Asterix aux Jeux Olympiques (Asterix at the Olympic Games)

• Είδος: Κωμωδία
• Σκηνοθεσία: Frederic Forestier, Thomas Langmann
• Ηθοποιοί: Clovis Cornillac, Gerard Depardieu, Franck Dubosc, Alain Delon, Benoit Poelvoorde, David Beckham, Stephane Rousseau, Claudia Cardinale
• Διάρκεια: 116 λεπτά
• Ημερομηνία κυκλοφορίας: 13 Ιανουαρίου 2008
• Παραγωγή: Pathé Renn Productions, La Petite Reine
• Προϋπολογισμός ταινίας: 113.5 εκατομμύρια δολάρια
• Ακαθάριστα έσοδα: 133 εκατομμύρια δολάρια

Βγαίνοντας από τον κινηματογράφο μπορούσε να διακρίνει κανείς πολλά πρόσωπα με ένα (σαστισμένο από αυτό που μόλις είδαν) δυσαρεστημένο ύφος ή αντίθετα μερικά χαμόγελα που ανήκαν κυρίως σε μικρές ηλικίες. Ο λόγος για την τρίτη ταινία με πρωταγωνιστές τους συμπαθείς σε όλου μας Γαλάτες, Asterix Aux Jeux Olympiques.

Πρόκειται για την μεγαλύτερη, πομπώδης και ακριβότερη παραγωγή της Ευρώπης, το μεγαλύτερο -διαφημιστικό- ατού της, όμως, ήταν η συμμετοχή του μαγευτικού Alain Delon στον ρόλο του νάρκισσου Καίσαρα. Καταφέρνει παρόλο αυτά να ξεπεράσει τις προσδοκίες του κοινού και ταυτοχρόνως τις προηγούμενες δύο ταινίες;

Αυτή τη φορά οι δημιουργοί μας μεταφέρουν στην Αρχαία Ελλάδα και συγκεκριμένα στο σημαντικότερο γεγονός της εποχής, τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Έτσι, λοιπόν με αφορμή έναν νεανικό έρωτα μεταξύ ενός Γαλάτη και μιας Ελληνίδας πριγκίπισσας, προκειμένου να την κερδίσει, οι Γαλάτες ως ρωμαίοι υπήκοοι αποφασίζουν να πάρουν μέρος και να βοηθήσουν τον φίλο τους. Βέβαια σε μια τέτοια κλασσική ιστορία αγάπης υπάρχει και ο αντίζηλος ο οποίος δεν είναι άλλος από τον Βρούτο, υιός του Καίσαρα.

Αρχίζει λοιπόν μια περιπέτεια για τους Γαλάτες και καλούνται να ξεπεράσουν όλα τα εμπόδια που στήνει ο Βρούτος στο διάβα τους, ώστε να καταφέρουν να κερδίσουν το χέρι της πριγκίπισσας. Το σενάριο παρόλο που εκ πρώτης όψεως έχει ως βάση του το ομώνυμο κόμικ, λίγη σχέση θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε ότι διατηρεί με αυτό.

Επίσης πολλά στοιχεία έχουν αντληθεί και από τα άλλα κόμικ. Οι συντελεστές της ταινίας λοιπόν είχαν ένα αρκετά ορθώς δομημένο και πλούσιο σενάριο, το οποίο δυστυχώς δεν αξιοποιήθηκε καθόλου. Καθ’ όλη την διάρκεια του έργου έβλεπες μπροστά σου να περνάνε αμέτρητες εικόνες οι οποίες προσπαθούσαν να βγάλουν γέλιο βιάζοντας αρκετές φορές το μυαλό του μέσου ενήλικα. Η ταινία έριξε όλο της το βάρος στο να αναπαραστήσει πιστά το εξωτερικό περιβάλλον και ατμόσφαιρα του κόμικ το οποίο όμως δούλεψε ως μπούμερανγκ, καθώς δεν είχε ψυχή ως δημιουργία.

Το αστείρευτο και καλαίσθητο κυρίως χιούμορ των δημιουργών των κόμικ δεν μεταφέρθηκε καθόλου όπως θα έπρεπε στην μεγάλη οθόνη και αυτό ήταν το μεγαλύτερο μειονέκτημα. Αντιθέτως μπορεί να ακουστεί βαρύς ως χαρακτηρισμός, αλλά την ταινία την διακατέχει μια αίσθηση καθολικής κακογουστιάς ή με άλλα λόγια κιτς. Προσθέστε και την παρέλαση διασημοτήτων στο τέλος ως το κρεσέντο μιας ανεκδιήγητης φαρσοκωμωδίας.

