Η φετινή χρονιά που διανύουμε χαρακτηρίστηκε ως η χρονιά των γυναικών στην πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, αλλά στον επιχειρηματικό κόσμο, οι γυναίκες αφεντικά είναι γεγονός πως σπανίζουν.
Ορισμένοι ειδικοί προειδοποιούν ότι η κατάσταση είναι απίθανο να βελτιωθεί, διότι οι άνδρες δεν επιθυμούν να διαδραματίσουν ρόλο μέντορα στις νεαρότερες γυναίκες που θέλουν να ανέβουν ψηλά στα κλιμάκια των εταιρειών.
Εν τούτοις οφείλουμε να επισημάνουμε το γεγονός πως το κίνημα #MeToo, έχει αυξήσει την ευαισθητοποίηση για τη σεξουαλική κακοποίηση και την ακατάλληλη συμπεριφορά στο χώρο εργασίας προωθώντας έτσι την ισότητα σε πολλούς τομείς της ζωής.
Η αποχώρηση της Ίντρα Νούγι στην Ινδία, ως επικεφαλής της PepsiCo, μετά από μία δεκαετία, στην πραγματικότητα ενίσχυσε την τάση απομάκρυνσης των γυναικών από τις ηγετικές θέσεις μεγάλων εταιρειών που λαμβάνει χώρα τα τελευταία δύο χρόνια.
Πρόσφατα, αρκετές εξέχουσες γυναικείες προσωπικότητες εγκατέλειψαν τις θέσεις τους ως επικεφαλής εταιρειών, όπως οι Denise Morrison της Campbell Soup, η Margo Georgiadis της Mattel, η Sherilyn McCoy από την Avon, η Meg Whitman της Hewlett-Packard, η Ursula Burns της Xerox και η Ellen Kullman από την Dupont.
Όλοι τους έχουν αντικατασταθεί από άνδρες, ένα σημαντικό πλήγμα για την ποικιλομορφία που προάγει την ισότητα , αφού λιγότερο από το 5% των ηγετών σε μεγάλες επιχειρήσεις που ανήκουν στο S&P 500 είναι γυναίκες, από 5,4% το 2017.
«Είναι προφανές πως οδεύουμε προς τη λάθος κατεύθυνση», δήλωσε η Lorraine Hariton, της οποίας η ΜΚΟ που φέρει την ονομασία Catalysts υποστηρίζει τις γυναίκες στις ανώτερες θέσεις των εταιρειών.
Η προαναφερόμενη τόνισε το γεγονός: «Οι γυναίκες καταφέρνουν να ανέβουν επιτυχώς από τις χαμηλές έως τις μεσαίες θέσεις στην ιεραρχία των διοικήσεων στις εταιρείες, και στη συνέχεια όταν φτάνουν κάπου στη μέση τα πράγματα για ένα περίεργο λόγο σταματάνε. Οι γυναίκες εξακολουθούν να μην φτάνουν στην κορυφή, ιδιαίτερα εκείνες που είναι έγχρωμες».
Οι εμπειρογνώμονες που ασχολούνται στενά με το ζήτημα της ισότητας αναφέρουν πως η απόφαση των γυναικών να επικεντρωθούν στην οικογένεια και όχι στην καριέρα τους, οφείλεται κατά κύριο λόγο στα κλισέ της κοινωνίας, ακόμα και στις αναπτυγμένες χώρες του δυτικού πολιτισμού, πόσο μάλλον σε χώρες που ο άντρας έχει τον πρώτο λόγο.
Η Lorraine Hariton δήλωσε ότι η έρευνα της ομάδας της «δείχνει ότι το στερεότυπο πως οι άνδρες« αναλαμβάνουν τα δύσκολα καθήκοντα» και οι γυναίκες «πρέπει να ακολουθούν ως στήριγμα» δημιουργεί σοβαρά προβλήματα στην καριέρα των γυναικών και μπορεί ενδεχομένως να υπονομεύσει πιθανές ενδεχόμενες προαγωγές που ίσως να πάρουν στο μέλλον. Οι γυναίκες ουσιαστικά υποφέρουν από το σύνδρομο Goldilocks, κάτι που φυσικά αποδεικνύεται από τα τεκταινόμενα της εποχής.
«Οι γυναίκες είναι υποχρεωμένες να τηρούν με μεγαλύτερο ζήλο τα ηθικά πρότυπα και δυστυχώς να τιμωρούνται πιο σκληρά σε ηθικές παραβιάσεις από ό, τι οι άνδρες», δήλωσε η καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Βάντερμπιτ, η Τζέσικα Κένεντι.
