Κυκλοφόρησε λοιπόν και το τέταρτο άλμπουμ των Suicidal Angels και η αγωνία μου ήταν μεγάλη για να το ακούσω. Το Βloodbath θεωρούσα ότι θα ήταν το πιο κρίσιμο άλμπουμ στη καριέρα των Angels, το αλμπουμ που θα καλούνταν να αποδείξουν πράγματα μιας και ο πήχης για τους συγκεκριμένους έχει ανέβει πολύ ψηλά, βασικά μόνοι τους και με την αξία τους τον ανέβασαν και πλέον είναι αργά να κάνουν πίσω.
Όπως έγραψα και στο πρόλογο αυτό το άλμπουμ θεωρώ ότι θα έπρεπε να είναι σταθμός στη καριέρα των Suicidal Angels αφού πια δε μπορούν να αντιμετωπιστούν ως μια συμπαθητική ελληνική μπάντα που προσπαθεί να ξεχωρίσει, αλλά ως μια από τις ανερχόμενες δυνάμεις του παγκόσμιου thrash και χίλια μπράβο τους, λίγοι έχουν καταφέρει κάτι τέτοιο στη χώρα μας.
Στο “Βloodbath” λοιπόν, βρίσκουμε τους Suicidal Angels με πιο μεστές συνθέσεις, μουσικά τουλάχιστον έχει εκλείψει η “αφέλεια” που υπήρχε έκδηλη στα προηγούμενα άλμπουμ, η παραγωγή σαφώς πιο προσεγμένη και η αγγλική προφορά (μελανό σημείο στις προηγούμενες δουλειές τους) σαφέστατα βελτιωμένη.
Για κάποιον που ακούει πρώτη φορά thrash στη ζωη τού αυτό το άλμπουμ θα μπορούσε να αποτελέσει και τη Βίβλο του είδους…τα ζόρια όμως έρχονται για κάποιον που δεν ακούει thrash πρώτη φορά αλλά τα τελευταία 25 χρόνια…όπως ο υπογράφων. Δυστυχώς οι συγκρίσεις είναι μοιραίες και αναγκαίες. Slayer, Kreator, Sepultura…των ’80s φυσικά… κάνουν παρέλαση μπροστά από τα αυτιά μας σε όλη τη διάρκεια του άλμπουμ. Δε θα το ανέφερα καν αν ήταν απλά επιρροές, δυστυχώς είναι ένα ατελείωτο κοπιάρισμα της μουσικής των συγκροτημάτων που προανέφερα. Αν κατηγορούμε φτασμένες μπάντες επειδή αντιγράφουν τον εαυτό τους ή προσπαθούν να επαναλάβουν την επιτυχία ενός παλιού τους επιτυχημένου δίσκου, κάποιους που αντιγράφουν ξεκάθαρα τις επιτυχίες άλλων τι πρέπει να τους κάνουμε;
Όλα αυτά τα γράφει κάποιος που στη δισκοκριτική του τελευταίου άλμπουμ των Evile(!!!) έβαλε τους Suicidal Angels στο ίδιο “καντάρι” και ακόμα ψηλότερα γράφοντας..Σαφώς δεν υπάρχει πλέον παρθενογέννηση αλλά εν ετη 2020 η εξέλιξη του thrash μετουσιώνεται από μπάντες όπως οι Legion Of The Damned και για το ρετρό του όλου πράγματος θα προτιμήσω τους δικούς μας Suicidal Angels! και ακόμα επιμένω σε αυτό που είχα γράψει τότε.
Εάν κάποιος δεν έχει πρόβλημα με όλα τα παραπάνω που έγραψα σαφώς και το Βloodbath είναι δισκάρα, 42 λεπτά ακατάπαυστου thrash κοπανήματος είναι αυτό που θα πάρεις, Reign In Blood και ξερό ψωμί ή αλλιώς…τι Λοζάνη , τι Κοζάνη;
Εν κατακλείδι πιστεύω πως οι Suicidal Angels είναι πολύ σημαντικό κεφάλαιο για τη thrash σκηνή, έχουν πετύχει πάρα πολλά σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα και είναι καιρός να ανοίξουν τα φτερά τους και από οπαδοί να γίνουν Δημιουργοί. Τα σέβη μου στους κύριους Araya, King, Haneman, Lobardo για το πόσο έχουν ποτίσει το αίμα,τη ψυχή και το μυαλό τριών γενιών μεταλλάδων με τους ήχους τους!
