Το πράσινο υδρογόνο, δηλαδή το H₂, που παράγεται μέσω διεργασιών ηλεκτρόλυσης με τη χρήση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, θα αποτελέσει αναμφίβολα μία από τις βασικές στρατηγικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την επίτευξη των κλιματικών της στόχων, που σήμερα περιλαμβάνουν τη μηδενική εκπομπή άνθρακα έως το 2050 (με μείωση των εκπομπών κατά 55% σε σχέση με τα προ-βιομηχανικά επίπεδα έως το 2030).
Η προσέγγιση των δύο προθεσμιών (2030 και 2050) φέρνει στο προσκήνιο την ανάγκη για έναν σαφή οδικό χάρτη για τη δημιουργία και την ενίσχυση της ευρωπαϊκής αλυσίδας εφοδιασμού υδρογόνου, με έργα που θα υλοποιούνται οργανικά σε όλα τα κράτη μέλη, αντί για ασύνδετες μεταξύ τους πρωτοβουλίες.
Προς το σκοπό αυτό, η Hydrogen Europe απέστειλε επιστολή στις Βρυξέλλες, απευθυνόμενη στην Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν.
Βήματα για το Ευρωπαϊκό Πράσινο Υδρογόνο
Ο Γεώργιος Χατζημαρκάκης, Διευθύνων Σύμβουλος της Hydrogen Europe (HE), συνέταξε και συνοψισε τα βήματα που η ένωση θεωρεί απαραίτητα (τόσο σε επίπεδο σχεδιασμού, όσο και σε κανονιστικό επίπεδο) για την ανάπτυξη της ευρωπαϊκής αλυσίδας εφοδιασμού υδρογόνου και τη μετάβαση από την “τυπική και θεωρητική ένταξη του υδρογόνου” στην πραγματική του παρουσία, τόσο στον ευρωπαϊκό ενεργειακό χώρο, όσο και στη βιομηχανία.
Η HE περιέγραψε τα κρίσιμα ζητήματα που πρέπει να αντιμετωπιστούν και να επιλυθούν εντός των επόμενων 5 ετών:
- Διορισμός ενός έμπειρου και αρμόδιου Αντιπροέδρου της Επιτροπής που θα ηγηθεί του τομέα “καθαρής βιομηχανίας”, με ισχυρή πολιτική εντολή.
- Καθιέρωση μιας μόνιμης πλατφόρμας για τον συντονισμό των διαφόρων Γενικών Διευθύνσεων της Επιτροπής με αρμοδιότητες σε θέματα ενεργειακής μετάβασης, συντονίζοντας και βελτιστοποιώντας πρωτοβουλίες και έργα σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
- Ενσωμάτωση ενός σαφούς πλαισίου για επενδύσεις στη βιομηχανία που θα είναι εστιασμένο στις μηδενικές εκπομπές άνθρακα, το οποίο θα είναι ανεξάρτητο και συμπληρωματικό των εθνικών μέτρων στήριξης.
- Αύξηση του προϋπολογισμού και επέκταση του πεδίου εφαρμογής της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Υδρογόνου, ώστε να της επιτραπεί να έχει πραγματικά σημαντικό αντίκτυπο στην τελική τιμή του πράσινου H2.
- Απλούστευση του κανονιστικού πλαισίου για την παραγωγή υδρογόνου και πρόβλεψη διαχείρισης ειδικών κονδυλίων για τις τεχνολογίες υδρογόνου στα προγράμματα Multiannual Financial Framework, Horizon και Innovation Fund.
- Ανάπτυξη των απαραίτητων υποδομών: ένα ηπειρωτικό δίκτυο αγωγών, χώροι αποθήκευσης, ένα δίκτυο σταθμών ανεφοδιασμού κατά μήκος των μεταφορικών αξόνων, στα λιμάνια και στα αεροδρόμια·
- Τοποθέτηση του υδρογόνου στο επίκεντρο της κλιματικής διπλωματίας της ΕΕ, αναπτύσσοντας μνημόνια συνεργασίας με χώρες εκτός Ευρώπης και εναρμόνιση του κόστους των εκπομπών CO₂ που παράγονται από εισαγόμενα προϊόντα και αγαθά με εκείνο της εγχώριας παραγωγής, με παρέμβαση στο σύστημα ETS.
- Οριστική παύση της παροχής επιδοτήσεων των ορυκτών καυσίμων και ανακατεύθυνση των κεφαλαίων σε έργα απαλλαγής από άνθρακα και ανάπτυξη τεχνολογιών μηδενικών εκπομπών.
Η επιστολή που υπογράφει ο Γεώργιος Χατζημαρκάκης θέλει επίσης να υπενθυμίσει τις πρωτοβουλίες που έχουν αναληφθεί πρόσφατα εντός των ευρωπαϊκών συνόρων για την προώθηση της παραγωγής και χρήσης του υδρογόνου ως φορέα ενέργειας που προορίζεται για κάτι διαφορετικό από την κινητικότητα με μηδενικές εκπομπές.
Σε γενικές γραμμές, είναι γεγονός πως υπάρχουν αρκετά έργα προς αυτή την κατεύθυνση, αυτό που λείπει όμως είναι ένα ομοιόμορφο και ενιαίο πρόγραμμα ανάπτυξης της αλυσίδας εφοδιασμού υδρογόνου, η οποία, λόγω της σημασίας της, οφείλει να υλοποιηθεί σε ευρωπαϊκό επίπεδο, χωρίς ανομοιομορφίες μεταξύ των διαφορετικών κρατών μελών.
Αυτό το ζήτημα είναι πολύ σημαντικό λαμβάνοντας υπόψη και την «επιφυλακτική» στάση των πιθανών επενδυτών, οι οποίοι φοβούνται εξαιρετικά μεγάλους ή και αδύνατο να ποσοτικοποιήσουν του χρόνους απόδοσης της επένδυσης (ROI), εμποδίζοντας έργα και πρωτοβουλίες.
Στην επιστολή του, ο Γεώργιος Χατζημαρκάκης δήλωσε:
Η ΕΕ χρειάζεται μια σαφή και κατανοητή ατζέντα υλοποίησης για το υδρογόνο, με ακριβή προϋπολογισμό και χρονοδιαγράμματα, καθώς και έναν ξεκάθαρο χάρτη των θεσμικών και βιομηχανικών εταίρων. Οι δημόσιες παρεμβάσεις θα πρέπει να συμβάλλουν στη μείωση του επενδυτικού κινδύνου για τις clean-tech, βοηθώντας παράλληλα τις επιχειρήσεις να διατηρήσουν την ανταγωνιστικότητα τους σε διεθνές επίπεδο. Είναι επίσης απαραίτητο να οικοδομηθούν διεθνείς συνεργασίες που θα εξασφαλίσουν στην Ευρώπη επαρκείς όγκους υδρογόνου και ασφάλεια στον εφοδιασμό.
