Κάποτε στην Ισλανδία, ζούσε ένας νέος φιλόδοξος μουσικός, Ιβάρ τον έλεγαν. Θέλοντας να γνωρίσει τη δόξα και να αποκτήσει περιουσία, άφησε το σπίτι του και πήγε στη Νορβηγία. Εκεί, επειδή ήταν προικισμένος με σπουδαίο ταλέντο, έγινε δεκτός στην Αυλή του Βασιλιά και έγινε ένας από τους μουσικούς του παλατιού.
Μετά από λίγο καιρό, τον ακολούθησε ο αδελφός του, ο Θόρνφιν. Αυτός, όμως, σύντομα νοστάλγησε την πατρίδα του και αποφάσισε να γυρίσει πίσω. Ο Ιβάρ τον παρακάλεσε, να μεταφέρει ένα μήνυμα στην αγαπημένη του, την Όντνι: Να τον περιμένει να γυρίσει και να παντρευτούνε…
Αλλά, ο Θόρνφιν, ζήτησε από την Όντνι να παντρευτεί αυτόν. Και έτσι έγινε. Όταν ο Ιβάρ έμαθε το γεγονός, έχασε κάθε ίχνος επιθυμίας να παίζει μουσική.
Το ίδιο βράδυ, ο βασιλιάς της Νορβηγίας, βλέποντας ότι ο Ιβάρ είναι άκεφος, του ζήτησε να μείνει μετά το δείπνο για να μιλήσουνε.
Όταν έφυγαν όλοι, ο βασιλιάς ρώτησε τον Ιβάρ: “Ιβάρ, γιατί είσαι άκεφος; Μήπως πιστεύεις ότι δεν σε πληρώνουμε καλά για την υπέροχη μουσική σου;” Ο Ιβάρ απάντησε: “Όχι, άρχοντά μου, είμαι πολύ ευχαριστημένος από την αμοιβή που παίρνω”.
Ο βασιλιάς τότε ρώτησε: “Μήπως αισθάνεσαι σαν ξένος στο βασίλειό μου; Να σου δώσω μια φάρμα να νιώσεις ότι ανήκεις εδώ;”. Ο Ιβάρ απάντησε: “Όχι, άρχοντά μου, δεν επιθυμώ να αποκτήσω γη εδώ στη Νορβηγία”…
Προσπάθησε ξανά ο βασιλιάς να βρει την αιτία που προκαλούσε τόσο μεγάλη στεναχώρια στον Ιβάρ: “Είσαι νέος,.. ίσως πλήττεις εδώ. Να σου χαρίσω μερικά χρυσά νομίσματα, για να μπορέσεις να ταξιδέψεις στον κόσμο και μόλις βαρεθείς να γυρίσεις πάλι στη δουλειά σου, σαν μουσικός στην Αυλή μου;” Ο Ιβάρ απάντησε: “Όχι, άρχοντά μου, δεν έχω επιθυμία να ταξιδέψω”…
Ο βασιλιάς σκέφτηκε λίγο και είπε: “Α, κατάλαβα. Αγαπάς μια νέα στην Ισλανδία και οι γονείς της δεν θέλουν να την παντρέψουν με σένα…”
“Όχι, άρχοντά μου,.. Είναι ήδη παντρεμένη… με τον αδελφό μου”, είπε ο Ιβάρ.
Ο βασιλιάς, αφού είπε στον Ιβάρ ότι δεν μπορεί να κάνει κάτι γι’ αυτό, του πρότεινε και πάλι να του χαρίσει μια φάρμα. Γιατί, όταν κάποιος δουλεύει με τη γη κάθε μέρα, ξεχνάει εύκολα τον πόνο του…
“Όχι, άρχοντά μου”, είπε ο Ιβάρ κουνώντας το κεφάλι του… “Όταν θα σκάβω τη γη από την αυγή ως τη δύση, θα σκέφτομαι συνέχεια την Όντνι”.
