Πολλοί από εμάς, ειδικά αυτή την περίοδο, όταν ακούμε τη φράση «η φτώχεια θέλει καλοπέραση» ψιλοστραβουμουτσουνιάζουμε (σ.σ. 25 γράμματα). Και μάλλον όχι άδικα. Ωστόσο, το «η φτώχεια θέλει καλοπέραση» θα μπορούσε να ερμηνευτεί και στο ότι το ύψος των προσδοκιών μας, όσον αφορά στην απόκτηση υλικών αγαθών, θα πρέπει να συμπλέει με την οικονομική μας κατάσταση. Να είμαστε ευχαριστημένοι με αυτά που έχουμε και μπορούμε πραγματικά να αποκτήσουμε (χωρίς δάνεια που μαθηματικά είναι αδύνατο να εξοφλήσουμε) και να μην «αρρωσταίνουμε» την καθημερινότητά μας με αυτά που δεν έχουμε τη δυνατότητα να «χαρούμε». Τώρα. Η ζωή είναι μεγάλη και ίσως στο μέλλον να μπορούμε.
Από την άλλη το να είσαι άνεργος, να μην μπορείς να πληρώσεις τους λογαριασμούς σου ή έστω να δυσκολεύεσαι να βγεις μια φορά την εβδομάδα με την παρέα σου (και να μπορούσες, πρέπει να βρεις και μία παρέα που να μπορεί να κάνει το ίδιο) κάνει την καθημερινότητα αβάστακτη.
Στα λόγια είναι εύκολο, αλλά για να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες σε ατομικό επίπεδο, πρέπει να είμαστε καλά. Κανείς δεν θα φροντίσει γι’ αυτό περισσότερο και καλύτερα από τον ίδιο μας τον εαυτό. Και πως να είμαστε καλά όταν όλα είναι στραβά και ανάποδα; Καλή ερώτηση.
Τον τελευταίο καιρό, έκανα το λάθος, μετά από τρία περίπου χρόνια αποχής να ανοίξω ξανά την τηλεόραση. Έκανα ζάπινγκ συνεχώς, σχεδόν έχασα την αφή του αντίχειρα, σταματώντας μόνο σε τίτλους ειδήσεων -άσπρα κεφαλαία γράμματα σε κόκκινο φόντο- που μου τράβαγαν την προσοχή: «ΠΑΡΑΓΡΑΦΗ ΣΚΑΝΔΑΛΩΝ…», «ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΡΣΗ ΑΣΥΛΙΑΣ ΒΟΥΛΕΥΤΗ ΠΟΥ ΚΑΤΗΓΟΡΕΙΤΑΙ ΓΙΑ…», «ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΜΑΜΟΥΘ ΣΤΟ ΙΚΑ…» κ.λπ. Και καλά να ήμουν, που δεν είμαι, άρχισα να θυμώνω και να έχω ένα μόνιμο εκνευρισμό. Όταν νιώθεις πως όλα γύρω σου καταρρέουν γίνεσαι μηδενιστής και βάζεις όλους τους ανθρώπους -μαζί και εσένα- στο ίδιο σακί. Μα δεν είναι έτσι. Αποφάσισα να ξανακόψω την τηλεόραση.
Έστρεψα το βλέμμα μου, πέρα της κλειστής τηλεόρασης και στο υπόλοιπο σπίτι και διαπίστωσα πως αν δεν το καθαρίσω, σύντομα θα μου την πέσουν οι γλάροι. Όταν τους έβλεπα να πετούν μπροστά από το μπαλκόνι μου, νόμιζα -απλά- πως θα χαλάσει ο καιρός. Έπιασα σκούπα, σφουγγαρίστρα, ξεσκονόπανο, έπλυνα τα πιάτα και τις κατσαρόλες στην κουζίνα (μεγάλο πακέτο…), έστρωσα το κρεβάτι μου σωστά (δε θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά…), πότισα και κάτι φυτά που είχα ξεχασμένα στη βεράντα.
