Έβερεστ, ονομάζεται η υψηλότερη κορυφή της γης, που ανήκει στην οροσειρά των Ιμαλαΐων ορέων. Μια άλλη ονομασία του, που οφείλεται στο μεγάλο ύψος του, είναι η “Στέγη του Κόσμου” και βρίσκεται στα σύνορα μεταξύ του Νεπάλ και του Θιβέτ.
Ιστορία
Απέκτησε την ονομασία του το 1851 προς τιμή του Άγγλου γεωγράφου σερ Γεωργίου Έβερεστ, που είναι και ο πρώτος που, με τη βοήθεια γεωμετρικών μετρήσεων και τριγωνομετρικών υπολογισμών, κατόρθωσε να υπολογίσει το ύψος του σε 8.880 μ. Η ανακάλυψή του οφείλεται στον επίσης Άγγλο λοχαγό του βρετανικού εκστρατευτικού σώματος Γουντ, που κατόρθωσε ν’ ατενίσει την κορυφή από το ύψος ενός γειτονικού όρους.
Αποτελεί μία τεράστια τριγωνική πυραμίδα από ασβεστόλιθο που οι δύο πλευρές της αντικρίζουν τοΘιβέτ, ενώ η τρίτη το Νεπάλ. Μεταξύ τους σχηματίζονται επιβλητικοί και μεγάλοι αυχένες που καλύπτονται από παγετώνες. Αμέσως μόλις αναγνωρίστηκε ότι το Έβερεστ αποτελεί την υψηλότερη κορυφή της γης, το ενδιαφέρον των ορειβατών στράφηκε προς αυτό. Από την εποχή της ανακάλυψής του μέχρι σήμερα είχαν γίνει πολλές αποστολές για να το κατακτήσουν. Η πρώτη όμως πετυχημένη προσπάθεια ήταν του Νεο – Ζηλανδού Χίλαρι το 1953.
Οι ορειβατικές αποστολές άρχισαν να οργανώνονται το 1921, οπότε έγινε και η πρώτη αναγνώριση του όρους από βρετανική αποστολή, κάτω από τις διαταγές του Σ. Κ. Χάουαρντ Μπιούρυ. Η αποστολή αυτή ξεκίνησε από τοΘιβέτ την πορεία της προς το Β.Α. αυχένα του όρους και κατόρθωσε να φθάσει σε ύψος 7.000 μ. Οι καιρικές συνθήκες όμως και η έλλειψη εφοδίων τους ανάγκασαν να επιστρέψουν. Το 1922 μια καινούρια βρετανική αποστολή προσπάθησε να κατακτήσει την κορυφή. Η αποστολή αυτή, κάτω από την αρχηγία του Σ. Τ. Μπρους, κατόρθωσε να φτάσει σε ύψος 8.326 μ., αλλά “έχασε” από χιονοστιβάδα 7 άντρες από τους μεταφορείς κι έτσι αναγκάστηκε να επιστρέψει.
Μια άλλη αποστολή, με τραγικό όμως αποτέλεσμα, έγινε από το Μάλορυ και τον Άιρβιν. Αυτοί φτάνουν ως τα 8.450 μ., αλλά εκεί τα ίχνη τους εξαφανίζονται. Πιθανόν οι δύο αυτοί ορειβάτες να έφτασαν στην κορυφή του Έβερεστ, αλλά αυτό το ίδιο το όρος το κρατάει μυστικό του. Μετά το θάνατο των δύο αυτών, θα περίμενε κανείς ότι θα υπήρχε κάποια αναστολή στις ορειβατικές δραστηριότητες, αλλά αντίθετα οι αποστολές συνεχίστηκαν και οι Χιού Ράτλετζ, Ε.Ε. Σίπτον, και Χ.Ο. Τίλμαν προσπάθησαν, επανειλημμένα, να φτάσουν στην κορυφή, χωρίς όμως κανένα σπουδαίο αποτέλεσμα. Πέτυχαν ν’ ανέβουν μόνο σε ύψος 8.570 μ.
Μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο τοΘιβέτ αποτέλεσε τμήμα της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας και απαγόρευσε τις αποστολές. Έτσι οι ορειβάτες αναγκάστηκαν να αφήσουν το μέχρι τότε γνωστό τους δρόμο από το Β.Α. αυχένα και να εξορμήσουν πλέον από το Νεπάλ. Μετά από αναγνωριστικές αποστολές, που είχαν πολύ θετικά συμπεράσματα για τη δυνατότητα ανόδου από τη Ν. πλευρά, η κυβέρνηση του Νεπάλ δίνει την άδεια σε 3 ορειβατικές αποστολές να προσπαθήσουν να καταλάβουν την κορυφή. Η πρώτη, που ήταν ελβετική, με αρχηγό το Δρ. Ντυνάν φτάνει στο ύψος των 8.600 μ. και η δεύτερη, η βρετανική, με αρχηγό το σερ Τζων Χαντ κατορθώνει να λύσει το “πρόβλημα των τελευταίων τριακοσίων μέτρων” και να πετύχει αυτό για το οποίο τόσες προσπάθειες είχαν γίνει και τόσες ανθρώπινες ζωές είχαν θυσιαστεί.
Πράγματι, ο Νεο-Ζηλανδός ορειβάτης αυτής της αποστολής Έντμουντ Χίλαρι, με τη βοήθεια του “σέρπα” (ιθαγενείς κάτοικοι των Ιμαλαΐων με εξαιρετική αντοχή στην έλλειψη οξυγόνου που χρησιμοποιούνταν ως οδηγοί και μεταφορείς) Ν. Τένσινγκ κατορθώνει την 29η Μαΐου του 1953 να “πατήσει” την υψηλότερη κορυφή της γης. Ο πρώτος τυφλός ορειβάτης που κατόρθωσε να κατακτήσει την κορυφή του ήταν ο Έρικ Βάιχενμαγιερ από το Κολοράντο των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, ο οποίο στις 26 Μαΐου 2001, έφτασε στην κορυφή.
Αν και κατακτημένο, δεν έπαψε να αποτελεί μυστήριο. Τροφοδότησε τη φαντασία των ανθρώπων με διάφορους μύθους γι’ αυτό και αυτή κατασκεύασε και τοποθέτησε στο γιγαντιαίο όρος το γιγαντιαίο άνθρωπο. Είναι ο ονομαστός “χιονάνθρωπος”, ο μύθος του οποίου είχε τροφοδοτήσει με αρκετή ύλη τις στήλες των εφημερίδων.
Ιμαλάια
Στη βορειότερη περιοχή των Ινδιών υψώνεται μεγαλόπρεπη και τεράστια, η “κατοικία των χιονιών”, το ψηλότερο ορεινό συγκρότημα του κόσμου, τα Ιμαλάια. Η λέξη προέρχεται από τις Σανσκριτικές λέξεις χίμα, που σημαίνει χιόνι και αλάγια, που σημαίνει κατοικία και μεταφράζεται “κατοικία των χιονιών”.
Η ψηλότερη κορφή του Έβερεστ έχει ύψος 8.840 μέτρα και είναι η ψηλότερη κορφή όλου του κόσμου, που σ’ αυτήν στρέφονταν τα βλέμματα όλων των αλπινιστών για πολλά χρόνια. Μετά από πολυάριθμες προσπάθειες διάφορων αλπινιστών, η κορυφή του Έβερεστ πατήθηκε στις 29 Μαΐου του 1953 για πρώτη φορά, από το Νεοζηλανδό Χίλαρι και τον ιθαγενή βοηθό του Τέντσιγκ Μπούτια.
Στα βόρεια των Ιμαλαΐων εκτείνονται δύο εξίσου ψηλές οροσειρές του Καρακουρούμ και του Χεντίν ή Τρανσιμαλάια, που αποτελούν τη συνέχεια των Ιμαλαΐων. Στη νότια πλευρά του πανύψηλου αυτού συγκροτήματος συναντά κανείς άφθονα φυτά, διάφορων ποικιλιών. Μέχρι ύψος 900 μέτρων, η βλάστηση είναι τροπική και μέχρι τα 2.100 μέτρα εξακολουθεί να είναι πλούσια, υποτροπική. Σε ύψος μέχρι 3.600 μέτρων, υπάρχει μια ζώνη με απέραντα πυκνά δάση από δρυς, καστανιές και κέδρους. Στις απόκρημνες πλαγιές των Ιμαλαΐων, στις απλησίαστες για τον άνθρωπο, ζουν σε άγρια κατάσταση άλογα, βόδια, καμήλες, ελάφια και πολυάριθμα άλλα ζώα, γνωστά και άγνωστα σε μας. Ακόμη, τα Ιμαλάια έχουν τεράστιο ορυκτό πλούτο με αξιόλογα κοιτάσματα μετάλλων, που είναι όμως αδύνατο να τα εκμεταλλευτούν οι άνθρωποι, εξαιτίας του μεγάλους ύψους και του απόκρημνου μέρους.
