Τι σας έρχεται στο μυαλό όταν ακούτε τη λέξη Δράμα; Μήπως μία θεατρική παράσταση με δακρύβρεχτο τέλος; Μήπως η περιγραφή μιας δυσάρεστης κατάστασης; Ή μήπως ένας νομός στη Βόρεια Ελλάδα που συνορεύει με τη Βουλγαρία και βρίσκεται μεταξύ Σερρών, Καβάλας, και Ξάνθης; Ευτυχώς που το τελευταίο ουδεμία σχέση έχει με τα πρώτα δύο ερωτήματα! Πριν 15 χρόνια δεν γνώριζα κανέναν άνθρωπο που να έχει επισκεφθεί τη Δράμα … εκτός αν ήταν ο τόπος καταγωγής του. «Εκδρομή στη Δράμα» θα μπορούσε να ήταν τίτλος παράστασης που θα είχε τουλάχιστον αρνητικές κριτικές.
Σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει, για καλή τύχη όλων. Χωρίς να έχει τη φήμη των περιοχών όπως το Πήλιο ή τα Ζαγοροχώρια, η Δράμα έχει να δώσει εξίσου πολλά (ή και περισσότερα!). Τα «πολλά» δεν είναι άμεσα ορατά, ούτε αυτονόητα. Η Δράμα είναι προορισμός για τους πιο ψαγμένους, για τους ανθρώπους που αναζητούν την πιο αυθεντική πλευρά της ζωής. Μία πλευρά που τείνει να χαθεί, αλλά δεν χάθηκε ακόμα.
Την έχω επισκεφθεί τόσες φορές, και όμως αισθάνομαι ότι τη γνωρίζω τόσο λίγο.
Η πρώτη εντύπωση για τον πρωτάρη περιηγητή σε τούτο το μέρος μπορεί να είναι και λίγο…δράμα. Δεν έχει θάλασσα. Έχει ένα μεγάλο κάμπο λίγο μονότονο για κάποιους (αλλά γούστα είναι αυτά). Έχει υψηλή ανεργία. Οι επαρχιακοί δρόμοι είναι μάλλον off-road. Έχει κρύο και υγρασία το χειμώνα και πολύ ζέστη το καλοκαίρι… στον κάμπο πάντα. Έχω ζήσει το πιο λασπωμένο καλοκαίρι μου στη Δράμα, συνδυασμένο με χαλαζόπτωση και μπουρίνια.
Αλλά η πρώτη εντύπωση είναι σαν να κρίνεις ένα βιβλίο από το εξώφυλλο. Αν σταματήσουμε εκεί, χάσαμε. Ας ανοίξουμε το βιβλίο που λέγεται «Δράμα».
Πολλές εικόνες έχουν χαραχθεί στη μνήμη μου, και όσο γράφω τόσες περισσότερες θυμάμαι. Παραδόξως η Δράμα είναι μία περιοχή που συνδυάζει όλα τα είδη τουρισμού που προσπαθεί να αναπτύξει το αντίστοιχο Υπουργείο, πχ. Εναλλακτικό, Θρησκευτικό, Αγροτουρισμό, Ιστορικό-Πολιτιστικό, Γεωλογικό, κλπ. Εντάξει, δεν έχει θάλασσα, αλλά αν πάθετε σύνδρομο στέρησης, δεν έχετε παρά να κάνετε περίπου 32 χλμ μέχρι την όμορφη Καβάλα. Και μετά να ξαναγυρίσετε στη Δράμα για τις υπόλοιπες εκπλήξεις.
Η Δράμα χαρακτηρίζεται από ένα μοναδικό φυσικό περιβάλλον που συνδυάζει πανέμορφα δάση (ακόμα και παρθένα δάση), ρέματα και καταρράκτες, πρόσβαση σε 5 ορεινούς όγκους με υψόμετρο από 1298 έως 2232 μέτρα, «…χλωρίδα με πάνω από 1000 είδη φυτών, πανίδα με πάνω από 150 είδη πουλιών, 32 είδη θηλαστικών», και άλλα πολλά.
Η πρωτεύουσα του νομού είναι η πόλη της Δράμας. Αξέχαστα μένουν τα «νερά της Αγ. Βαρβάρας». Σε εποχές με χιόνια, τρέχει καθαρό νερό στη μεγάλη δεξαμενή-λίμνη κοντά στην εκκλησία της Αγίας. Όταν στερεύει το νερό, τα εναπομείναντα νερά λιμνάζουν, ένα φαινόμενο που δυστυχώς βλέπουμε όλο και πιο συχνά στη χώρα μας εξαιτίας των κλιματολογικών αλλαγών. Η περιοχή των «Νερών της Αγίας» προσφέρει μοναδική δροσιά τις ζεστές βραδιές του καλοκαιριού. Και αν είστε τυχεροί θα ακούσετε το «τραγούδι» των βατράχων.
