Road to Perdition & Red Dragon (soundtrack)

Road to Perdition – Ο Δρόμος της Απώλειας

Έχοντας 4 υποψηφιότητες Oscars στο ενεργητικό του, o Thomas Newman σίγουρα δεν έχει να αποδείξει τίποτα σε κανέναν. Χωρίς άγχος λοιπόν, συνέθεσε ένα αξιόλογο soundtrack για το Road to Perdition, μια ταινία – φαβορί για τα επερχόμενα βραβεία της Ακαδημίας (ίσως σημάνει και την Πέμπτη υποψηφιότητα του Newman ). Ένα soundtrack χωρίς πολλές εξάρσεις και μελαγχολικό όσο και η ταινία του Mendes, που όμως δεν είναι καλύτερο απ’ το αντίστοιχο του American Beauty. Πετυχαίνει τον πρώτο στόχο του να ταιριάζει στην (επικών διαστάσεων) ταινία, δεν καταφέρνει όμως να σταθεί χωρίς αυτήν ή τουλάχιστον όχι για πολύ καιρό…

Αν και ξεκινά με το υπέροχο “Rock Island, 1931”, ένα Ιρλανδέζικου ύφους ορχηστρικό που σίγουρα δικαιώνει τον Newman , η συνέχεια είναι κατώτερη των προσδοκιών. Τα ορχηστρικά που περιέχονται στο cd είναι μεν αρκετά αξιόλογα σε σύγκριση με άλλα εξίσου μινιμαλιστικά που έχουν κυκλοφορήσει κατά καιρούς, ωστόσο, η διάρκεια παραμονής τους στο cd player του ακροατή είναι αμφίβολη. Μάλλον θα ξεχαστούν γρήγορα.

Μια ακόμα αξιόλογη σύνθεση είναι το “Road to Chicago” που εκφράζει ολόκληρη τη μουντή και συννεφιασμένη διάθεση του φιλμ με μια μελωδία που επαναλαμβάνεται στη συνέχεια σε άλλα δυο κομμάτια, το νο19 “Virgin Mary” και το νο22 “Cathedral”.

Τα πράγματα αλλάζουν κάπως με το «παλιομοδίτικο» (αλά 30’s) πλην ευχάριστο “Someday Sweetheart” στο νο9 (από τους ξακουστούς Charleston Chasers) και το εξαιρετικό (πλην μικρής διάρκειας) “Meet Maguire” για να επανέλθουν στους γνωστούς χαμηλούς ήχους που ίσως και να κουράζουν όντας τόσο απλοί και σκοτεινοί.

Το “Dirty Money” ευτυχώς μας αποζημιώνει με το παιχνιδιάρικο ύφος του ενώ το “Rain Hammers” αν και ξεκινά με πολλές υποσχέσεις, σιγά – σιγά χαμηλώνει για να προετοιμάσει τα χαμηλών τόνων ορχηστρικά που ακολουθούν.

Η ασυναρτησία στη σειρά των τραγουδιών συνεχίζεται με ακόμα δύο “old style” ορχηστρικά στο νο18 και 23 (όπου υπάρχει και η μοναδική ερμηνεία στο cd απ’ τους Chicago Rhythm Kings).

Το αινιγματικό “Perdition – Piano Duet” με τους Tom Hanks και Thomas Newman, κλείνει όμορφα το cd σε μια μελωδία που μάλλον εκφράζει την επικρατούσα διάθεση σε ολόκληρη την ταινία και το soundtrack. Σε γενικές γραμμές, ο Newman καταφέρνει να χωρέσει μέσα σε ένα cd πολλές και διαφορετικές μελωδίες, κάποιες μάλιστα αξιόλογες, δεν επιτυγχάνεται όμως το «δέσιμο» μεταξύ τους με αποτέλεσμα μια μέτρια τελική εντύπωση που μάλλον θα προσελκύσει αποκλειστικά τους αφοσιωμένους ακροατές του.

