Άρθρο της Μαρίας Παπαδοπούλου.
Υπάρχουν κάποια ραντεβού που δεν είναι πολλά υποσχόμενα. Είναι αυτά στα οποία πηγαίνεις γιατί σκέφτεσαι ότι είναι καλύτερα να βγεις παρά να σαπίσεις βλέποντας ξανά τη δεύτερη σεζόν του Girls. Το ξέρεις την ώρα που ψεκάζεις το άρωμά σου και τη στιγμή που κλείνεις την πόρτα πίσω σου ότι δεν πηγαίνεις να συναντήσεις τον Επόμενο Έρωτα. Πιθανότατα έχεις ήδη σκεφτεί από πού θα παραγγείλεις όταν γυρίσεις – μετά βίας έχεις κάνει μια υποτυπώδη αποτρίχωση, εδώ που τα λέμε. Άλλωστε δύσκολα μπορείς να φανταστείς να κάνεις έρωτα με το συγκεκριμένο άνθρωπο. Πόσο μάλλον έρωτα από αυτό που νομίζεις ότι θα πάρεις φωτιά ολόκληρη και θα γίνουν στάχτη μέχρι και τα ελατήρια από το στρώμα.
Bed alert
Ναι, του Νίκου δεν του το έιχα. Για την ακρίβεια, δεν έφταιγε ακριβώς ο Νίκος, όσο η επικοινωνία που υπήρχε ανάμεσά μας. Από την πρώτη στιγμή που γνωριστήκαμε, ήταν εμφανές ότι δεν είχαμε πολλά πράγματα κοινά: Δεν ακούγαμε την ίδια μουσική, δεν πηγαίναμε στα ίδια μπαρ, δεν φαινόταν να συγκινείται ιδιαίτερα από την ιδέα να φορτώσεις ένα σακίδιο στην πλάτη και να γυρίσεις όλο τον κόσμο – όπως συνέβαινε σ’ εμένα.
Αν και ήμουν σίγουρη ότι εκείνο το ραντεβού δεν θα οδηγούσε πουθενά, τα δύο τρία τζιν-τόνικ, η μυρωδιά του και οι κοιλιακοί που διαγράφονταν κάτω από το T-shirt του είχαν άλλη άποψη. Για την ακρίβεια, οδήγησαν στο καλύτερο έρωτα της ζωής μου.
Simply the best
Δεν είναι εύκολο να περιγράψεις τι ακριβώς είναι αυτό που κάνει ένα έρωτα ανώτερο απ’ όλα τα άλλα. Κάποιες φορές μπορεί να είναι θέμα χημείας και ορμονών, που ανακατεύονται και σε κάνουν να ξυπνάς τους γείτονες με τις φωνές σου στις τέσσερις τα ξημερώματα. Σε μερικές περιπτώσεις μπορεί να είναι ζήτημα ανατομίας – αυτό που τα σώματά σας ταιριάζουν ακριβώς, σαν τα κομμάτια ενός παζλ. Μπορεί να είναι κάποιου είδους εγκεφαλικό παιχνίδι που παίζεις με τον άνθρωπο ο οποίος βρίσκεται στο κρεβάτι σου και που σε κάνει να τρέμεις ολόκληρη από την ηδονή.
Δεν ήξερα τι από όλα αυτά έκανε το έρωτα με τον Νίκο τόσο καταπληκτικό. Το μόνο που ήξερα ήταν ότι όταν ενώνονταν τα χείλη μας και τα χέρια του άρχιζαν να με χαϊδεύουν, αισθανόμουν να λιώνω σε ένα σύμπαν απόλυτης ηδονής. Ένα σύμπαν όπου το γεγονός ότι τα αστεία του με έκαναν να δακρύζω (από στενοχώρια) δεν είχε καμία, μα καμία απολύτως σημασία.
Relationship status
Η καλή σαρκική πράξη έχει αυτή τη μοναδική ικανότητα: σε κάνει να παραβλέπεις όλα όσα σάς χωρίζουν όταν δεν βρίσκεστε μαζί στο κρεβάτι. Με λίγα λόγια, το να γλυκαθείς από τα χάδια και τα παθιασμένα φιλιά, αλλά και από τις ντοπαμίνες που κάνουν πάρτι στον οργανισμό σου και το να αρχίσεις να βλέπεις τον άνθρωπο που ροχαλίζει στο δίπλα σου μαξιλάρι με «άλλο» μάτι είναι σχεδόν αναπόφευκτο.
