Η τέχνη σώζει, ξαναβαφτίζει, ανοίγει δρόμους και υφαίνει δεσμούς. Όταν δε συμβαίνει για τους σωστούς λόγους, στοχεύει στις αισθήσεις και απενεργοποιεί κάθε αντίσταση που πηγάζει από φύλο, θρησκεία, γεωγραφική καταγωγή και πολιτικοκοινωνικά πιστεύω. Σινεμά σαν κι αυτό που κάνει ο Φατίχ Ακίν υπάρχει για να μας αποδείξει ότι όσο κι αν μας κολακεύει η ιδέα της μοναδικότητας η ομορφιά βρίσκεται στο ακριβώς αντίθετο άκρο, εκεί που οι αποστάσεις μηδενίζονται και ο απέναντι βρίσκεται δίπλα μας.
Ένα πολύχρωμο μείγμα, αποτελούμενο από τα πλέον ετερόκλητα στοιχεία, που σε πείσμα κάποιων καταλήγουν να ταυτίζονται αν όχι να αναμειγνύονται, προκειμένου να φέρουν στην επιφάνεια όλα εκείνα τα κοινά που μας προειδοποιούν ότι η ουσία μας παραμένει πάντα η ίδια. «Θα σου αποκαλύψω το όνομά μου μόνο αν μου επιτρέψεις προηγουμένως να σου διηγηθώ την ιστορία μου» αυτό φαίνεται να λέει στο κοινό του ο τουρκικής καταγωγής Ακίν, και ξεκινάει ένα ταξίδι με άγνωστο προορισμό αλλά κοινή πορεία.
Το “Μαζί Ποτέ” δεν είναι ένα ακόμα ρομάντζο με δυσάρεστο τέλος, είναι μια ιστορία αφιερωμένη σε έναν άντρα και μια γυναίκα που για μια στιγμή ξεχάστηκαν και πίστεψαν ότι μπορούν να σώσουν ο ένας τον άλλο. Ο Τσαϊτ είναι σαράντα και κάτι, Τούρκος μετανάστης που ζει στο Αμβούργο, χήρος και εκκωφαντικά μόνος. Τη μέρα που αποφασίζει να βάλει τέλος στη ζωή του εμφανίζεται στο δρόμο του η Σιμπέλ, μια εικοσάχρονη Tουρκάλα που τη μέρα έρχεται αντιμέτωπη με τις προσταγές μιας παλιομοδίτικης, ευσεβούς οικογένειας και τη νύχτα προσπαθεί να δραπετεύσει από τη μοίρα της κάνοντας επαναλαμβανόμενες απόπειρες αυτοκτονίας.
Οι δυο τους θα συναντηθούν για πρώτη φορά στην αίθουσα αναμονής μιας ψυχιατρικής κλινικής. Μετά από μερικά λεπτά εκείνη θα του προτείνει να την παντρευτεί. Η ιδέα στην οποία βασίζεται το σχέδιο της είναι απλή. Ενας λευκός γάμος, για τον οποίο ο γαμπρός εισπράττει ένα κάποιο ποσό, το ζευγάρι μένει μαζί για ένα υποτυπώδες διάστημα και στη συνέχεια προφασιζόμενοι μια ικανοποιητική για τους οικείους τους αιτία, χωρίζουν.
Σε εκείνον μένουν τα χρήματα και η ανάμνηση μιας περιπέτειας και σ’ εκείνη το εισιτήριο για την πολυπόθητη ελευθερία. Στη συμφωνία όμως υπάρχει μια παράλειψη. Ποιο είναι το χειρότερο που μπορεί να συμβεί όταν κάποιος που έχει ξεχάσει πώς είναι το ανθρώπινο άγγιγμα, βρίσκεται παγιδευμένος στο ίδιο δωμάτιο με ένα παιδί που το μόνο που κάνει είναι να του απλώνει τα χέρια;
Το “Soul Kitchen”, που βγήκε στις αίθουσες το 2009, είναι μια πανέξυπνη κωμωδία καταστάσεων που μας αφηγείται τις απανωτές αναποδιές που χτυπάνε την πόρτα του Ζήνου Καζαντζάκη, ενός συμπαθούς Έλληνα ιδιοκτήτη ενός μετρίου εστιατόριου στην βιομηχανική ζώνη του Αμβούργου. Τα πρώτα σύννεφα εμφανίζονται όταν η Ναντίν, ο μεγάλος έρωτας του Ζήνου, αποφασίζει να τον εγκαταλείψει για να μετακομίσει μόνιμα στη Σαγκάη όπου πρόκειται να εργαστεί σαν ανταποκρίτρια για λογαριασμό κάποιου γερμανικού καναλιού.
Ο ερωτευμένος Ζήνος που έχει δύο αγάπες να τον διεκδικούν, την κοπέλα του και το εστιατόριο του βρίσκεται να ταλαντεύεται ανάμεσα στον έρωτα και την μαγειρική, ώσπου εν τέλει παίρνει την μεγάλη απόφαση. Η αναζήτηση για το νέο διαχειριστή του Soul Kitchen ξεκινά και ο Ζήνος ετοιμάζει βαλίτσες για την Άπω Ανατολή. Τα πράγματα ξεφεύγουν όταν ένα πρωινό σαν όλα τα άλλα τον επισκέπτεται στο μαγαζί ο Ηλίας, ο μικροαπατεώνας, εθισμένος στο τζόγο, μεγάλος αδελφός του που έχει καταδικαστεί για κλοπές και βρίσκεται ελεύθερος με άδεια λίγων ωρών, με σκοπό να του ζητήσει μια μικρή χάρη.
Ο δυστυχής Ζήνος θα δεχτεί να τον βοηθήσει αλλά δεν θα αργήσει να το μετανιώσει, αφού θα δει να χάνεται μέσα σ’ ένα βράδυ η ζωή που έχτισε με τα ίδια του τα χέρια. Μια δροσερή, ανατρεπτική ταινία που σκιαγραφεί με χιούμορ και ευαισθησία τον αγώνα ενός ανθρώπου που προσπαθεί να πετύχει μακριά από την πατρίδα του, έχοντας πλέον μάθει να πολεμάει τις δυσκολίες χωρίς να σταματάει να κυνηγάει τα όνειρα του.
Φιλμογραφία
- 2009 – Soul Kitchen (Κουζίνα με Ψυχή)
- 2007 – Auf der anderen Seite (Η Άκρη του Ουρανού)
- 2004 – Gegen die Wand (Μαζί Ποτέ)
- 2002 – Solino
- 2000 – Im Juli. (Τον Ιούλιο)
- 1998 – Kurz und schmerzlos (Βαθιά, Κοφτά, Ανθρώπινα)
