Ο James McAvoy είναι ένας σταρ που δεν τον πιάνει το μάτι σου. Αυτό σημαίνει ότι δεν είναι ο κλασσικός ζεν πρεμιέ και ότι την θρασεία εισβολή του – και μάλιστα σε διόλου ευκαταφρόνητη θέση – στις λίστες των sexiest men alive την οφείλει στο βαθύ γαλάζιο βλέμμα του που δεν τον προδίδει ποτέ και όχι σε αρρενωπές γωνίες προσώπου ή ενδεχομένως σε γυμνασμένους κοιλιακούς. Είναι γήινος… Μας αρέσει …. Και είναι και καλός ηθοποιός. Κάτι σαν τον Ewan McGregor στο πιο κοντό του… και στο λιγότερο brutal του.
Ο James McAvoy γεννήθηκε στην Γλασκώβη το 1979 από την Elizabeth μία νοσοκόμα και τον James McAvoy έναν οικοδόμο. Η οικογένειά του ανήκε στην εργατική τάξη και αυτό είναι κάτι που όπως λέει και ο ίδιος, ακόμη και τώρα που είναι δημοφιλής ηθοποιός και στις δύο όχθες του Ατλαντικού, όλο και κάποιος θα βρεθεί να του το θυμίσει στην Αγγλία. Όταν ανήκεις στην εργατική τάξη, ανήκεις στην εργατική τάξη για πάντα. Οι γονείς του χώρισαν όταν ήταν πολύ μικρός και ο ίδιος πέρασε τα παιδικά του χρόνια μαζί με τους παππούδες του και βλέποντας την μητέρα του ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Ωστόσο δεν κράτησε καμία επαφή με τον πατέρα του τον οποίο έχει να δει από την παιδική του ηλικία.
Ο James ήταν ένα συνηθισμένο παιδί μίας τυπικής βρετανικής οικογένειας που ανήκε στην εργατική τάξη. Του άρεσε να παίζει μουσική με τους φίλους και σκεφτόταν να καταταγεί στο Ναυτικό ή να γίνει μισθοφόρος. Μάλιστα προσωρινά είχε λογαριάσει την πιθανότητα να γίνει ιερέας, μία προοπτική που διαλύθηκε σχεδόν αμέσως από την συνειδητοποίηση ότι ο κόσμος είναι γεμάτος ωραίες γυναίκες. Ο James δεν είχε συνείδηση ηθοποιού από την παιδική του ηλικία, δεν ερμήνευε μονολόγους σε καθρέφτες, δεν έστηνε αυτοσχέδιες παραστάσεις, δεν του περνούσαν καν από το μυαλό να γίνει ηθοποιός.
Καθοριστική στιγμή για την πορεία που επέλεξε να ακολουθήσει σηματοδότησε η επαφή του με τον ηθοποιό/σκηνοθέτη David Hayman ο οποίος είχε επισκεφτεί το σχολείο του για να μιλήσει για το επάγγελμά του. Ο νεαρός James έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον και μάλιστα δεν δίστασε να πλησιάσει τον Hayman και να τον ρωτήσει αν θα μπορούσε να εργαστεί σε οποιαδήποτε θέση στην καινούρια παραγωγή του ηθοποιού/σκηνοθέτη.
Κάπως έτσι ο James McAvoy κέρδισε τον πρώτο του ρόλο – ένα μικρό ρολάκι – στην ταινία του Hayman, The Near Room – και οδηγήθηκε ακολούθως στην Scottish Academy of Music and Drama έχοντας αποκτήσει πλέον σαφή προσανατολισμό στην ζωή του. Οι σπουδές του ήταν εξοντωτικές και ο McAvoy για να τα βγάλει πέρα το πρωί δούλευε σε αρτοποιείο. Η επόμενη εμφάνισή του ήταν στο Pat Barker`s Regeneration ενώ η πραγματική ευκαιρία εμφανίστηκε όταν κατόρθωσε να συμπεριληφθεί στο καστ της μίνι σειράς που γύρισε ο Steven Spielberg με τον τίτλο Band of Brothers.
