- Πλατφόρμα: Microsoft Windows, Linux, macOS, Android, iOS, Nintendo Switch, PlayStation 4, Xbox One
- Εταιρεία Ανάπτυξης: Black Isle Studios
- Είδος: RPG
Μας άρεσαν: Ο απίστευτης φαντασίας κόσμος. Το εξαίσιο σενάριο, όμοιο κινηματογραφικής ταινίας. Οι λεπτομέρειες που απαιτούν από τον παίκτη να βυθιστεί στο παιχνίδι.
Δε μας άρεσαν: Όσοι έχουν μάθει σε κακούς-καλούς, σε ξανθά ξωτικά, γκρινιάρηδες νάνους και πελώριους δράκους, ας αποχωρήσουν προς την βαρεμάρα τους.
Η αξιολόγηση μας: 5/5 – Αριστούργημα
Παρουσίαση του παιχνιδιού
Ναι, ναι ξέρω, η στήλη ονομάζεται Adventureland. Ναι, ξέρω πως το συγκεκριμένο παιχνίδι δεν μπορεί να βρει θέση στα αυστηρά πλαίσια που καθορίζει ο ορισμός που δίνω στο είδος των adventures στο τέλος του άρθρου (ή σε αυτόν που δίνει η Wikipedia) και άλλα τέτοια φαιδρά που μπορεί να σκεφθεί ένα μυαλό κολλημένο (σαν το δικό μου π.χ.). Αυτές όμως οι σκέψεις, θα με εμπόδιζαν να γράψω για ένα από τα καλύτερα video games όλων των εποχών (δεύτερο στη δική μου λίστα).
Και κάτι τέτοιο θα ήταν αμαρτία που ούτε ο πνευματικός της τοπικής μου ενορίας δεν θα το συγχωρούσε.
Το Planescape: Torment λοιπόν είναι ένα RPG (Role Playing Game για τους άσχετους που καλούνται να αφήσουν το διάβασμα της στήλης σε αυτό το σημείο και να πάνε να συνεχίσουν να κάνουν κλικ στη φάρμα τους) που οι κανόνες του βασίζονται σε εκείνους της δεύτερης έκδοσης του D&D και ο κόσμος του στον πιο σπουδαίο (και τελευταίο) που εμπνεύσθηκε η TSR, εταιρία που για χρόνια μονοπωλούσε το ενδιαφέρον στα επιτραπέζια RPGs (στους δικούς της κόσμους ανήκουν ο Drizzt που διαβάζετε μετά μανίας και αυτά έπαιζαν οι δημιουργοί του Warcraft και του Magic the Gathering).
Αλαμπουρνέζικα τα παραπάνω για πολλούς αλλά δεν γίνεται αλλιώς, και στη συνέχεια τα πράγματα χειροτερεύουν.
Ξυπνάς σε ένα νεκροτομείο και δεν θυμάσαι ποιος είσαι (και φυσικά ούτε κάποια άλλη πληροφορία). Δίπλα στο παρολίγον νεκροκρέβατο σου βρίσκεται ένα ιπτάμενο κρανίο που μιλάει και σου δίνει κάποια λίγα στοιχεία για ‘σένα. Και δεν είναι καθόλου ευχάριστα. Μοιάζει να μην μπορείς να πεθάνεις με τίποτα (πολλοί το δοκίμασαν αλλά εσύ μετά από λίγες στιγμές ξυπνάς σα να μην έχει συμβεί τίποτα), οι συνεχείς όμως θάνατοι (;) έχουν καταστρέψει ολοσχερώς τη μνήμη σου και τα μόνα στοιχεία για το ποιος είσαι βρίσκονται στην πλάτη σου, σε ένα τεράστιο τατουάζ που μιλάει με γρίφους.
Καταπληκτικά ε; Και έχουμε κι άλλα.
Η πόλη στην οποία θα προσπαθήσεις να βρεις ανθρώπους και πράγματα που θα επιστρέψουν κομμάτια από τη μνήμη σου, και ίσως την πολυπόθητη θνητότητα, είναι η περίφημη Sigil, μια αδιανόητη πόλη, που δεν υπακούει και σε πολλούς φυσικούς νόμους και διαθέτει πύλες για όλα τα μέρη του σύμπαντος. Μιλάμε για αμέτρητους κόσμους εκεί έξω — και μπορεί να βρεθείς σε κάποιον από αυτούς απλά περνώντας το κατώφλι μιας πόρτας.
