Σκόνη στον άνεμο…», το τραγούδι των Scorpions, φορτωμένο παράσιτα στο ραδιόφωνο, ταιριάζει γάντι στο ανεμοδαρμένο τοπίο. Απότομα βράχια βουτούν κάθετα στο τρικυμισμένο Καρπάθιο, γυμνές πέτρινες πλαγιές πρασινίζουν από τούφες κινομαλέας, όπως λέγεται το φασκόμηλο στην Κάρπαθο. Το τζιπ τραντάζεται στο χωματόδρομο σουρωτήρι και η απόσταση ως την Ολυμπο, το βορειότερο κι ορεινότερο χωριό της Καρπάθου, φαντάζει αιωνιότητα. Σε μια διχάλα των βράχων ξεπροβάλλουν τα πρώτα σπίτια του χωριού γαντζωμένα σαν αγριοπερίστερα στις πλαγιές του Προφήτη Ηλία. Φαίνεται πως το βουνό, με 718 μέτρα υψόμετρο, λεγόταν Oλυμπος στους προχριστιανικούς χρόνους λόγω της αγέρωχης μεγαλοπρέπειάς του κι από εκεί πήρε το όνομα το χωριό, κρυμμένο στην αγκαλιά του.
Ολόλευκα μικρά ξωκλήσια, σπαρμένα στους γύρω όχτους, και στην κόψη των βράχων που στεφανώνουν το χωριό σύρριζα στην άβυσσο υψώνεται η σειρά από τους πεταλόσχημους, γραφικούς ανεμόμυλους. Δεξιά κι αριστερά από τα ασβεστωμένα σκαλιά, σαν σφιχταγκαλιασμένα τα σπίτια με τα δαντελωτά μπαλκόνια και τα βυζαντινά σύμβολα, αετούς, ρόδακες κι ανθοστήλες.
Τέλη 7ου μ.Χ. αιώνα, οι νησιώτες που κατοικούσαν στις κοντινές παραθαλάσσιες πόλεις Βρυκούντα και Νίσυρο δεν άντεξαν άλλο στις επιδρομές των Αράβων πειρατών κι αποτραβήχτηκαν στο ορεινό διάσελο ανάμεσα στον Προφήτη Ηλία και το Κορύφι για να χτίσουν τον οχυρό οικισμό της Ολύμπου. Η φυσική απομόνωση του τόπου λειτούργησε ως προστατευτικό κουκούλι για τον πλούσιο λαϊκό πολιτισμό του χωριού που έφτασε άθικτος ως τις μέρες μας.
Οι Ολυμπίτισσες το έχουν συνήθεια να φορούν το «καβάι», τη λαϊκή φορεσιά, στο σπίτι και στο χωράφι. Οσο για την πλουμιστή φορεσιά με τις κολαΐνες, σειρές από χρυσά φλουριά, δεν αραχνιάζει στις προθήκες κάποιου λαογραφικού μουσείου, αλλά τη φορούν σε χαρές. Οι νέες αλλά κι οι γερόντισσες, μοιράζοντας ευχές στην αρχαΐζουσα, κουβέντες τραγουδιστές ανακατεμένες με λέξεις μεσαιωνικές κι αρχαίες.
Οι άντρες έβγαλαν νωρίς τη νησιώτικη βράκα, όταν αναγκάστηκαν να ξενιτευτούν στα χρόνια της ανέχειας για καλύτερο μεροκάματο στην Αμερική. Οι γυναίκες έμειναν πίσω, κράτησαν ανοιχτά τα σπίτια κι ολοζώντανα τα έθιμα. Μια γεύση από την αυθεντική ατμόσφαιρα της Ολύμπου θα πάρετε όσοι βρίσκεστε εδώ τέτοιες μέρες για το πανηγύρι του Αï-Γιάννη στην τοποθεσία της αρχαίας Βρυκούντας. Οι κάτοικοι διανύουν αγόγγυστα τέσσερα χιλιόμετρα απόσταση με τα πόδια για να γιορτάσουν τη χάρη του αγίου σε μια σπηλιά κοντά στη θάλασσα.