Αργά ή γρήγορα και κόντρα σε όλες τις μεθοδευμένες προσπάθειες να παραμείνει το Χόλιγουντ περιχαρακωμένο στην glam ασφάλεια του οι ηθοποιοί που διακινδυνεύουν είναι αυτοί που τελικά κυριαρχούν. Και μπορεί η Κέιτ Μπλάνσετ να μην έγινε ποτέ το αγαπημένο τέκνο της πλευράς της βιομηχανίας που παράγει αναλώσιμα γυναικεία πρότυπα προς μαζική και εφήμερη κατανάλωση, αλλά δύσκολα πια θα έλειπε από οποιαδήποτε λίστα θα προσπαθούσε να βάλει στη σειρά τις σημαντικότερες γυναίκες ηθοποιούς των τελευταίων δύο δεκαετιών. Και ενδεχομένως να την αφήσει μόνη και θριαμβεύτρια στην κορυφή.
Ναι, η Κέιτ Μπλάνσετ είναι μία σπουδαία ηθοποιός. Σπουδαιότερη και απ’ όσο φανταζόταν και η ίδια όταν έφτανε από τη μακρινή Αυστραλία στο αδίστακτο Χόλιγουντ για να υποδυθεί τη βασίλισσα Ελισάβετ (Ελίζαμπεθ του Σεκάρ Καπούρ, 1998), ρόλο που την έστειλε απευθείας στις υποψηφιότητες των βραβείων Οσκαρ και της εξασφάλισε το διαβατήριο για μια σημαντική καριέρα. Περισσότερο όμως από σπουδαία ηθοποιός, η Κέιτ Μπλάνσετ είναι μια ατρόμητη ηθοποιός. Μπροστά σε οποιαδήποτε μικρή ή μεγάλη πρόκληση. Είτε αυτή είναι η καταστροφή της εικόνας της για χάρη μιας πειστικής ερμηνείας, είτε η σύγκριση με ένα μύθο, όπως αυτός της Κάθριν Χέπμπορν, είτε η ευφυϊα του να γνωρίζεις πότε ένας συμπρωταγωνιστικός ρόλος είναι σημαντικότερος από τον πρωταγωνιστικό, είτε τελικά αυτή η σπάνια ικανότητα (βλ. ταλέντο) να ζει κάθε ρόλο σαν να είναι ο τελευταίος που θα παίξει ποτέ στη ζωή της.
Διαλέξτε οποιαδήποτε ταινία θυμάστε με την Κέιτ Μπλάνσετ. Μικρή ή μεγάλη. Και προτιμήστε μία από αυτές που δεν έχουν καταγραφεί ως μεγάλες επιτυχίες της. Είναι σίγουρο πως θα συμφωνήσετε μαζί της πως «αν είναι να αποτύχεις, τότε κάν το θριαμβευτικά». Και, ξέρετε, όποιος ηθοποιός είναι τόσο συνειδητοποιημένος ώστε να μιλάει με χιούμορ για την αποτυχία μειώνει σημαντικά τις πιθανότητες να τη ζήσει. Ή σε κάθε περίπτωση μετατρέπει ακόμη και αυτήν σε προσωπική του επιτυχία, αφού εκμεταλλεύεται κάθε πιθανή ευκαιρία για να συλλέξει ακόμη περισσότερες εμπειρίες που θα τη βοηθήσουν να γίνει ακόμη καλύτερη αν αυτό είναι ποτέ δυνατό!