“Εντάξει”, είπε ο βασιλιάς. “Πάρε το χρυσό που σου προσφέρω και ταξίδεψε στον κόσμο. Λένε ότι όποιος ταξιδεύει αφήνει πίσω του τα προβλήματά του…”
Ο Ιβάρ κούνισε πάλι το κεφάλι του. “Όχι, άρχοντά μου, όπου και αν ταξιδέψω η σκέψη μου θα είναι πάντα στην Όντνι”.
“Ελα μαζί μου” του πρότεινε τότε ο βασιλιάς, “στις περιοδείες μου στις πόλεις και τα κάστρα. Εκεί θα γνωρίσεις όμορφες νέες και ίσως…”
Ο Ιβάρ επέμεινε: “Μα, άρχοντά μου, όταν θα βλέπω τις νέες αυτές θα μου θυμίζουν την Όντνι, γιατί μόνο αυτή έχω στην καρδιά μου”.
Ο βασιλιάς, δεν είχε άλλες ιδέες. Έκατσε δίπλα στον Ιβάρ χωρίς να μιλάει, ώρα πολλή… Κάποια στιγμή, ζήτησε από τον Ιβάρ να του μιλήσει για την Όντνι. Ο Ιβάρ, σαν να περίμενε ακριβώς αυτό, μια ευκαιρία να μιλήσει σε κάποιον για τον πόνο που του μαύριζε την ψυχή, άρχισε να μιλάει…
Από τότε, κάθε βράδυ, μόλις τελείωνε το δείπνο, ο βασιλιάς καθόταν με τον Ιβάρ και τον άκουγε να διηγείται τον άτυχο έρωτά του. Αν και ο βασιλιάς δεν θεωρούσε ότι προσφέρει στον Ιβάρ κάτι σημαντικό, καταλάβαινε ότι ο Ιβάρ ένιωθε καλύτερα με το να μιλάει για το πρόβλημα που τον βασάνιζε. Έτσι, πέρασαν κάμποσοι μήνες και ο Ιβάρ σιγά σιγά άρχισε να παίζει μουσική, με καλή διάθεση. Πριν περάσει ένας χρόνος, ο Ιβάρ δεν είχε πια ανάγκη να μιλάει στον βασιλιά για την Όντνι.
Μετά από μερικά χρόνια, γύρισε στην πατρίδα του, όπου βρήκε μια νέα, την οποία αγάπησε. Την παντρεύτηκε, έκαναν παιδιά και έζησαν ευτυχισμένοι…
Μερικές φορές, προσπαθούμε να βοηθήσουμε τους άλλους προτείνοντας δικές μας λύσεις στα προβλήματά τους. Νομίζουμε ότι ξέρουμε τα πάντα και είμαστε σίγουροι ότι αυτό που προτείνουμε στον άλλον είναι ακριβώς ό,τι χρειάζεται για να αντιμετωπίσει μια δύσκολη κατάσταση. Πολλές φορές, νομίζουμε ότι δίνοντας μερικά χρήματα ή κάποιες συμβουλές, βοηθάμε αρκετά…
Σπάνια, όμως, δίνουμε στους άλλους το χρόνο μας, που είναι πιο πολύτιμο από όλα τα αγαθά! Και όταν δίνουμε τον χρόνο μας, δεν το κάνουμε με την καρδιά μας, δεν ακούμε με ανοιχτό το μυαλό μας, δεν δεχόμαστε αυτό που λέει ο άλλος χωρίς να επεμβαίνουμε με τη δική μας άποψη… Πάντα, επιδιώκουμε, με τον ένα τρόπο ή τον άλλον, να τον επηρεάσουμε να κάνει αυτό που θα κάναμε εμείς σε κάποια ανάλογη περίσταση…
Η παραπάνω ιστορία προέρχεται από το Μεσαίωνα και εξακολουθεί να μεταδίδεται από γενιά σε γενιά. Οι στίχοι των τραγουδιών που έγραψε ο Ιβάρ, ακόμα απαγγέλλονται στη σημερινή Ισλανδία…
