- Πλατφόρμα: Microsoft Windows
- Εταιρεία Ανάπτυξης: Black Isle
- Είδος: RPG
Μας άρεσαν: Ο απίστευτης φαντασίας κόσμος. Το εξαίσιο σενάριο, όμοιο κινηματογραφικής ταινίας. Οι λεπτομέρειες που απαιτούν από τον παίκτη να βυθιστεί στο παιχνίδι.
Δε μας άρεσαν: Όσοι έχουν μάθει σε κακούς, καλούς, σε ξανθά ξωτικά, γκρινιάρηδες νάνους και πελώριους δράκους, ας αποχωρήσουν προς την βαρεμάρα τους.
Η αξιολόγηση μας: 5/5 – Αριστούργημα
Παρουσίαση του παιχνιδιού
Αφού ξεφύγαμε την προηγούμενη εβδομάδα από τα δίχτυα του «Riven», ας πάμε σε ένα παιχνίδι που έχει διδαχθεί πολλά από τον σπουδαίο αυτόν τίτλο, και, αν και δεν τόλμησε να στήσει έναν ολόκληρο κόσμο όπως τα αδέρφια Miller, δημιούργησε κάτι μικρότερο, αρκούντως ατμοσφαιρικό και εξίσου προκλητικό για το μυαλό των σκληροπυρηνικών adventurers.
Το Dark Fall είναι δουλειά ενός ανθρώπου (του Jonathan Boakes) και αυτό από μόνο του χρίζει ιδιαίτερης μνείας, ειδικά αν κάποιος δει τα τεχνικά μέρη του συγκεκριμένου παιχνιδιού και αντίστοιχες δουλειές χιλιάδων άλλων freelancers. Δεν έχει όμως αυτό το εγχείρημα και τα μειονεκτήματα του; Σαφώς. Ωχριούν όμως μπροστά στα θετικά και στην απόλαυση της εμπειρίας που αποκομίζεις παίζοντας το.
Το δάχτυλο, λοιπόν, στο off του διακόπτη που ελέγχει τα φώτα, και ας ξεκινήσουμε ένα ταξίδι που θα αφήσει ανεξίτηλα σημάδια στα… νεύρα μας.
Ναι, μπορεί και το σενάριο να μην διεκδικεί δάφνες ποιότητας ή πρωτοτυπίας, δεν ποντάρει όμως εκεί τα λεφτά του ο δημιουργός (ή ο παίκτης).
Για τα τυπικά (όπως θα δείτε στην εξίσου τυπική εισαγωγή), είστε ο αδελφός ενός τύπου που δουλεύει στην αναδιαμόρφωση ενός παλιού σιδηροδρομικού σταθμού (και ξενοδοχείου) στο Dorset (κάπου στην Αγγλία υποθέτω), και κάποια στιγμή σας στέλνει ένα μήνυμα στο κινητό μιλώντας σας για περίεργα πράγματα που συμβαίνουν σε εκείνο το μέρος και καλώντας σας να τον επισκεφθείτε.
Ως καλός αδερφός σπεύδετε γρήγορα σε βοήθεια για να ανακαλύψετε φθάνοντας πως ο αδερφός σας και άλλοι δύο άνθρωποι έχουν χαθεί στον σταθμό της τελευταίες ώρες (και το κτίριο παραμένει ανησυχητικά εγκαταλειμμένο από τους πάντες).
Επειδή εσείς δεν μασάτε από διάφορες φήμες περί στοιχειωμένων κτιρίων και θρύλων που μιλάνε και για άλλες παράξενες εξαφανίσεις στο συγκεκριμένο μέρος στο παρελθόν, αποφασίζετε να ψάξετε μία προς μία όλες τις τοποθεσίες, σε μια προσπάθεια να ανακαλύψετε τι συνέβη στον αδερφό σας αλλά και σε ένα σωρό άλλους άτυχους ταξιδιώτες ή ενοίκους του μέρους.
Πάνω κάτω λοιπόν, αυτά με το σενάριο. Δεν υπάρχει καμιά ανατροπή, τα φαντάσματα φαντάσματα και οι δαίμονες δαίμονες, οπότε ας προχωρήσουμε παρακάτω. Εκεί που το “Dark Fall” δίνει ρέστα. Στην ατμόσφαιρα.
Ανεβαίνετε στον πρώτο όροφο του ξενοδοχείου, στέκεστε σε έναν διάδρομο από τον οποίο έχετε ξαναπεράσει τουλάχιστον άλλη μία φορά στο παιχνίδι. Κάνετε ένα βήμα και ξαφνικά το mouse παύει να ακούει στις εντολές σας. Μένετε κοκαλωμένος σε ένα σημείο, κάποιοι ψίθυροι ακούγονται, μάλλον από πίσω σας, αλλά δεν μπορείτε να γυρίσετε.
