- Πλατφόρμα: Windows
- Εταιρεία Ανάπτυξης: Future Games
- Είδος: Adventure
Μας άρεσαν:
- Ενδιαφέρον σενάριο με το πάντρεμα ενός πλήθους συνωμοσιών.
- Θαυμάσια γραφικά.
- Ποικιλία γρίφων που ακονίζουν το μυαλό.
Δε μας άρεσαν: Σεναριακά είναι κενό, με αντικειμενικά περίεργη εξέλιξη που δεν συνεισφέρει στην θετική εμπειρία του παίκτη.
Η αξιολόγηση μας: 3.5/5 – Καλό
Παρουσίαση του NiBiRu: Age of Secrets
Μιας και είναι της μόδας οι προφητείες των Μάγια και το περίφημο ημερολόγιο τους, ας μιλήσω και εγώ για ένα παιχνίδι που τις βάζει στο μπλέντερ μαζί με λίγο από επιστήμη (λέμε τώρα), τους ναζί (φυσικά) και την σύγχρονη πραγματικότητα.
Το Nibiru, για όσους δεν παρακολουθούν τις εκπομπές του Λιακόπουλου ή δεν την βρίσκουν διαβάζοντας για κάθε πιθανή εκδοχή του τέλους της Γης, ονομάζεται ένας πλανήτης, που σύμφωνα με τον πρόσφατα αποθανόντα Zecharia Sitchin, κρύβεται πίσω από την ελλειπτική τροχιά του Πλούτωνα. Είναι ο λόγος που εξαφανίστηκαν οι δεινόσαυροι (μιας και συγκρούστηκε κάποια στιγμή με τη Γη) και έγινε ο βιβλικός κατακλυσμός από τον οποίο γλίτωσε μόνο ο Νώε (όπως κατάλαβες Ανό, μια πολύ καλή περίπτωση για να γίνει άρθρο στη στήλη σου).
Ο Nibiru είναι ο επονομαζόμενος 12ος πλανήτης και υποτίθεται πως κρύβει μυστικά που μέχρι και οι ναζί θέλησαν να κατακτήσουν. Α, και το γλυκό δένει με τις αναφορές των Μάγια σε αυτόν και την τελική σύγκρουση του με τη Γη το 2012 που υποτίθεται θα καταστρεφόταν η γη και θα εξαφανιζόταν η ανθρωπότητα.
Πού δένει ο ήρωας μας μέσα σε όλα αυτά; Ας το πάρουμε κάπως από την αρχή.
Εσύ ως παίκτης είσαι ο Martin Holan, ανιψιός ενός γνωστού καθηγητή αρχαιολογίας και ειδικού σε ότι έχει να κάνει με τους Μάγια. Κάποια μέρα λαμβάνεις ένα αγωνιώδες τηλεφώνημα από τον εν λόγω θείο ο οποίος σε καλεί σπίτι του για να σου αναθέσει μια επείγουσα αποστολή που η δική του ηλικία δεν του επιτρέπει να την φέρει εις πέρας.
Πρέπει να πας στην Πράγα και να συναντήσεις μια κοπέλα που έχει στοιχεία για κάποιες σήραγγες που ανακαλύφθηκαν τυχαία στη Δυτική Βοημία και μοιάζουν να κρύβουν εγκαταστάσεις των ναζί στις οποίες διεξήγαγαν μυστικιστικά πειράματα με κέντρο του ενδιαφέροντος τον 12ο πλανήτη Nibiru. Ουφ… και αυτά μόνο για ορεκτικό.
Φτάνοντας στην Πράγα το ραντεβού με την κοπέλα δεν προγραμματίζεται σωστά και αναγκάζεσαι να πας στο διαμέρισμα της για να την βρεις… δολοφονημένη. Τα μυστήρια πυκνώνουν όταν ανακαλύπτεις πως τον χώρο που ανακαλύφθηκαν οι σήραγγες, τον έχουν καταλάβει στρατιωτικές δυνάμεις και τις ψάχνει ένας αρχαιολόγος που δεν φαίνεται να είναι αυτό που λέει.
