Δημιουργεί έπιπλα που διακρίνονται για τις οργανικές φόρμες τους και αντικείμενα που έχουν τη χάρη ενός γλυπτού. Ο Charles Wilson, βραβευμένος σχεδιαστής από την Αυστραλία, μας δίνει το ερέθισμα να στρέψουμε το βλέμμα σε μια χώρα που δεν φημίζεται για την παράδοσή της στο design.
Aν κοιταξει καποιος προσεκτικά την πολυθρόνα Heron, ενδεχομένως να διακρίνει σε αυτήν ένα μεγάλο πτηνό που μόλις έχει προσγειωθεί. H χάρη και η αίσθηση της κίνησης εμπεριέχονται στο σχήμα της. Η βάση της, σε σχήμα αστεριού, θυμίζει το πόδι ενός πουλιού. Οσο για το όνομά της, Heron, σημαίνει ερωδιός.
Ο Charles Wilson εμπνεύστηκε το σχέδιό της καθώς παρατηρούσε τις καμπύλες των παλαιών, βικτοριανών πολυθρόνων στο κυβερνείο της Νέας Νότιας Ουαλίας, στην Αυστραλία, την επίπλωση του οποίου είχε αναλάβει να σχεδιάσει. «Φωτογράφιζα τους εσωτερικούς χώρους και αναρωτιόμουν πώς θα μπορούσα να ερμηνεύσω ξανά αυτές τις οργανικές φόρμες με έναν μοντέρνο τρόπο», θα πει αργότερα.
Για εκείνον, το design έχει χρέος να βρίσκει λύσεις, προτάσεις που έχουν θετικό αντίκτυπο στη ζωή μας και αυτό είναι εμφανές στο έργο του. Σχεδιάζει με αυτοπεποίθηση και φαντασία δείχνοντας προσήλωση στην άνεση και τη λειτουργικότητα.
Στις αίθουσες του Powerhouse Museum στο Σίδνεϊ βρίσκεται και η καρέκλα SW1 Swivel, την οποία είχε σχεδιάσει τη δεκαετία του ’90 για τη Norman + Quaine. Επιβλητική και θεατρικά κομψή αλλά και υπερβολικά άνετη, η δελεαστική αυτή καρέκλα τράβηξε την προσοχή της αυστραλέζικης Woodmark, εγκαινιάζοντας μια συνεργασία μεταξύ τους, που μακροημερεύει.
To 2001 η Woodmark παρήγγειλε στον Wilson να σχεδιάσει έναν καναπέ. Από αυτή τη δημιουργική ζύμωση προέκυψε μια σειρά από σχέδια και πρωτότυπα, τα οποία στη συνέχεια μετουσιώθηκαν σε μια μεγάλη συλλογή από καναπέδες, καρέκλες και πάγκους, όπως ο καναπές CP1, το lounge R50 και οι περιστρεφόμενες καρέκλες Julep.
Πάντα θέλατε να γίνετε designer;
Ηταν ξεκάθαρο για μένα από νεαρή ηλικία. Αρχισα να σχεδιάζω στο σχολείο. Και ανακάλυψα ότι προτιμούσα να σχεδιάζω πράγματα που θα μπορούσαν να υπάρχουν, παρά αυτά που υπήρχαν ήδη. Με άλλα λόγια, μου άρεσε να κάνω σχέδια: Για ένα κτίριο ή ένα αντικείμενο. Στην αρχή σκεπτόμουν να σπουδάσω αρχιτεκτονική, μετά όμως κατέληξα στο βιομηχανικό (industrial) design γιατί μου αρέσει πολύ η ιδέα τού να κατασκευάζω κάτι. Φτιάχνεις ένα πρωτότυπο, έπειτα ξοδεύεις πολύ χρόνο βελτιώνοντάς το, δημιουργείς διάφορες εκδοχές του. Και μετά, το προϊόν βγαίνει στην κυκλοφορία και δεν ανησυχείς πια για αυτό. Μερικές φορές οι άνθρωποι αναφέρονται στη μαζική παραγωγή με χλευαστικό τρόπο. Δεν θα έπρεπε να είναι έτσι. Πρέπει να την εκτιμούμε σαν μια μεγάλη εφεύρεση του 20ού αιώνα.
