Μουντιαλίτο, μίνι σόκερ, φούτσαλ… Το ποδόσφαιρο για τους κοινούς θνητούς δεν παίζεται πλέον στην αλάνα, αλλά στα γήπεδα πέντε επί πέντε. O οδηγός του Texnologia.Net προτείνει τα καλύτερα και επισημαίνει τι να προσέξετε για να μην υπάρξουν παρατράγουδα.
Αν και είμαι λίγο πριν τη συμπλήρωση των εικοσιτεσσάρων ετών ζωής, μπορώ να πω ότι πρόλαβα να παίξω ποδόσφαιρο στα οικόπεδα, στους δρόμους και στα προαύλια των σχολείων. Όπως παρατηρείτε δεν χρησιμοποιώ τη λέξη αλάνα γιατί αυτή είναι κατοχυρωμένη από τη γενιά των πρώτων “άντα” και πάνω. Και ξαφνικά, πολυκατοικίες, αυτοκίνητα, δρόμοι, έργα, ήρθαν για να μας στερήσουν τη χαρά του ελεύθερου παιχνιδιού.
Εδώ και δέκα περίπου χρόνια η λύση ακούει στο όνομα “πέντε επί πέντε” (μίνι σόκερ, μουντιαλίτο κτλ.). Ως μοναδική, επί χρήμασι φυσικά, διέξοδος, τα γήπεδα “πέντε επί πέντε” άρχισαν να ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια σε κάθε γειτονιά. Σύμφωνα με τα δεδομένα της νέας εποχής τα γηπεδάκια έχουν αντικαταστήσει σχεδόν ολοκληρωτικά τις αλάνες.
Εκεί θα συναντήσετε άντρες κάθε ηλικίας, που ξέρουν ή δεν ξέρουν να κλωτσάνε το “τόπι”, αλλά αυτό δεν έχει σημασία. Σημασία έχει το ότι υπάρχουν πλέον πάρα πολλοί χώροι που φιλοξενούν επιχειρήσεις μίνι σόκερ, που με τη σειρά τους φιλοξενούν όλους όσους είναι κολλημένοι με τη μπάλα, και πιστέψτε με, είναι πάρα πολλοί.
Το γεγονός όμως ότι υπάρχουν πλέον πολλοί χώροι στους οποίους μπορούμε να ικανοποιήσουμε την… “τρέλα” μας για τη μπάλα, δε σημαίνει ότι όλοι αυτοί οι χωροι, πληρούν τις απαραίτητες προϋποθέσεις που μας εξασφαλίζουν ασφάλεια και άριστες ποδοσφαιρικές συνθήκες. Θα μου πείτε, οι αλάνες ήταν από τσιμέντο και χώμα. Ναι! Αλλά εδώ πληρώνουμε! Και απαιτούμε τις καταλληλότερες των συνθηκών για να απολαύσουμε την ώρα που θα περάσουμε εκεί.
Τι πρέπει να προσέξουμε στο 5×5
Στα μίνι σόκερ, ο αγωνιστικός χώρος είναι ο γνωστός σε όλους μας συνθετικός χλοοτάπητας που έχει έρθει για να αντικαταστήσει το φυσικό χόρτο, προσπαθώντας να έχει όλα τα χαρακτηριστικά του γρασιδιού, προσθέτοντας μεγαλύτερη διάρκεια ζωής και λιγότερο κόστος συντήρησης.
Εδώ γίνεται και το μεγάλο λάθος, που μερικοί επιτήδειοι μπορεί και να το εκμεταλλευτούν προς μεγιστοποίηση των κερδών τους. Ακόμη και ο πλαστικός χλοοτάπητας χρειάζεται συντήρηση.
- Πρέπει τουλάχιστον μια φορά την ημέρα να ποτίζεται για να μην σκληραίνει.
- Πρέπει ανά τακτά χρονικά διαστήματα να αντικαθίσταται το καουτσούκ (τα μαύρα πλαστικά μπιλάκια που μπαίνουν στις κάλτσες και τα παπούτσια μας)
- Ενώ πρέπει ακόμα και να αντικαθίσταται ολόκληρος ο χλοοτάπητας εξαιτίας της φθοράς από την πολλή χρήση.
Φτιαγμένος από συνθετικό πλαστικό πρέπει να ακολουθεί τις προσταγές των τεχνολογικών εξελίξεων. Πριν διαλέξουμε σε ποιο γηπεδάκι θα πάμε να παίξουμε δεν είναι κακό να μάθουμε ποιο από αυτά ανανέωσε με χλοοτάπητα τελευταίας γενιάς τον αγωνιστικό του χώρο.
