Σχεδόν κάθε τροφή έχει πίσω της μια τεράστια ιστορία γεμάτη απαγορεύσεις και, πάνω από όλα, αρκετό έρωτα. Δεν θα μπορούσε να ισχύει κάτι διαφορετικό για τους ξηρούς καρπούς, έστω και χωρίς παρελκόμενα.
Από την εποχή του Αδάμ και της Εύας, οι οποίοι αφού δάγκωσαν το μήλο, συνέχισαν με αρκετό έρωτα, η σχέση των δύο (συνουσιασμος – τροφή) έχει καθορίσει τη σύγχρονη σκέψη. Κάπως έτσι ξεκίνησαν και οι διάφορες απαγορεύσεις που αφορούν την τροφή και οι ξηροί καρποί πέρασαν από την παρανομία στη νομιμότητα δεκάδες φορές, ενώ παροιμιώδης είναι η σχέση τους με την αντρική γονιμότητα.
Είναι χαρακτηριστική η συμμετοχή του κουκουναρόσπορου στο πιο συμβολικό γεύμα στην Ιστορία, στο σπίτι του διαπλεκόμενου στα κοινωνικά της πόλης Τριμάλχιου στη Ρώμη την 1η Απριλίου του 76 μ.Χ., όπου το βασικό ορεκτικό ήταν ποσέ αβγά με σάλτσα από κουκουνάρι ή, όπως έγραφε το μενού της εποχής, Ovis Apalis. Σύμφωνα με τον Απίκιο (όχι τον Γιάννη Ευσταθιάδη, αλλά το γνωστό συνταγογράφο της εποχής), η προετοιμασία του πιάτου ήταν σχετικά απλή:
Μαρινάριζες τα κουκουνάρια σε ξίδι κόκκινου κρασιού για περίπου 4 ώρες και μετά τα έλιωνες σε γουδί με την προσθήκη μικρής ποσότητας μελιού, πιπεριού και μερικών φύλλων από σέλινο. Τοποθετούσες τη σάλτσα πάνω από τα αβγά και σερβίριζες αυτούς που οι χριστιανοί της εποχής θεωρούσαν καταδικασμένους σε «ζωή στην Κόλαση».
Την ίδια αντίληψη, όμως, απέναντι στις «βρόμικες» ιδιότητες των ξηρών καρπών ανέπτυξαν μεγάλα κομμάτια της μουσουλμανικής θρησκείας, όπου οι ξηροί καρποί είναι haram (απαγορευμένοι) καθώς και του ιουδαϊσμού.
Κάποτε αντίθετοι με το διατροφικό καθωσπρεπισμό, σήμερα συνώνυμο των super foods, οι ξηροί καρποί έχουν περάσει πάμπολλα.
Ακόμη και σήμερα, οι ξηροί καρποί είναι συνυφασμένοι με πολλές πρακτικές που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο δημιουργούν τριγμούς στους κοινωνικούς κώδικες διατροφής. Οι ξηροί καρποί συνοδεύουν το αλκοόλ, καταναλώνονται κατά τη διάρκεια ποδοσφαιρικών αγώνων ή ζεστοί με μπόλικο αλάτι σε καλοκαιρινούς κινηματογράφους. Στην Αγγλία, δε, ένα από τα πιο πετυχημένα αντρικά/εφηβικά περιοδικά τιτλοφορείται Nuts!
Στη δεκαετία του ’60, η εισαγωγή πολλών ειδών ξηρών καρπών από μέρη εξωτικά στη Δύση και η gourmet προσέγγιση στην πώλησή τους τούς μετέτρεψε ως διά μαγείας σε απόλυτο στοιχείο νεοπλουτισμού: Στο βιβλίο της Μπέτι Κρόκερ Picture Cook Βook (πρώτη έκδοση 1950), που έμαθε τις Αμερικανίδες και στη συνέχεια τις Αγγλίδες νοικοκυρές να μαγειρεύουν, οι ξηροί καρποί εμφανίζονται σε διάφορες μορφές στις μισές συνταγές, ενώ η ίδια προτείνει «να ρίχνουμε» συχνά πυκνά και «λίγους ξηρούς καρπούς για γκλαμουριά».
Τα τελευταία χρόνια, η απενοχοποίηση των ξηρών καρπών συνοδεύτηκε από την ανάπτυξη κινημάτων όπως οι vegetarians. Από συνοδευτικά του μπαρ και του καναπέ, οι ξηροί καρποί έγιναν καρποί ζωής και ένα από τα σύγχρονα super foods. Είναι το απόλυτο κομμάτι μιας υγιεινής διατροφής, ιδιαίτερα για τους άντρες.
Όμως το αρνητικό στοιχείο που τα περικλείει και θεωρείται δίκαια ως παράπλευρη απώλεια είναι ότι συγκαταλέγονται στα αλλεργιογόνα, πράγμα που σημαίνει πως ορισμένοι άνθρωποι ενδέχεται ακόμα και να καταλήξουν εάν είναι ιδιαίτερα ευαίσθητοι και δεν προλάβουν να μεταβούν άμεσα στο νοσοκομείο για να τους παρασχεθούν οι πρώτες βοήθειες.
Επομένως βεβαιωθείτε ότι δεν έχετε κάποιο πρόβλημα με τους ξηρούς καρπούς, με απότερο σκόπο να τους απολαύσετε και να τους γευτείτε στο έπακρο. Εν τούτοις οποιαδήποτε συσχέτιση με την αμαρτία μάλλον θα ήταν αδόκιμη…
