Ας υποδεχθούμε την Σοφία, τελειόφοιτη φοιτήτρια στην 305 σχολή επιλογής της (εισήχθη πρώτη!), η οποία είναι και λίγο μαγκάκι, άπαξ και φουμάρει πού και πού με τις φίλες της “μη-εγκεκριμένη” από το κράτος καπνιστική ύλη. Σε μια από τις φιλεναδομαζώξεις της άφησαν πεσκέσι και ένα σακουλάκι σπόρων ντατούρα οργανικής καλλιέργειας — το φυτό μεγάλωνε σε ένα παρτέρι διπλά σε κεντρικό δρόμο. Ένα απόγευμα που κλειτοριδοβαρούσε και της είχε τελειώσει και ο μπάφος είπε να τους πιει, κυριολεκτικά κι όχι μεταφορικά όπως λένε τα μαστούρια για οποιαδήποτε κατανάλωση ψυχοτροπικής ουσίας. Έβαλε καμπόσους στο μπρίκι να τους κάνει τσαγάκι, έριξε και μια κουταλιά παραπάνω “for good measure” -φυσικό/φυτικό είναι εξάλλου, πού ο κίνδυνος!- και κατέβασε μονορούφι το τσάι αδημονώντας για τ’ αποτελέσματα.
Ένα μισάωρο αργότερα κατάλαβε γιατί δεν ακούει πιο συχνά για την νόμιμη ντατούρα, που φύεται παντού, ως “ακουστικό“: το μόνο που της προκάλεσε ήταν μια ξηροστομία, λες και είχε γλύψει εξορυκτήρα αλατιού, που δεν έλεγε με τίποτα να φύγει όσο νερό και αν έπινε, και μια ελαφριά αστάθεια στο βήμα βαθμού “ένα μπυρόνι και αν” στην σχετική κλίμακα. Έβαλε μπρος να κάνει μια σουπίτσα μπας και στρώσει ο λαιμός -μπα- και πήρε τηλέφωνο την φίλη της την Στέλλα να βγουν για μια βολτίτσα στην πόλη. Τριγύρισαν καμπόσο, συζήτησαν για φιλοσοφία και το φεμινιστικό κίνημα -ναι, η ιστορία μας περνάει το Bechdel test διθυραμβικά- κάνοντας το ένα στριφτό μετά το άλλο.
Το κούρασαν το θέμα, είπαν να καληνυχτιστούν και η Σοφία πήρε ένα ταξί να πάει στο σπίτι του αμόρε της. Να τα μας! Στην βολτίτσα άρχισε κατιτίς να της τα σκάει, έβλεπε σκιές με την άκρη του ματιού της που όταν γυρνούσε να τις δει -φυσικά- τίποτα δεν υπήρχε εκεί, και δώστου το ένα τσιγάρο μετά το άλλο από το άγχος μην την πάρει πρέφα ο ταρίφας, με την άδειά του πάντα — θεριακλής και τούτος! Eventful η διαδρομή, με την Σοφία λόγω αστάθειας να της πέφτει κάθε τρεις και λίγο το αναμμένο τσιγάρο, να σκύβει να το βρει στην μοκέτα και ο ταξιτζής να την κοιτάει από τον καθρέπτη, τρομαγμένος πως η ζημιά θα του βγει τρεις φορές η κούρσα.
Με τα πολλά έφτασε στο σπίτι της Κυριακούλας -να το και το πέρασμα του Russo test για έξτρα γούστα των πορωμένων- αλλά καλά καλά δεν πρόλαβε να πιει ακόμα ένα τσιγαράκι ή έστω να το ρίξει και αυτό στο πάτωμα προτού η κατάσταση ξεμπουρδελευτεί εντελώς: βαρούσε τα κουδούνια από κάτω… ο γκόμενος της Κυριακούλας! “Δεν μας τα λεγες τούτα Κυριακούλα“, και να σου τα δάκρυα, να σου το φευγιο -ποδαράτο τρεχαλητό αυτή την φορά- πίσω στο σπίτι της να ξεφύγει από την προδοσία. Μισάωρο αργότερα, έχει βρεθεί έξω από το σπίτι της και βαράει μανιασμένα την πόρτα του διαμερίσματός της – κάπου παράπεσαν τα γαμημένα τα κλειδιά, μα ίσως είναι ο συγκάτοικος μέσα.
