- Πλατφόρμα: MS-DOS, Amiga, Amiga CD32, iOS
- Εταιρεία ανάπτυξης: Revolution Software
- Είδος: Adventure
Μας άρεσαν: Εκπληκτικό σενάριο, όμοιο με νουβέλα του William Gibson / Εικονογράφηση από τον Dave Gibbons / Πρέπει να στύψεις πολύ το μυαλό σου για να καταφέρεις να φτάσεις στο τέλος
Δε μας άρεσαν: Αυτοί που θέλουν να ζήσουν την εμπειρία θα πρέπει να υπομείνουν τα γραφικά του 1994
Η αξιολόγηση μας: 4/5 – Εξαιρετικό
Παρουσίαση του παιχνιδιού
Το είδος του Cyberpunk είχε κάνει τρομερή εντύπωση πριν από καμιά 30 χρόνια. Η ραγδαία εξέλιξη της τεχνολογίας συνάρπαζε, αλλά ταυτόχρονα τρόμαζε, τους ανθρώπους και για να την ξορκίσουν προσπάθησαν να την βάλουν στην λογοτεχνία (με γνωστότερο το βιβλίο “Neuromancer” του William Gibson, που ο συγγραφέας στην ουσία προβλέπει την εξέλιξη ενός παγκόσμιου δικτύου ηλεκτρονικού ελέγχου a.k.a. Internet), στον κινηματογράφο (Blade Runner), στη μουσική, στη ζωγραφική ακόμα και στο ντύσιμο ή τα χτενίσματα.
Βραχύβια βέβαια η παραμονή του στα πράγματα μιας και η τεχνολογία όντως κινείται σε μεγάλες ταχύτητες και ξεπεράστηκε γρήγορα η εξίσωση τεχνολογία = τρόμο + φόβος + σκλάβοι για πάντα μιας μηχανής — χμμμ, βέβαια τώρα που το ξανασκέφτομαι… χμμμμ, άσε, δεν θέλω να το σκέφτομαι.
Ένα από τα ωραιότερα δείγματα που άφησε το Cyberpunk στο χώρο των video games, είναι το “Beneath a Steel Sky“, ένα ώριμο adventure, με εξαιρετικό σενάριο και πανέξυπνους γρίφους.
Τα καλούδια ξεκινάνε από τις πρώτες στιγμές του παιχνιδιού. Η ιστορία του ήρωα μας παρουσιάζεται σε μορφή κόμικ και μάλιστα από τα χέρια ενός εκ των μεγαλυτέρων σχεδιαστών όλων των εποχών, τον μοναδικό Dave Gibbons (ναι, ο εικονογράφος του θρυλικού “Watchmen“).
Οι καλαίσθητες εικόνες (που να σημειωθεί πως υπάρχουν μόνο στην CD εκδοχή του παιχνιδιού) αναπαριστούν ένα περίεργο παρελθόν όπου ο Robert (ο πρωταγωνιστής ντε), παιδί ακόμα, είναι ο μοναδικός επιζών της πτώσης ενός ελικοπτέρου.
Ανήλικος ακόμα, υιοθετείται από μια ομάδα ιθαγενών Αυστραλών (μιας και το παιχνίδι σε αυτή την ήπειρο εξελίσσεται) οι οποίοι του μαθαίνουν τα απαραίτητα για να επιβιώσει, του δίνουν το επίθετο Foster μιας και κοντά στο σημείο που τον βρήκανε υπήρχε κι ένα άδειο μπουκάλι μπίρας Foster (μια πολύ κλασική μπίρα της Αυστραλίας, πάλι καλά που δεν τον βρήκανε σε ένα άδειο μπουκάλι Heineken) και μεγαλώνοντας, τον βλέπουν να γίνεται εξπέρ στη μηχανική και στην τεχνολογία, μέχρι που κατασκευάζει κι ένα ρομπότ που το ονομάζει Joey.
Κάπου εδώ να σημειώσουμε πως ο κόσμος στον οποίο θα λάβει χώρα το παιχνίδι, έχει όλα τα χαρακτηριστικά των cyberpunk κόσμων: μία πόλη-φυλακή που ελέγχεται από μία νοήμονα μηχανή, η ζωή των ανθρώπων έχει τα χάλια της, τα πάντα ελέγχονται με κάμερες και από υπολογιστές, η εξουσία έχει το ακαταλόγιστο να προβεί σε όποια ενέργεια θέλει — πλάκα πλάκα, αν εξαιρέσεις το πρώτο (αν και για κάποιους πολιτικούς έχω τις αμφιβολίες μου για το αν είναι άνθρωποι), ο κόσμος αυτός μοιάζει ακριβώς με την σημερινή εποχή.
