Ένα μικρό κεραμικό βάζο, που ανακάλυψε το 1936 κοντά στην Βαγδάτη, ο Γερμανός αρχαιολόγος Wilhelm Konig έμελλε να διχάσει όσο κανένα άλλο επιστήμονες και αρχαιολόγους. Η πιθανότητα αυτό το αρχαιολογικό εύρημα να είναι μια μπαταρία ηλικίας 2.000 ετών ανατρέπει όλα όσα γνωρίζαμε έως τώρα για τις τεχνολογικές δυνατότητες που είχαν στην αρχαιότητα οι άνθρωποι.
Ο Wilhelm Konig που ήταν ο διευθυντής του μουσείου της Βαγδάτης ανακάλυψε σε ανασκαφές στην περιοχή Khujut Rabu μερικά πήλινα βάζα ύψους 15cm σφραγισμένα με πίσσα, στο εσωτερικό τους υπήρξε έναν χάλκινος κύλινδρος με μια σιδερένια ράβδο 7cm στο κέντρο, εμποτισμένα σε κάποιο οξειδωτικό διάλυμα, πιθανότατα κρασί ή ξύδι.
Ο Konig μελετώντας τα ευρήματα, που χρονολογούνται μεταξύ του 250 π.Χ. και 220 μ.Χ, διαπίστωσε ότι επρόκειτο για ένα γαλβανικό στοιχείο, δηλαδή δυο ηλεκτρόδια από μέταλλα διαφορετικού δυναμικού βυθισμένα μέσα σε ένα ηλεκτρολυτικό υγρό.
Στα επόμενα χρόνια και άλλοι ερευνητές κατέληξαν στο ίδιο συμπέρασμα όταν κατασκευάζοντας πιστά αντίγραφα της πρωτόγονης μπαταρίας κατάφεραν να έχουν παραγωγή ρεύματος τάσης 2 Volt. Αν μάλιστα συνέδεαν περισσότερες μπαταρίες στην σειρά πετύχαιναν αύξηση της τάσης.
Ορισμένοι αρχαιολόγοι όπως ο αιγυπτιολόγος Dr. Arne Eggebrecht, υποστηρίζουν ότι μια πιθανή χρήση της μπαταρίας ήταν η ηλεκτρολυτική επιμετάλλωση. Ο ίδιος ο Eggebrecht, κατάφερε να επιχρυσώσει ένα κομμάτι ασήμι χρησιμοποιώντας ως ηλεκτρολύτη χυμό σταφυλιού. Βέβαια αυτό δεν επιβεβαιώνεται από άλλα αρχαιολογικά ευρήματα, καθώς οι αρχαίοι όπως γνωρίζουμε για να επιχρυσώσουν ένα αντικείμενο κολλούσαν φύλλα χρυσού στην επιφάνεια του.
Η μπαταρία της Βαγδάτης μαζί με άλλα αρχαιολογικά ευρήματα όπως ο υπολογιστής των Αντικυθήρων αποδεικνύουν ότι οι πολιτισμοί του αρχαίου κόσμου κατείχαν τεχνικές γνώσεις τέτοιου επιπέδου που κανείς σύγχρονος επιστήμονας δεν υποπτευόταν προηγουμένως.
