Ακούγοντας Φλώρινα φανταζόμαστε ένα μακρινό τόπο με χαμηλές θερμοκρασίες, ιδιαίτερα κατά τους χειμερινούς μήνες που το θερμόμετρο κατεβαίνει συχνά κάτω από το μηδέν και φυσικά δεν μπορούμε να μην μνημονεύσουμε τις κατακόκκινες πιπεριές Φλωρίνης που αδιαμφισβήτητα είναι ανάρπαστες σε ολόκληρη την υδρόγειο κυρίως στους γνωστές της μαγειρικής για το καλό φαγητού που τις χρυσοπληρώνουν για να τις αποκτήσουν ως ένα εκλεκτό έδεσμα.
Όσον αφορά τη μετάβαση προς τη Φλώρινα, η συνεχής βελτίωση του οδικού άξονα Αθήνας Θεσσαλονίκης και η Εγνατία Οδός έχουν μειώσει αισθητά την απόσταση. Με μια ενδιάμεση στάση για φαγητό, θα χρειαστείτε περίπου 6 ώρες για να φτάσετε στην ακριτική πόλη. Ως προς τα υπόλοιπα, η φαντασία μας μπορεί να είναι λίγο κοινότοπη, αλλά δεν πέφτει έξω. Ολόκληρη η πόλη παρασύρεται από μια αόρατη μελωδία. Ίσως εκείνη που βγάζουν τα κρουστά των φημισμένων μουσικών της. Και από τέχνες, άλλο τίποτα! Η αναλογία καλλιτεχνών ανά κάτοικο είναι ένα φαινόμενο που χρήζει κοινωνιολογικής προσέγγισης και μελέτης. Τα ατελιέ των ζωγράφων κρύβονται σε στενά γύρω από το Σακουλέβα, τον πιο διάσημο ελληνικό αστικό ποταμό.
Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος τον έχει χρησιμοποιήσει ως δραματουργικό φόντο ουκ ολίγες φορές για να «ζωγραφίσει» τις σκηνές του. Ρομαντικός, διασχίζει με χάρη την πόλη, παρασύροντας με τα νερά του σκοτούρες, λύπες και χαρές, ενώ για τους ντόπιους είναι μια υπενθύμιση των ασυγχώρητων λαθών που έκαναν κατά τον εκσυγχρονισμό του τόπου. Βλέπετε, στις όχθες του σώζονται κάποια από τα τελευταία κτίρια των αρχών του 20ού αιώνα. Τότε που η πόλη γνώριζε μια πρωτόγνωρη άνθηση.
Τότε που ήταν ένα από τα σημαντικότερα πολιτιστικά κέντρα των Βαλκανίων. Τότε που, σε αντίθεση με την υπόλοιπη Ελλάδα, αποδέχτηκε τη διαφορετικότητα και δεν δίστασε να μάθει ξένες γλώσσες και να αναμειχθεί με τους γείτονες της.
Επίσης, σας συνιστούμε ανεπιφύλακτα να περπατήσετε την οδό Μεγάλου Αλεξάνδρου και να θαυμάσετε τα ασύμμετρα και ανόμοια κτίρια του μεσοπολέμου. Και όταν κατέβεις το σινιάκι, το πυκνό σύννεφο που ερωτοτροπεί με την πόλη για αρκετούς μήνες το χρόνο, μην κλειστείτε μέσα. Χαρείτε τα καφενεία και τα φοιτητικά στέκια και επισκεφτείτε το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης και την Πινακοθήκη Φλωρινιωτών Ζωγράφων.
Παραγγείλτε κεμπάπια και σβήστε τις φωτιές που άναψαν στο στόμα σας με τα κόκκινα κρασιά του Αμυνταίου. Και αν σκοτεινιάσει η διάθεσή σας, χαμογελάστε στο μουντό τοπίο ανάβοντας ένα πλεκτό κεράκι από το εργαστήρι του κυρίου Τσούκα.
Το βράδυ απλώς ετοιμαστείτε για bar-hopping μέχρι τελικής πτώσης. Και αν όλα αυτά δεν φτάνουν για να σας πείσουν να κάνετε το ταξίδι, οι Πρέσπες βρίσκονται δυο βήματα πιο πέρα. Το Νυμφαίο στο γειτονικό βουνό. Το Ξινό Νερό και το Αμύνταιο στη γωνία. Είναι λοιπόν μακριά η Φλώρινα; Ας αναζητήσουμε την απάντηση σε μία και μόνη ερώτηση: Πόσο μακριά αξίζει να ταξιδέψεις για να νιώσεις, να μυρίσεις, να γευτείς, να ζήσεις; Η απάντηση είναι αυτονόητα μονολεκτική: πολύ!
Αγοράζουμε
Έργα τέχνης από τα έξι καλλιτεχνικά εργαστήρια της πόλης. Επίσης, κρασί Αμυνταίου και τυριά.
Ημερήσιες εκδρομές
Πρέσπες, Νυμφαίο, Αμύνταιο, Χιονοδρομικό Κέντρο Πισοδερίου. Ωστόσο Καλό θα ήταν από τη μεριά σας να διαθέτετε δικό σας αυτοκίνητο για να περιηγηθείτε με την ησυχία σας σε αυτούς τους υπέροχους τόπους, διαφορετικά μάλλον θα σας βγει ακριβά η ξενάγηση εάν επιλέξετε να χρησιμοποιήσετε ταξί.
Μία καλή λύση είναι να ταξιδέψετε προς τη Φλώρινα με κάποιο Ταξιδιωτικό Πρακτορείο που διοργανώνει ημερήσιες ή πολυήμερες εκδρομές με σχετικά φθηνό κόστος και το κυριότερο με καλύτερη οργάνωση, αφού δεν θα χάνετε άσκοπο χρόνο για να βρείτε τους δρόμους εάν το πράξετε μόνοι σας. Εν τούτοις, η τελική επιλογή είναι δική σας, ανάλογα πάντα με την οικονομική ευχέρεια που διαθέτετε και το χρονικό διάστημα που σκοπεύετε να ξοδέψετε σε αυτόν τον επίγειο παράδεισο.