Ο James McAvoy απέκτησε μία σταθερή παρουσία σε αξιόλογες τηλεοπτικές παραγωγές, ωστόσο ήταν φανερό ότι η στόφα του τον οδηγούσε ολοταχώς προς την μεγάλη οθόνη. Μετά λοιπόν τον πρωταγωνιστικό ρόλο στη μίνι σειρά του SciFi Channel, Children of Dune που αποτελούσε διασκευή των μυθιστορημάτων του Frank Herbert και κατά την διάρκεια της επίσης πρωταγωνιστικής του συμμετοχής στην βρετανική σειρά – αν την βρείτε πουθενά να την δείτε οπωσδήποτε – Shameless, ο James McAvoy κερδίζει έναν ρόλο το Wimbledon στο πλάι του Paul Bettany και τον πρώτο πρωταγωνιστικό του ρόλο στη μεγάλη οθόνη στο Inside I`m Dancing.
Στην ταινία ο James ερμηνεύει τον Rory o `Shea, ένα νέο με μυϊκή δυστροφία που δεν μπορεί να κουνήσει πάρα μόνο το χέρι του και συναντιέται με την μετέπειτα συμπρωταγωνίστριά του στην Εξιλέωση, Romola Garai. Ο James κερδίζει με την ερμηνεία του μία υποψηφιότητα για βραβείο του London Critics Circle Film και έναν μικρό αλλά χαρακτηριστικό ρόλο στη Νάρνια.
Το 2006 ήταν η χρονιά που συνδυάσαμε φάτσα και όνομα και τον μάθαμε για τα καλά. Το The last king of Scotland αποτέλεσε όχημα τόσο για τον Forest Whitaker όσο και για τον James: τον μεν πρώτο τον οδήγησε στην κατάκτηση του πρώτου του όσκαρ και τον δεύτερο στο Hollywood. Το όνομά του μπήκε στον «χάρτη» και η καριέρα του σκωτσέζου ηθοποιού που πραγματοποίησε μία υπέροχη εμφάνιση στο πλευρό του οδοστρωτήρα Whitaker μπαίνει σε διεθνή τροχιά.
Την αναγνωρισιμότητα και τις ευκαιρίες που έφερε στον McAvoy το The last king of Scotland ενίσχυσαν τόσο το Starter for 10, μία βρετανική ταινία ενηλικίωσης σε παραγωγή Sam Mendes που μας γύρισε με τρυφερό τρόπο στα 80s όσο και το Penelope, μία σουρεαλιστική ρομαντική κομεντί που συνάντησε προβλήματα στην διανομή με αποτέλεσμα να φτάσει στις αμερικανικές αίθουσες το 2008 και στα ελληνικά videoclub αμέσως μετά (αν αγαπάτε τα παραμύθια, να την δείτε. Ελαφρώς burtonίζει).
Και κάπως έτσι φτάνουμε στο 2007 … τώρα που το σκέφτομαι ο James McAvoy πραγματοποίησε μέσα σε μία τριετία αυτό που άλλοι ηθοποιοί σπαταλάνε χρόνια για να το πετύχουν: το 2006 έγινε γνωστός με το The last king of Scotland, το 2007 αναγνωρίστηκε το υποκριτικό του ταλέντο με τα Becoming Jane και Atonement ώστε να μην έχει κανέναν ενδοιασμό το 2008 να συμμετάσχει στα μεγάλα «παιχνίδια» του Hollywood με το Wanted, παιχνίδια που του εξασφαλίζουν πρόσωπο στο Box Office χωρίς να βλάπτουν το υποκριτικό του προφίλ που είναι θωρακισμένο από την ερμηνεία του στην Εξιλέωση. Όπως καταλαβαίνετε αν κέρδιζε και μία υποψηφιότητα στα όσκαρ θα ήταν σχεδόν σκανδαλώδες…!
