Από την πρώτη στιγμή που ανοίγει ο καιρός και η ατμόσφαιρα μυρίζει αμέσως καλοκαίρι, οι εξορμήσεις όλων είναι δεδομένες. Εξορμήσεις που επιλέγονται με βάση τις μέρες, τον καιρό, την διάθεση. Εξορμήσεις που είναι ένα από τα χαρακτηριστικά στοιχεία των ελληνικών ταινιών και ιδιαίτερα των μιούζικαλ. Ο ανάλαφρος ελληνικός κινηματογράφος έχει «ταξιδέψει» πολλές φορές το κοινό του στις ομορφιές της Ελλάδας μέσα από την οθόνη και τις εκδρομές των πρωταγωνιστών του.
Οι ταινίες που έχουν γυριστεί σε εξοχικά μέρη, όπου έρωτες γεννιούνται, παρέες διασκεδάζουν, καυγάδες και απρόοπτα δημιουργούνται, παρεξηγήσεις λύνονται προκαλώντας αβίαστο γέλιο, είναι πάρα πολλές. Η στήλη αποφάσισε να σας «ταξιδέψει» σε κάποιες από αυτές, τις πιο γνωστές, από τη στιγμή που ο καιρός και ο μήνας ευνοεί τα ταξίδια.
Ένα μικρό ταξιδάκι, λοιπόν, με συντροφιά μας αγαπημένους μας ηθοποιούς είναι αυτό που απαιτεί η σημερινή Κυριακή, μέρα αργίας και σχόλης… Ένα ταξιδάκι με οδηγό τον Δαλιανίδη και συνοδηγούς την Ρένα Βλαχοπούλου, τον Ντίνο Ηλιόπουλο, την Ζωή Λάσκαρη, τον Κώστα Βουτσά και άλλους ένα Κυριακάτικο πρωινό του 1962.
- «Σαν ξημερώνει η Κυριακή
- το σπίτι μου με χάνει,
- μπαίνω στο αμάξι δεν αργώ
- παίρνω δρόμο και τραβώ
το ρίχνω στο σεργιάνι…», τραγουδάει η Ρένα Βλαχοπούλου στο «μερικοί το προτιμούν κρύο» παράφραση του τίτλου γνωστού Αμερικάνικου μιούζικαλ –μερικοί το προτιμούν καυτό-. Μάιος ο μήνας- αφού η παρέα ξεκινάει το ταξίδι τραγουδώντας «ο Μάιος μας έφτασε εμπρός βήμα ταχύ»-, και το κέφι τους είναι μεταδοτικό. Η Ρένα και ο Ντίνος Ηλιόπουλος με όλη την παρέα που ακολουθεί το ανοιχτό αυτοκίνητο τους και φλερτάρει τα νεαρά μέλη της οικογενείας, τραγουδούν:
- «Έλα μαζί μου μια γιορτή
- μια μέρα που είναι σχόλη
- για να μας δούνε αγκαλιά
- να με πνίγεις στα φιλιά
- και να ζηλέψουν όλοι…»
- και η βόλτα συνεχίζεται με το ανοιχτό αυτοκίνητο ένα Κυριακάτικο πρωινό του Μαΐου…
Κυριακή όμως διοργανώνονται και οι εκδρομές από τα αφεντικά για την διασκέδαση των εργαζομένων τους. Μάλιστα, όταν τα αφεντικά δηλώνουν σοσιαλιστές τότε μπορούν να πάρουν και τα αυτοκίνητα- φορτηγά της εταιρίας για να διασκεδάσει το εργατικό προσωπικό. Ο Αλέκος Σακελλάριος αυτήν την φορά διοργανώνει την απόδραση με πρόσχημα την σύσφιξη των σχέσεων εργαζομένων-εργοδότη. Στην ταινία «η κόρη μου η σοσιαλίστρια» η