Οι γυναίκες που στοχεύουν να ανέβουν στα υψηλά κλιμάκια της ιεραρχίας των εταιρειών συχνά διαπιστώνουν ότι δεν προσκαλούνται καν σε σημαντικές συναντήσεις ή σε συναντήσεις μετά από εργασία, λένε οι ειδικοί.
«Αυτή η «κουλτούρα αποκλεισμού μπορεί να επιδεινωθεί ακόμη περισσότερο λόγω του κινήματος #MeToo, προφανώς γιατί μερικοί άνδρες ανησυχούν πως αν κάνουν φιλοφρόνηση σε μία νεαρή κοπέλα συνάδελφό τους είναι πιθανό να προκαλέσει καταγγελίες για σεξουαλική παρενόχληση», δήλωσε η Κένεντι.
Αυτό που δεν καταλαβαίνει ο περισσότερος επιχειρηματικός κόσμος είναι πως ένα άτομο που θέλει να κάνει καριέρα δεν μπορεί να προχωρήσει (τουλάχιστον στα αρχικά στάδια) χωρίς μέντορα, αφού θα τον βοηθήσει να έρθει σε επαφή με ζωτικής σημασίας άτομα, θα πάρει πολύτιμες συμβουλές και θα επιβλέπει την πρόοδο του προστατευόμενου του.
Σύμφωνα με την Pew Research: Παρόλο που ο αριθμός των γυναικών σε διευθυντικές θέσεις έχει αυξηθεί κατά την τελευταία δεκαετία, πολλές έχουν κολλήσει σε θέσεις μεσαίου επιπέδου, όπως ο επικεφαλής ενός τμήματος, επικεφαλής της νομικής ομάδας, οικονομικός διευθυντής της εταιρείας. Πολύ λίγες θα ανέλθουν στα υψηλά κλιμάκια, όπως στην θέση του CEO (ελληνικά: Διευθύνων Σύμβουλος, είναι η κορυφαία θέση σε μία εταιρεία).
Ο Christy Glass, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Γιούτα, δήλωσε ότι οι γυναίκες θεωρούνται καλύτερες σε αρκετά καθήκοντα και παίρνουν καλύτερες αποφάσεις σε δύσκολες συνθήκες, επειδή δεν διακατέχονται από τον αντρικό εγωισμό και την ξεροκεφαλιά που διακατέχει το αρσενικό φύλο.
Η Χάριτον δήλωσε ότι για να αλλάξει αυτή η παράλογη δυναμική που τείνει να γίνει καθεστώς τα τελευταία χρόνια, χρειάζονται περισσότερες γυναίκες στα διοικητικά συμβούλια των εταιρειών, τα οποία είναι υπεύθυνα για το διορισμό του επικεφαλής μιας επιχείρησης.
«Το 80% των θέσεων του διοικητικού συμβουλίου στις εταιρείες του S&P 500 είναι κυρίως άνδρες», δήλωσε η Χάριτον. «Έτσι, το κριτήριο με το οποίο αξιολογούνται οι γυναίκες είναι λευκός και αρσενικός».
Ένας πρόσφατος νόμος στην Πολιτεία της Καλιφόρνιας αναγκάζει τους δημόσιους οργανισμούς και τις υπηρεσίες που εδρεύουν στην συγκεκριμένη Πολιτεία να διορίσουν τουλάχιστον μία γυναίκα στο διοικητικό συμβούλιο τους μέχρι το τέλος του 2019 και δύο έως τρεις μέχρι το τέλος του 2021.
Η Jessica Kennedy δήλωσε ότι οι σωστές αναλογικά ποσοστώσεις θεωρούνται κομβικής σημασίας και απαραίτητες (αναφορικά με τούτο το ζήτημα) επειδή, αν και οι νέοι άνδρες «ηλικίας 17 έως 35 ετών» υποστήριζουν περισσότερο την σεξουαλική ισότητα απ ‘ό, τι οι πρόγονοί τους, εν τούτοις κάτι τέτοιο δεν ισχύει στα άτομα με ηλικία πάνω των 36 ετών, γιατί υπάρχει αδιαμφισβήτητα σοβαρή προκατάληψη που θα μπορούσε να επηρεάσει τις ευκαιρίες σταδιοδρομίας για το ευαίσθητο φύλλο.
Ορισμένες μεγάλες Αμερικανικές εταιρείες, όπως η American Express, η Best Buy και η Ralph Lauren, έχουν προσχωρήσει πρόσφατα στο σύνδεσμο Parity Plegde, στην οποία τα μέλη δεσμεύονται να εξετάσουν τουλάχιστον μία υποψήφια γυναίκα για καθε μία νέα θέση εργασίας πού βγαίνει η προκύρηξη.