Πολλοί φίλοι μου που επισκέφτηκαν τη Δράμα, εντυπωσιάστηκαν από τη ποιότητα του φαγητού. Η ποιότητα είναι γεγονός διότι δεν υπάρχει η νοοτροπία του «δουλεύω με περαστικούς και άρα δεν θα τους ξαναδώ». Αντιθέτως, ο κυριότερος πελάτης των καταστημάτων είναι ντόπιος, το πολύ πολύ να είναι επισκέπτης από τους γύρω νομούς. Ο βαθμός επανα- επισκεψιμότητας βοηθάει στο να διατηρηθεί το επίπεδο της ποιότητας, καθώς και μία αποδεκτή σχέση ποιότητας – τιμής.
Το φαγητό είναι καθοριστικός παράγοντας μίας καλής εκδρομής και η Δράμα είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το αγριογούρουνο, και γενικότερα με το κυνήγι. Θυμάμαι κάποια Χριστούγεννα, στη πλατεία Ελευθερίας- κεντρική πλατεία της πρωτεύουσας, ένα αυτοκίνητο να κάνει το γύρο της πλατείας επιδεικνύοντας με υπερηφάνεια ένα επιβλητικό αγριογούρουνο στο καπώ – ο κυνηγός έγινε ο μύθος της ημέρας! Δεν δηλώνω βέβαια αθώα… έχω απολαύσει και εγώ πολλές φορές πιάτα με αγριογούρουνο, νόστιμο & άπαχο, που συνδυάζονται με μπύρα (lager ή κόκκινη) ή με το αφρώδες κόκκινο κρασί που κάνουν οι ντόπιοι το φθινόπωρο για κατανάλωση τα Χριστούγεννα.
Η Δράμα είναι και τσίπουρο-περιοχή, γεμάτη αυτοδίδακτους, αυτόνομους μικρούς παραγωγούς. Η προ-γιαγιά μου, Φωτεινή η Μικρασιάτισσα, έλεγε ότι ένα σφηνάκι τσίπουρο την ημέρα, το γιατρό κάνει πέρα. Γενικά, τον γιατρό, και όλα τα προβλήματα, τα ξεχνάει κανείς τελείως στη Δράμα…
Από τη πόλη στα χωριά, το τοπίο αλλάζει συνέχεια. Αισθάνομαι ότι η κάθε πέτρα θα μπορούσε να διηγηθεί μία ιστορία. Μια ιστορία από κάθε άνθρωπο που ήρθε από τη Μικρά Ασία και εγκαταστάθηκε στις δύσκολες τότε συνθήκες. Το κάθε χωριό έχει κάτι που σε εμπνέει. Τα βραχώδη μέρη της Ψιλής Ράχης, ο Νικηφόρος με τη μικρασιάτικη αρχιτεκτονική, η Χωριστή με το σκαλιστό τέμπλο της εκκλησίας της, το ιστορικό μουσικοχορευτικό της σύλλογο και το Καρναβάλι της , ο Βώλακας με τη λαογραφική του παράδοση, τα δείγματα μεταλλουργίας στους Σιταγρούς από την εποχή του χαλκού, το εντυπωσιακό σπήλαιο του Μααρά, το φράγμα του Νέστου, ακόμα το Κάτω Νευροκόπι με τις χαμηλότερες θερμοκρασίες (της χώρας) του και τις πιο νόστιμες πατάτες (της χώρας!).
Από το κάμπο στα βουνά, σε καλεί ο επιβλητικός και χιονισμένος Φαλακρός (υψόμετρο 2232 μέτρα). Το όρος Μενοίκιο, η συνέχεια του Φαλακρού) και ο Όρβηλος στα σύνορα με τη Βουλγαρία (2212 μέτρα) συνθέτουν μία πλούσια πανίδα, που περιλαμβάνει ακόμα και λύκους, ζαρκάδια, και χρυσαετούς.
Το ταξίδι στη Δράμα έχει δρόμους που οδηγούν σε νέες εμπειρίες…
- Ο Δρόμος από τη Δράμα οδηγεί στο όρος Παγγαίο, που εκτός από απερίγραπτη ομορφιά προσφέρει ένα πνευματικό ταξίδι στο Μοναστήρι της Παναγίας Εικοσιφοινίσσης.
-Ο Δρόμος από τη Δράμα οδηγεί στους Φιλίππους, το κέντρο της Βασιλέιας της Μακεδονίας, στη Καβάλα. - Και τόσο άλλα πολλά…
Καλύτερα να ζήσετε το μύθο σας, παρά να διαβάζετε για αυτόν! Προτείνω λοιπόν ένα πενθήμερο ταξίδι (μίνιμουμ) Νοέμβριο- Δεκέμβριο, με καλή παρέα και μια καλή φωτογραφική μηχανή, που θα συνδυάζει Αγριογούρουνο, Σπήλαια, ιστορία, λαογραφία, τη γιορτή της Αγ. Βαρβάρας (4/12), φύση, και ένα ταξίδι με τραίνο από τη Δράμα στη Θράκη. Το ονειρεύομαι
