Υποτίθεται πως σε αυτή τη στήλη “δεν επιτρέπεται” η αναφορά σε υπέρ-ήρωες. Άρα τι δουλειά έχει στο σημερινό άρθρο ο Κόναν και πιο συγκεκριμένα το κόμικ Conan the Barbarian;
Η δική απάντηση μου είναι πως δεν έχουμε καθόλου να κάνουμε με έναν ήρωα (πόσο μάλλον “υπέρ”). Άξεστος, αμείλικτος τις περισσότερες φορές, δεν δείχνει συχνά έλεος (μόνο τα τελευταία χρόνια που η “Dark Horse” τον φλώρεψε), τις γυναίκες τις χρησιμοποιεί αποκλειστικά για το σεξ κι έχει δολοφονήσει περισσότερο κόσμο απ’ όσο όλα μαζί τα καμάρια της DC και της Marvel με τα κολάν και τις μπέρτες. Μπορεί να έχει Str 18/00 και Dexterity 19 (οι οπαδοί του DnD θα νιώσουν), να μην πεθαίνει με τίποτα, να τα βάζει με ανθρώπους για πρωινό, με δαίμονες για μεσημεριανό και με θεούς για τη χώνεψη, η αλήθεια όμως είναι πως πιο ανθρώπινος δείχνει στα κόμικ παρά στα κείμενα του “μπαμπά” Robert Howard.
Ο Κόναν της πρώτης εποχής ματώνει, λιποθυμάει, βρίζει και αναθεματίζει την τύχη του, πέφτει σε ενέδρες, δεν εμπιστεύεται την μαγεία — δεν είναι υπέρ-ήρωας. Γκέγκε; Πάμε παρακάτω:
Έπρεπε να φτάσουμε στο 1970 για να μεταφερθεί ο χαρακτήρας που έκανε γνωστό στη λογοτεχνία φαντασίας τον αυτόχειρα Robert E. Howard (όπου “E.” Εννοούμε Ervin). Το alter-ego του συγγραφέα (ο ίδιος ο Howard ήταν ψηλός, εύσωμος και πίστευε πολύ, σε σημείο παρεξήγησης, στην ανωτερότητα της Αρείας φυλής, με τη δική του όμως να αντιπροσωπεύει πιο αρχέγονα και ζωώδη πράγματα από αυτή των Ναζί) εμφανίστηκε σε 27 ιστορίες του. Ιστορίες που έγιναν οι βάσεις για την κόμικ εξέλιξη του.
Τον Οκτώβριο του 1970 λοιπόν, η Marvel κυκλοφορεί το πρώτο τεύχος του “Κόναν του Βάρβαρου“, σε κείμενο του Roy Thomas και σχέδια του Barry Smith.
Η απογείωση όμως και η εκδοχή του Κόναν που ξέρουμε καλά εδώ στην Ελλάδα, θα έρθει το 1974 όταν τις ιστορίες του Thomas θα κληθεί να τις δώσει ζωή στο χαρτί ο ανυπέρβλητος John Buscema (και ο εξίσου καλός Alfredo Alcala) σε μια παράλληλη κυκλοφορία με το “Conan the Barbarian” το “Savage sword of Conan”. Η Marvel ξεζούμισε τον Κιμμέριο βάζοντάς τον να πρωταγωνιστεί σε διάφορες spin-off σειρές, παρουσιάζοντας ως guest ακόμα και στο “What If…”!
Το 2003 αναλαμβάνει τη σειρά η “Dark Horse” που κάνει ομολογουμένως εκπληκτική δουλειά στην ποιότητα των σχεδίων και σε κάποιες από τις ιστορίες, μειώνει όμως πολλά από τα “ενοχλητικά” χαρακτηριστικά του Κόναν που αγαπήθηκαν στο παρελθόν — λογοτεχνικό ή Marvel εποχής. Και όχι, το περισσότερο κόκκινο αίμα δεν δείχνει πρόοδο.
Η εταιρία πάντως έδειξε σεβασμό στο πως χειρίστηκε το υλικό, ακόμα και το παλιότερο (ή απλά κάποιος μπορεί να πει πως έβγαλε από τη μύγα ξύγκι), και κάθε έκδοσή της υπήρξε προσεγμένη. Η σειρά κυκλοφόρησε και στα ελληνικά με ιδιαίτερη επιτυχία.
Για τους λίγους που δεν ξέρουν, δεν έχουν διαβάσει, δεν έχουν δει τον Schwarzenegger να κραδαίνει το σπαθί και να τεμαχίζει μάγισσες ή τον James Earl Jones, να πούμε πως ο Κόναν είναι ένας βάρβαρος κλέφτης σε έναν φανταστικό κόσμο που τη μοίρα του ο καθένας την καθορίζει είτε με το σπαθί είτε με τη μαγεία (αν δεν είσαι καλός σε κάτι από τα δύο, πρέπει να είσαι ή πολύ πολύ πανούργος ή πολύ πολύ ωραία και μοιραία).
Το παρελθόν του ήρωά μας είναι σε γενικές γραμμές σκοτεινό και το μόνο που κρατάμε είναι πως κάποια άγρια φυλή (συνήθως οι Πίκτες) ή ένας πολύ κακός βασιλιάς, σκότωσε τους γονείς του. Οι ιστορίες της Marvel περιόδου, από κάποια στιγμή και μετά, είναι αρκετά περίεργες και η φαντασία οργιάζει ξεφεύγοντας πολλές φορές από τα όσα έγραψε ο Howard. Παράλληλοι κόσμοι, έκπτωτοι θεοί, δαίμονες φυλακισμένοι που γίνονται άσπονδοι σύμμαχοι, φρικιαστικά πλάσματα και έκφυλοι ηγεμόνες, παράξενες πόλεις και επικίνδυνες γυναίκες, το σύμπαν του Κόναν έχει ότι ζητάει ο διψασμένος για περιπέτεια αναγνώστης.
Ο Κόναν υπήρξε σύμβολο σε όποια μορφή τέχνης κι αν εμφανίστηκε. Ο δρόμος των κόμικ όμως ήταν ο πιο ολοκληρωμένος. Είδαμε να χτίζεται βήμα το βήμα ένας χαρακτήρας και να γίνεται κάτι διαφορετικό από τον Κόναν του Howard ή τον Κόναν του κινηματογράφου.
Η κυκλοφορία του μπαίνει φέτος στον 43ο χρόνο και δεν φαίνεται να πτοείται κανείς από αυτή την ηλικία. Έτσι κι αλλιώς, ο Κόναν δεν πεθαίνει. Ούτε από σπαθί, ούτε από ξόρκι αλλά ούτε κι από τον Θάνατο. Έχει περάσει στην αιωνιότητα.