ΑρχικήΨυχαγωγίαMovies-seriesΈνας μεγάλος έρωτας (1964)

Ένας μεγάλος έρωτας (1964)

Η Αστεφάνωτη, Άπονη Ζωή, Ο Ζητιάνος μιας Αγάπης, Κάθε Καημός και Δάκρυ, Ορφανή στους πέντε δρόμους, ήταν κάποια από τα δεκάδες δράματα που παίχτηκαν στις ελληνικές κινηματογραφικές αίθουσες το 1964. Παρά το γεγονός ότι τη χρονιά 1963-1964 πρώτη σε εισπράξεις ταινία σε πρώτη προβολή ήρθε το μιούζικαλ του Δαλιανιδη «κάτι να καίει» με 660.791 εισιτήρια και δεύτερο το «χτυποκάρδια στο θρανίο» του Αλέκου Σακελλάριου με 591.675 εισιτήρια, τα δράματα είναι μία πραγματικότητα στον ελληνικό κινηματογράφο που άφησαν εποχή!

Ένας μεγάλος έρωτας, λοιπόν διαδραματίζεται στην οθόνη ανάμεσα στην Τζενη Καρεζη και τον Νικο Κουρκουλο. Ένας έρωτας σε σενάριο Βαγγελη Γκουφα και σκηνοθεσία Ντίνου Δημόπουλου . Ο Κούρκουλος υποδύεται τον Αλέξη Βαλσάμη, τον εύπορο και γοητευτικό άντρα που αποφασίζει πως ήρθε η ώρα να νοικοκυρευτεί πλάι στην εικοσιδυάχρονη Μάρω (Ξενια Καλογεροπουλου). Εκείνη όμως αντιμετωπίζει προβλήματα καθώς η μητέρα της, Αθηνά Λεωνίδου (Τασσω Καββαδια), δε δέχεται εύκολα για γαμπρό της έναν άντρα που έχει τη φήμη του γυναικά.

Η Μάρω στρέφεται στη γυναίκα του θείου της για υποστήριξη, μία γυναίκα νέα και συμμαθήτριά της, την Λένα (Τζενη Καρεζη). Η Λένα καλείται να αντιστρέψει το αρνητικό κλίμα που έχει δημιουργηθεί γύρω από τον Αλέξη Βαλσάμη, η μοίρα όμως της παίζει άσχημο παιχνίδι. Με το πρώτο βλέμμα που ρίχνει στον Αλέξη αισθάνεται κάτι διαφορετικό. Ο έρωτάς τους είναι κεραυνοβόλος και παρασύρει τα πάντα στο πέρασμά του αφού αναγκάζει τη Λένα να βρεθεί μπροστά σε ένα τραγικό δίλημμα. Αξίζει να χάσει τον άντρας της και το παιδί της προδίδοντας την ανιψιά της και ζώντας ελεύθερα τον έρωτά της για τον Βαλσάμη; Και ποιο ρόλο θα παίξει σε όλα αυτά η Ζωή Πανταζή (Τζενη Ρουσσεα) πρώην αγαπημένη του Αλέξη που ζητάει εκδίκηση;

Στο σκηνοθετικό τιμόνι της ταινίας ένας πολυτάλαντος άνθρωπος, ο Ντινος Δημοπουλος και στην παραγωγή η Φίνος Φιλμ προδιαγράφουν δύο πράγματα. Πως η ταινία θα είναι τουλάχιστον καλογυρισμένη και προσεγμένη και πως τα ονόματα των ηθοποιών θα ανήκουν στους σταρ της εποχής. Ο Δημοπουλος, από το 1953 που εμφανίστηκε στον κινηματογράφο (η δουλειά του είχε γίνει ήδη γνωστή στο θέατρο) σκηνοθέτησε περίπου 50 ταινίες, 45 από τις οποίες στη Φίνος Φιλμ καθώς ήξερε πως μόνο με τον Φίνο θα είχε ό,τι ήθελε για το γύρισμα του έργου που αναλάμβανε. Είχε τη φήμη του αυστηρού σκηνοθέτη, ενώ ήταν γνώστης της τέχνης της αφήγησης και της γλώσσας, της διεύθυνσης των ηθοποιών και του θεατρικού, αλλά αβίαστου παιξίματος.