Tα φώτα μπροστά σας αρχίζουν να σβήνουν ένα ένα, οι ψίθυροι δυναμώνουν καθώς το τελευταίο φως σβήνει με θόρυβο. Απόλυτο σκοτάδι, δεκάδες ψίθυροι. Ξαφνικά ησυχία, τα φώτα όλα ανάβουν. Είσαι σε θέση να προχωρήσεις. Ναι αλλά εγώ προσωπικά δεν ήθελα. Έπρεπε να σηκωθώ από την καρέκλα, να ανάψω το φως του δωματίου μου και να πάω να πιω ένα νεράκι. Μετά από ώριμη σκέψη αποφάσισα να κάνω save το παιχνίδι και να ασχοληθώ την επόμενη νύχτα μαζί του.
Σκηνικά σαν και αυτό που σας περιέγραψα θα συναντήσετε πολλά στη διάρκεια των αναζητήσεων σας. Μπορεί να μην πεθαίνεις στο “Dark Fall”, αυτό όμως δεν κάνει την αγωνία τέτοιων γεγονότων μικρότερη. Τηλέφωνα χτυπούν μανιασμένα μέχρι να τα σηκώσετε. Κι αν το κάνετε, η απόκοσμη φωνή που σας προειδοποιεί να μην συνεχίσετε την έρευνα σας, είναι ικανή να σας κόψει τα ύπατα.
Η απουσία μουσικής υπόκρουσης κάνει τον παραμικρό ήχο να ακούγεται σαν ουρλιαχτό, η νύχτα πέφτει βαριά από πάνω σας σε ότι κι αν κάνετε και τα φαντάσματα του σταθμού, αν και τα περισσότερα από αυτά θέλουν να σας βοηθήσουν (και θα καταλάβετε κάποια στιγμή το γιατί), δεν παύουν να είναι τρομακτικά και οι τρόποι εμφάνισης τους να είναι κάπως… μπου ου ου…
Πάμε τώρα στα των γρίφων. Θυμάστε τι έλεγα στην αρχή του κειμένου; Πως ο δημιουργός έχει λατρέψει το Myst και το Riven. Άρα ας θεωρήσουμε αναπόφευκτο πως πρώτον: βλέπουμε τα πάντα από προοπτική πρώτου προσώπου και δεύτερον: οι γρίφοι έχουν εκείνη τον άγριο και σαδιστικό τρόπο επίλυσης που χρειάζεται να ψάξεις κάθε δυνατή γωνιά όλων των τοποθεσιών (και μπορεί να έχουμε να κάνουμε μόνο με ένα σταθμό κι ένα ξενοδοχείο, υπάρχουν όμως πάρα πολλά δωμάτια και είναι σχεδόν όλα προσβάσιμα από το ξεκίνημα), να συνδυάσεις όλα τα αντικείμενα και τις πληροφορίες που θα βρεις διάσπαρτες (έστω κι αν πολλά δε φαίνονται να έχουν λογική στην αρχή) και κάθε φορά που φτάνεις μπροστά σε έναν γρίφο ή puzzle, να ανασύρεις τα σωστά στοιχεία για να βρεις τη λύση. Επίπονη διαδικασία που όμως όταν φτάνει στον τελικό στης στόχο, σας κάνει διπλά ευτυχισμένο.
Τα γραφικά στο Dark Fall είναι εξαιρετικά. Και για τη χρονιά τους (2003) και για δουλειά ενός ανθρώπου. Οι εικόνες είναι στατικές φυσικά, σου μεταδίδουν όμως την ατμόσφαιρα τους, τη μουντάδα και την απελπισία ενός μέρους που είναι στοιχειωμένο. Γενικά υπάρχει ένα ωραίο ξεπατίκωμα κάθε καλής ταινίας τρόμου με στοιχειωμένα σπίτια καθώς οι λεπτομέρειες βρίθουν από κλισέ.
Η επιλογή να μην υπάρχει καμία μουσική καθώς παίζεις το παιχνίδι μπορεί να ξενίσει μερικούς, κερδίζει όμως στα σημεία καθώς η εμπειρία μεγεθύνεται εκπληκτικά.
Το Dark Fall είναι μια μοναχική υπόθεση.
Θέλει να καθίσεις ήρεμος ένα βράδυ, να διαμορφώσεις το χώρο (φώτα σβηστά, κατάλληλη θερμοκρασία -ναι, παίζει ρόλο και αυτό- ίσως να βρέχει έξω), να βάλεις κι ένα ποτάκι και να απολαύσεις το παιχνίδι.
Δεν υπόσχεται φύκια για μεταξωτές κορδέλες, δεν είναι μία υπερπαραγωγή που θέλει να σου κλέψει τα μάτια και τα αυτιά, είναι μια ύπουλη βομβίτσα που μπαίνει κάτω από τον εγκέφαλο σου και περιμένει υπομονετικά μέχρι να σκάσει και να σκορπίσει παντού τη φαιά σου ουσία. Για τους λάτρεις των adventures σίγουρα, αλλά πολύ περισσότερο για εκείνους που αγαπάνε τις καλές ιστορίες στοιχειωμένων σπιτιών και έχουν βαρεθεί να τις βλέπουν στον κινηματογράφο ή την τηλεόραση χωρίς να μπορούν να μπούνε μέσα οι ίδιοι.
Εδώ τους δίνεται η ευκαιρία.