Η ιστορία ξεκινά και επίσημα όταν σε απαγάγουν βίαια μέσα από τον οικισμό της φυλής σου και σε μεταφέρουν στη μεγάλη πόλη (ένα τέρας αισθητικής όλο ουρανοξύστες και υπόγειους σιδηρόδρομους). Να όμως, που ένα ακόμα ατύχημα με ελικόπτερο θα φέρει τούμπα τη ζωή σου, καθώς αυτό που σε μεταφέρει πέφτει στην κορυφή κάποιου από αυτά τα τεράστια κτίρια κι εσύ βρίσκεσαι ελεύθερος. Αν όμως δεν τρέξεις, δεν θα είναι για πολύ.
Στην ουσία, το πρώτο μέρος του παιχνιδιού έχει να κάνει με την απόπειρα σου να δραπετεύσεις. Κυνηγημένος από έναν αδίστακτο πράκτορα του κράτους, θα ζητήσεις σωτηρία ακόμα και στο ρομποτάκι σου τον Joey αλλά κυρίως θα πρέπει να βάλεις το μυαλό σου να δουλέψει. Τρέχοντας μέσα σε δωμάτια ουρανοξυστών, ανεβαίνοντας και κατεβαίνοντας σκάλες, θα βρεθείς πολλές φορές εγκλωβισμένος αλλά η ευφυΐα σου θα καταφέρει να σε σώσει.
Σε μια όμορφη, πρώτη ανατροπή του σεναρίου, θα φτάσεις ένα βήμα πριν από το θάνατο όμως ένα πολύ περίεργο γεγονός θα σε γλιτώσει. Από ‘κει και πέρα αρχίζει η αναζήτηση των λόγων που σε απήγαγαν, που σιγά σιγά θα φέρει στο φως τη ζωή σου και το σκοτεινό παρελθόν, για να φτάσουμε προς το τέλος σε μια συγκλονιστική αποκάλυψη που με νύχια και με δόντια κρατιέμαι να μην σου την πω.
Βρε δεν πάει να κάνει κωλοτούμπες. Ο μπάτλερ το έκανε.
Το σενάριο θα σας κρατήσει στην τσίτα σε όλη τη διάρκεια του ενώ και οι διάλογοι κυμαίνονται σε πολύ καλά επίπεδα. Οι γρίφοι, που είναι και το υπόλοιπο ζουμί του παιχνιδιού, είναι αρκετά δύσκολοι αλλά τόσο μέσα στο πνεύμα της ιστορίας, που δεν πρόκειται να σαν κάνουν το κεφάλι να εκραγεί αν παρακολουθήσετε σωστά τα όσα γίνονται και εκμεταλλευτείτε τον περιβάλλοντα χώρο και τα αντικείμενα που βρίσκετε.
Εντάξει, για τον τεχνικό τομέα τι θέλετε να πούμε; Το παιχνίδι κυκλοφόρησε το 1994, τότε που ακόμα περνούσαμε από τα text-adventures στα γραφικά. Όχι πως θα βρεθείτε μπροστά σε μουτζούρες και θολές εικόνες αλλά όπως και να το κάνουμε το pixel πάει σύννεφο. Μολαταύτα, η απεικόνιση του κόσμου είναι εξαιρετική.
Και τώρα στα σημαντικά. Από το 2003 το παιχνίδι έγινε shareware (είναι δηλαδή ελεύθερο και νόμιμο να το κατεβάσεις, μπράβο σου ρε Revolution Software, ας τα βλέπουν αυτά οι ξεφτίλες της LucasArts) και τρέχει και για Windows και για Mac και για Linux. Κάτι έχω ακούσει πως μια ομάδα από fans του παιχνιδιού αποφάσισε να το ρετουσάρει (όπως γίνεται με πολλά παιχνίδια τελευταία), ακόμα όμως δεν έχω βρει κάτι. Οπότε δε νομίζω πως υπάρχει δικαιολογία για τους πιστούς των adventures.
Το “Beneath a Steel Sky” είναι ένα κομψοτέχνημα, ένα ακόμα δείγμα της χρυσής εποχής των adventures: δυνατό σενάριο, έξυπνοι γρίφοι. Αυτά αρκούσαν, και κατά τη γνώμη μου αρκούν ακόμα, για να έχεις μια ξεχωριστή εμπειρία στο χώρο του gaming.
Ξέρω, ρετρό οι απόψεις μου, ρετρό και το παιχνίδι, αλλά όσοι αντιμετώπισαν το gaming έτσι, τώρα έχουν ιστορίες για να λένε.
Και είναι ωραίες ιστορίες.
