Αν σας έλεγε κάποιος, την εποχή που δεν είχαμε ίντερνετ, πως οι «Goonies» συνδέονται κάπως με τον «Λαβύρινθο του Πάνα» θα τον πιστεύατε; Ή μήπως θεωρείτε πως θα είχατε τη δυνατότητα να γνωρίζετε τι γνώμη έχει η ιρανική τηλεόραση για τις ταινίες του Γουντι Αλεν;
Το «Diary Of The Dead», η νέα ταινία του «Πατέρα Ολων Των Ζόμπι», Τζορτζ Ρομέρο, που θα κάνει πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορόντο, όπου και έχει γυριστεί, τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές έχει 7.757 φίλους στο Myspace (www.myspace.com/diaryofthedead). Λίγοι είναι. Αν σκεφτεί κανείς την καλτ μυθολογία που ακολουθεί το άκουσμα του ονόματος του σκηνοθέτη, τις αποκλειστικές φωτογραφίες και τα κείμενα του σκηνοθέτη στο blog που μπορεί να βρει κάποιος εκεί, οι φίλοι είναι όντως κάπως λίγοι. Ανάμεσα στους «Τop Friends» βρίσκονται μεταξύ άλλων τα μέλη «Ryan Rotten», «ΒLΟΟDΥ-DΙSGUSΤΙΝG.com» και «Τexas Frightmare Weekend». Λίγοι και καλοί. Διάφοροι που σίγουρα έχουν ενημερωθεί για το επικείμενο «30 Days Of Νight» του Ντέιβιντ Σλέιντ που με μια κλασική ιστορία βρικολάκων δεν έχει ακόμη σελίδα στο myspace, αλλά ωραιότατη επίσημη ιστοσελίδα στο www.30daysofnight.com.
Στους Top Friends του «Diary Of The Dead», μπορεί βέβαια κανείς να βρει και το πολύ χρηστικό (αν κάνουμε το προφανές άλμα λογικής και θεωρήσουμε ότι το να έχεις φίλο στο myspace μια… ταινία έχει κάποια χρησιμότητα) «Μyspace Movie Profile Ιndex» (www.myspace.com/roadkillwabbitmovies). Πρόκειται για ένα αρχείο του Myspace με όσα προφίλ ταινιών στο δίκτυο έχει καταφέρει να εντοπίσει ο 36χρονος Λονδρέζος δημιουργός του. Αυτή τη στιγμή μπορεί να φυλλομετρήσει κανείς στους φίλους του 3.145 ταινίες. Η γκάμα των ταινιών είναι θεόρατη -από τα «Goonies» (www.myspace.com/goonies) μέχρι και το περσινό «Λαβύρινθος Του Πάνα» (www.myspace.com/panslabyrinth).
Οι 13 contributors (ανάμεσά τους και η Ελληνίδα «irini») του blog «CΕLΤΑ – Worldwide Cinematic Αdoration» πρέπει να είναι νεαροί, αν χρησιμοποιήσει κανείς ως κριτήριο τα γούστα, τον ενθουσιασμό και τις απόψεις τους. Το blog τους, τούς 11 μήνες που ψιλοανανεώνεται, αλλά -κυρίως!- τα blog του καθενός από αυτούς που συνεισφέρουν, είναι μάλλον μια καλή σπουδή πάνω στο πώς ωριμάζει ένας σινεφίλ. Από τις αφελείς, άγουρες πρώτες απόψεις τους, μέχρι την παρούσα σχετική τριβή τους με το σινεμά και την «εκπροσώπηση» του στο διαδίκτυο, μπορεί πλέον κάποιος να βρει έως και τεκμηριωμένες απόψεις.
Δεν έχει, όμως, μόνο το Χόλιγουντ (κινηματογραφική) ψυχή. Η Νέα Υόρκη, τα τελευταία χρόνια, μετά και την καθιέρωση του φεστιβάλ Tribeca διαθέτει μια υγιέστατη κινηματογραφική ζωή. Ολες τις λεπτομέρειες γι αυτή, μπορείτε να τις βρείτε στο «Τhe Reeler» ( www.thereeler.com). Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, στην πρώτη σελίδα, βρίσκεται μια συνέντευξη με τον (ελπιδοφόρο) Νεοϋορκέζο σκηνοθέτη που απολαμβάνει πολύ να κινηματογραφεί τις σεξουαλικές νευρώσεις των Αμερικανών και το πέος του, Τζο Σουάνμπεργκ.
Web tv
Χτυπήστε «Τerrence Μalick» στο www.youtube.com
Δείτε έναν ανυποψίαστο ερασιτέχνη να περιγράφει τη συνάντησή του με τον παροιμοιωδώς ακριβοθώρητο Τέρενς Μάλικ.
Τip: Η τελευταία διαθέσιμη φωτογραφία (ούτε λόγος για συνέντευξη) του Μάλικ είναι από τα γυρίσματα της «Λεπτής Κόκκινης Γραμμής», οκτώ χρόνια πριν.
Χτυπήστε «Woody Allen Corrupt Jewish Βrainwasher» στο www.youtube.com
Πρόκειται για ρεπορτάζ Ιρανικού καναλιού σχετικά με τον Γούντι Αλεν και το πώς αυτός προωθεί τις εβραϊκές θέσεις στις ταινίες του.
Τip: «Τhe Jewish woman is depicted as flawless, a good example for the feminist movement» καθώς και «Ιn Radio Days family rudeness was set in non-Jewish films