Στο μεγάλο σου ταξίδι θα συναντήσεις παράξενα όντα και ακόμα πιο παράξενους συντρόφους, θα πολεμήσεις άγριες συμμορίες και αποκρουστικά τέρατα, θα κάνεις συμφωνίες με νεκρούς, θα αναλάβεις τις πιο περίεργες αποστολές, θα χωθείς σε μπουντρούμια, θα ελευθερώσεις έναν έκπτωτο άγγελο και στο τέλος θα αντιμετωπίσεις τον πιο άγριο εχθρό απ’ όλους. Το φινάλε -που μπορεί να είναι διαφορετικό κάθε φορά- θα εξαρτηθεί από τις επιλογές που έχεις κάνει μέσα στο παιχνίδι.
Το Planescape: Torment είναι ένα χάος μέσα στο οποίο ο χαρακτήρας σου πρέπει να βγάλει άκρη. Κάθε γωνιά έχει τα μυστικά της, κάθε πλάσμα που συναντάς έχει την ιστορία του. Το πόσο καλοστημένα είναι τα πάντα στο παιχνίδι μπορεί να το ανακαλύψει κάποιος μόνο αν το παίξει. Οι λογοτεχνικού επιπέδου διάλογοι και οι περιγραφές, σε συνδυασμό με την γραφική απεικόνιση, που παρότι μιλάμε για παιχνίδι του 1999 στέκεται σε αξιοπρεπέστατα επίπεδα αποδίδοντας τις λεπτομέρειες και την παραξενιά του κόσμου, κάνουν την ενασχόληση με το Planescape: Torment μια συγκλονιστικά αξέχαστη περιπέτεια.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο που η εταιρία που ανέλαβε την ανάπτυξη του τίτλου ήταν η Black Isle, μητέρα των Baldur’s Gate και των Icewind Dale, θρυλικές διλογίες που αναβίωσαν το είδος σε χρόνια δύσκολα γι’ αυτό. Αν και όταν κυκλοφόρησε, σχεδόν το σύνολο του ειδικού τύπου (έντυπου και ηλεκτρονικού) το αποθέωσε, χαρίζοντας του πληθώρα βραβείων και επαίνων, η εμπορική επιτυχία δεν ήρθε ποτέ.
Η δικαιολογία σχεδόν υπάρχει: οι παραδοσιακοί παίκτες των RPGs (και πιστέψτε με, δεν είναι καθόλου λίγοι κρίνοντας από την επιτυχία του WoW ή του Dragon Age: Origins πιο πρόσφατα) σνόμπαραν ή αισθάνθηκαν αμήχανα μπροστά σε ένα setting που δεν περιελάμβανε δράκους, ξωτικά και νάνους, παραδοσιακούς κακούς και ήρωες καλούς.
Με τον καιρό βέβαια το έβαλαν και αυτοί στον υπολογιστή τους (όταν έγινε πιο εύκολο και πιο φθηνό να παίξεις περισσότερους τίτλους) και μετά χτυπούσαν τα κεφάλια τους για τα χρόνια που πέρασαν χωρίς να έρθουν σε επαφή μαζί του, αλλά κάλιο αργά παρά ποτέ.
Αυτό που με ενθουσίασε λοιπόν στο συγκεκριμένο παιχνίδι είναι ο κόσμος του (ή καλύτερα οι κόσμοι του). Μεγάλες δόσεις φαντασίας, που όμως δεν ξενίζουν σε κανένα σημείο της εξέλιξης. Το σενάριο ξεπερνάει πολλές κινηματογραφικές ιδέες, ενώ η εμμονή στις λεπτομέρειες είναι αυτή που σε κάνει να θέλεις να εξερευνήσεις τα πάντα.
12 χρόνια μετά παραμένει το, κατά τη γνώμη μου, καλύτερο RPG όλων των εποχών (και thank God, υπάρχουν πολλοί εκεί έξω που συμφωνούν μαζί μου) και ένα από τα 5 καλύτερα παιχνίδια όλων των εποχών.
Οφείλω να προειδοποιήσω πως η ενασχόληση μαζί του μπορεί να σημαίνει εγκατάλειψη του κανονικού κόσμου. Αλλά πιστέψτε με, και το αξίζει, και θα σας επιστρέψει στην πραγματικότητα πολύ αλλαγμένους. Προς το καλύτερο; Προς το χειρότερο; Θα δείξει…
Σημείωση για όσους δεν γνωρίζουν: Adventure game ονομάζεται το video game στο οποίο ο παίκτης είναι ο πρωταγωνιστής μιας interactive ιστορίας που περιλαμβάνει εξερεύνηση χώρων και προχωράει σεναριακά με τη λύση γρίφων και puzzles. Το είδος επικεντρώνεται κυρίως στην ιστορία και είναι ότι πιο κοντινό στη λογοτεχνία και τον κινηματογράφο