Πώς θα περιγράφατε το στυλ σας και ποια είναι εκείνα τα στοιχεία που το χαρακτηρίζουν;
Ενδιαφέρομαι πάντα να ανακαλύπτω μια αυθεντική έκφραση για ένα σχήμα. Στην πραγματικότητα, όμως, είμαι πολύ συντηρητικός. Πιστεύω στον μοντερνισμό και στη γνωστή ρήση ότι «η φόρμα πρέπει να ακολουθεί τη λειτουργία», θεωρώ όμως ότι αυτή είναι μια αντίληψη και μια ιδέα που μπορεί να διευρυνθεί, να επεκταθεί ατελείωτα με έναν τρόπο διερευνητικό. Moυ αρέσει, ακόμα, η λειτουργικότητα ενός αντικειμένου να εκφράζεται με τρόπο ανάγλυφο. Πιστεύω ότι η άνεση είναι υπερβολικά σημαντική, αλλά όχι μόνον. Είναι και το πώς σε κάνει ένα έπιπλο να νιώθεις, αν ικανοποιεί τη ματαιοδοξία, αν σου δίνει αυτοπεποίθηση.
Ο καναπές Boulder & Ottoman είναι εμπνευσμένος από μια μυλόπετρα που είχατε στη φάρμα όπου μεγαλώσατε. Πού αναζητάτε, συνήθως, την έμπνευση;
Το project για το οποίο δουλεύω τώρα είναι μια καρέκλα. Είναι εμπνευσμένη από τα περικάρπια σπόρου ενός τοπικού θάμνου που έχουμε στην Αυστραλία, που ξαφνικά, στο τέλος του χειμώνα, βγάζει κάτι εκθαμβωτικά κίτρινα λουλούδια. Οι σπόροι του βρίσκονται σε περικάρπια, το σχήμα των οποίων θυμίζει τις υπερβολικές συναρτήσεις οι οποίες έχουν αναλυθεί από μαθηματικούς και φυσικούς ως ένας τρόπος για να ορίσεις το Διάστημα. Είναι ένα σχήμα όμως που το συναντάς και στη φύση, στα κοράλλια, στα δέντρα. Γενικά εμπνέομαι από τη φύση, μου αρέσουν όμως και τα σχήματα της αστικής ζωής: Οι δρόμοι, οι αυτοκινητόδρομοι, τα κτίρια.
Ποιος θεωρείτε ότι είναι ο ρόλος του design; Να ικανοποιήσει την όρασή μας ή να κάνει τη ζωή μας καλύτερη;
Νομίζω ότι το δεύτερο περιλαμβάνει το πρώτο. Αν κάτι καλυτερεύει τη ζωή σου, αυτόματα ευχαριστεί και τα μάτια σου. Αν πας μόνο για το πρώτο, τότε κάνεις απλά αυτό που αποκαλείται «αρπαχτή». Υπάρχουν τόσα πολλά παραδείγματα γύρω μας, από design που έχει φτιαχτεί χωρίς να έχει δοθεί σημασία στο πώς αισθάνεσαι, μέχρι το πόσο θα κρατήσει αυτό το προϊόν και στο αν κάνει τη ζωή σου καλύτερη. Νομίζω ότι όλοι θαυμάζουμε αυτό που αντέχει στον χρόνο, που δεν είναι εφήμερο, που δεν είναι για πέταμα.
Info
Γεννήθηκε το 1968.
Αποφοίτησε από το University of Technology το 1991. Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του δημιούργησε ένα εργαστήριο μαζί με πρώην συμφοιτητές του πειραματίστηκαν πάνω σε μια συλλογή επίπλων.
Το πρώτο του σχέδιο που μπήκε σε γραμμή παραγωγής ήταν η καρέκλα SW1 Swivel για την αυστραλέζικη εταιρεία Νοrman + Quaine.
Συνεργάζεται με τις δανέζικες εταιρίες Menu και Paustian.
Έχει διακριθεί με πολλά βραβεία, ανάμεσά τους το Bombay Sapphire Design Discovery Award και το The Australian Design Award για το κηροπήγιο Candelabra.