Στα 50 χρόνια της, η Κέιτ Μπλάνσετ, ωστόσο, μετράει πολύ λίγες αποτυχίες. Αντίθετα, μπορεί με άνεση και υπερηφάνεια να μετράει μερικούς από τους πιο θαρραλέους ρόλους που επέλεξε γυναίκα για να χτίσει την καριέρα της. Από τη βασίλισσα Ελισάβετ μέχρι την Κάθριν Χέπμπορν στο Aviator του Μάρτιν Σκορσέζε (που της χάρισε ένα Οσκαρ Β Γυναικείου Ρόλου) και από τη βασίλισσα των ξωτικών στον Αρχοντα των Δαχτυλιδιών μέχρι την πληγωμένη μητέρα και σύζυγο του Μπραντ Πιτ στο Βαβέλ. Ετσι, κανείς δεν παραξενεύτηκε όταν ο σκηνοθέτης Τοντ Χέινς ανακοίνωσε πως ένας από τους επτά ηθοποιούς που θα υποδύονταν τον Μπομπ Ντίλαν στην υπερφιλόδοξη κινηματογραφική βιογραφία του θα ήταν η Κέιτ Μπλάνσετ.
Σηκώνοντας το βάρος του να υποδύεται τον Ντίλαν στην ηλεκτρική του περίοδο, έτσι όπως τον γνωρίζουν οι περισσότεροι, και με την ευθύνη να είναι αυτή που θα μοιάζει περισσότερο στα φυσικά του χαρακτηριστικά (περισσότερο και από τον Χιθ Λέτζερ, τον Κρίστιαν Μπέιλ και τον Ρίτσαρντ Γκιρ που υποδύονται και αυτοί τον Μπομπ Ντίλαν), η Μπλάνσετ εμφανίζεται στη μεγάλη οθόνη αποφασισμένη να μην είναι απλά μια γυναίκα που υποδύεται το μεγαλύτερο τραγουδοποιό της σύγχρονης ιστορίας, αλλά να είναι μια γυναίκα που είναι ο Ντίλαν.
Κερδίζοντας το βραβείο γυναικείας ερμηνείας στο φετινό Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας και οδεύοντας με φόρα rocknroll εποποιίας προς το Οσκαρ Α Γυναικείου Ρόλου. Που αν δεν το κερδίσει ως Μπομπ Ντίλαν, θα το κερδίσει ως βασίλισσα Ελισάβετ, αφού το The golden age του Σεκάρ Καπούρ ξεκινάει από εκεί που σταμάτησε το Ελίζαμπεθ του 1998, για να συνεχίσει τη συναρπαστική ιστορία της ζωής της βασίλισσας Ελισάβετ της Α που στο πρόσωπο της Μπλάνσετ μοιάζει πια να έχει βρει την ιδανική της μετενσάρκωση.
«Τρέχω με εκατό χιλιόμετρα την ώρα μακριά από διάφορα πρότζεκτ που προσπαθώ να αποφύγω. Τελικά κολλάς με αυτά που από την αρχή νιώθεις πως δεν μπορείς να αρνηθείς. Η ιδέα του να παίξω τον Μπομπ Ντίλαν ήταν τόσο υπερβολική που φυσικά δεν μπορούσα παρά να πω ναι.
Και ήταν πρόκληση. Όσο για την άλλη μυθική φιγούρα, αυτή της Ελισάβετ, ήμουν νευρική για το ότι θα επέστρεφα σε ένα ρόλο που εξ αρχής μου είχε επιτρέψει να ανοίξω την πόρτα σε μια διεθνή καριέρα. Δεν υπάρχει ποτέ κανένας λόγος για να κάνεις βήματα πίσω…
Οτιδήποτε θεωρήσω όμως ότι μπορεί να με πάει λίγο πιο μπροστά, αυτό αυτομάτως με ενθουσιάζει», δηλώνει η Μπλάνσετ, έτοιμη για τις νέες προκλήσεις. Που δεν περιλαμβάνουν για την ώρα το ρόλο του Χριστού, αλλά τη συμμετοχή της στον πολυαναμενόμενο καινούργιο Ιντιάνα Τζόουνς του Στίβεν Σπίλμπεργκ, επιβεβαιώνοντας πως σημασία έχει να μπορείς να ανακαλύψεις τις προκλήσεις ακόμη και εκεί που κανείς δεν θα πίστευε ότι υπάρχουν.