Επειδή θέλω να γράψω πολλά, θα μπω κατευθείαν στο θέμα. Αν και θεωρώ τον Powerslave τον καλύτερο δίσκο των Ιron Maiden, τον Seventh Son τον κατατάσσω στους πιο εμπνευσμένους τους. Ενα άλμπουμ που έβαλε τον πήχη του τόσο ψηλά στο χώρο του Heavy Metal, σαν να έδωσε τη δική του εντολή στον κόσμο και να έλεγε: «Το Heavy Metal απέκτησε τον θεό του. Το άλμπουμ αυτό ορίζει το Metal. Τίποτα πια δεν μπορεί να το ξεπεράσει, παρά μόνο να το αγγίξει». Οι Maiden με αυτό το αριστούργημα, ολοκλήρωσαν τη σπουδαιότερη εποχή τους, μία εποχή 5 μνημειωδών άλμπουμ (φυσικά μιλάω με Dickinson) που ουδέποτε και κανείς θα καταφέρει να ξεπεράσει. Το απόσταγμα της έμπνευσης, του μεγαλείου και της μοναδικής δημιουργίας των Maiden λέγεται Seventh Son Of A Seventh Son.
Στο άλμπουμ αυτό οι Iron Maiden κάνουν κάτι που δεν θα επαναλάβουν. Δημιουργούν ένα μονοθεματικό έργο, μία ενιαία ιστορία που “απλώνουν” σε 8 αξέχαστα τραγούδια, με κεντρικό θέμα την αέναη μάχη του Καλού με το Κακό. Πολύτιμο συνοδοιπόρο μου σε αυτό το μουσικό ταξίδι στην ιστορία, έχω το βιβλίο «Τα Μυστικά Της Σιδηράς Παρθένου», μια σπουδαία δουλειά του κ. Γ. Ηλ. Ματσαγγούρα. Οι Maiden, λοιπόν, έβαλαν τα κομμάτια σε μία σειρά που ταίριαζε περισσότερο μουσικά. Εμείς σήμερα θα πράξουμε το αντίθετο: θα βάλουμε τα τραγούδια με τέτοια σειρά έτσι ώστε να αποκαλυφθεί η στιχουργική αλληλουχία. Η έμπνευση για την ιστορία του άλμπουμ προήλθε από το ομώνυμο μυθιστόρημα του Αμερικανού συγγραφέα, Οσκαρ Σκοτ Καρντ, με κεντρικό πρόσωπο ένα παιδί που φέρει τις δυνάμεις του εβδόμου γιου ενός εβδόμου γιου. Κατά μία δοξασία που χάνεται στα βάθη των αιώνων, το έβδομο παιδί του οποίου ο γονιός που είναι του ίδιου φύλλου, είναι κι αυτός έβδομο τέκνο, κατέχει ισχυρές πνευματικές και θεραπευτικές δυνάμεις. Κι αν πολλοί κατηγόρησαν ξανά το συγκρότημα για σατανισμό κτλ, θα δείτε ότι με μια πιο προσεκτική ματιά ότι τα πράγματα δεν είναι έτσι.
Seven deadly sins, seven ways to win… O Dickinson απαγγέλλει την εισαγωγή του Moonchild πριν μπουν τα πλήκτρα και ξεχυθεί μανιασμένα τόσο ο ίδιος, όσο και όλο το γκρουπ σε ένα απίστευτο κομμάτι. Ο τίτλος παραπέμπει στο ομώνυμο διήγημα του Α. Crowley (1929), την κύρια επιρροή του άλμπουμ. Δύο ομάδες μάγων μάχονται για τον έλεγχο ενός έβδομου γιου, ο οποίος αποτελεί το “μήλο της Εριδος” ανάμεσα στις δυνάμεις του Καλού και του Κακού. Τα 7 θανάσιμα αμαρτήματα της εισαγωγής είναι η Περηφάνια, ο Φθόνος, η Οργή, η Απληστία, η Θλίψη/Οκνηρία, η Λαιμαργία και ο Πόθος. Περίπου στο μέσον του κομματιού αναφέρεται ο μανδραγόρας να φωνάζει. Σύμφωνα με τις δεισιδαιμονίες και με αφορμή ότι το φυτό μανδραγόρας, όταν ξεριζώνεται ακούγεται κάτι σαν κλάμα μωρού, αλλά και η ρίζα του μοιάζει με ανθρώπινο σώμα, αυτός που άκουγε το κλάμα του, γνώριζε έναν φρικτό θάνατο. Ετσι, όσοι τον συνέλεγαν, έβαζαν κερί στα αυτιά τους.
