Άρθρο της Μαρίας Ρούσσου.
Πολιτισμός ορίζεται ως «το σύνολο των υλικών και πνευματικών δημιουργημάτων του ανθρώπου σε κάποια συγκεκριμένη χώρα και χρονική περίοδο (Λεξικό Τεγόπουλου-Φυτράκη). Πρόσφατα, κόλλησα σε διάφορα σημεία της περιοχής τού σπιτιού μου το εξής σημείωμα, με υπογραφή τής ζωοφιλικής ένωσης που είμαι μέλος: «Παρακαλούμε: Μαζεύετε τις ακαθαρσίες των σκύλων σας – Μη λερώνετε τους δρόμους, τα πεζοδρόμια, τα πάρκα… – Μην αυξάνετε το μίσος εναντίον των ζώων – Θυμηθείτε τον πολιτισμό σας». Μετά σκέφτηκα να κολλήσω και άλλα, και μετά μια μέρα πέρασα από μία κολώνα που είχε ένα τέτοιο χαρτί και στη βάση της ένα βουνό ακαθαρσίες. Ξαναδιάβασα το «θυμηθείτε τον πολιτισμό σας» και μετά είπα στον εαυτό μου: «Μα, δεν ξέχασαν ποτέ τον πολιτισμό τους. Απλώς, αυτός είναι ο πολιτισμός τους».
Και δεν κόλλησα άλλα χαρτιά. Έτσι, καθημερινά θαυμάζω τον πολιτισμό που μας χαρακτηρίζει. Αυτόν τον πολιτισμό που θεωρεί τον ευγενή ξεπερασμένο, τον άτιμο έξυπνο, τον έντιμο ηλίθιο, την ηλιθιότητα μαγκιά, που θεωρεί τις «λαμαρίνες» που γεμίζουν τους δρόμους μας και δηλητηριάζουν τον αέρα μας ως μέσο προβολής, ως σκοπό ζωής, ως θέσφατο που μπρος του η ίδια η ζωή δεν είναι παρά παλιό λαμαρίνες. Θαυμάζω τον ελληνοχριστιανικό πολιτισμό μας που θεωρεί τα ζώα μιάσματα και ασέβεια απέναντι στο Θεό (πως μπορεί να είναι ασέβεια στον δημιουργό του το δημιούργημα;!).
Αυτόν τον πολιτισμό που δικαιολογεί τα εγκλήματα ψυχής (όπως αυτά που διαπράττουν οι γονείς στα παιδιά τους) και ανέχεται μέχρι αδιαφορίας την άσκηση βίας και την αφαίρεση ζωών, δίποδων και τετράποδων. Αυτόν τον πολιτισμό, που η κάθε του έκφραση δεν είναι παρά καθύβριση της ίδιας της ΖΩΗΣ και έπαινος του ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟΥ, που έγινε η ουσία της ζωής. Αυτόν τον πολιτισμό στον οποίον ο βιασμός μιας δωδεκάχρονης το μόνο σχόλιο που γεννάει από δύο άνδρες – πατεράδες είναι: ποιος ξέρει τι μανούλι ήταν!!
Διάβασα στις εφημερίδες: Στο Πακιστάν δικάστηκε 10χρονος διότι βάδιζε στο δρόμο με μια 10χρονη και επειδή χαριεντίζονταν δημοσίως, ο αστυνόμος επενέβη και συνέλαβε το μικρό αγόρι, με αποτέλεσμα να τιμωρηθεί από το δικαστήριο, λόγω ασέβειας και προσβολή των θρησκευτικών αξιών. Έτσι λέει ο πολιτισμός τους.
Όμως, ο δικός μας πολιτισμός χαρακτηρίζει ως ΑΝΤΡΑ, αυτόν που σκοτώνει τη γυναίκα του επειδή τον χώρισε και αγάπησε κάποιον άλλον. Τώρα με την παγκοσμιοποίηση, μαθαίνουμε και τις ομοιότητες των πολιτισμών. Όπως παράδειγμα, οι απόψεις για τη γυναίκα, τα παιδιά, τα ζώα. Η γυναίκα είναι «πράγμα» που αλλάζει απλώς κτήτορα. Τα παιδιά είναι των γονιών τους και έτσι μπορούν να τα βιάζουν ψυχικά και σωματικά, να τα κακοποιούν με απίστευτη κτηνωδία, να τα εκμεταλλεύονται και να τα χρησιμοποιούν όπως αυτοί θέλουν, απλά και μόνο επειδή είναι παιδιά τους, άρα κτήμα τους.
Στο Πακιστάν (ή στο Αφγανιστάν, δεν θυμάμαι καλά) δένουν μια εξαθλιωμένη αρκούδα με βγαλμένα δόντια και διασκεδάζουν να τη βλέπουν να κατασπαράζεται από πεινασμένα, για αυτόν τον σκοπό, σκυλιά. Ο πολιτισμός τους προφανώς το επιτρέπει. Όταν ο πατέρας μου διαπίστωσε ότι κάποια γάτα έμπαινε από έναν σπασμένο φεγγίτη και του έτρωγε τα αυγά, δεν φρόντισε να κλείσει τον σπασμένο φεγγίτη. Όχι. Στερέωσε μια θηλιά και την έπνιξε. Όταν εξέφρασα απέχθεια, μου είπε πως θα ρωτήσει έναν ιερέα. Βλέπετε, ο πατέρας μου ήταν πολύ της εκκλησίας άνθρωπος. Ο ιερέας τού είπε πως ο Θεός μάς έδωσε τα ζώα να τα κάνουμε ό,τι θέλουμε!!
«Απεχθάνομαι, απεχθάνομαι το πνεύμα που κυριαρχεί παντού σήμερα, με τις φτηνιάρικες εφευρέσεις του και τον αποπνικτικό, επίπλαστο πολιτισμό που υπάρχει παγκοσμίως. Με τους φονικούς πλεονασμούς και μια χαμερπή χυδαιότητα, χωρίς να έχει καν την παραμικρή αίσθηση της ομορφιάς για να δει, ότι μια μαργαρίτα είναι πιο κοντά στον ουρανό από ένα αεροσκάφος…» (Άλτζερνον Μπλάκγουντ, «Ιστορίες στο Λυκόφως» εκδόσεις terra nova, Μάιος 2002, Θεσσαλονίκη-Αθήνα)