Λίγο οπαδός να είσαι βιβλίων στο στιλ που διαπρέπει ο Dan Brown (κι όχι απαραίτητα του “Κώδικα Ντα Βίντσι“), θα λατρέψεις το Nibiru. Προχωρώντας τη δράση και περνώντας εκείνα τα κομμάτια που απλά πρέπει να βρεις το κατάλληλο αντικείμενο για να το βάλεις στην κατάλληλη θέση.
Φτάνεις μέσα στις σήραγγες των ναζί και τότε τα παζλ και οι γρίφοι παίρνουν σειρά ο ένας πίσω από τον άλλον και πραγματικά είναι έτσι φτιαγμένοι, οι περισσότεροι, για να σας πονέσουν το μυαλό μέχρι εκεί που το παίρνει.
Δεν θα κολλήσετε ώρες σε κάποιον (εκτός κι αν έχετε το IQ αυτού του τύπου, αλλά τότε γιατί να μπλέξετε με τα adventures;) αλλά ούτε θα τους ξεπετάξετε σε δευτερόλεπτα. Δεν απαιτούν απαραίτητα γνώση ή την αμέριστη προσοχή σας σε όσες πληροφορίες σας δίνει το παιχνίδι. Τις περισσότερες φορές μιλάμε για απλή λογική.
Το Nibiru, αν και είναι σχετικά καλόγουστο παιχνίδι (2005), έχει την αύρα των παλιών τίτλων τους είδους (ιδιαίτερα τα τελευταία έργα της Sierra). Τα γραφικά είναι ζωγραφισμένα στο χέρι αλλά αυτά που κλέβουν πραγματικά την παράσταση είναι τα background τοπία των διάφορων περιοχών (η απεικόνιση π.χ. της Πράγας σε αφήνει άφωνο).
Η δέουσα προσοχή έχει δοθεί και στην μουσική που άλλοτε είναι υποβλητική και ταιριάζει με την κλειστοφοβική ατμόσφαιρα που θα συναντήσεις πολλές φορές στο παιχνίδι, ενώ άλλοτε είναι χαλαρή και συνοδευτική στα τεκταινόμενα. Στις φωνές των χαρακτήρων θα μπορούσε να είχε γίνει κάπως καλύτερη δουλειά (κι ειδικά σε εκείνους που μιλούν τα αγγλικά με ξενική προφορά) αλλά δεν έχω κανένα χοντρό παράπονο, κάτι που ας πούμε θα χαλούσε την όλη αισθητική.
Οι αδυναμίες του παιχνιδιού εντοπίζονται κυρίως στα μεγάλα σεναριακά χάσματα, στις απίθανες καταστάσεις (ο τρόπος ας πούμε που την γλιτώνεις από το διαμέρισμα της κοπέλας που δολοφονήθηκε) και στην έλλειψη δράσης και κίνησης εκεί που θα έπρεπε να υπάρχει (δεν είναι δυνατόν ας πούμε η Πράγα να είναι παντού άδεια από κόσμο ή ένα ολόκληρο στρατόπεδο να το φυλάνε ένας ανώτερος και δύο στρατιώτες).
Σα να έχουμε μια παραγωγή που πήγαινε για blockbuster αλλά της σώθηκαν τα λεφτά στην πορεία και άφησε πολλά πράγματα ημιτελή.
Δεν χάνει όμως στην τελική εικόνα. Δεν είναι από τα παιχνίδια που θα σας μείνει αξέχαστο αλλά όσες ώρες περάσετε μαζί του θα τις διασκεδάσετε. Λίγο το ωραίο σενάριο, λίγο η ποικιλία των γρίφων, το Nibiru υπόσχεται ψυχαγωγία και δεν ψεύδεται ως το τέλος