Soundtrack tracklist

1. Rock Island, 1931
2. Wake
3. Just The Feller
4. Mr. Rance
5. Bit Borrowers
6. Murder (in four parts)
7. Road To Chicago
8. Reading Room
9. “Someday Sweetheart”
10. Meet Maguire
11. Blood Dog
12. Finn McGovern
13. The Farm
14. Dirty Money
15. Rain Hammers
16. A Blind Eye
17. Nothing To Trade
18. “Queer Notions”
19. Virgin Mary
20. Shoot The Dead
21. Grave Drive
22. Cathedral
23. “There`ll Be Some Changes Made”
24. Ghosts
25. Lexington Hotel, Room 1432
26. Road To Perdition
27. “Perdition – Piano Duet”

• Βαθμολογία: 6/10
• Συνολική χρονική διάρκεια soundtrack: 70:27

Red Dragon – Ο Κόκκινος Δράκος

Αρχίζω να παθαίνω κάτι μόλις ακούω το όνομα του Danny Elfman. Εντάξει είναι αξιόλογος, έχει γράψει πολλά scores ταινιών του Χόλιγουντ, αλλά και τρεις δουλειές του σε διάστημα 2 μηνών… πολύ δεν είναι; Μετά τα Spider-Man και Men in Black 2, λοιπόν, «scorάρει» και τρίτη ταινία φέτος, το Red Dragon.

Η ταινία δεν ξέρουμε αν τελικά στάθηκε επάξια δίπλα στη Σιωπη των Αμνων και το (κατώτερο) Hannibal, η μουσική του Elfman όμως, κατάφερε σίγουρα να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, ίσως και λίγο παραπέρα, προσφέροντας πολλά στην πλοκή της. Και αυτό τελικά μετράει περισσότερο. Τώρα για το αν το cd της αποτελεί καλή αγορά… διαβάστε και θα καταλάβετε.

Εντυπωσιακό το ξεκίνημα (“logos”), προδιαθέτει για κάτι καλό. Πολύ καλό και το κλείσιμο (“end credits suite”), αφήνει την πιο ευχάριστη εντύπωση στον ακροατή. Κάπου ανάμεσα όμως χαλάει… το γλυκό. Οι ανεξήγητες εξάρσεις στα πιο απίθανα σημεία, έχουν πολύ μεγάλη σημασία στην ταινία αφού σηματοδοτούν συγκεκριμένες σκηνές έντασης και τρόμου. Εδώ όμως, είναι απλά το μόνο ενδιαφέρον σημείο ενός υποτονικού (μινιμαλιστικού κατά άλλους) cd.

Στη μεγαλύτερη διάρκειά του, το soundtrack μπορεί να εκφραστεί μέσα απ’ το γράφημα των παλμών ενός μελλοθάνατου στο αναρρωτικό κρεβάτι και οι -λίγες- εξάρσεις απλά παρατείνουν την αγωνία των συγγενών (γνωρίζουν όμως πως δεν υπάρχουν πολλές ελπίδες).

Το ποιοι είναι οι συγγενείς στην περίπτωσή μας, σας αφήνω να το κρίνετε μόνοι σας. Με εξαίρεση λοιπόν το πρώτο και το τελευταίο κομμάτι του cd, ενδιαφέρον (οι εξάρσεις που λέγαμε…) παρουσιάζουν το “Mail Titles” για τους ξέφρενους ρυθμούς του, το “The old Mansion” για τη σκοτεινή και ατμοσφαιρική του διάθεση (ατμοσφαιρικό πάντως είναι ολόκληρο το cd), καθώς και το “the note” που προκαλεί… ανατριχίλες! Μερικά άλλα, ενώ ξεκινούν δυνατά, καταλήγουν στην ίδια υποτονική μελωδία που διαπνέει το σύνολο του soundtrack του Red Dragon.

Οι -πολυάριθμοι- φίλοι του Elfman μπορούν να χαίρονται. Οι υπόλοιποι, ας το προσπεράσουν. Δεν θα χάσουν και πολλά…

Soundtrack tracklist

1. Logos
2. The Revelation
3. Main Titles
4. The Cell
5. The Old Mansion
6. The Address
7. We`re Different
8. The Note
9. Enter The Dragon
10. Threats
11. Tiger Balls
12. Love On A Couch
13. Devouring The Dragon
14. The Fire
15. The Book
16. He`s Back!
17. End Credits Suite

• Βαθμολογία: 5/10
• Συνολική χρονική διάρκεια soundtrack: 57:17