Σύνοψη ταινίας: Se7en (1995)
- Σκηνοθέτης: David Fincher
- Ηθοποιοί: Brad Pitt, Gwyneth Paltrow, Kevin Spacey, Morgan Freeman, R. Lee Ermey
- Είδος: Αστυνομική, Δράμα, Θρίλερ
- Έτος κυκλοφορίας: 1995
Θετικά: Αψεγάδιαστη σκηνοθεσία, τιτάνιες ερμηνείες.
Αρνητικά: Κανένα.
Η αξιολόγηση μου: 5 / 5 – Αριστούργημα.
«Η νέα δουλειά είναι δυσκολότερη από όσο περίμενα. Μέσα σε όλα έχω να αντιμετωπίσω και την υποτιμητική στάση που κρατάνε απέναντι μου ο Διοικητής και ο απερχόμενος ντετέκτιβ. Λες και εγώ δεν έχω λύσει υποθέσεις, λες και δεν ξεκίνησα από το πεζοδρόμιο, λες και το σήμα μου χαρίστηκε. Ηλίθιοι! Θα τα καταφέρω, δεν θα μου σπάσουν τον τσαμπουκά. Κάνουν λες και αυτή η πόλη είναι κάτι το ξεχωριστό. Μαλακίες. Το έγκλημα είναι έγκλημα. Και οι δολοφόνοι αφήνουν δακτυλικά αποτυπώματα, κάνουν λάθη. Δεν είμαι σαν τον αποτυχημένο τον Σόμερσετ, άλυτες υποθέσεις δε θα αφήσω. Θα απαλλάξω την πόλη από τα παράσιτα που κυκλοφορούν ελεύθερα. Γαμώτο, αυτή η ασταμάτητη βροχή μου έχει σπάσει τα νεύρα. Ευτυχώς έχω την Τρέηση και παίρνω δύναμη…»
Ντέηβιντ Μιλς
«Επιτέλους, η μέρα που θα παραδώσω το σήμα μου και αφήσω την ατέλειωτη χαρτούρα πίσω μου πλησιάζει. Τριάντα-τέσσερα χρόνια σε αυτή την σάπια πόλη, μόνο θλίψη και απογοήτευση με κέρασε. Φτάνει! Και αυτός ο πιτσιρικάς ο Μιλς, τι ήρθε να κάνει εδώ; Νομίζει πως θα αλλάξει τα πράγματα. Πόσο μου πήρε όταν ήμουν στην ηλικία του, πέντε-έξι μήνες; Μετά κατάλαβα ότι τίποτα και κανείς δεν γίνεται να ανατρέψει την κατάσταση, να καθαρίσει αυτό τον βόθρο. Όλοι κοιτάνε την πάρτη τους. Κάνε την δουλειά σου χωρίς να ανακατεύεσαι στις δουλειές των άλλων. Ήμουν και εγώ κάποτε σαν εσένα Μιλς, ήμουν μαχητικός και αισιόδοξος. Θα μάθεις όμως…»
Ουίλιαμ Σόμερσετ
Απάθεια και ανοχή στην εκμετάλλευση. Αυτά είναι τα χαρακτηριστικά της σύγχρονης «πολιτισμένης» κοινωνίας μας. Ίσως και η ρίζα του κακού. Και μην πιστεύεις εμένα. Δες με τα μάτια σου την εξήγηση που δίνει το φιλμ “Se7en”. Αλλά πριν το δεις, ετοίμασε τον εαυτό σου για δύο πράγματα: αρρωστημένη σκέψη και κινηματογραφική τελειότητα. Ίσως οι εικόνες οι ίδιες των εγκλημάτων να μην σοκάρουν τον θεατή (δεν είναι αυτό το ζητούμενο άλλωστε), όμως όσα υπονοούνται είναι φρικιαστικά.
Το αποτέλεσμα είναι να εντυπώνονται πολύ περισσότερο οι πράξεις στο μυαλό και να λειτουργούν αργότερα σαν αφετηρία άπειρων συζητήσεων. Όσο για την σκηνοθεσία, είμαι πολύ λίγος για να εξηγήσω αυτό το θαύμα του Fincher.
Δεν μπορώ να σκεφτώ καν πόσο καταστροφική θα ήταν η προσθήκη ή αφαίρεση ακόμα και μισής σκηνής από το τελικό αποτέλεσμα. Μερικές φορές, όταν τελειώνει το έργο, σκουπίζω τα δάκρυα μου και επιδίδομαι σε ακατανόμαστες πράξεις με το DVD της ταινίας, ευχόμενος τα παιδιά μου να πάρουν μισή από την τελειότητα που εσωκλείεται εκεί. Μιλάμε για ακραίες καταστάσεις δικέ μου…
Όπως καταλαβαίνετε από τα λεγόμενα μου η συγκεκριμένη ταινία με συγκλόνισε, και για να λέω την πλήρη αλήθεια, δεν το περίμενα, αφού νόμιζα θα δω μία ακόμη απομίμηση των όσων κυκλοφορούν εκεί έξω στον στίβο των κινηματογραφικών δρώμενων, αναφορικά πάντα με τις ερμηνείες.
Α, ναι, στα σχόλια θέλω να μου πεις αν θεωρείς τον δράστη να έχει δίκιο ή άδικο σε όσα λέει εξηγώντας το σχέδιο του. Περιμένω να τοποθετηθείς με βάση τα συναισθήματα που προκάλεσαν οι σκηνές.
Σημείωση: Πρόσεξε ποια μέρα δεν βρέχει κατά την διάρκεια της εβδομάδας που διαδραματίζεται το φιλμ.