Ιδού τα πιο fail ειδικά εφέ στην ιστορία του κινηματογράφου…
Τα εκπληκτικά εφέ του πρώτου «Tron» αποδεικνύουν ότι οι cult ταινίες δεν παλιώνουν ποτέ. Δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο και για τα sci-fi φιλμ που ακολουθούν…
Superman IV: The Quest For Peace (1987)
Οι μάχες στην τελευταία ταινία του Superman με πρωταγωνιστή τον αείμνηστο Christopher Reeve ήταν για γέλια και για κλάματα. Φαίνονται ξεκάθαρα τα σύρματα που χρησιμοποιούν οι κασκαντέρ, ενώ κάποια στιγμή εμφανίζονται και κάτι τελείως «άκυρες» κουρτίνες. Η υπόθεση διαδραματίζεται στη Νέα Υόρκη, ωστόσο η ταινία γυρίστηκε στο Milton Keynes της Αγγλίας, με προφανείς συνέπειες.
Star Trek V (1989)
Ακόμη και τα «Τρέκια» έχουν έναν κακό λόγο να πουν για το «Final Frontier». Τα εφέ είναι προχειροφτιαγμένα και δεν χωράνε ούτε καν στη σειρά που μας σύστησε στον μαγικό κόσμο του «Star Trek». Ξεχωρίζουμε τη σκηνή όπου το κεφάλι του θεού κυνηγά τον παμμέγιστο William Shatner σε ένα βουνό και του ρίχνει ακτίνες από τα μάτια του.
Star Wars (REISSUE 1997)
Μερικά πράγματα πρέπει να μένουν ως έχουν. Στο παλιό «Return of the Jedi», ο Jabba the Hut είναι μια τεράστια μαριονέτα, η οποία κάνει μια χαρά τη δουλειά της. Στο remaster «A New Hope», ο George Lucas αποφάσισε να προσθέσει τον Jabba, αλλά αυτή τη φορά μέσω PC. Το αποτέλεσμα είναι τραγελαφικό. Στην ίδια ταινία, άλλαξε τη σκηνή που ο Han Solo μονομαχεί με τον Greedo, για να μη φαίνεται ότι πυροβολεί πρώτος. Κι αυτό μας εξόργισε.
Deep Blue Sea (1999)
Όπως και να το δει κανείς, το «Deep Blue Sea» είναι γεμάτο fail, σε τέτοιο βαθμό που ο πλαστικός καρχαρίας του παλιού «Jaws» φαίνεται να αγγίζει την τελειότητα. Οι καρχαρίες είναι πανέξυπνοι και για κάποιον λόγο αυτό τους επιτρέπει να κολυμπούν με την όπισθεν. Όσο για τον σχεδιασμό τους, μοιάζουν περισσότερο με εκνευρισμένες XXL σαρδέλες, παρά με την απόλυτη απειλή της θάλασσας.
The Lord of the Rings (2002-2004)
Μάλλον δεν περιμένατε να βρείτε εδώ τη σειρά ταινιών που κέρδισε (τρις) το Όσκαρ Ειδικών Εφέ, ωστόσο κάποια στιγμιότυπα με πρωταγωνιστή τον Legolas αφήνουν αλγεινή εντύπωση. Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ τη σκηνή που κατεβαίνει σκάλες χρησιμοποιώντας την ασπίδα ως σκέιτ, όπως επίσης την τσουλήθρα που κάνει στον χαυλιόδοντα του oliphant.
The Matrix Reloaded (2003)
Η σκηνή όπου ο Neo μονομαχεί με μια μεραρχία από πράκτορες φαίνεται πραγματικά εντυπωσιακή. Τι τους ήθελαν όμως, τους στροβιλισμούς γύρω από το κοντάρι; Αυτό το συναντά κανείς σε γιαπωνέζικο videogame με υψηλό δείκτη ποζεριάς. Πολλά δεν μας άρεσαν σ’ αυτή την ταινία –όπως το ότι η Bellucci ήταν συνεχώς ντυμένη–, όμως η σκηνή με
το κοντάρι είναι το αρνητικό highlight.
