Οι Φιλιππίνες είναι παλιά ισπανική αποικία. Μέχρι το Β’ Παγκόσμιο πόλεμο ανήκαν στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής και στις 4 Ιουλίου 1946, μετά το Β’ Παγκόσμιο πόλεμο απέκτησαν την ανεξαρτησία τους. Αποτελούνται από ένα σύμπλεγμα 7.000 νησιών, του Μαλαϊκού Αρχιπελάγους. Τα δυο μεγαλύτερα είναι το νησί Λουζόν, στα βόρεια και το Μιντανάο, στα νότια. Το αρχιπέλαγος των Φιλιππίνων αποτελεί τη μεταβατική περιοχή από το Ινδονησιακό αρχιπέλαγος προς τα νησιά της Ανατολικής Ασίας. Πολλά από τα νησιά είναι κοραλλιογενή.
Τα νησιά έχουν έκταση 300.000 τετρ. χλμ. Ο πληθυσμός είναι 107.190.081 (εκτίμηση 2018) και πρωτεύουσα είναι η Μανίλα (με 1.780.000 κατοίκους). Νόμισμα έχει το φιλιππινέζικο πέσο.
Η Λουζόν έχει το βουνό Πούλονγκ (2.928 μ.) και τη Σιέρρα Μάντε. Ανάμεσά τους υπάρχουν οροπέδια και διανοίγονται χαμηλές γόνιμες εκτάσεις, που καλλιεργούνται με ρύζι κ.ά. Οι σημαντικότερες πεδιάδες είναι της Μανίλας και της Καγκαγιάν. Όλο το νησί είναι κατακερματισμένο από πολλά ρήγματα, κατά μήκος των οποίων υπάρχουν και πολλά ηφαίστεια, όπως το ηφαίστειο Μαγιόν, που θεωρείται το ενεργότερο του κόσμου. Δυτικότερα υπάρχει το ηφαίστειο Ταάλ, το οποίο εξερράγη στις 28 Σεπτέμβρη του 1965 και προκάλεσε τεράστιες καταστροφές και το θάνατο 2.000 ατόμων.
Ίδιο είναι περίπου και το δεύτερο μεγάλο νησί Μιντανάο. Η περισσότερο εύφορη περιοχή του νησιού είναι η πεδιάδα Ντουλαβάν στο νοτιοδυτικό τμήμα. Αλλά και τα άλλα μικρότερα νησιά χαρακτηρίζονται ως ορεινά και τα περισσότερα βουνά είναι ηφαίστεια, άλλα σβησμένα και άλλα ενεργά και οι κρατήρες τους σχηματίζουν ωραίες και γραφικές λίμνες, που ποικίλλουν το τοπίο του πυκνού δάσους.
Ολόκληρο το νησιωτικό συγκρότημα χαρακτηρίζεται από την ασταθή ισορροπία των πετρωμάτων του, τα οποία διασχίζονται από πολλά ρήγματα. Τα ρήγματα έχουν σαν αποτέλεσμα την μεγάλη ηφαιστειότητα των νησιών και η ασταθής ισορροπία των πετρωμάτων τη σεισμικότητα.
Η θάλασσα στα παράλια είναι αβαθής και βαθαίνει απότομα προς τα ανατολικά, όπου εκεί υπάρχει το μεγαλύτερο βάθος της θάλασσας 11.022 μέτρα λίγο ανατολικά του νησιού Μιντανάο. Στο μέρος αυτό υπάρχει μια πολύ βαθιά υποθαλάσσια τάφρος, η οποία προεκτείνεται και προς τα βόρεια μέχρι το τέλος των Ιαπωνικών νησιών.
Η τάφρος αυτή, που αρχίζει λίγες δεκάδες χιλιόμετρα ανατολικά των νησιών αυτών, διαμορφώνεται σε ένα υποβρύχιο βαθύ αυλάκι, που έχει την κατεύθυνση των οροσειρών και το μήκος του φτάνει τα 1.200 χλμ. σε τρία δε σημεία της υπερβαίνει το βάθος των 10.000 μέτρων. Η τάφρος αυτή αποτελεί ένα σύγκλινο, στον πυθμένα του οποίου ο στερεός φλοιός της γης είναι ευπαθής, γιατί είναι λεπτότερος από τον συνήθη.
Ο πυθμένας αυτός αποτελεί εστία μεγάλης σεισμικότητας, από την οποία υποφέρουν τα νησιά, και μέσα σ’ αυτόν εκκολάπτεται, για το απώτερο μέλλον, κάποια καινούρια ορογένεση, σύμφωνα με τις προβλέψεις και μελέτες ειδικών.
Το κλίμα των νησιών χαρακτηρίζεται ως τροπικό με πολλές ποικιλίες, οι οποίες εξαρτώνται από το γεωγραφικό πλάτος κάθε νησιού και από τους πνέοντες μουσσώνες. Το βορειοδυτικό τμήμα της Λουζόν και τα νοτιότερα νησιά μέχρι το νησί Νέγκρος, έχουν χειμώνα και άνοιξη ξηρή, με υγρό καλοκαίρι και φθινόπωρο. Η νοτιοανατολική Μιντανάο, η Σαμάρ και η νότια χερσόνησος της Λουζόν, δέχονται υγρούς ανέμους με μεγάλες βροχοπτώσεις (4.000 χιλ.) και έχουν κλίμα όλο το χρόνο υγρό.
