Στην Ευρώπη περασμένων αιώνων η ιεροτελεστία του φαγητού διαρκούσε όλη τη μέρα. Τα απεριτίφ και ντιζεστίφ παρεμβάλλονταν ανάμεσα στα γεύματα για να ανοίξουν πάλι την όρεξη.
Ποιος μπορούσε άλλωστε να ξαναφάει όταν κάθε μέρα κατανάλωνε τεράστιες ποσότητες φαγητού; Εκεί λοιπόν ταίριαζε η πολύ σημαντική κατηγορία ποτών, που πήρε το όνομα «απεριτίφ» από το λατινικό «aperire», που σημαίνει «ανοίγω». Ποτά δηλαδή που προορίζονταν για να «ανοίξουν» την όρεξη.
Τα απεριτίφ οφείλουν να είναι ελαφριά σε αλκοόλ ώστε να μην κουράσουν, «τραγανά» ή/και με μια ελαφριά οξύτητα, ώστε να διεγείρουν τους σιελογόνους αδένες, ή πικρά ώστε να ενεργοποιήσουν την όρεξη και να ξυπνήσουν τους αισθητήρες της γεύσης. Η χαρακτηριστική πίκρα των περισσότερων απεριτίφ προέρχεται από διάφορα βότανα, ρίζες και φλοιούς δένδρων, που χρησιμοποιούνται για να αρωματίσουν τα πιο διάσημα ποτά αυτής της κατηγορίας. Άλλωστε, φαρμακοποιοί από τον περασμένο αιώνα χρησιμοποιούσαν ήδη αυτά τα «βοτάνια» για να θεραπεύσουν τις περισσότερες στομαχικές διαταραχές εκείνης της εποχής.
Στην Ελλάδα, τα βότανα αυτά είναι ο γλυκάνισος στο προσφιλές μας ούζο, ένα εξαιρετικό απεριτίφ, όπως στη Γαλλία είναι το παστίς και το βερμούτ, που αρωματίζεται επιπλέον με άψινθο και γεντιανή. Στη δε Ιταλία, το βερμούτ στη γλυκιά και πιο μπαχαρένια εκδοχή του σε σχέση με τη Γαλλία, πίνεται με σόδα και τη φλούδα από λεμόνι ή πορτοκάλι για την απαραίτητη οξύτητα. Έχει μάλιστα εξελιχθεί στο εθνικό ποτό των γειτόνων μας, που τους κάνει να ξεκινούν τις εξόδους τους από νωρίς, για να καταλήξουν λίγες ώρες αργότερα σε ένα μεγαλοπρεπές δείπνο. Συνήθως μάλιστα, η «σωστή» σειρά για έναν αστό της παλαιάς εποχής στην Ιταλία ήταν θέατρο-βερμούτ-φαγητό.
Το Milano – Torino χάθηκε στη σκιά του negroni, αλλά ανακτά το χαμένο έδαφος και θεωρείται άκομα ο βασιλιάς των pre-dinner cocktails.
Ένα από τα πιο δημοφιλή αλλά και κλασικά ιταλικά pre-dinner cocktails που σερβίρεται κατά χιλιάδες κάθε λεπτό που περνάει ανά τον κόσμο είναι σίγουρα το Milano–Torino ή Americano, όπως έγινε αργότερα γνωστό. Πιστό στο δόγμα της απόλαυσης μέσω της απλότητας και με δύο συστατικά που σημάδεψαν την εποχή της αρχής του 20ού αιώνα στην Ιταλία, το γλυκό βερμούτ από το Τορίνο και το Campari από το Μιλάνο, θεωρήθηκε ο πρόγονος ενός άλλου, θρυλικού απεριτίφ κοκτέιλ, του Negroni.
Το Milano–Torino από τότε χάθηκε στη σκιά του Negroni, αλλά σήμερα αρχίζει να ανακτά το χαμένο έδαφος που του αναλογεί, κερδίζοντας επάξια μια θέση μεταξύ των σπουδαιότερων απεριτίφ κοκτέιλ όλων των εποχών και, ως εκ τούτου, και στο τραπέζι μας.
Για να το φτιάξεις αρκεί να αναμείξεις ίσα μέρη από γλυκό βερμούτ (δοκίμασε Cocchi Vermouth di Torino και θα με θυμηθείς) και Campari, και να προσθέσεις προαιρετικά λίγη σόδα στο τέλος. Μία φλούδα λεμονιού ή πορτοκαλιού αποτελούν την απαραίτητη τελευταία πινελιά σε ένα ποτό που, όχι άδικα, θεωρείται ακόμα και σήμερα ο βασιλιάς των pre-dinner cocktails.
Milano – Torino
Ιδού λοιπόν και η η συνταγή για ένα ιδανικό ξεκίνημα πριν από ένα σωστό dinner:
- 50 ml Cocchi Vermouth di Torino
- 50 ml Campari
- Σόδα (προαιρετικά)
- Φλούδα λεμονιού ή πορτοκαλιού
