Παρακολούθησα το Collateral πριν από καιρό και αντίθετα με τις προσδοκίες μου, δεν έχει φύγει ακόμα από τη μνήμη μου… Είχε κάτι το γοητευτικό η σκηνοθετική άποψη του Mann και παρόλο που η βιρτουζιτέ του περισσότερο από το ίδιο το κυνηγητό στο LA θέμα μου κράτησαν το ενδιαφέρον, εν τούτοις μπορώ να πω ότι το ξεχωρίζω από το σωρό αντιστοίχων ταινιών του είδους … Anyway, για κάτι άλλο ήθελα να πω…
Α, ναι, πέρα από καλός και επιτυχημένος σκηνοθέτης ο Mann έχει την ιδιοτροπία του με τα soundtrack… Συνήθως καλεί αρκετούς σύνθετες για λίγα μέρη με σκοπό κυρίως τον πλουραλισμό… Και ειλικρινά, ποιος άλλος θα μπορούσε να δώσει τόσο ελάχιστο χρόνο σε ένα από τους πιο ανερχόμενους σύνθετες του hollywood, τον James Newton Howard?
O James Newton Howard είναι ένας πολύ σημαντικός ανερχόμενος σύνθετης στο χώρο της κινηματογραφικής μουσικής και η τελευταία του δουλειά στο Village του Shyamalan (πιθανότατα η κορυφαία του) σημείωσε τεραστία εμπορική επιτυχία… Με διάφορες υποψηφιότητες για oscar στην εικοσάχρονη, ήδη, καριέρα του ο μουσικός που άρχισε από τα άγονα δημιουργικά χωράφια της pop και καθιερώθηκε ως κινηματογραφικός σύνθετης, είναι ο κράχτης που έχει να παρουσιάσει το Collateral …
Εμ, βασικά έτσι τουλάχιστον νόμιζα εγώ, καθώς η δουλειά του εδώ είναι περιορισμένη και σε ποσότητα αλλά μοιραία και σε ποιότητα… Στριμωγμένος ανάμεσα στα δικά σου μέρη και εκείνα του Antonio Pinto (γνωστού σύνθετη του οποίου ο Howard είναι θαυμαστής) αλλά και του μουσικού παραγωγού Tom Rothrock, ο Howard στέκεται στο φόντο μιας δουλεία που έχει την υπογραφή του Mann …
Ο Michael Mann, προσπαθώντας από τη μια να κανείς σαφώς πιο πλουραλιστική τη συλλογή (αλλά ταυτόχρονα και πιο εμπορική), επιστράτευσε πέρα από τα μέρη των τριών σύνθετων και διάφορα αλλά κομμάτια που στο άκουσμα των ονομάτων μάλλον απορεί κανείς με το εγχείρημα… Άλλωστε, πώς να χωρέσουν στο ίδιο cd ο Paul Oakenfold με τους Audioslave η οι Calexico με τους Groove Armanda και τον Miles Davis?? Ξέρω, και εγώ μάζευα τα μάτια μου από το πάτωμα μόλις είδα το track listing, αλλά η επιλογή των κομματιών μας αποζημιώνει…
Έχουμε να κάνουμε με ΔΙΑΛΕΧΤΑ κομμάτια από το κάθε group η τον κάθε καλλιτέχνη και να παραδεχτώ ότι στην ταινία που αντικειμενικά είναι πιο εύκολο να δέσουν τόσο ετερόκλητες μουσικές (η οπτική συνοδεία είναι καταλυτική), το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό… Δεν μπορώ να βγάλω από το μυαλό μου στη σκηνή έξω από το club όπου κάμερα και αυτοκίνητο πλησιάζουν κάπως κατασκοπευτικά και αργά κάτω από τις πρώτες νότες του Shadow of the Sun από το ομώνυμο super debut album των Audioslave…