Η συνεργασία του δύο χρόνια νωρίτερα με το ενδιαφέρον σεναρίου του Βαγγελη Γκουφα είχε δώσει ήδη την ταινία Η Λιζα και η αλλη με την μεγάλη σταρ Αλικη Βουγιουκλακη κι έτσι καθιερωμένος τώρα πια σκηνοθέτης στα στούντιο της Φίνος Φιλμ, ο Ντινος Δημοπουλος απόλυτος γνώστης όλων των κανόνων ενός παιχνιδιού που του επέβαλαν κοινό και παραγωγός, είχε την ευκαιρία να σκηνοθετεί αδιάκοπα ταινίες που γνώριζαν εμπορική επιτυχία.

Ο ίδιος όμως, θέλοντας να σεβαστεί τους παραπάνω κανόνες ένιωθε ότι κάπου καταπίεζε τις καλλιτεχνικές του αναζητήσεις κι έτσι το 1964 αποφάσισε να παρουσιάσει κάτι διαφορετικό με τη δουλειά του. Γυρίζει, λοιπόν, τρεις ταινίες εκείνη τη χρονιά. Μία κοινωνική δραματική περιπέτεια με τον τίτλο «Αμόκ» και πρωταγωνιστές τον Λευτερη Βουρνα και την Φλωρετα Ζαννα. Μία καλλιτεχνική ταινία με έμφαση στο γυμνό –από το 1963 και μετά ο ελληνικός κινηματογράφος εντάσσει όλο και περισσότερο το γυμνό στη θεματολογία του προσπαθώντας έτσι να διασκεδάσει τον κορεσμό του κοινού και τον ερχομό της τηλεόρασης, με αποκορύφωση τη δεκαετία του 70-που δε βρήκε όμως ανταπόκριση στο ελληνικό κοινό.

Οι άλλες δύο ταινίες που γύρισε ήταν με πρωταγωνιστικό ζευγάρι τους Τζενη Καρεζη και Νικο Κουρκουλο. Η πρώτη ήταν το Ένας μεγάλος έρωτας και η άλλη η Λολα. Η δεύτερη από αυτές δέχτηκε την αποδοχή τόσο του κοινού όσο και των κριτικών. Το Ένας μεγάλος έρωτας θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως η πιο άνευρη παραγωγή του στο σύνολο των τριών ταινιών.

Πρόκειται για ένα κοινωνικό αισθηματικό δράμα που απέχει πολύ από τη συνηθισμένη θεματολογία άλλων δραμάτων της εποχής, χωρίς να αποκηρύσσει ολοκληρωτικά κάποια μοτίβα που χαρακτηρίζουν αυτού του είδους τις ταινίες. Κι ενώ τα δράματα εξελίσσονται κυρίως ανάμεσα στον κόσμο των φτωχών και των πλουσίων με απαγορευμένους γάμους ανάμεσα στους δύο «κοινωνικούς κόσμους» ή με παραμελημένα και χαμένα παιδιά, ο Δημοπουλος ακολουθεί το σενάριο του Γκουφα σε μία ταινία με δραματικά περισσότερο, παρά λεκτικά ευρήματα.

Η απαγορευμένη σχέση μία παντρεμένης γυναίκας και μητέρας με τον αρραβωνιαστικό της ανιψιάς της, δεν ήταν από τη συνηθισμένη θεματολογία των δραμάτων της εποχής. Το μήνυμα του έργου δυνατό και σκληρό για τις συνειδήσεις του κόσμου. Το κοινωνικό μελό μετατρέπεται σε έναν κοινωνικό ρεαλισμό και οι αντιδράσεις του κοινού ποικίλλουν από την παγωμένη αποδοχή έως την απλή αδιαφορία. Η πρωταγωνίστρια είναι στην πραγματικότητα η κακιά της υπόθεσης και ο περίγυρος με τις άσχημες αντιδράσεις είναι αυτός που παίρνει τη θέση του θύματος. Ακόμα κι όταν καλείται με την τραγική έκβαση να «πληρώσει» το τίμημα της απιστίας της το κοινό δεν μπορεί να τη συγχωρέσει έτσι απλά.