οποία βρίσκεται στην πρώτη θέση στον πίνακα εισιτηρίων της χρονιάς (1966), η Αλίκη Βουγιουκλάκη ως διευθύντρια και σοσιαλίστρια διοργανώνει ημερήσια εκδρομή. Το μπουζούκι, η παρέα και το τραγούδι ξεσηκώνουν τον θεατή. Ταξιδεύει μαζί με το αγαπημένο του ζευγάρι (ΒΟΥΓΙΟΥΚΛΑΚΗ – ΠΑΠΑΜΙΧΑΗΛ) στην καρότσα ενός φορτηγού. Πόσοι από εμάς δεν έχουν σιγοτραγουδήσει μαζί τους το
- «Κυριακή γιορτή και σχόλη
- Να ταν η βδομάδα όλη
- Και η Δευτέρα να ταν μόνο
- Κανά δυο φορές το χρόνο,
- της Κυριακής το ξύπνημα έχει δικιά του χάρη
- δεν με κρατάει το στρώμα μου ούτε το μαξιλάρι…»
Τα ερωτευμένα ζευγάρια επίσης είναι αυτά που επιλέγουν μονοήμερες εκδρομές σε κάποια ρομαντική περιοχή, σε κάποια παραλία. Το 1958 ο Αλέκος Σακελλάριος επιλέγει ξανά παραλία για να μας ταξιδέψει. Ξένια Καλογεροπούλου και Δημήτρης Παπαμιχαήλ το ερωτευμένο ζευγάρι στην- κυρά μας τη μαμή -.Λίγο πριν φύγει το καλοκαίρι ο Α. Σακελάριος δημιουργεί το κατάλληλο σκηνικό. Το πλάνο του αντικατοπτρίζει μια όμορφη παραλία στο ηλιοβασίλεμα, πεύκα και την συνοδεία μουσικής, κιθάρες και «έλα πάρε με από το χέρι- μην σε νοιάζει η συννεφιά -τώρα που είναι καλοκαίρι -έλα πάρε με από το χέρι….». Ρομαντική εκδρομή, μία μεγάλη παρέα και ένας έρωτας ανάμεσα στο πρωταγωνιστικό ζευγάρι που ανθεί για να προκαλέσει προβλήματα στη μαμή-μαμά Βασιλειάδου και στον γιατρό-μπαμπά Λυκούργο (Μακρή) κάπου στην Λεστινίτσα.
Το 1960 την εκδρομή την οργανώνει ένα σχολείο θηλέων. Στην ταινία το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο, οι νοσταλγοί των σχολικών εκδρομών ζουν μαζί με την Αλίκη Βουγιουκλάκη –ως μαθήτρια- και τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ (ως καθηγητή Φλωρά- τα ξέγνοιαστα μαθητικά χρόνια, την καζούρα, τις παιδικές σαχλαμάρες στις εκδρομές. Χορός και καθηγητές που έχουν την ευθύνη ατίθασων μαθητριών βεβαίως βεβαίως …Αυτήν την φορά η εκδρομή γίνεται με πούλμαν και η ταινία σπάει ταμία, αφού λέγεται πως άνοιξαν μέσα στον χειμώνα ακόμα και τα θερινά σινεμά για να θαυμάσουν την μαθήτρια Παπασταύρου να χορεύει το «γκρίζο γατί» του Χατζηδάκη στην εκδρομή του Αλέκου Σακελάριου σε ρυθμό μοντέρνο-τσα τσα-. Γυμναστές και καθηγητές κάθε ειδικότητας (ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ, ΟΡΕΣΤΗΣ ΜΑΚΡΗΣ, ΧΡΗΣΤΟΣ ΤΣΑΓΑΝΕΑΣ,)συμμετέχουν στο κλίμα της ανεμελιάς της σχολικής εκδρομής.