Η φωνή τους Chris Cornell είναι καθηλωτική… Αλλά πώς να αντισταθείς και στο Spanish Key του τεράστιου Miles Davis ? Η σκηνή στο jazz bar είναι ένα tribute για τον τεράστιο τρομπετίστα με τον εκπληκτικού μονόλογο – τελευταία λόγια του bar owner και victim no.3, αν θυμάμαι καλά…
Όμως αν ίσως αυτά δεν είναι δα και τόσο mainstream ο Mann, φρόντισε και Γι`αυτο με το χαλαρωτικό Hands in Time των Groove Armanda και ειλικρινά δεν μπορώ να σκεφτώ καλύτερο κομμάτι για μια νυχτερινή βόλτα με το αυτοκίνητο, Mann did his homework… Και με το The Seed των The Roots, είναι must σε όλα τα club playlists, αλλά και το Ready Steady Go remix του Paul Oakenfold –καταπληκτική επιλογή- δεν είναι και τόσο παράδοξο που το ost του Collateral σημειώνει μεγάλη επιτυχία… Αποκάλυψη το Destino de Abril των The green car motel ένα υπέροχο ισπανικός κομμάτι που μου έφερε στο νου τις καλύτερες στιγμές από την ατμόσφαιρα των Kill Bill, αλλά και η πιο ήρεμη στιγμή, το Air των Klazz Brothers με τους Cuba Percussion, αυτό το cd τα’χει όλα…
Μέσα στα «όλα» όμως, τα αμιγώς κλασσικοτροπα συνθετικά κομμάτια μπαίνουν σε δεύτερη, η ίσως παράλληλη, μοίρα με τα γνωστότερα tracks και ως διλεπτα περάσματα ανάμεσα στα κομμάτια δίνουν μια όμορφη πινελιά, αλλά ο ρόλος τους σίγουρα είναι υποτιμημένος…
Ο ίδιος ο Howard δήλωσε κάπως στεναχωρημένος για την επιλογή των μερών από τα κομμάτια του που μπήκαν στο cd καθώς και λίγα τα κατάφεραν με περιορισμένη διάρκεια και δεν ήταν και τα highlights της δουλείας του… Όπως και ναχει, εμένα άρεσε που στο Finale ακούω ένα κομμάτι με ηλεκτρική κιθάρα αντί βαρετές επαναλήψεις ατμοσφαιρών ενώ και οι Rothrock και Pinto καταφέρνουν να παρουσιάσουν κομμάτια που δεν στερούν στο σύνολο τη συνοχή που έχει…
Και μιλώντας για ένα τόσο πολυπρόσωπο soundtrack εν τέλει αυτός είναι και ο σκοπός, το στοίχημα του… Η γνώμη μου είναι ξεκάθαρα θετική, δεν τρέφω αυταπάτες, αν οι σύνθετες είχαν περισσότερο ρόλο θα ήταν ολότελα διαφορετικό και με τη ..φόρμα στην οποία βρίσκεται ο Howard ίσως ακούγαμε κάτι μεγάλο… Παρόλα αυτά, είναι φιλόδοξο, σίγουρα εμπορικό αλλά προσεγμένο στη εν τέλεια και αξίζει της προσοχής σας…
- Βαθμολογία: 7/10
Collateral Tracklisting
- Briefcase, Tom Rothrock (2:07)
- The Seed (2.0) [extended radio edit], The Roots featuring Cody ChesnuTT (4:13)
- Hands of Time, Groove Armada (4:19)
- Gόero Canelo, Calexico (3:00)
- Rollin Crumblin, Tom Rothrock (2:21)
- Max Steals Briefcase, James Newton Howard (1:48)
- Destino de Abril, The Creen Car Motel (5:15)
- Shadow On The Sun, Audioslave (5:43)
- Island Limos, James Newton Howard (1:33)
- Spanish Key, Miles Davis (2:25)
- Air, Klazz Brothers and Cuba Percussion (5:46)
- Ready Steady Go [remix], Oakenfold (4:48)
- Car Crash, Antonio Pinto (2:19)
- Vincent Hops Train, James Newton Howard (2:02)
- Finale, James Newton Howard (2:18)
- Requiem, Antonio Pinto (1:56)