Το σενάριο απαλλαγμένο από τους έντονα συναισθηματικούς διάλογους διαφοροποιείται από τις αντίστοιχες ταινίες της εποχής και η πλοκή της ιστορίας εξελίσσεται άνευρα και αργά. Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του Δημόπουλου ο οποίος μετακινεί με άνεση την κάμερα και γνωρίζει τους κανόνες της κλασικής κινηματογραφικής αισθητικής, ενώ δε διστάζει να χρησιμοποιεί τον φωτισμό και το μακιγιάζ για να εξυπηρετήσει την ατμόσφαιρα της ταινίας και όχι το φιζίκ των ηθοποιών ακόμα και αν πρόκειται για ονόματα σαν κι αυτό της Καρέζης, το αποτέλεσμα είναι απλά αδιάφορο. Η μουσική του Μιμη Πλεσσα προσθέτει ένα τόνο δραματικότητας, αλλά το έργο ανήκει στην κατηγορία αυτών των ταινιών που δύσκολα βλέπεται με ευχαρίστηση και δεύτερη φορά.

Η Τζενη Καρεζη στο ρόλο της τραγικής γυναικείας φιγούρας που γνωρίζει τον έρωτα στο πρόσωπο ενός άλλου άντρα από το σύζυγό της καταφέρνει για άλλη μια φορά, όπως σε πολλές άλλες ταινίες της, να κλέβει τις εντυπώσεις, ενώ ο πραγματικά θαυμάσιος τρόπος της ερμηνείας της φαντάζει πολύ λίγος για το σενάριο αυτό. Ο Κουρκουλος ερμηνεύει έναν ρόλο σαν κι αυτούς που τον καθιέρωσαν, αυτού του σκληρού και γοητευτικού άντρα που μπλέκει σε ένα παιχνίδι πιο δυνατό από τις δυνάμεις του, μοιάζει όμως τόσο «άχρωμος» δίπλα σε μία πρωταγωνίστρια όπως η Καρέζη.

Από το υπόλοιπο επιτελείο των ηθοποιών ξεχωρίζει η Ξενια Καλογεροπουλου σε ένα δραματικό ρόλο αντίθετο από τα πρότυπα των ερμηνειών της –το χαρούμενο μουτράκι που ξεχώριζε σε ταινίες σαν το «γάμο αλλά ελληνικά»-ρόλο όμως που προσαρμόζει απόλυτα στην προσωπικότητά της. Ο Μηνας Χρηστιδης στο ρόλο του απατημένου συζύγου δεν καταφέρνει να συγκινήσει όπως θα έπρεπε, ενώ δεν χρησιμοποιείται ολοκληρωτικά ούτε ο ρόλος της Τασσους Καββαδια, ερμηνευτικά αξιοθαύμαστη ως κακιά πεθερά-μητριά στις ελληνικές ταινίες. Η μικρή κούκλα Νινα Οικονομιδου κερδίζει τη συμπάθεια του κοινού, ενώ σε μικρούς ρόλους εμφανίζονται οι: Δεσποινα Στυλιανοπουλου και Αλεκος Τζανετακος. Τέλος, η Τζενη Ρουσσεα πείθει απόλυτα ως πληγωμένη και ερωτευμένη γυναίκα, μόνο που ο ρόλος της φαντάζει «άχρηστος» τελικά για την εξέλιξη της υπόθεσης.

Η δραματική κορύφωση υπάρχει, με την κλασική σκηνή του ατυχήματος που γίνεται μετά από τρακάρισμα της πρωταγωνίστριας κι ενώ οδηγεί βράδυ σε βροχή βλέποντας στο τζάμι του αυτοκινήτου σκηνές από την ιστορία της, όμως το απότομο φινάλε δε βοηθάει να κερδίσει η ταινία πόντους έστω στο τέλος της.

  • Βαθμολογία: 3.5/10
Στέλιος Θεοδωρίδης
Στέλιος Θεοδωρίδης
Ο ήρωας μου είναι ο γάτος μου ο Τσάρλι και ακροάζομαι μόνο Psychedelic Trance
RELATED ARTICLES

Αφήστε ένα σχόλιο

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

Πρόσφατα άρθρα

Tηλέφωνα έκτακτης ανάγκης

Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος: 11188
Ελληνική Αστυνομία: 100
Χαμόγελο του Παιδιού: 210 3306140
Πυροσβεστική Υπηρεσία: 199
ΕΚΑΒ 166