Τα Ηνωμένα Έθνη εκτιμούν ότι περισσότεροι από 8 εκατομμύρια τόνοι πλαστικών διοχετεύονται κάθε χρόνο στους ωκεανούς και είναι σίγουρο πως οι σοβαρές αρνητικές συνέπειες θα είναι έντονες κατά τις επόμενες γενιές.
Εν τούτοις το καλό στοιχείο της υπόθεσης είναι πως βρέθηκε μία νέα διαδικασία χημικής μετατροπής που μπορεί να μετατρέψει τα απόβλητα πολυολεφίνης (μια μορφή πλαστικού), σε χρήσιμα προϊόντα, όπως και σε καθαρά καύσιμα ή άλλα αντικείμενα.
Η Linda Wang, η οποία είναι καθηγήτρια στη σχολή Davidson School of Chemical Engineering στο Πανεπιστήμιο Περντιού είναι η επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας που αναπτύσσει αυτή την τεχνολογία.
Η Linda Wang ανέφερε: «Ο βασικός σκοπός μας ήταν να δημιουργήσουμε μία νέα μεθοδολογία για την ανακύκλωση, μετατρέποντας τα απόβλητα πολυολεφίνης σε ένα ευρύ φάσμα πολύτιμων προϊόντων, συμπεριλαμβανομένων των πολυμερών, της νάφθα (μείγμα υδρογονανθράκων) και τα καθαρά καύσιμα. Η τεχνολογία μετατροπής μας έχει τη δυνατότητα να ενισχύσει τα κέρδη των εταιρειών στη βιομηχανίας της ανακύκλωσης και να συρρικνώσει τα αποθέματα πλαστικών απορριμμάτων που βρίσκονται πεταμένα σε όλο τον πλανήτη».
Οι Wang, Kai Jin, πτυχιούχος φοιτητής και ο Wan-Ting (Grace) Chen, μεταδιδακτορικός ερευνητής στο Περντιού, είναι οι εφευρέτες της συγκεκριμένης τεχνολογίας, οι οποίοι ισχυρίζονται πως μπορούν να μετατρέψουν πάνω από το 90% των αποβλήτων πολυολεφίνης σε πολλά διαφορετικά προϊόντα, νάφθα, καύσιμα ή μονομερή. Βέβαια η ομάδα δεν στέκεται σε αυτό το σπουδαίο επίτευγμα αλλά έχει στόχο να βελτιστοποιήσει ακόμη περισσότερο τη διαδικασία μετατροπήςτων πλαστικών αποβλήτων σευψηλής ποιότητας βενζίνης ή ντίζελ.
Η διαδικασία μετατροπής ενσωματώνει επιλεκτική εκχύλιση και υδροθερμική υγροποίηση. Μόλις το πλαστικό μετατραπεί σε νάφθα, μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως πρώτη ύλη για άλλες χημικές ουσίες ή περαιτέρω να διαχωριστεί σε ειδικό διαλύτη ή κάποιο άλλο χρήσιμο προϊόν για την κοινωνία. Τα καθαρά καύσιμα που προέρχονται από τα απόβλητα πολυολεφίνης, δυστυχώς ικανοποιούν μόνο το το 4% της ετήσιας ζήτησης για καύσιμα βενζίνης ή ντίζελ.
Από όλα τα πλαστικά που πετάχτηκαν τα τελευταία 65 χρόνια στις θάλασσες των ωκεανών (8,3 δισεκατομμύρια τόνους κάθε χρόνο), περίπου το 12% έχει συλλεχθεί και αποτεφρωθεί, και μόνο το 9% έχει ανακυκλωθεί. Το υπόλοιπο 79% παραμένει εκεί, και στην καλύτερη περίπτωση ένα μικρό ποσοστό μεταφέρεται σε χώρους υγειονομικής ταφής.
Το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ προβλέπει ότι μέχρι το 2050 οι ωκεανοί θα έχουν περισσότερα πλαστικά απόβλητα, από ό,τι ψάρια, εάν τα απόβλητα συνεχίσουν να απορρίπτονται με τέτοιο ρυθμό στα υδατικά συστήματα.
Τα πλαστικά απόβλητα έχουν την ιδιότητα να αποσυντίθεται αργά και απελευθερώνουν τοξικά μικροπλάσματα και χημικά μέσα στη γη και στο νερό. Πρόκειται για μία ύπουλη καταστροφή, διότι από την στιγμή που αυτοί οι ρύποι βρίσκονται στους ωκεανούς, είναι αδύνατο να ανακτηθούν πλήρως.