Στα αρχαία χρόνια, το φυτό λόγω της ατροπίνης που περιέχει, ήταν θεραπευτικό. Σκότωσε όμως πολλές εγκύους ή τα έμβρυά τους, αφού στην εγκυμοσύνη είναι άκρως επικίνδυνο. Στους στίχους ο Εωσφόρος συστήνεται στη μητέρα που κυοφορεί τον έβδομο γιο. Θέλει να αποτρέψει τη γέννηση. Την απειλεί ότι θα σκοτώσει τα έξι παιδιά της και της δίνει να φάει το φυτό, κάτι που προκαλεί ασφυξία στο έμβρυο (απεικονίζεται στο εξώφυλλο). Ομως η γυναίκα (που αποκαλείται Πορφυρά Πόρνη – Αποκάλυψη 17:5) κυοφορεί δίδυμα. Ο Εωσφόρος θα ξεγελαστεί, το δεύτερο παιδί θα γλιτώσει και θα γεννηθεί, όμως η μητέρα του τρομοκρατημένη θα το εγκαταλείψει να μεγαλώσει μόνο και εν αγνοία των δυνάμεων που φέρει. Τους στίχους στο άλμπουμ συνοδεύει το πρώτο σύμβολο, ένας ουροβόρος όφις που συμβολίζει την ολοκλήρωση και τον αιώνιο κύκλο ανανέωσης.
Αν και πέμπτο κομμάτι, το Seventh Son Of A Seventh Son, νοηματικά έρχεται δεύτερο. Μουσικά μιλάμε για το απόλυτο έπος. Στιχουργικά περιγράφεται η γέννηση του γιου. Παρόντες και οι έξι αδερφοί, που γνωρίζουν τις δυνάμεις του και αγωνιούν για το ποια πλευρά θα ακολουθήσει μεγαλώνοντας, το Καλό ή το Κακό. Το σύμβολο κάτω από τους στίχους είναι το οκτάκτινο άστρο. Είναι η Αφροδίτη, η κατά κόσμο ο Αυγερινός, ο φορέας του φωτός της γνώσης του Καλού και του Κακού.
Επιστρέφουμε στο Infinite Dreams. Aπίστευτο κομμάτι. Μεγάλη σύλληψη του Harris και φοβερή εκτέλεση απ’ όλους με τον Dickinson να ξεπερνάει κάθε όριο ερμηνείας. Κατά τον ίδιο ο ΜcBrain ήθελε πιο επιθετικά τα ντραμς, αλλά ο Harris του υπέδειξε ένα πιο progressive παίξιμο. Ο Harris λέει πως εμπνεύστηκε τους στίχους την περίοδο που δούλευε πυρετωδώς για το άλμπουμ και έκανε ανήσυχους ύπνους. Ετσι, ο έβδομος γιος που πλέον είναι νέος, έχει αρχίσει να βλέπει όνειρα τρομακτικά που αποτελούν το πρώτο στάδιο των μεγάλων δυνάμεών του που ακόμη αγνοεί. Στο τέλος του τραγουδιού θέτει το θέμα της μετενσάρκωσης. Σύμβολο κομματιού το ραβδί του Κήρυκα, σύμβολο της ιατρικής, της πνευματικής αφύπνισης.
Can I Play With Madness. Το πιο τρελό κομμάτι του δίσκου. Απίστευτο κέφι σε μία σύνθεση του Smith που είχε κοπεί από το Somewhere In Time. Εδώ πάλι ο McBrain έχει τις ενστάσεις του, αφού θεωρεί ότι δεν ταιριάζει στο ύφος του άλμπουμ, αλλά… αρχηγού παρόντος πάσα αρχή παυσάτω. Το κομμάτι έγινε το Νο1 σινγκλ του δίσκου. Στιχουργικά ο Dickinson, οδηγεί τον νέο σε έναν προφήτη, ο οποίος βλέπει τα χαρίσματά του, αλλά αποφεύγει να του πει την αλήθεια. Μετά από την πίεση και τις απειλές του γιου, του λέει ότι θα καταδικαστεί να πάει στην Κόλαση (“Για τους δειλούς και άπιστους […] το μέρος τους θα είναι μέσα στη λίμνη που καίγεται με φωτιά και θειάφι, 21:8 Αποκάλυψη). Σύμβολο εδώ είναι το Φεγγάρι, συνδεδεμένο τόσο με τη σοφία όσο και με την παράνοια.