Hulk (2004)
Πολύ τον γουστάρουμε όταν πρασινίζει και τσαμπουκαλεύεται, αλλά δεν μας αρέσουν καθόλου όμως τα εφέ που χρησιμοποίησε ο Ang Lee για να απεικονίσει το πράσινο κτήνος. Αυτό που μας ενόχλησε ήταν το φωτεινό –σχεδόν φωσφοριζέ– πράσινο χρώμα του Hulk. Ευτυχώς, ήρθε έναν χρόνο μετά το «Sin City» και έδωσε μαθήματα για το πώς μεταφέρεται η αισθητική των κόμικς στη μεγάλη οθόνη.
Van Helsing (2004)
Μια ταινία που δεν έχει απολύτως τίποτα να πει. Επί δύο ώρες γίνονται εκρήξεις και οι άτυχοι που βρίσκονται κοντά τινάζονται από το ωστικό κύμα και περνούν μέσα από τζαμαρίες. Οι επαναλαμβανόμενες σκηνές είναι ιδιαιτέρως βαρετές και δείχνουν με ξεκάθαρο τρόπο ότι το CGI εν έτει 2004 είχε σοβαρούς περιορισμούς.
Charlie and the Chocolate Factory (2005)
Όταν ο Tim Burton αποφάσισε να μεταφέρει στο σινεμά το βιβλίο του Roald Dahl, ήμασταν σίγουροι ότι θα βλέπαμε ένα αριστούργημα. Περιμέναμε κάτι σκοτεινό και αρρωστημένο, με ατμόσφαιρα από «Ψαλιδοχέρη» και «Σκαθαροζούμη». Αντ’ αυτού, είδαμε έναν χαζοχαρούμενο κόσμο φτιαγμένο σε υπολογιστή, όπου ο Willy έμοιαζε με το Michael Jackson και όλοι οι Oompa Loompa ήταν ο ίδιος άνθρωπος. Κρίμα, περιμέναμε περισσότερα από τον Tim Burton…
Transformers (2007)
Δεν ενθουσιαστήκαμε όταν μάθαμε ότι ο Michael Bay θα σκηνοθετούσε το «Transformers», αλλά κάναμε την καρδιά μας πέτρα και περιμέναμε τις μεταμορφώσεις του Optimus Prime από ρομπότ σε νταλίκα και αντιστρόφως. Η CGI ενσάρκωση του Optimus είχε ούτε λίγο ούτε πολύ 10.108 κινούμενα κομμάτια, οπότε είχαμε κάθε λόγο να αναμένουμε θέαμα. Ωστόσο, ο Bay αποφάσισε ότι οι μεταμορφώσεις έπρεπε να γίνονται με την ταχύτητα του φωτός και τελικά δεν προλάβαμε να δούμε και πολλά. Μπράβο Michael…
Indiana Jones and the Kingdom of the Crystal Skull (2008)
Ο Indiana Jones τα πήγαινε μια χαρά στο παρελθόν χωρίς κομπιουτερίστικα τσιριμπίμ-τσιριμπόμ, μέχρι που οι Spielberg και Lucas τέθηκαν επικεφαλής τού «Kingdom of the Crystal Skull». Αμφότεροι δεσμεύτηκαν ότι δεν θα έκαναν υπερβολική χρήστη CGI, έτσι ώστε να μην υπάρχει χάσμα με τις τρεις προηγούμενες ταινίες. Ε, τότε γιατί «πέταξαν» μέσα ένα διαστημόπλοιο; Και μια ψηφιακή ζούγκλα; Και εκρήξεις από υπολογιστή; Αν έχετε δει την ταινία, θα συμφωνήσετε ότι δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τις προηγούμενες. Καμία όμως