Στο κεντρικό Αρχιπέλαγος και στη Β. Μιντανάο, υπάρχει υγρό κλίμα, με μια περίοδο ξηρασίας διάρκειας ενός έως τριών μηνών. Τα βόρεια και τα κεντρικά νησιά υποφέρουν τους μήνες Ιούλιο μέχρι Νοέμβριο από τυφώνες, οι οποίοι προκαλούν τεράστιες καταστροφές. Οι τυφώνες έχουν σαν κέντρο τα νησιά Καρολίνες και Μαριάννες και φτάνουν ως τις Φιλιππίνες και τις ακτές της Ανατολικής Ασίας.
Η πορεία, που ακολουθεί ο κάθε τυφώνας, είναι τελείως προκαθορισμένη και γνωστή και, με τα σημερινά τέλεια μέσα τηλεπικοινωνίας, τα σκάφη ειδοποιούνται και εξέρχονται έγκαιρα από τη ζώνη του τυφώνα. Πενήντα τυφώνες το χρόνο δέχονται οι Φιλιππίνες!
Η βλάστηση των Φιλιππίνων μοιάζει με τη βλάστηση της Ινδονησίας και της Αν. Ασίας. Οι πολλές βροχές και η μεγάλη θερμοκρασία ευνοούν την ανάπτυξη μεγάλων δασών, τα οποία καλύπτουν το 55% της επιφάνειας της χώρας. Χαρακτηριστικό της νησιώτικης βλάστησης είναι η μεγάλη ποικιλία των φυτικών μορφών. Από τα πολλά και ποικίλα δάση βγαίνει εκλεκτή και πολλή ξυλεία.
Επειδή οι Φιλιππίνες έζησαν πολλά χρόνια κάτω από τον αποικιακό ζυγό, επόμενο είναι και η οικονομία τους να είναι προσαρμοσμένη στις απαιτήσεις της αποικιακής οικονομίας. Έτσι, βάση της οικονομίας είναι η αγροτική παραγωγή, οι εξορύξεις και η βιομηχανία, που τελευταία αναπτύσσεται.
Οι μεγάλες φυτείες, που ανήκουν συνήθως σε ξένες εταιρίες ή σε γαιοκτήμονες, καταλαμβάνουν τις ευφορότερες περιοχές και παράγουν κυρίως ρύζι, αραβόσιτο, όσπρια, ελαιοφόρα φυτά και ζαχαροκάλαμο. Ακολουθούν ο καφές, οι αραχίδες, ο καπνός, τα κακαόδεντρα, τα κομμιόδεντρα, οι ανανάδες, οι μπανάνες και άλλα.
Τα δάση και αυτά αποτελούν βασικό κλάδο της αγροτικής οικονομίας, παρόλο που η εκμετάλλευσή τους δεν γίνεται συστηματικά.
Η κτηνοτροφία, είναι διαδεδομένη σ’ όλη τη χώρα και βασίζεται στα φυσικά λιβάδια, στα βουβάλια, στους χοίρους, στα γιδοπρόβατα.
Η αλιεία γίνεται στις παράκτιες περιοχές και στις ανοιχτές θάλασσες, αλλά σε μεγάλη κλίμακα και στους ορυζώνες.
Οι Φιλιππίνες έχουν ποικιλία ορυκτού πλούτου, αλλά όχι σε μεγάλες ποσότητες. Εξορύσσεται χαλκός, χρυσός και άργυρος, φωσφάτα, ψευδάργυρος και θειάφι.
Η βιομηχανία περιορίζεται στους κλάδους της επεξεργασίας των αγροτικών προϊόντων, τις εξορύξεις και την υφαντουργία. Ακμάζει βιοτεχνία πιλοποιίας και αντικειμένων λαϊκής τέχνης.
Σιδηροδρομικό δίκτυο υπάρχει μόνο στα νησιά Λουζόν, Σεμπού και Πανάν και παράλληλα υπάρχει και οδικό δίκτυο. Λόγω όμως της νησιωτικής μορφής της χώρας πρωτεύουσα θέση στις συγκοινωνίες κατέχει η ναυσιπλοΐα, με κυριότερο λιμάνι τη Μανίλα. Το αεροδρόμιο της Μανίλας είναι σπουδαίος κόμβος της Νοτιοανατολικής Ασίας.
Όταν ο Μαγγελάνος έκανε το μεγάλο εξερευνητικό του ταξίδι του “Περίπλου της Γης” αποβιβάστηκε στις Φιλιππίνες και τις κατέκτησε “εν ονόματι του βασιλέως της Ισπανίας”. Σκοτώθηκε όμως σε μια ασήμαντη μάχη με τους ιθαγενείς στο νησί Ματάν το 1521. Οι Ισπανοί παρέμειναν στις Φιλιππίνες 377 χρόνια.
Γλώσσα
Επίσημες κρατικές γλώσσες είναι η Ταγκαλική και η Αγγλική, για τους μορφωμένους. Εκτός όμως από αυτές, μιλιούνται και 70 άλλες γλώσσες και διάλεκτοι.
Υπάρχει ανεξιθρησκία, κρατική όμως θρησκεία είναι ο Ρωμαιοκαθολικισμός, αλλά υπάρχουν και Μουσουλμάνοι.
Ο πληθυσμός της χώρας δεν έχει ομοιόμορφη κατανομή. Οι Φιλιππινέζοι ανήκουν σε διάφορους τύπους της μογγολοειδούς φυλής και πιστεύεται ότι προέρχονται από ανάμειξη των αυτόχθονων φυλών και Μαλαίων.
Μετά την πτώση του δικτάτορα Μάρκος, πρόεδρος έγινε η Κορασόν Ακίνο. Μέσα στο 1991 η Πρόεδρος των Φιλιππίνων έδωσε προθεσμία τριών ετών στους Αμερικανούς για ν’ αποσύρουν από το νησί τα στρατεύματά τους.
