Άνοιξε διάπλατα τα αυτιά σου και άκουσε με προσεκτικά. Έχω να σου πω μια ιστορία για την εργασία στα Media. Θα ξεκινήσω την ιστορία μου με τον λαοπρόβλητο και κοσμαγάπητο τρόπο που αγάπησες.
Δηλαδή θα ξεκινήσω (φαινομενικά) στα κουτουρού.
Όπως ξέρεις, ήδη, ευσεβέστατο κοινό μου, εργάζομαι επί 20 χρόνια στον χώρο των Media, για τον οποίο χώρο, ο “πολύς” Ζακ Σεγκελά είχε πεί: Μην πείτε στην μάνα μου ότι δουλεύω στα Media, της έχω πει ότι είμαι πιανίστας σε μπουρδέλο. Κράτα το αυτό.
Να ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό των Media: Είναι ένας χώρος που αλλάζει συνέχεια και παρόλα αυτά οι εργαζόμενοι σε αυτόν είναι οι λιγότερο δεκτικοί άνθρωποι στις αλλαγές που έχω γνωρίσει στην ζωή μου.
Στις αρχές της δεκαετίας του 90 γνώρισα έναν γνωστό δημοσιογράφο, από εκείνους που συνηθίζουμε να αποκαλούμε «επώνυμους» και «κεφαλές τις δημοσιογραφίας». Λοιπόν όλη η ζωή εκείνου του επώνυμου ανθρώπου ήταν τοποθετημένη στο παρελθόν.
«Οι δημοσιογράφοι σήμερα δεν είναι πραγματικοί Δημοσιογράφοι φίλε», μου έλεγε. «Δεν μπορείς να αποκαλείς τον εαυτό σου δημοσιογράφο εάν δεν έχεις αγαπήσει την μυρωδιά του αντιμονίου».
Θα σου πω τι είναι το Αντιμόνιο.
Το αντιμόνιο είναι ένα (καρκινογόνο) χημικό στοιχείο που χρησιμοποιούνταν για την κατασκευή του κράματος των τυπογραφικών στοιχείων, στις παλιές λινοτυπικές μηχανές. Οι δημοσιογράφοι έγραφαν τα άρθρα τους και μετά “περιφέρονταν ασκόπως” στα πιεστήρια όπου και χυτεύονταν επί τόπου το κράμα μολύβδου – κασσιτέρου – αντιμονίου στην λινοτυπική μηχανή που στοιχειοθετούσε την εφημερίδα. Και μύριζαν με απόλαυση το φρεσκολειωμένο αντιμόνιο. Βέβαια.
Ευτυχώς μετά ήρθαν οι σύγχρονες μέθοδοι εκτύπωσης, ήρθαν οι οφσετ τυπογραφικές μηχανές και μαζί τους ήρθαν οι νέες τεχνικές εκτύπωσης χωρίς κράματα μολύβδου – αντιμονίου. Πολλή συζήτηση έγινε τότε για το τι θα απογίνουν οι παραδοσιακοί τεχνίτες λινοτυπικών μηχανών και για το αν θα έπρεπε η συγκεκριμένη τεχνική να μην καταργηθεί, αν μην τι άλλο για να διατηρηθούν οι θέσεις εργασίας. Οι συνδικαλιστές το πάλεψαν αλλά και οι τρελοί ρομαντικοί, όπως ο φίλος μου, υπερασπίστηκαν και εκείνοι το δικαίωμα τους στην νοσταλγική μυρωδιά του αντιμονίου (και κατ’ επέκταση στο δικαίωμα τους στον καρκίνο)
Τελικά όλες σχεδόν οι εφημερίδες πήγαν στις οφσετ εκτυπώσεις και η μυρωδιά του αντιμονίου έπαψε να συντροφεύει τους δημοσιογράφους και τους τυποτεχνίτες. Όπως σου έλεγα, οι παλιοί τυποτεχνίτες και οι παλαιότατοι δημοσιογράφοι δεν το ξεπέρασαν ποτέ, αλλά παρόλα αυτά η ζωή συνεχίστηκε χωρίς αντιμόνιο και τώρα, οι περισσότεροι από τους σημερινούς επαγγελματίες των MME ούτε που γνωρίζουν το αντιμόνιο. Και συνεχίζουν να υπάρχουν.
Η αλλαγή κάνει καλό.
Και τώρα που έμαθες για το αντιμόνιο άσε με να σε ρωτήσω κάτι. Ποιο νομίζεις ότι είναι το μεγαλύτερο πολυκατάστημα μουσικής στον κόσμο;
Όχι δεν είναι το WalMart. Όχι δεν είναι ούτε το Costco. Όχι δεν είναι ούτε καν το Amazon.com – δεν το βρήκες.
