Darksiders II (video game)

Ένα action hack and slash της THQ, στα χνάρια του God of War, βουτηγμένο σε στοιχεία RPG.

Τυπικός διάλογος Darksiders II:

• Καλησπέρα θνητή γυναίκα. Είμαι ο Θάνατος, εξού και τα δρεπάνια. Ήρθα για να μου δώσεις πρόσβαση στο ναό που δημιούργησαν οι πρόγονοί σου προκειμένου να αναστήσω την ανθρώπινη φυλή και να επαναφέρω την ισορροπία στη Δημιουργία.
• Α, γεια σου Θάνατε. Μπορείς να μου μαζέψεις κάτι herbs που χρειάζομαι για να φτιάξω το make-up μου;
• … Συγνώμη, προφανώς έγινε κάποια παρεξήγηση. Δεν είμαι ο Θανάσης. Είμαι ο Θάνατος. Ξέρεις, θεριστής? Ο σκελετός με την κουκούλα? Με λάτρευαν σαν Θεό οι περισσότερες θρησκείες του πλανήτη? Είμαι ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ αυτός που θα σε σύρει στον κάτω κόσμο όταν πεθάνεις.
• Συγκεκριμένα θα χρειαστώ 3 κόκκινα βότανα, 3 μπλε και 3 κίτρινα.
• Ο.O … Οκ, αλλά θα μου επιτρέψεις να υιοθετήσω ένα σαρκαστικό τόνο αφού τελειώσω την παράδοση…
• Του make-up μου.
• … Haaah…

“Who dares interrupt…?”

Story

Στο Darksiders II, ως Death, ένας από τους τέσσερις Horsemen of the Apocalypse, σκοπός σας είναι να αθωώσετε τον War, τον αδερφό σας ο οποίος κατηγορήθηκε άδικα από το Charred Council οτι ξεκίνησε τον πόλεμο ανάμεσα στο Heaven και Hell, οι οποίοι εκπροσωπούνται αντίστοιχα από τους Hellguard και το Swarm.

Για να βρείτε αποδείξεις της αθωότητας του ταξιδεύετε στον Crowfather τον οποίο και σκοτώνετε που με τη σειρά του σας στέλνει στις Forge Lands, όπου ζούνε οι Makers οι οποίοι δημιούργησαν τους Guardians και υπάρχει επίσης το Tree of Life, το οποίο οδηγεί στο Well of Souls, αφού πρώτα αποκτήσετε τα Hell Key και Paradise Key, αλλά ταυτόχρονα παντού εξαπλώνεται η Corruption η οποία δημιουργήθηκε από τον θάνατο του Absalom, ενός Nephelim που σκότωσαν οι τέσσερις Horsemen of the Apocalypse, κατ εντολήν του Charred Council, και οι ψυχές των οποίων φυλάσσονται στο μενταγιόν του Death αντί για το Kingdom of the Dead το οποίο κυβερνάει ο Dead King που είναι διαφορετικός από τον Forgotten Dead King και αυτή τη στιγμή πονάει το κεφάλι σας και δεν έχετε καταλάβει τίποτα αλλά μην ανησυχείτε διότι τελικά ούτε εγώ είχα ιδέα τι στον π@υτσο γίνεται μετά τα πρώτα 2 λεπτά του τίτλου.

Όπως και να’χει, όσο εντυπωσιακό και αν κάνεις το σύμπαν σου, όταν καταλήγεις ο DΕΑΤΗ να μην χαίρει σεβασμό από κανέναν πέραν την μαμάς του (no. seriously.), τότε κάτι έχεις κάνει λάθος αγαπητέ σεναριογράφε. Ok, οπότε ήδη το χάσαμε από σενάριο, ή καλύτερα, το σενάριο μας έχασε, για να δούμε τι γίνεται από gameplay:

Darksiders II – Bosses

Τα Boss θα σας αφήσουν 100% ικανοποιημένους.

