Σεπτέμβρης του 1953. Ο Ωνάσης περηφανευόταν ότι είχε σπάσει το εμπάργκο στη Σαουδική Αραβία, το FBI τον κυνηγούσε αλύπητα για φοροδιαφυγή, και οι επιχειρήσεις του με το κυνήγι φάλαινας στο Περού και τα καζίνα στο Μονακό δούλευαν θαυμάσια. Ο Χούβερ είχε πολλά ράμματα για τη γούνα του, αλλά κατάφερνε πάντα να ξεγλιστρήσει. Και η αγορά μιας θαλαμηγού ήταν η καλύτερη επένδυση –για την ακρίβεια, κάλυψη.
Βρίσκει τη φρεγάτα Stormont του Καναδικού Πολεμικού Ναυτικού σε άθλια κατάσταση και αποφασίζει να διαθέσει 4 εκατ. δολάρια για να τη μετατρέψει στο πλωτό παλάτι με το όνομα Χριστίνα, που έκανε ακόμα και τον Φαρούκ να δηλώσει ότι ξεπερνούσε κάθε πολυτέλεια. Τα σκαμνιά του Ari’s Bar ήταν ντυμένα από δέρμα φάλαινας, οι χειρολαβές ήταν σκαλισμένες με σκηνές από την Ιλιάδα και Οδύσσεια, τα μπάνια απομίμηση από τα μινωικά ανάκτορα με μπλε μάρμαρο Σιένας και ο πυθμένας της πισίνας υψωνόταν σε πίστα χορού.
Για πολλούς ήταν, ίσως, ο πραγματικός έρωτας της ζωής του. «Το μόνο μέρος όπου δεν αισθάνομαι ξένος», υποστήριζε. Σε λίγα χρόνια τα πάρτι στη Χριστίνα γίνονται θρυλικά. Η Τίνα Λιβανού και αργότερα η Κάλλας, εδώ ήταν η πρώτη φορά που τους έπιασε η Τίνα, η Τζάκι, ο Τσόρτσιλ, η Γκρέτα Γάρμπο, ο Ανιέλι της Fiat, ο Γκετί. «Δεν υπάρχει κανένας που να μην έχει ξελογιαστεί στη Χριστίνα», έλεγε ο Μπάρτον.
Ο μόνος απαράβατος κανόνας είναι ότι δεν υπάρχουν κανόνες
O Ωνάσης ήταν γερό ποτήρι. Στις κάβες του Ari’s Bar στο Χριστίνα είχε πάντα Château Petrus χιλιάδων δολαρίων. «Οι καλύτερες συμφωνίες, το καλύτερο σεξ και το καλύτερο ποτό», έλεγε, «γίνονται έξω από τα καθιερωμένα».
Επίσης ένα άλλο ενδιαφέρον στοιχείο στην όλη υπόθεση είναι ότι το συγκεκριμένο γιοτ, υπάρχει ακόμα, το οποίο φυσικά είναι ανακατασκευασμένο και η καινούργια ιδιοκτήτρια που το έχει στην κατοχή της, το παραχωρεί για βόλτες, μέσω βραχυπρόθεσμης ενοικίασης, στους ενδιαφερόμενους έναντι αμοιβής, ώστε να αισθανθούν για λίγο την Αίγλη του Αριστοτέλη Ωνάση.