Πέρα όμως, από την χαμηλή απόδοση των σεναριογράφων και κατ’ επέκταση του σεναρίου, στο ”εκατοστάρι” ξεψύχησαν και οι ηθοποιοί με μονάχα δύο εξαιρέσεις. Ενώ περίμενε κανείς να δει την ευσεβής και συνάμα ξεκαρδιστική παρουσία του Gérard Depardieu, όχι μόνο δεν τον χορτάσαμε -διότι έπαιζε ελάχιστα!- αλλά ήταν και απογοητευτικός στο ρόλο του. Σε κάποια στιγμή έδινε την εντύπωση ότι βαριόταν αυτό που κάνει, πως ήθελε απλά να τελειώνει με την σκηνή και να αποσυρθεί στο καμαρίνι του.

Επίσης ο καινούριος ηθοποιός που πήρε στις πλάτες του τον χαρακτήρα του Asterix, Clovis Cornillac έμοιαζε εκτός τόπου και χρόνου ως επιλογή αλλά και ο ίδιος φαίνεται πως ήταν έξω από τα νερά του. Μάλιστα αν αναλογιστούμε την άκρως αντιπαθητική και μη ταιριαστή φάτσα του ηθοποιού είναι εύλογο να αναρωτηθεί κανείς για ποιο λόγο ο συγκεκριμένος ηθοποιός και με ποια προσόντα κέρδισε τον ρόλο του αγαπημένου μας ήρωα.

Το υπόλοιπο καστ απαρτίζεται από πολλές διασημότητες από όλους τους χώρους – κυρίως από τον αθλητικό- οι οποίοι περνούν σφυρίζοντας αδιάφορα μπροστά από τα μάτια μας. Φωτεινή εξαίρεση ήταν ο θρύλος του μηχανοκίνητου σπορ, Michael Schumacher, ο οποίος είχε και τον μεγαλύτερο χρόνο σε συμμετοχή από τους υπόλοιπους αστέρες.

Διαπιστώνουμε εν τέλει ότι οι δύο ηθοποιοί που έκλεψαν την παράσταση είναι Benoît Poelvoorde ως ο μηχανορράφος Βρούτος και ο Alain Delon ως ο ναρκισσιστής Καίσαρας. Ο πρώτος ήταν ξεκαρδιστικός και ο μόνος που έπαιζε με πάθος και αστείρευτη ζωντάνια κερδίζοντας από πολλούς τα εύσημα. Ο δεύτερος έλαμψε με την παρουσία του και έδειχνε πως πραγματικά το ζούσε και το διασκέδαζε, έχοντας βέβαια στο πλευρό του αρκετά καλές ατάκες.

Τι κρατάμε λοιπόν από την τρίτη ταινία Αστερίξ και Οβελίξ; Σίγουρα το ότι ήταν μια πλούσια και αξιοπρόσεχτη παραγωγή, την εξαιρετική μουσική -της οποία την κριτική μπορείτε να την βρείτε στο site- και φυσικά τους Benoît Poelvoorde και Alain Delon. Από εκεί και πέρα είχαμε μια κενή κωμωδία χωρίς πρωτοτυπία, ανέπνευστη, άψυχη με κουρασμένους και άχαρους ηθοποιούς και άξεστο χιούμορ με αποτέλεσμα να απογοητεύσει σε μεγάλο βαθμό τους αμέτρητους fan των κόμικμ αλλά και τον μέσο θεατή με εξαίρεση τα μικρά παιδιά (για αυτό άλλωστε γνώρισε και τεράστια επιτυχία).

Φυσικά δεν τίθεται θέμα για το αν ξεπέρασε τις προηγούμενες δύο καθώς απέτυχε σχεδόν σε όλα όσα είχαν μερικώς ή ολικώς πετύχει αυτές. Αν μη τι άλλο σε μια τέτοια παραγωγή που θύμιζε Hollywood περιμέναμε και δύο ολόκληρες ώρες να δούμε τους πειρατές! Πού πήγαν; Δυστυχώς ούτε αυτή τη μικρή προσδοκία ικανοποίησε ο Αστερίξ και η παρέα του.

Δείτε παρακάτω το τρέιλερ της ταινίας Asterix aux Jeux Olympiques (Asterix at the Olympic Games).

Διάβασε επίσης: vivo iQOO Z5