Τhe Evil That Men Do. Τίτλος-απόσπασμα από τον Σαίξπηρ στο έργο “Ιούλιος Καίσαρ”. Το δεύτερο σινγλ του δίσκου και από τα καλύτερα όλων των εποχών. Εδώ, ο Εωσφόρος μεταμορφώνεται σε νεαρά παρθένα θέλοντας να κερδίσει τον έβδομο γιο, ο οποίος την ερωτεύεται και κάνουν έρωτα. Το πέπλο της αθωότητας διαλύεται, πράγμα που συμβολίζεται από τη σφαγή του εβδόμου αμνού στο κομμάτι και ο νέος με οξυμένη αντίληψη πλέον συνειδητοποιεί τις δυνάμεις του. Αποφασίζει να αφήσει την αγαπημένη του, αφού πρέπει να ακολουθήσει το δρόμο του πεπρωμένου του. Σύμβολο κομματιού ο πελεκάνος που σκίζει το στήθος του. Η κατανόηση της αλήθειας μέσα από τον απαγορευμένο καρπό (εδώ η συνουσία με την κόρη του Σατανά) συναντάται και στη Γένεση της Παλαιάς Διαθήκης. Η φράση «the razors edge» έχει τις ρίζες της στην Ηλιάδα (Επί ξύρου ίσταται ακμής).
Τhe Prophecy. Προσωπικά το λατρεύω και σαν σύλληψη μουσική το βάζω μόνο κάτω από το ομώνυμο του άλμπουμ. Με τρελαίνει το φινάλε του με τις ακουστικές κιθάρες. O νέος έχει διαλέξει πλέον πλευρά. Το Καλό έχει νικήσει. Ο Εωσφόρος για εκδίκηση και επειδή κατά βάθος ελπίζει στη μεταστροφή του, θέλει να καταστρέψει το χωριό του εβδόμου γιου. Ο νέος προφητεύει το κακό και το λέει στου συγχωριανούς του. Το χωριό όμως θα διαλυθεί και όλοι στρέφονται εναντίον του κατηγορώντας τον ότι οι προφητείες του έφεραν την κατάρα.
Μία εξέλιξη που ταιριάζει με τα λόγια του Ιησού στην Καινή Διαθήκη («Δεν υπάρχει προφήτης ατίμητος, παρά μόνο στην πατρίδα του και στους συγγενείς του και στην οικία του» Μάρκος, 6:4). Σύμβολο εδώ ο πτεροφόρος δίσκος, εμπνευσμένος από τους Αιγύπτιους κατά την έκλειψη του Ηλίου, μήνυμα θεϊκής επίβλεψης και προστασίας.
The Clairvoyant. Άλλη μία κομματάρα. Σύμφωνα με τον Harris, οι στίχοι αυτού του κομματιού έδωσαν την ιδέα στον ίδιο για ένα άλμπουμ με ενιαία θεματολογία. Ο έβδομος γιος περιγράφει τον εαυτό του κάθιδρο μέσα σε παραισθήσεις και ο συγγραφέας του βιβλίου θεωρεί ότι έχει υψηλό πυρετό ή έχει κάνει χρήση οπίου για να ξεφύγει από τις εφιαλτικές σκέψεις του. Η ανθρώπινη αχαριστία και το μάταιο τη αυτοθυσίας τον έχουν κλονίσει. Φοβάται ότι χάνει σιγά σιγά την επαφή με την πραγματικότητα και θεωρεί το θάνατο, λύτρωση για να συναντήσει τον Δημιουργό. Σύμβολο του κομματιού είναι τρία φίδια μέσα σε ένα δισκοπότηρο. Ενα χριστιανικό σύμβολο, που αναδεικνύει τη δύναμη της πίστης. Ο αυτοκράτορας Δομιτιανός είχε δώσει στον Αγ. Ιωάννη ένα δισκοπότηρο με δηλητήριο να πιει. Οταν ο Αγιος πήγε να το δοκιμάσει, έχοντας πίστη ότι ο Θεός θα τον προστατεύσει, το υγρό μεταμορφώθηκε σε φίδια.
