Aragami κατούραγε στους ίδιους τους κανόνες του. Ο Mr. Boss προστατεύονταν από μια light bubble, την οποία έπρεπε να κάνω disable 3 φορές σπάζοντας τα artifacts που βρίσκονταν στην πίστα και στη συνέχεια κάνοντας backstab στο boss. Εδώ θέλω έμφαση κύριοι.

Όχι χρησιμοποιώντας κάποιο killing move, καθώς κανένα απ’αυτά δεν δούλευε για κάποιο πούστη λόγο, όχι βαρώντας απ’τα πλάγια καθώς το “kill” button δεν έλεγε να εμφανιστεί. ΜΟΝΟ backstab, στις 270 μοίρες. Και ακόμα και σ’αυτή την περίπτωση το “kill” button εμφανίζονταν μόνο όταν το game ένιωθε την ψυχική διάθεση, το οποίο σας διαβεβαιώ οτι καταντούσε εκνευριστικό ΠΟΛΥ σύντομα, καθώς η πιθανότητα να μην εμφανιστεί ήταν περίπου 50% και τον Mr. Boss έπρεπε να τον κάνετε backstab 3 φορές.

Η πίστα ήταν επίσης όλη καλυμμένη με πίσσα σκοτάδι οπότε πολύ συχνά δεν είχατε ιδέα που πηγαίνετε, αλλά όπως είπαμε αν σε αυτό το βάλτο μαυρίλας δεν υπάρχει σκιά κάπου τότε sory! No blink! (και προφανώς άντε βρες εσύ τώρα που διάολο υπάρχει σκιά ενώ δε βλέπεις καν που πατάς)

Αλλά το κερασάκι σε αυτό το σκουληκοφαγομένο συνονθύλευμα που κάποτε ήταν τούρτα, είναι οτι ανα 2-3 δεύτερα το boss στρέφεται αυτόματα προς την κατεύθυνση που βρίσκεστε και οδεύει κατευθείαν κατά πάνω σας, ακολουθώντας κάποια έκτη αίσθηση που βέβαια στέλνει το όλο stealth στράφι.

Technical

Με Unity είναι φτιαγμένο, οπότε προφανώς το παιχνίδι σέρνεται (και το laptop μου τρέχει χαλαρά triple A τίτλους σε max graphs). Τα fps τα είχα ρυθμίσει locked στα 30, αλλά και πάλι σε πολλές περιοχές (κυρίως σε δάση) τα frames μου έπεφταν έντονα (αν και ποτέ σε βαθμό screenshot).

Η μουσική από την άλλη ήταν αταίριαστη, καθώς τα κλασσικά Ιαπωνικά τύμπανα μπορεί να κολλάνε με τις παραδοσιακές σκηνές των levels αλλά όχι με τον Aragami μου να φοράει τα έντερα του τελευταίου μου αντιπάλου σαν κόσμημα ενώ κόβω το λαιμό ενός δεύτερου. Στο voice acting οι ηθοποιοί λέγαν μόνο 1-2 λέξεις από ένα διάλογο δύο παραγράφων, υποθέτω διότι αλλιώς θα πάθαινε νευρικό κλονισμό η Unity, οπότε το game χάνει κι από εκεί.

Τα θετικά

• Είστε ninja.
• Μπορείτε να κάνετε Kagebushin No Jutsu.
• Τα γραφικά είναι όμορφα.
• Στα φυσιολογικά level το gameplay είναι πολύ fluid.
• Κακά τα ψέματα, οι περιοχές είναι όμορφες.

Τα αρνητικά

• Mechanic που θα έπρεπε να έχουμε απ’την αρχή είναι unlockables…
• …Που σημαίνει οτι τα πρώτα level είναι κόλαση.
• Χωρίς το αντίστοιχο skill δε θα βρείτε άλλα collectibles για να ξεκλειδώσετε άλλα skills που να χτυπιέστε.
• Έλλειψη target-lock button.
• Απελπιστικά μικρό crosshair.
• Το σενάριο κάνει τόσο μπαμ στο twist του που κάνει κανόνι του 18ου αιώνα να ντρέπεται.
• Η σκέψη ότι κάποιος πληρώθηκε για να σχεδιάσει το deathtrap στο level 6.
• Το boss encounter πολύ απλά ΔΕΝ ΠΕΡΝΙΕΤΑΙ για την ώρα. Το καλό που τους θέλω να το patchάρουν.
• Lag