Άλλωστε όλοι μπορούν να ξεχωρίσουν μια φθαρμένη “μοκέτα” από μια Περσίας! Στην αίσθηση θα πρέπει να είναι μαλακή, σα να πατάμε πράγματι σε χαλί, δε θα πρέπει να κολλάει το πόδι στο έδαφος, ενώ δεν πρέπει να μας αγκυλώνει στην αφή.
Ένα πολύ σημαντικό “tip” τόσο για τη συντήρηση του τάπητα, όσο και για την ασφάλεια μας είναι πως κάτω από τη “μοκέτα” θα πρέπει να υπάρχει μαλακό υλικό που απορροφά τους κραδασμούς και μειώνει τις πιθανότητες να σκιστεί η βάση της. Γι’αυτό σε όποιο γηπεδάκι πάτε, μη διστάσετε να πάτε σε μια άκρη και να σηκώσετε τη μοκέτα για να διαπιστώσετε ιδίοις όμμασι που πατάει.
Δε σας κρύβω, πως αν τυχόν ο χλοοτάπητας πατάει σε τσιμέντο, μαζεύω τα πράγματα μου και φεύγω. Πρέπει οπωσδήποτε να υπάρχει τουλάχιστον μια στρώση άμμου, ή λεπτά στρώματα, ικανά να μη δημιουργήσουν πρόβλημα στα γόνατα και τη μέση μας.
Η ασφάλεια πάνω από όλα
Το πιο σημαντικό στοιχείο που χαρακτηρίζει θετικά ή αρνητικά ένα “πέντε επί πέντε” δεν είναι άλλο από την συνεχή ύπαρξη γιατρού ή αθλίατρου, που ανά πάσα στιγμή θα είναι δίπλα στους ποδοσφαιριστές-πελάτες της επιχείρησης για οποιαδήποτε τραυματισμό μπορεί να προκληθεί. Εδώ φαίνεται και η οργάνωση του γηπέδου. Αν δηλαδή σε ένα παιχνίδι χτυπήσετε και αυτός που έρθει να σας βάλει έστω το τυπικό ψυκτικό, είναι ο ίδιος με αυτόν που κάνει το διαιτητή και ο ίδιος με τον ιδιοκτήτη και παράλληλα “καντινιέρη”, καλό θα ήταν να μην το συστήσετε στους φίλους σας.
Ακόμη πολύ επικίνδυνα είναι τα συρματοπλέγματα που περιτειχίζουν τον αγωνιστικό χώρο. Πιθανές προεξοχές μπορεί να προκαλέσουν ζημιά, αν πέσουμε πάνω με φόρα. Θα πρέπει οπωσδήποτε οι γραμμές του αγωνιστικού χώρου να απέχουν τουλάχιστον δύο μέτρα από τα συρματοπλέγματα. Αν οι γραμμές είναι κολλητά με αυτά, σημαίνει ότι διοίκηση της επιχείρησης είναι ανεύθυνη, διότι θέλοντας να εκμεταλλευτεί στο έπακρο το χώρο του οικοπέδου της, δε σέβεται την ασφάλεια των πελατών της.
Καλό θα ήταν ακόμη, να υπάρχει γύρω γύρο διάφανο, διαφημιστικό ή όχι, πανί, που φανερώνει τις προεξοχές από πιθανά σκισίματα, αλλά και μπορεί να μας προστατέψει από πιθανούς τραυματισμούς.
Οργάνωση, ασφάλεια, ποιότητα είναι συνεπώς τα βασικά χαρακτηριστικά που θα μας οδηγήσουν στην επιλογή του “μουντιαλίτο” στο οποίο θα διαθέσουμε τα χρήματα μας για να εκτονώσουμε την τρέλα μας.
Ένα μπαρ, μια καφετέρια, καντίνα, ή όπως θέλετε πείτε το, είναι απαραίτητο, ώστε ανά πάσα στιγμή να μπορεί να μας (ανε)φοδιάσει με νερό, χυμούς, αναψυκτικά και οτιδήποτε άλλο θέλουμε πριν ή μετά (την πολύ ωραία ώρα της κουβέντας με την παρέα για τις γκολάρες που βάλαμε) το παιχνίδι.
Πολλοί εξάλλου κοιτάνε να υπάρχει χώρος πάρκινγκ κοντά ή μέσα στον χώρο της επιχείρησης, ώστε να προσφέρει άνεση στην μετακίνηση μας προς και από το “πέντε επί πέντε”. Είναι πιο σημαντικό θέμα από όσο ακούγεται, καθώς δεν είναι λίγοι εκείνοι που έχουν προτιμήσει να κλείσουν γήπεδο σε “μουντιαλίτο” που έχει πάρκινγκ, παρά σε άλλο που δεν διαθέτει.
ΥΓ 1: Να έχει όμορφες σερβιτόρες στην καφετέρια
ΥΓ 2: Και τηλεόραση πλάσμα για τα ντέρμπι