Gameplay

Αα

Αχ… άτιμα puzzles… Με βλέπετε εμένα να χώνω shooter sections στα adventures σας? Αν όχι τότε γιατί με αναγκάζετε να διακόπτω την ικανοποιητικότατη σφαγή κάθε τρεις και λίγο για να παίξω portal και Tomb Raider?! Όσοι έχετε παίξει Darksiders 1 ξέρετε ακριβώς για τι μιλάω και φανταστείτε το Χ3 χειρότερο, οι υπόλοιποι θα λυπηθείτε να μάθετε οτι το Darksiders II είναι γεμάτο με ηλίθια climbing sessions και τράβηγμα μοχλών επειδή οι developers φοβόντουσαν οτι το να αποδεκατίζουμε ορδές αντιπάλων και να εξερευνάμε τα τεράστια περιβάλλοντα όλη την ώρα θα καταντούσε βαρετό.

Σας διαβεβαιώ δεν ισχύει στο ελάχιστο, εξού και η τεράστια επιτυχία του Crucible (το αντίστοιχο arena mode το οποίο προστέθηκε μετά το αρχικό release). Τα puzzles ποντάρουν κυρίως στη χρήση των διαφόρων abilities που έχετε μαζέψει στην πορεία του παιχνιδιού, μόνο που μπορείτε να έχετε μόνο τέσσερα ενεργοποιημένα τη φορά και αυτά μοιράζονται θέσεις μαζί με τα επιθετικά skill στο D-Pad, οπότε από ένα σημείο και μετά αρχίζει να σπάει νεύρα το άλλαγμα shortcuts. Και μιλώντας για πράγματα που εξαντλούν υπομονή…

Darksiders II – Platforming

Believe me, δεν είναι και τόσο εντυπωσιακό μετά τις πρώτες 50 φορές.

Αυτό το video game είναι τεράστιο, και δεν το εννοώ με καλό τρόπο αυτό. Στο προτελευταίο level που είναι στην Post-Apocalypse γη το pacing είναι πολύ ωραίο καθώς η έμφαση βρίσκεται 100% στο μακελειό και τη σφαγή, αλλά για να φτάσουμε εκεί έχουμε περάσει από το Lostlight, το Kingdom of the Dead και μη χειρότερα τα Forge Lands.

Ειδικά το τελευταίο (που είναι και η αρχική περιοχή του παιχνιδιού) είναι βαρετό όσο δεν πάει, με το παιχνίδι να σας στέλνει από τον ένα απελπιστικά ναρκοληπτικό ναό στον άλλο για να λύσετε ηλίθια puzzles και να προσθέσει το παιχνίδι χαλαρά + 10 ώρες τελείως βασανιστικού και αχρείαστου περιεχομένου. Για να είμαι ειλικρινής όσο προχωράει βελτιώνεται, ειδικά από το Lostlight και μετά που το design των χώρων αρχίζει να γίνεται πραγματικά όμορφο, aka: ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΑΛΛΑ ΗΛΙΘΙΑ TEMPLES.

Oooon the bright side, το combat έχει πολύ πλάκα, ειδικά στα boss battles τα οποία είναι συνήθως ανελέητα μεγάλα και προκαλούν δέος. Εξαίρεση αποτελούν τα stone golems των πρώτων temples τα οποία κακά τα ψέματα ήταν πολύ εκνευριστικά στη μάχη με τις drill attacks, ειδικά τη στιγμή που έπρεπε ταυτόχρονα να πολεμάτε 100 μικρότερα golems. Δυστυχώς πρέπει να αναφέρουμε ότι ο δείκτης δυσκολίας ήταν ασταθής στην καλύτερη, με κάποιους εχθρούς μεγαλύτερων level να είναι πολύ πιο εύκολοι από τα εκτρώματα που πολεμάτε νωρίτερα. Also, αν και θα το ξεχάσετε σύντομα μιας και το παιχνίδι είναι God of War, για τον DEATH πολεμάτε κάπως… Ε… Βάρβαρα. Θέλω να πω, τα δρεπάνια είναι on-point, αλλά όταν σκέφτεσαι πως θα πολεμούσε ο ΘΑΝΑΤΟΣ είμαι σίγουρος ότι το πρώτο πράγμα που σου έρχεται στο μυαλό δεν είναι τεράστια σφυριά και τσεκούρια.