Και επιτέλους αποφάσισα να ξυριστώ μια και στο δρόμο οι γριούλες προσπαθούσαν να μου φιλήσουν το χέρι (έχουν και τα τυχερά τους οι παπάδες). Η σωματική κούραση μετά από όλα αυτά, αντικατέστησε την ψυχολογική. Βλέποντας την κουζίνα πεντακάθαρη μού δημιουργήθηκε ξανά η όρεξη να μαγειρέψω. Βγήκα έξω στον ήλιο, πήγα στο μανάβη με τα πόδια (αδιανόητο για μένα), πέτυχα και δυο-τρεις γνωστούς στο δρόμο «Πως πάει; Καλά;», «Καλά…». Αγόρασα και ένα κοτόπουλο.
Το φαγητό στο φούρνο έχει δύο χαρακτηριστικά: το πρώτο είναι πως θέλει πολύ ώρα να ψηθεί και το δεύτερο και σημαντικότερο πως μέχρι να ετοιμαστεί μοσχοβολάει όλο το σπίτι. Ντοπαρισμένος από τις μυρωδιές και μέχρι να έρθει η ώρα του φαγητού, είπα να στρώσω και το χαλί στο σαλόνι. Μια που το σπίτι ήταν ωραίο και καθαρό, τον πρώτο… τυχερό που μου τηλεφώνησε, τον κάλεσα το βράδυ για ποτάκι. Είχα να βάλω άνθρωπο στο σπίτι μερικές εβδομάδες…
Την επόμενη πήγα στο φαρμακείο (δεν απεργούσε εκείνη την ημέρα) και αγόρασα βιταμίνες που μου πρότεινε η καλή κυρία. Άνοιξα το ραδιόφωνο, αντί της τηλεόρασης έβγαλα και ένα βιβλίο από το ράφι που πολύ ήθελα να διαβάσω «αλλά δεν προλάβαινα». Μια μικρή επανεκκίνηση.
Δεν είναι σίγουρο πως θα φέρει άμεσα αποτελέσματα μια και τα δεδομένα στο «δίσκο» μου, παρά την επανεκκίνηση παραμένουν ανέπαφα, αλλά σίγουρα έκανα ένα βήμα. Παραφράζοντας θα έλεγα πως «ενός καλού μύρια έπονται».
Η ηλεκτρική κουβέρτα
Έχετε κοιμηθεί ποτέ με ηλεκτρική κουβέρτα; Τζιζ! Οι περισσότεροι φίλοι θεωρούν πως θα πάθουν ηλεκτροπληξία στον ύπνο τους. Καλά… Έχω μία τέτοια και για πολύ καιρό την είχα αφήσει στο πατάρι. Αποφάσισα, μέσα στο πλαίσιο της επανεκκίνησης να την κατεβάσω και φυσικά να τη χρησιμοποιήσω.
Το ίδιο βράδυ, μισή ώρα πριν ξαπλώσω την άναψα. Να αναφέρω εδώ πως μένω σε ένα διαμέρισμα μιας παλιάς πολυκατοικίας, στον επάνω όροφο. Το χειμώνα και να χαλάσει το ψυγείο συνεχίζω να έχω πάγο. Σεντόνια, παπλώματα παγωμένα. Το μαξιλάρι μουδιάζει τον εγκέφαλο, προκαλώντας τεχνητό κώμα. Όλα αυτά άλλαξαν! Όταν ξάπλωσα δεν το πίστευα. Έβγαζα μικρές… κραυγές ευχαρίστησης. Μάλιστα είχα φροντίσει να βάλω το μαξιλάρι κάτω από το σεντόνι για να πάρει και αυτό μία βράση. Ένα ακόμη μικρό βήμα για τη βελτίωση της καθημερινότητάς μου. Σας συνιστώ την αγορά μιας ηλεκτρικής κουβέρτας ανεπιφύλακτα. Θα αλλάξει τον τρόπο που κοιμάστε ακόμη και αν πάθετε ηλεκτροπληξία… Το να ξαπλώνετε ντυμένοι σαν κρεμμύδια και να λυγίζεται τα γόνατα, προσπαθώντας να τα φέρετε στο σαγόνι μπας και ζεσταθείτε, είναι ανόητο. Να κοιμηθείτε θέλετε, δεν είστε μπαλαρίνα.
Άλλωστε ένας καλός ύπνος βοηθάει να δούμε την επόμενη ημέρα πιο θετικά.
Άντε να δούμε… Χ
Διάβασε επίσης: Ηλεκτρικές θερμαινόμενες κουβέρτες, προφυλάξεις και οδηγίες.