Οnly The Good Die Young. «Quem di diligunt, adolescens moritur», στα λατινικά που σημαίνει “Αυτόν που αγαπούν οι θεοί, πεθαίνει νέος”. Η φράση “Walking on water”, αποτελεί αναφορά στην Καινή Διαθήκη, όπου ο Χριστός βαδίζει πάνω στην επιφάνεια της λίμνης. Το κόκκινο φεγγάρι και ο μαύρος ήλιος τα συναντάμε τόσο στην Παλαιά όσο και στην Καινή Διαθήκη. Ο νεαρός της ιστορίας μας, λοιπόν, σε μια έκρηξη οργής πριν την αυτοχειρία, φτύνει την ανθρώπινη υποκρισία και προβλέπει την επερχόμενη ημέρα της κρίσης. Η περιφρόνηση όλων είναι η τελευταία γεύση της σύντομης ζωής του.
Το σύμβολο εδώ, είναι το θείο, ένα στοιχείο που γοήτευε τους Αλχημιστές. Στην Αλχημεία συμβολίζεται με ένα τρίγωνο (φωτιά) και ένα σταυρό με ένα νότιο βέλος (αποτέφρωση). Το θείο, ήταν συνδεδεμένο με την κόλαση. Αξίζει να σημειωθεί ότι η επιλογή των συμβόλων έχει γίνει από τον Dickinson, ο οποίος, σύμφωνα με τον Riggs, είχε πορωθεί με το όλο εγχείρημα του άλμπουμ. Μουσικά, το κομμάτι σπέρνει. Απίστευτος καλπασμός α λα Harris και τρελό μπάσο. Ακούστε το λυσσαλέο παίξιμό του στο 1:52!
Ενα ακόμη έπος των Iron Maiden έφτασε στο τέλος του. Ένας δίσκος μνημείο σε όλα τα επίπεδα. Κι αν στο Somewhere In Time τα πλήκτρα παραξένεψαν πολλούς, στο Seventh Son, είναι σπουδαία και δημιουργούν μια ασύλληπτη ατμόσφαιρα. Σύμφωνα με τον Dickinson, τα πλήκτρα τα ηχογράφησαν ο Smith, o Harris και ο S. Wissner, τεχνικός μπάσου του γκρουπ. Αν και οι φίλοι του συγκροτήματος είχαν πάρει μια ιδέα από το προηγούμενο άλμπουμ, δεν αποδέχθηκαν αμέσως τα πλήκτρα και σε αυτό. Ετσι στο τέλος του αυλακιού κάθε πλευράς της αρχικής βρετανικής έκδοσης βινυλίου, υπάρχουν χαραγμένες κοντά στην κυκλική ετικέτα: “Very direct metal” (πολύ ευθύ μέταλ – α’ πλευρά) και “If you don’t like it bollocks” (Αν δε σας αρέσει στα παπάρια μας – β’ πλευρά). Μάγοι ήταν;..
Στα του εξωφύλλου, ο Harris ήθελε μία τεχνοτροπία σε στυλ, Νταλί. Σύμφωνα με τον Riggs, το μήλο στο στέρνο του Eddie σχηματίζει το σύμβολο του Γινγκ και Γιανγκ. Η φωτιά στο κεφάλι του Εddie συμβολίζει την έμπνευση, μία εικόνα που είδε από τον μουσικό Αρθουρ Μπράουν. Ο Μπράουν αποτέλεσε μεγάλη επιρροή για τον Dickinson και μάλιστα δάνεισε τη φωνή του στο άλμπουμ The Chemical Wedding. Στο οπισθόφυλλο, διακρίνονται πέντε φιγούρες του Eddie, μία για κάθε ένα από τα προηγούμενα άλμπουμ. Ο έκτος Eddie του εξωφύλλου φαίνεται μόνο σ’ αυτό της κασέτας, επειδή είναι όρθιο και σχηματίζεται από τον καπνό της φωτιάς. Κατά τον Riggs, οι παγωμένοι Eddie του παρελθόντος ήταν μια επιθυμία του Harris.