Darksiders II – Chaos

Στο combat με ορδές αντιπάλων γίνεται πάντα πατείς με πατώσε.

Και εδώ ερχόμαστε στα rpg στοιχεία του Darksiders II. Το παιχνίδι διαθέτει ένα equipment screen, από το οποίο επιλέγετε τι είδους όπλα θα χρησιμοποιείτε και τι armor θα φοράτε, τα οποία είτε αγοράζετε από vendors αν σας έχει στρίψει, ή μαζεύετε από chests και boss loots σαν φυσιολογικοί άνθρωποι. Να σημειωθεί οτι απ’ότι κατάλαβα πλην 1-2 εξαιρέσεων το loot είναι τελείως randomly generated, τόσο στον τύπο όσο και στα stats, που σημαίνει οτι μπορεί να αλλάζετε δρεπάνια κάθε 2 λεπτά αλλά να έχετε μείνει με το ίδιο amulet εδώ και 10 levels.

Όσον αφορά τα stats, σέβομαι οτι το Darksiders II θέλει να δώσει ποικιλία και επιλογές στον παίκτγ αλλά το τελικό αποτέλεσμα είναι γελοίο. Το παιχνίδι έχει 100 διαφορετικά stat types, τα οποία θα μελετήσετε με προσοχή προσπαθώντας να πετύχετε τη σωστή ισορροπία άμυνας και επίθεσης, μέχρι να καταλήξετε οτι το lifesteal είναι οτι καλύτερο υπάρχει και να αγνοήσετε όλα τα υπόλοιπα.

Πέραν των stats ο Death έχει 2 talent trees να ακολουθήσει, Harbinger και Necromancer, και προφανώς σαν βαρβάτος και βαρύς άντρας διάλεξα με τη μία το Necromancy αφήνοντας τους ghouls και τα κοράκια μου να ορμάνε πάνω στα αποβράσματα του Cthulhu και του Nyarlathotep ενώ εγώ πυροβολούσα εκ του ασφαλούς από κάνα χιλιόμετρο απόσταση.

You can be my mommy any day you w… Wait, that came out wrong.

Technical

Pretty ok, τίποτα το ιδιαίτερο. Δεν πρόσεξα lag πουθενά με τα γραφικά στο full, ενώ ο σχεδιασμός των χώρων ήταν ωραίος σχεδόν σε όλο το παιχνίδι και άθλιος στα Forge Lands, όπου και δυστυχώς θα φάτε τα νιάτα σας. Το Design πάντως του Lostlight, της Earth και της Hell ήταν υπέροχο, με συνεχή βελτίωση όσο προχωράτε, ειδικά στην Hell, το τελευταίο level του Darksiders II. Also με χάλασε πολύ που το παιχνίδι είχε απλές cutscenes σε σημεία που μπορούσε να βάλει χαλαρά quick-time events, ώστε δε μας αποσπούσε την προσοχή από κάτι που μπορώ μόνο να ονομάσω anime μονομαχίες (ειδικά όταν ρίχνατε τα τελευταία Hit σε ένα boss ας πούμε).

Η μουσική ήταν ελαφρώς εκνευριστική και μερικές φορές δεν κολλούσε καθόλου, συγκεκριμένα (Ω, τι περίεργο…) στα temples των Forge Lands, που σε περίπτωση που δεν το έχω κάνει ξεκάθαρο ακόμα θα σας κάνουν να μισήσετε το παιχνίδι τις πρώτες 12-13 ώρες. Το voice acting από την άλλη είναι καλό, με ειδικά τη σαρκαστική φωνή του Death να είναι άξια χειροκροτήματος.

