Ο Simon Anholt, εμπνευστής της έννοιας «nation brand», είναι θιασώτης της άποψης ότι η μόνη υπερδύναμη είναι η διεθνής κοινή γνώμη. Απόδειξη το τελευταίο του project Good Country Index.
Ποιο είναι το σκεπτικό πίσω από το Good Country Index;
Το σκεπτικό είναι ότι οι χώρες ακόμη και σήμερα λειτουργούν μέσα στο στενό πλαίσιο του εθνικού συμφέροντος και αντιμετωπίζουν τις υπόλοιπες είτε ως ανταγωνίστριες είτε ως πιθανούς αγοραστές προϊόντων και υπηρεσιών. Αυτή είναι μια λυπηρή ματιά στον σύγχρονο κόσμο. Ταυτόχρονα είναι και επικίνδυνη. Εάν κάθε χώρα λειτουργεί με όρους εξυπηρέτησης των δικών της συμφερόντων, τότε τεράστια προβλήματα, όπως αυτό της υπερθέρμανσης του πλανήτη ή της τρομοκρατίας, θα επιδεινωθούν.
Υφίσταται, πάντως, διεθνής συνεργασία. Δεν νομίζω ότι υπάρχει στιγμή στην παγκόσμια Ιστορία με περισσότερη εξωστρέφεια.
Σύμφωνοι, αλλά αυτή έχει αφετηρία τον εμπορικό ανταγωνισμό. Ο ανταγωνισμός είναι ένα εξαιρετικά αποτελεσματικό οικονομικό εργαλείο, πρέπει όμως να τον προσμείξουμε με περισσότερες συνέργειες και συνεργασίες. Πρέπει να θυμόμαστε ότι όλοι μας κατοικούμε στον ίδιο πλανήτη. Πρέπει, λοιπόν, να αλλάξουμε την αντίληψη της διακυβέρνησης ζητώντας από τους πολιτικούς και τους ανθρώπους που διοικούν τις μεγάλες εταιρείες να λειτουργούν με μια διπλή ατζέντα στον νου, τοπική ή περιφερειακή και παγκόσμια.
Πως αξιολογείτε τις χώρες στον κατάλογο σας;
Χρησιμοποιώ 35 διαφορετικά δεδομένα από διεθνείς οργανισμούς όπως η Παγκόσμια Τράπεζα ή τα Ηνωμένα Εθνη και μετρώ την επίδραση που έχει η κάθε χώρα στο εξωτερικό, με κριτήριο, για παράδειγμα, τις διεθνείς συμφωνίες που υπογράφει, το πόσο ανοιχτή είναι στο εμπόριο κ.λπ.
Αυτό τελικά προσφέρει προστιθέμενη αξία στα προϊόντα και στις υπηρεσίες του κράτους;
Φυσικά. Η πρόσληψη της εικόνας που έχει ένας άνθρωπος για μια χώρα επηρεάζεται δραματικά από τη θέση που αυτή καταλαμβάνει στην επίλυση όλων των ανοιχτών ζητημάτων.
Πως μπορούμε να το διαφημίσουμε αυτό;
Στην εποχή της πληροφορίας; Τίποτα δεν μένει κρυφό. Ετσι κι αλλιώς τα social media κυριαρχούν. Οταν ψάχνω να διαβάσω μια ωραία ιστορία για μια χώρα, ανατρέχω πλέον εκεί. Η τελευταία που θυμάμαι αφορά την Ιαπωνία στη διάρκεια του Μουντιάλ της Βραζιλίας. Μπορεί να έχασαν με κατεβασμένα χέρια σε έναν ποδοσφαιρικό αγώνα που έδωσαν αλλά οι φίλαθλοι της ομάδας μάζεψαν όλα τα σκουπίδια τους και άφησαν πίσω τους ένα γήπεδο να λάμπει. Βρήκα αυτή την αφήγηση εκπληκτική. Το τουίταρα και το ίδιο έκαναν όλοι οι δικοί μου followers. Η Ιαπωνία πέτυχε ένα θαυμάσιο deal στο κομμάτι που ονομάζουμε nation branding, εάν θέλετε να το αποκαλέσετε έτσι.
Και τι γίνεται με τις παραδοσιακές επικοινωνιακές καμπάνιες;
Δεν το καταλαβαίνετε ότι έχουν ξεπεραστεί; Κάποτε μπορούσες να αγοράσεις χώρο στα παραδοσιακά μέσα και να πουλήσεις ένα συγκεκριμένο story. Αυτό πια έχει πολύ περιορισμένη ισχύ. Δεν μπορείς να ξεγελάσεις εύκολα κανέναν. Ζούμε στην εποχή που η μόνη υπερδύναμη που έχει απομείνει στον κόσμο είναι η κοινή γνώμη. Η διεθνής κοινή γνώμη. Ολες οι χώρες, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, θα πρέπει να κάνουν διπλωματία με αυτή την υπερδύναμη.
Pay forward
Ως σύμβουλος πολιτικής, ο Anholt βοηθά τις κυβερνήσεις να αντιληφθούν την αξία της οικονομικής, πολιτικής και πολιτιστικής διασύνδεσης, αναγνωρίζοντας τα θετικά κάθε χώρας.
