To 1967 στο Detroit του Michigan και 10 σχεδόν χρόνια πρίν τους Ramones, τους Clash, τους Sex Pistols και τους άλλους υπεύθυνους για τη σημαντικότερη μουσική επανάσταση στα 70’s το punk rock, σχηματίστηκαν οι ΜC5, μια πεντάδα μουσικών, έντονα πολιτικοποιημένων, μακρυμάλληδων και με δερμάτινα τζάκετς, που θεωρώ ότι αποτελούν τη θεμελιώδη επιρροή στους punks τα επόμενα χρόνια.
Κέρδισαν την καθολική αναγνώριση με το ντεμπούτο live τους “Kick Out the Jams” που ηχογραφήθηκε live στις 30 και 31 Οκτωβρίου 1968, στο Detroit’s Grande Ballroom και είναι ένα από τα καλύτερα live albums όλων των εποχών (Νο. 295 στη λίστα των greatest albums ever του Rolling Stone).
Μη μπορώντας να ξεχωρίσω κάποια από τα 8 κομμάτια του δίσκου, προτίμησα να το ακούσουμε ολόκληρο. Υπενθυμίζω ότι στο βινύλιο του “Kick Out the Jams” στην εισαγωγή του ομώνυμου τραγουδιού η προτροπή “Σπάστε τους φραγμούς γαμ ….δες ! ” (στο 4:23 του βίντεο) αντικαταστάθηκε σε ” Κick Out The Jams Brothers and Sisters!
Tα πέντε ιδρυτικά μέλη των ΜC5 ήταν οι Rob Tyner (vocals, +1991, 46 ετών), Wayne Kramer (guitar), Fred “Sonic” Smith – μετέπειτα σύζυγος της Patti Smith ( guitar, +1994, 45 ετών), Michael Davis (bass, +2012, 68 ετών) και ο Dennis Thompson (drums). Πνευματικό καθοδηγητή τους (“guidance” όπως αναφέρεται στο οπισθόφυλλο του “Κick Out The Jams”) είχαν τον John Sinclair ιδρυτή των “Λευκών Πανθήρων” μιας οργάνωσης που στέγαζε τα πολιτικοποιημένα και επαναστατημένα άτομα, με τις φυλετικές διακρίσεις, τον πόλεμο στο Βιετνάμ και τα κοινωνικά προβλήματα στις HΠΑ στα τέλη των 60s.
«H καριέρα των ΜC5 κράτησε μόλις 5 χρόνια, από το 1967 μέχρι το 1972, αρκετά όμως για να μας προσφέρουν μια σειρά “πρωτο- punk” ύμνων που απoτέλεσαν βασική έμπνευση για γενιές punk rock καλλιτεχνών μετά το 1975».
Οι MC5 ξεσήκωναν τον κόσμο στις εμφανίσεις τους παίζοντας κιθάρα αλά Chuck Berry και με την κινητικότητα του James Brown. Πρώτη κυκλοφορία τους το single η διασκευή τους στο “I Can Only Give You Everything” των Τhem αρχές του 1967.
Toν Γενάρη του 1970 oι MC5 κυκλοφορούν το πρώτο studio LP τους και δεύτερο στη δισκογραφία τους “Back In The USA” με 11 κομμάτια. Το πρώτο και το τελευταίο τραγούδι είναι διασκευές rock ‘n’ roll classics, συγκεκριμένα το άλμπουμ ξεκινάει με το “Τutti Frutti” του Little Richard, ακολουθούν 9 δικές τους συνθέσεις και γιά το τέλος κρατάνε το “Βack In The USA” του Chuck Berry που ακούμε.
H καριέρα των ΜC5 κράτησε μόλις 5 χρόνια μέχρι το 1972 αρκετά όμως για να μας προσφέρουν μια σειρά “πρωτο- punk” ύμνων που όπως αναφέραμε και προηγουμένως απετέλεσαν βασική έμπνευση για γενιές punk rock καλλιτεχνών μετά το 1975. Στο δεύτερο L.P. τους “Back In The USA” την παραγωγή ανέλαβε ο Jon Landau δημοσιoγράφος του περιοδικού Rolling Stone γνωστός αργότερα για τις παραγωγές του στους δίσκους του Bruce Springsteen, που τους βοήθησε να δημιουργήσουν ένα περίφημο hard rock album. Ένα από τα αγαπημένα μου κομμάτια στο “Βack In The Usa” είναι το “Looking At You” το οποίο θα το παρακολουθήσουμε όπως το έπαιξαν στο campus του Wayne State University του Detroit, στις 19 Ιουλίου 1970.
Tρίτο και τελευταίο άλμπουμ των MCS (που νομίζω δεν στέκεται στο επίπεδο των δύο πρώτων της επιίσημης δισκογραφίας τους) τo “Ηigh Time” του 1971 με 8 κομμάτια σε παραγωγή των ιδίων και του Geoffrey Haslam.
Ξεχωρίζω το 7λεπτο opening track “Sister Ann”. To 2003 oι επιζώντες ΜC5 Wayne Kramer, Michael Davis, και Dennis Thompson ξανασχηματίστηκαν με τραγουδιστή τον Handsome Dick Manitoba, vocalist στα τέλη των 70s της Nεουορκέζικης punk band των The Dictators και για μια δεκαετία περίπου έδωσαν συναυλίες χωρίς να ηχογραφήσουν κάτι μέχρι το θάνατο του Davis το 2012.
