Ξέρω κάποιον που περπατάει και δεν ακούς τα βήματα του, είναι πάντα σκυφτός και χαμένος στις σκέψεις του. Ίσως να φαίνεται σε κάποιους ότι αδιαφορεί για όλα. Όταν του μιλάνε δεν κοιτάζει κανέναν στα μάτια. Ξέρω κάποιον που όλες του οι συμπεριφορές είναι άμυνες. Δε γνωρίζω τα πράγματα που έχει περάσει στη ζωή του αλλά όσο καλά ή κακά ήταν τον έχουν στιγματίσει.
Όταν ήταν μικρό φοβόταν και καθόταν αμίλητο, έψαχνε τρόπους να φαίνεται σκληρό και όχι ευάλωτο, υιοθέτησε συμπεριφορές πιο απότομες. Ξέχασε όμως ότι τις άμυνες μας και τα κόμπλεξ μας τα δημιουργούμε εμείς για να φαινόμαστε αλλιώς. Στην πραγματικότητα δεν γινόμαστε αγέρωχοι απλά δίνουμε αυτήν την εντύπωση στους άλλους και το πιστεύουμε και οι ίδιοι. Αυτός είναι ο εύκολος τρόπος που έμαθε. Στην ουσία αυτό που αισθανόμαστε πρωταρχικά, όταν είμαστε πιο αγνοί και πιο νέοι είναι σίγουρα πιο γλυκό, πιο ρομαντικό και ευαίσθητο, και δεν μπορεί να μην είναι η αλήθεια. Όταν προσπαθούμε να το κρύψουμε κάνουμε λάθος. Το αρχικό είναι πάντα το σωστό. Η ουσία είναι το αρχικό συναίσθημα όσο θαμμένο και να είναι.
Ξέρω κάποιον που είναι ευαίσθητος και δοτικός, συζητήσιμος, ορθολογιστής, παραξενούλης και ξέρει να ακούει. Δεν εμπιστεύεται εύκολα και ίσως να θέλει να δείχνει επιφανειακός για να μην καταλαβαίνουν οι άλλοι ποιος είναι.Είναι μυστικοπαθής και κρυψίνους. Είναι αναποφάσιστος και λίγο μπερδεμένος, γίνονται πολλά μέσα στο κεφάλι του. Ίσως και οι επιλογές του να είναι κατώτερες από τις δυνατότητες του. Όταν τον πλησιάζεις είναι σα να σηκώνει μία αόρατη ταμπέλα που γράφει ‘’προσοχή εύθραυστο’’. Η μυστική εντολή του για να απομακρύνεσαι άμα δε σε συμπαθεί.Έχει χιούμορ και είναι καλλιεργημένος. Απαντάει πάντα με χιούμορ και αυτοσαρκασμό.
Όλα αυτά είναι απαντήσεις και εξηγήσεις σε μία μεσημεριανή συζήτηση που είχαμε και μου ανέφερε ότι μάλλον τον έχω καταλάβει σαν άνθρωπο. Θα του εξηγήσω ακριβώς. Μπορεί να το θεωρήσει μυθοπλασία, μπορεί να χαρεί μπορεί και να ντραπεί. Μπορεί να ντραπώ και εγώ αργότερα.
Υπάρχουν 2 είδη ανθρώπων, οι απλοί και οι σύνθετοι. Σίγουρα είναι ένας από τους τελευταίους. Η αλήθεια είναι ότι με εκείνους τα πράγματα είναι πιο δύσκολα αλλά σίγουρα πιο ενδιαφέροντα. Σε κάποιον άλλο πλανήτη, σε μία προηγούμενη η επόμενη ζωή, ζούσαμε κάποια όντα ενωμένα με αστερόσκονη και τώρα πρέπει να τους βρω για να ενωθεί το παζλ. Με αυτούς λοιπόν, δεν χρειαζόταν να μιλάμε πολύ, να τσακωνόμαστε να φθειρόμαστε και να ρωτάμε ανούσια πράγματα. Όλα γίνονταν αυτόματα. Κάποιους τους έχω ήδη βρει στο παρελθόν και χαίρομαι γιατί βρήκα ακόμη κάποιον. Αυτούς τους ανθρώπους όταν τους βρεις δεν ξέρεις εάν είναι συγγενείς σου, φίλοι ή και συνοδοιπόροι σου, μάλλον είναι όλα αυτά μαζί. Πιο πολύ από όλα όμως είναι οικογένεια. Η τηλεπάθεια και το ένστικτο δουλεύουν σε βαθμό απίστευτα γρήγορο. Η αύρα τους είναι πολύ δυνατή για να μην την παρατηρήσεις. Δεν ανακατεύεται ποτέ κανένας στη ζωή του άλλου, συμβουλεύουν και αφήνουν το συνοδοιπόρο να κάνει αυτό που πρέπει. Μία κίνηση τους σε ξαφνιάζει αλλά δεν σε πιέζει. Έχουν όρια μεταξύ τους. Οι ‘’απλοί’’τους θεωρούν ψυχρούς. Δίνουν βάση στα όνειρα τους, στις συνομωσίες που βλέπουν, στις συμπεριφορές, στο ανεξήγητο, στο ‘’μη τυχαίο’’. Υποστηρίζονται μυστικά. Η δύναμη τους θα μειωθεί εάν όλο αυτό γίνει φανερό. Πιθανώς να τους νομίσουν και για βαρεμένους. Μεταξύ μας είναι και λίγο…
Αυτό που πρέπει να κάνεις είναι να είσαι συνδεδεμένος με την ‘«πηγή» σου. Να μην αλλάξεις και να μην αλλοτριωθείς για κανέναν και για καμία κατάσταση.Μην ξεχάσεις ποτέ το παρελθόν σου και το γήινο αλλά και το πιο διαπλανητικό. Προσπάθησε να γράφεις που και που γιατί σου πάει πολύ και γιατί θα σε ηρεμήσει. Θα βάλει σε τάξη τις σκέψεις σου. Προσπάθησε να είσαι πιο κοντά στα ένστικτά σου και μάθε να βλέπεις γύρω σου τα σημάδια. Μην τα προσπερνάς. Βρες και άλλους σαν και σένα να ολοκληρώσεις αυτό που πρέπει.
Θα σε συναντήσω μία από τις επόμενες ημέρες ή εβδομάδες σκυφτό να περπατάς σε διαδρόμους με μωσαικό και θα χαμογελάσω.