Είναι το iTunes. Το μεγαλύτερο μουσικό πολυκατάστημα στον κόσμο , βρίσκεται ήδη στο computer σου , όπως και στο computer της μαμάς σου, στο iPhone σου, στο iPad της Κούλας και στις i-συσκευές 300 εκατομμυρίων ανθρώπων στο κόσμο.
Τριακόσιοι εκατομμύρια άνθρωποι έχουν πρόσβαση στο iTunes. Από την αρχή της λειτουργίας του, δέκα χρόνια πριν και έως σήμερα, 575 εκατομμύρια πιστωτικές κάρτες αποθηκεύτηκαν στους server της Apple. 500 χιλιάδες νέοι χρήστες προστίθενται στο δυναμικό του iTunes κάθε μέρα.
Και τώρα η αλλαγή: Η Apple ενσωματώνει ραδιοφωνικό σταθμό στο iTunes. Το iTunes Radio.
Η μουσική βιομηχανία (που – τι σου θυμίζει;- πάντα φοβούνταν τις αλλαγές) είχε ανέκαθεν μια σχέση αγάπης-μίσους με την Apple. Από τη μια μεριά, τα χρήματα που βγάζει μια δισκογραφική εταιρία κάθε φορά που εσύ αγοράζεις ένα τραγούδι από το iTunes είναι ελάχιστα και από αυτά τα ελάχιστα , τα μισά πάνε στην Apple. Από την άλλη μεριά, πριν το iTunes ούτε δεκάρα τσακιστή δεν πήγαινε στις τσέπες της μουσικής βιομηχανίας κάθε φορά που ένας πιτσιρικάς κατέβαζε τα άπαντα της Madonna από το πάλαι ποτέ Napster. Τώρα τα πράγματα δεν είναι έτσι ή , αν θέλεις, δεν είναι μόνο έτσι.
Το internet radio είναι ήδη big business and big money στην Αμερική με μεγαλύτερους παίκτες το Pandora (200 εκατομμύρια συνδρομητές) . Είναι επίσης big business and big money στην Κανονική Ευρώπη (24 εκατομμύρια συνδρομητές). Το επιχειρηματικό μοντέλο είναι απλό όπως όλα τα ωραία πράγματα. Τα streaming internet radios διαμορφώνονται από εσένα. Εσύ επιλέγεις τι θα ακούσεις. Το τραγούδι δεν “σου ανήκει” απλά το παραγγέλνεις , όπως θα έπαιρνες τηλέφωνο τον μουσικό παραγωγό και θα του ζητούσες να σου αφιερώσει ένα κομμάτι. Μόνο που τώρα όλο το μουσικό πρόγραμμα είναι δικό σου. Κάθε φορά που παίζεται ένα τραγούδι , η μουσική βιομηχανία παίρνει ένα μικρό ποσό, μια υποδιαίρεση του λεπτού. Εάν ακούς μουσική εώς και δέκα ώρες τον μήνα η υπηρεσία είναι δωρεάν για τον καταναλωτή και το κόστος το επωμίζεται το “ραδιόφωνο”. Εάν θέλεις να ακούσεις μουσική για πάνω από 10 ώρες πληρώνεις ένα μικρό ποσό το μήνα
Το έχεις καταλάβει ότι αυτό τα αλλάζει όλα έτσι;
Δεν υπάρχει χαμένος σε αυτό το μοντέλο πώλησης. Η μεγάλη πλειοψηφία των χρηστών θα αρκεστεί στις δωρεάν δέκα ώρες το μήνα δωρεάν. Η μουσική βιομηχανία θα βγάζει μερικές δεκάδες εκατομμύρια παραπάνω το μήνα. Η Apple με αυτά τα ασήμαντα για αυτή χρήματα θα “δέσει” γερά στο άρμα της εκατοντάδες εκατομμύρια κατόχους iphone και ipad και θα προσελκύει κάθε μήνα καινούργιους.
Ναι έχεις δίκιο . Φυσικά και θα υπάρξει ανταγωνισμός. Η Amazon θα ανακοινώσει παρόμοια υπηρεσία πολύ σύντομα. Το Spotify επεκτείνεται και σε άλλες χώρες , το ίδιο και το Pandora. Η Google τοποθετείται και εκείνη στρατηγικά για το Android της με το Google Play Music , αλλά προς το παρόν μόνο με συνδρομητικό μοντέλο λειτουργίας.
Στην Ελλάδα συνεχίζουμε να πιστεύουμε ότι τα FM δεν θα πεθάνουν ποτέ.
Εγώ νομίζω ότι τελικά οι μόνοι που θα χάσουν από όλα αυτά θα είναι όσοι συνεχίζουν να νοσταλγούν το ραδιοφωνικό αντιμόνιο των FM. Εκείνοι που δεν βλέπουν ή δεν θέλουν να δουν την αλλαγή που έρχεται, δεν προετοιμάζουν το ίδιο τους το μέλλον.
Η αλλαγή κάνει καλό.