Το 2007 λοιπόν, τον βρίσκει σε δύο ταινίες εποχής. Στο Becoming Jane, μία μέτρια ρομαντική κομεντί εμπνευσμένη από τα νεανικά χρόνια της Jane Austen που φιλοδοξούσε να παρουσιάσει τα πρώτα της σκιρτήματα αλλά και τα ερεθίσματα που συνέβαλαν στην ολοκλήρωση της προσωπικότητας της πλέον διάσημης βρετανίδας συγγραφέως με έναν χαλαρό και όχι απαραίτητα ιστορικά ακριβή τρόπο, και στο Atonement, στο καθαρόαιμο οσκαρικό όχημα που βασίστηκε στο ομώνυμο και ομολογουμένως εξαιρετικό μυθιστόρημα του Ian McEwan.
Και στις δύο ταινίες η παρουσία του ήταν δουλεμένη και ολοκληρωμένη κατά τρόπο που μαγνήτιζε τον θεατή. Συγκεκριμένα, η ερμηνεία του στο Becoming Jane ήταν ανέλπιστα καλή αν αναλογιστεί κανείς πόσο λίγα περιθώρια είχε καθώς η ταινία περιστρεφόταν κυρίως γύρω από την Anne Hathaway, η οποία όμως και δεν τα κατάφερε. Η ερμηνεία της ισοπέδωσε την ταινία και κάποιες σκόρπιες ανάσες οφείλουμε μόνο στον James McAvoy.
Η Εξιλέωση ήταν πολύ πιο απαιτητική, ο χαρακτήρας του ήταν πολύπλοκος – έτσι και αλλιώς υπήρχε και μία εγγενής δυσκολία στην απόδοσή του που οφειλόταν κυρίως στην φύση του χαρακτήρα – και η ταινία αποδείχτηκε ένα δυνατό ρομάντζο χωρίς ίχνος άσκοπου μελοδραματισμού που του άφησε όσο χώρο και χρόνο χρειαζόταν για να φερθεί στον Robbie Turner όπως του άξιζε. Συνυπολογίζοντας ότι η Keira Knightley δεν κατόρθωσε να σταθεί στο ύψος του ρόλου και του κειμένου, καταλαβαίνετε ότι ο James McAvoy υπήρξε ο απόλυτος κυρίαρχος της ταινίας μέχρι την εμφάνιση της μεγάλης Vanessa. Ό,τι κρατά κάποιος από την Keira είναι το πράσινο φόρεμα, ό,τι κρατά από τον James είναι κάθε στιγμή της ερμηνείας του.
Από την αιματηρή Δουνκέρκη στο μακελειό του Wanted και ο James McAvoy βαπτίζεται και επισήμως σ’ ένα blockbuster που έφερε στο αμερικανικό box office περίπου τα διπλάσια από αυτά που κόστισε και αυτό σημαίνει ότι ο σκωτσέζος που, μικρός ήθελε να γίνει παπάς και μεγαλώνοντας ήταν ευγνώμων για κάθε ρόλο που του προτεινόταν, κοιτά κατάματα το sequel του Wanted αλλά και τις υπέρογκες αμοιβές του Hollywood. Στο μεταξύ επέστρεψε στα λημέρια του γυρίζοντας, με συμπρωταγωνίστρια την γυναίκα του Anne-Marie Duff, το ιστορικό δράμα The last station, μία ταινία που αφηγείται τον τελευταίο χρόνο ζωής του Λέοντος Τολστόι ενώ κάτι ακούγεται ότι θα αναλάβει και τον ρόλο Bilbo Baggins στο επερχόμενο Hobbit. Θα μου πείτε καπνός….. Ναι αλλά όπου υπάρχει καπνός, υπάρχει και μία φωτιά που σιγοκαίει και αυτό γιατί κανείς δεν πιάνει τα ονόματα του Peter Jackson και του Bilbo Baggins στο στόμα του επι ματαίω!