Ίσως να φταίει και αυτή η παραφιλολογία, σύμφωνα με την οποία το να ταιριάζεις με κάποιον στον έρωτα σημαίνει αυτόματα ότι κάτι ιδιαίτερο σας ενώνει, κάτι σχεδόν μεταφυσικό. Σε κάθε περίπτωση, το πιο πιθανό είναι να αρχίσεις να αναρωτιέσαι αν –αφού υποτίθεται ότι, για να έχεις μια καλή σχέση, πρέπει ο έρωτας μεταξύ σας να είναι καλός– μπορεί ο καλός έρωτας να οδηγήσει και σε μια καλή σχέση.
Myth buster
Ήθελα να αποδείξω στον εαυτό μου ότι ίσως και να μπορούσε. Γιατί όλο αυτό που μου συνέβαινε ήταν τρομερά εκνευριστικό: Από τη μία, είχε εμφανιστεί στη ζωή μου ένας άνθρωπος που ήθελα να του χιμήξω κάθε φορά που τον έβλεπα, που δεν μπορούσα να πάρω τα χέρια μου από πάνω του και με τον οποίο ο έρωτας αποκτούσε άλλη διάσταση – κάτι που δεν το είχα ζήσει με κανέναν άλλο μέχρι τώρα. Από την άλλη, όταν σηκωνόμασταν από το κρεβάτι, ήθελα απλώς να εξαφανιστεί από το χώρο. Μήπως όμως ήμουν πολύ αυστηρή; Μήπως μπορούσαμε να «δουλέψουμε» τη μεταξύ μας χημεία και να τα βρούμε γενικά; Κρίμα δεν ήταν;
Δεν ξέρω αν ήταν κρίμα, αλλά σίγουρα ήταν μια καλοστημένη παγίδα, στην οποία έπεσα με τα μούτρα προσπαθώντας να αποδείξω στον εαυτό μου ότι με τον Νίκο μπορούσαμε να γίνουμε ιδανικό ζευγάρι, εκτός από ιδανικοί εραστές. Αλλά όσο έντονο ήταν ο έρωτας μαζί του, άλλο τόσο εκκωφαντικό ήταν το γεγονός ότι δεν ταιριάζαμε.
Το άκουγα σε αυτές τις μικρές ατάκες που ξεστομίζει ο άλλος και που φωνάζουν ότι, παρόλο που κοιμάσαι μαζί του, στην πραγματικότητα ανήκετε σε διαφορετικούς κόσμους. Φαινόταν στα ραντεβού μας, που γέμιζαν με αμήχανες σιωπές, και στα αστεία του καθενός που έπεφταν με δύναμη στο πάτωμα. Και ήταν ακόμα πιο εμφανές όταν μετά από κάθε απογοητευτική συνάντηση εκτός κρεβατιού τον φιλούσα με πάθος, προσπαθώντας να βρω καταφύγιο σε αυτό ο «καλός έρωτας» που μας είχε ενώσει. Άλλωστε ήταν ο μόνος τρόπος για να καλύψω τις διαφορές μας.
Closer
Φυσικά, τα ιδρωμένα σεντόνια δεν αρκούν για να διατηρηθεί μια σχέση. Αν αυτό που ψάχνεις είναι ένας σύντροφος με τον οποίο θα έχετε τα δικά σας inside jokes και τα δικά σας όνειρα για το μέλλον, σίγουρα πρέπει να αναζητήσεις έναν άνθρωπο με τον οποίο δεν θα σας ενώνουν μόνο οι μαραθώνιοι συνουσιασμοί. Κατά βάθος, το ξέρεις κι εσύ η ίδια.
Αυτό που ίσως δεν έχεις σκεφτεί είναι ότι το να βρεθεί στη ζωή σου ένας άνθρωπος με τον οποίο κάνετε μόνο καλό έρωτα δεν είναι τυχαίο. Και δεν μιλάω για κάποια μεταφυσική συνεννόηση του σύμπαντος, που έχει σκοπό να ευλογήσει το κρεβάτι σου, αλλά για το ότι μπορεί τη δεδομένη στιγμή, κατά βάθος, να θέλεις μόνο αυτό: παθιασμένο έρωτα που σε απογειώνει, χωρίς περαιτέρω δεσμεύσεις. Αν θέλεις να το πάμε και σε ένα πρόχειρο ψυχαναλυτικό επίπεδο, είναι πιθανό σε κάποια φάση της ζωής σου (αν π.χ. δεν έχεις ξεπεράσει ακόμα ένα χωρισμό) να σου είναι πιο εύκολο να αφεθείς ερωτικά σε κάποιον με τον οποίο ξέρεις ότι δεν υπάρχει μέλλον. Κι αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό.
Ίσως λοιπόν το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να μην προσπαθήσεις να μεταμορφώσεις αυτό που έχεις στα χέρια σου σε κάτι διαφορετικό, αλλά να το απολαύσεις όσο κρατήσει. Σαν ένα δώρο στον εαυτό σου – άλλωστε αυτά δεν συμβαίνουν κάθε μέρα.