Darksiders II – Graphics

Τα γραφικά του παιχνιδιού μπορούν να είναι πολύ όμορφα όταν δεν εξερευνάτε κάποιο σκονισμένο ναό για 100στη φορά.

Τα θετικά

• Είστε ο Death.
• Με super σαρκαστική Severus Snape φωνή.
• Απολαυστικότατο και γεμάτο combat, που γίνεται ακόμα πιο απολαυστικότατο και γεμάτο στα τελευταία levels.
• Άριστο performance της engine, δεν υπάρχει πουθενά lag παρά το χάος που επικρατεί στη μάχη.
• Είναι open-world!
• Μεγάλη ποικιλία στο πώς θα παίξετε, με διάφορα όπλα και talent choices.
• Μεγάλα εντυπωσιακά boss battles.
• Reaper form.
• Κάποιες λίγες φορές τα puzzles είχαν όντως πλάκα.
• Lootάρισμα να φαν κι οι κότες.
• Πολύ εξερεύνηση του κόσμου, με διάφορα collectibles να μαζέψετε κρυμμένα παντού.
• Παραδόξως προς το τέλος του παιχνιδιού έχετε μια γενική εικόνα για το τι πρέπει να κάνετε.
• Η μαμά σας είναι hot as hell (…συγνώμη).
• Τα τελευταία levels είναι όλα υπέροχα…
• Darksiders II – Earth
• Από τη στιγμή που θα βρείτε το grenade launcher το πιο δύσκολο level του παιχνιδιού γίνεται το πιο εύκολο.

Τα αρνητικά

• …Αλλά για να φτάσετε σε αυτά πρέπει να περάσετε πρώτα από τις Forge Lands…
• …Οι οποίες πέραν του βαρετού design σας σέρνουν από το ένα ηλίθιο Tomb Raider temple στο άλλο.
• Μέχρι τη μέση του παιχνιδιού δεν έχετε ιδέα τι παίζει με το story.
• Το Necromancy Tree είναι πολύ πιο αδύναμο από το Harbinger.
• Έντονη έλλειψη από NPCs. Θα ήθελα μερικούς στο background, έστω και καθαρά διακοσμητικούς.
• Χωρίς youtube κάποια puzzles απλώς δε βγαίνουν.
• Speaking of which, αν κάνετε alt-tab το παιχνίδι παίζει να crasharei, οπότε μόνο shift-tab.
• Είστε ο Death αλλά δεν έχετε καθόλου σεβασμό.
• For all intents and purposes το παιχνίδι είναι God of War, και δεν το λέω για καλό αυτό.
• Δεν το ακούτε συχνά αυτό, αλλά το παιχνίδι δεν είχε αρκετά quick-time events.
• ΠΟΛΥ filler content, ειδικά στο πρώτο και το δεύτερο act.
• Η τελευταία μάχη είναι σκέτη απογοήτευση.
• Τα prerendered cutscenes είναι ελαφρώς παιδιάστικα με τα στοιχεία fantasy τους.
• Τα puzzles πρέπει να λυθούν σόνι και καλά με τον A τρόπο αντί για τον B διότι “έτσι”.
• Οι vendors δεν έχουν νόημα ύπαρξης πέραν του να πουλάτε τη σαβούρα σας.
• Το combat αλλού είναι ανελέητα δύσκολο και αλλού πανεύκολο (τα boss πάντως είναι υπολογισμένα ωραία).
• Σοβαρά προσπαθείστε να περιγράψετε το story σε ένα φίλο και δείτε πως θα αντιδράσει.

“And with strange aeons, even death may die…”

Final Verdict

Πφφ… Εεε… Μμμ… Όχι. Δεν είναι “όχι” που το λέω εύκολα, καθώς πραγματικά απόλαυσα τις τελευταίες μου ώρες στο Darksiders II, αλλά μέχρι τότε το Darksiders II ήταν για να βαράς ενέσεις. Αν έχετε 30 ελεύθερες ώρες στα χέρια σας… Μπα, και πάλι όχι. Διαβάστε κανά βιβλίο καλύτερα.