Οι θάλασσες της Δανίας επηρεάζονται σχετικά σοβαρά από τα χαμηλά επίπεδα οξυγόνου, ένα πρόβλημα που προκλήθηκε κυρίως από την κλιματική αλλαγή. Ωστόσο το αξιοπερίεργο στοιχείο της υπόθεσης είναι ότι αυτή η κατάσταση διπλασιάστηκε κατά τον τελευταίο χρόνο, σύμφωνα με έκθεση του Πανεπιστημίου του Ώρχους (Aarhus Universitet) που δημοσιεύθηκε εχθές (28 Αυγούστου 2020).
Η έλλειψη οξυγόνου στη θάλασσα μπορεί να έχει σοβαρές συνέπειες για την επιβίωση των φυτών, των ζώων και των ψαριών και σε μακροπρόθεσμο επίπεδο ενδέχεται να εξαφανιστούν κάποια θαλάσσια είδη, αν δεν υπάρξει άμεση αντιμετώπιση του ζητήματος, κάτι που αντικειμενικά δεν θεωρείται εύκολη υπόθεση.
Στα ύδατα της αποκλειστικής θαλάσσιας ζώνης της Δανίας, «η συνολική έκταση που επηρεάστηκε από την εξάντληση του οξυγόνου ήταν περίπου 3.300 τετραγωνικά χιλιόμετρα» (1.300 τετραγωνικά μίλια) με μετρήσεις που διεξήχθησαν αυτόν τον Αύγουστο, από το Εθνικό Κέντρο Ενέργειας και Κλίματος του Πανεπιστημίου του Ώρχους (DCE) όπου διαπίστωσε, «διπλάσιο υψηλό από το 2019 έως τώρα».
Στην έκθεση αναφέρεται ξεκάθαρα ότι το συγκεκριμένο πρόβλημα είναι ιδιαίτερα επικίνδυνο περίπου στο ένα τρίτο της προαναφερθείσας περιοχής, και αν αναλογιστούμε τον γοργό ρυθμό που εξελίσσεται το παρόν θέμα, τότε μάλλον έρχονται κακά μαντάτα.
Η περιοχή υπέφερε από υψηλά επίπεδα απορροής από τα τοπικά ποτάμια στις αρχές αυτού του έτους, αυξάνοντας έτσι την ποσότητα οργανικής ύλης και θρεπτικών ουσιών που κατέληγαν στη θάλασσα, «σύμφωνα με την παρούσα μελέτη», σε συνδυασμό με τις υψηλές θερμοκρασίες που επικρατούν στο βυθό, και τους αδύναμους ανέμους από τα μέσα της άνοιξης με αρνητικό αντίκτυπο να επιδεινωθεί το ζήτημα σε μία άνευ προηγουμένου κατάσταση.
Η αύξηση των θρεπτικών ουσιών στη θάλασσα μπορεί να οδηγήσει σε υπερβολική ανάπτυξη φυτών, όπως τα φύκια, η οποία τελικά οδηγεί σε λιγότερο οξυγόνο στο νερό καθώς τα φυτά πεθαίνουν και αποσυντίθενται σε μια διαδικασία γνωστή ως ευτροφισμός.
Εν τω μεταξύ, τα επιφανειακά νερά έχουν την τάση να συγκρατούν λιγότερο οξυγόνο όταν είναι θερμότερα, οδηγώντας σε χαμηλά επίπεδα οξυγόνου στα Δανέζικα νερά. Η έλλειψη ανέμου μειώνει επίσης την κυκλοφορία μεταξύ ρηχών και βαθύτερων υδάτων.
Μια έκθεση του 2019 από τη Διεθνή Ένωση για τη Διατήρηση της Φύσης (IUCN) διαπίστωσε ότι τα επίπεδα οξυγόνου των ωκεανών είχαν μειωθεί κατά περίπου 2% μεταξύ 1960 και 2010.
Αναμένεται πτώση μεταξύ τριών και τεσσάρων τοις εκατό από τώρα έως το 2100 εάν οι εκπομπές που μεταβάλλουν το κλίμα και οι απορρίψεις θρεπτικών ουσιών συνεχίζουν να αυξάνονται με τον τρέχοντα ρυθμό τους.
Περίπου 700 θαλάσσιες περιοχές ανά την υφήλιο πάσχουν από εξαντλημένα επίπεδα οξυγόνου , σε σύγκριση με μόλις 45 τη δεκαετία του 1960, κάτι που αποδεικνύει ότι η εκτενής βιομηχανοποίηση του πλανήτη και η αλόγιστη ατμοσφαιρική ρύπανση έχει συμβάλλει στην έξαρση της κλιματικής αλλαγής που είναι η κυρία υπεύθυνη για αυτό το απογοητευτικό φαινόμενο.