Η απόδραση στην φύση και η εκδρομή όμως μπορεί να φέρει και νέες γνωριμίες. Είτε ταξιδεύετε με καράβι είτε με γαϊδουράκι, πάντα μπορεί να βρεθεί ένα πειρατής να κλέψει την καρδιά σας και το …τόπι σας. Η γραφική Ύδρα και τα γαϊδουράκια της είναι αρκετά για να σας κάνουν να ταξιδέψετε και να τραγουδήσετε το γνωστό
- «ας ήταν όλη η ζωή μου σαν και σήμερα
- που είναι όλα γύρω μου και όμορφα και ήρεμα
- και είναι τόσο γαλανός και τόσο φωτεινός
- ο ουρανός.
- Ας ήτανε αυτός ο χρόνος να σταμάταγε
- και αυτή η στιγμή έναν αιώνα να εκράταγε
- και ας μην έφτανε ποτέ ποτέ το δειλινό
το σκοτεινό.» μαζί με την Αλίκη Βουγιουκλάκη. Το 1961 ο Σακελάριος μας ‘ξεναγεί’ με τον δικό του μοναδικό τρόπο στο γραφικό νησί μέσα από την ταινία ‘η Αλίκη στο ναυτικό’ δίνοντάς μα σ την εντύπωση, την αίσθηση, ότι βρισκόμαστε και εμείς ανάμεσα στους ήρωες της δροσερής αυτής παρέας.
Είτε θάλασσα είτε βουνό, οι ανοιξιάτικες και καλοκαιρινές εκδρομές έχουν την τιμητική τους στον ελληνικό κινηματογράφο. Μπορεί να ενθουσιαστείτε, μπορεί να χάσετε τον προσανατολισμό σας από τα όμορφα τοπία που έχει η πατρίδα μας, μπορεί να αναρωτηθείτε,- ‘δεξιά ήταν το βουνό και αριστερά η θάλασσα ή αριστερά το βουνό και δεξιά η θάλασσα’- όπως τα κορίτσια στο «ο Αριστείδης και τα κορίτσια του» με τον Ορέστη Μακρή ως αυστηρό πάτερ φαμίλια. Μπορεί να αρχίσετε να χορεύετε στις πλαζ όπως ο Κώστας Βουτσάς, η Χλόη Λάσκου, η Μάρθα Καραγιάννη τραγουδώντας «όσο έχουμε τα νιάτα μένουμε πάντα παιδιά» και να ζήσετε τις πιο όμορφες εκδρομές μέσα από τα μάτια των ηρώων του ελληνικού παλιού κινηματογράφου.
Να ζηλέψετε παράφορα τη σύντροφό σας μέσα από μία εκδρομή τρίτων προσώπων («τα κίτρινα γάντια» 1960 με τους Σταυρίδη, Φωτόπουλο, Γκιωνάκη, Κοντού), να σας κλέψουν το κερδοφόρο λαχείο («Κυριακάτικο ξύπνημα»), να ταξιδέψετε στο Καβούρι («σοφερίνα» 1964 του Σακελάριου), στις Σπέτσες («Τζένη Τζένη» το 1966 του Ντίνου Δημόπουλου), στην Πάρνηθα και να βρεθείτε να τραγουδάτε μαζί με τον Λάμπρο Κωνσταντάρα
- «το χειμώνα δεν τον θέλω
- θέλω ψάθινο καπέλο
- θέλω θάλασσα γαλάζια και αμμουδιά,
- προτιμώ το καλοκαίρι
- το καλοκαιράκι που χει τόση ομορφιά…»
Όπως και να έχει, η άνοιξη ευνοεί τις εκδρομές και οι δικοί μας ήρωες δεν χάνουν ευκαιρία για να αποδράσουν στη φύση, δίνοντας μας μια διαφορετική εικόνα με εξωτερικά γυρίσματα μακριά από τα στούντιο, γεμάτα κέφι και ζωντάνια. «τράβα όπου θέλουν τώρα να σε παν και τα πεταλάκια άσε να χτυπάν» θα τραγουδήσω και εγώ και θα αφεθώ στην μαγεία των εκδρομών του ελληνικού κινηματογράφου…