Την επόμενη μέρα άνοιξε τα μάτια της στο νοσοκομείο με έναν καθετήρα ζορισμένο βαθιά στην ουρήθρα της, τίγκα στα διουρητικά “μπας και κατουρήσει και το βγάλει από το σύστημά της“, όπως σχολίασε και εκείνος ο ειδικευόμενος στους γονείς της που ήρθαν εσπευσμένα μόλις κάποιος καλοθελητής τους πρόφτασε τα κατορθώματά της. Έβλεπε τα πάντα θολά στο μισό μέτρο και είχε κενά μνήμης από την χθεσινή επεισοδιακή μέρα -της έλειπαν τα πιο ενδιαφέροντα κομμάτια της ιστορίας- τα οποία της τα συμπλήρωσαν αυτόπτες μάρτυρες. Το τηλέφωνο της και τα κλειδιά της ήταν χαμένα, μαζί με τα παπούτσια της — πράγμα που εξηγούσε κάπως τις πληγές στα πόδια της από το βάδισμα της μισής πόλης ξυπολιταντάν.
Η Στέλλα ήταν ψόφια εδώ και δυο χρόνια από λευχαιμία, και το πακέτο με τον καπνό της ήταν ανέγγιχτο και σφραγισμένο. Αποδείχθηκε επίσης πως ο “γκόμενος της Κυριακούλας” ήταν ο ταξιτζής, στον οποίο δεν πλήρωσε την κούρσα και την κυνηγούσε από πίσω να εισπράξει το ρευστό. Επίσης φάνηκε πως μπαίνοντας στο σπίτι της Κυριακής -όπως περιέγραψε η ίδια- άρχισε να φέρεται παράξενα καπνίζοντας και ρίχνοντας κάτω φανταστικά τσιγάρα, πως έπαθε αμόκ όταν άρχισε να βαράει τα κουδούνια ο ταξιτζής, και πως ουδέποτε επέστρεψε σπίτι: βγήκε από το διαμέρισμα και βαρούσε την απέναντι πόρτα των γειτόνων ουρλιάζοντας “άνοιξε, ξέρω πως είσαι μέσα, έχασα τα κλειδιά μου!“. Επακολούθησε το χάος, με τους γείτονες να έχουν ταμπουρωθεί μέσα στο σπίτι να ξεφύγουν από την τρελή και τον ταξιτζή που είχε πλέον ανέβει να την τραβολογάει να πάρει τα λεφτά του. Το θέμα διευθετήθηκε με την Κυριακή να τους πείθει να φωνάξουν ασθενοφόρο και όχι τους μπάτσους, και κάπως έτσι κατέληξε στο νοσοκομείο.
Πίσω στο σπίτι ο συγκάτοικος της Σοφίας βρήκε την “σουπίτσα” -ένα καρβουνιασμένο κομμάτι “μάλλον κιμά” τυλιγμένο στο αλουμινόχαρτο- να έχει παραδώσει πνεύμα μέσα σε μια πυρωμένη κατσαρόλα η οποία ουδέποτε είχε νερό, μια έξτρα δόση τσαγιού ντατούρα που η Σοφία δεν θυμάται ποτέ να ετοίμασε και να ήπιε και… έλα, το έχεις μάθει ως τώρα το running joke, τα παπούτσια της στην κατάψυξη.
Δεν θα έλεγες πως σπάνια οι εισαγωγές μου είναι τραβηγμένες από τα μαλλιά -ιδίως σε θέματα ψυχοτρόπων- υπερβάλλοντας μέχρι τελικού ξεφτιλισμού προς διακωμώδηση και καυτηριασμό πολλών καταστάσεων και συμπεριφορών που στήνονται στα τέσσερα και το ζητάνε απεγνωσμένα. Στο σημερινό θέμα, είναι λίγο δύσκολο να υπερβάλλεις ή να παρατραβήξεις τα γεγονότα — η παραπάνω ιστορία είναι σχετικά “ήπια” σε σχέση με το τι πραγματικά έχει διαδραματιστεί κατά την διάρκεια μιας τυπικής χρήσης της σημερινής κλάσης ουσιών.
Τα αποτελέσματα για τα οποία μόλις διάβασες οφείλονται στην κατανάλωση του φυτού Datura (Datura inoxia, Datura metel, Datura stramonium), ένα φυτό της οικογένειας των Σολανίδων, η οποία εμπεριέχει γνωστότατα φυτά όπως η πατάτα, η πιπεριά και ο καπνός. Τα μέλη της οικογένειας που θα μας απασχολήσουν είναι η ντατούρα, η μπρουγκμάνσια (Brugmansia sp.), ο ιοσκύαμος (Hyoscyamus niger), η μπελαντόνα (Atropa belladona) και ο μανδραγόρας (Mandragora sp.), τα οποία μοιράζονται παρόμοιες ιδιότητες.
Η Δατούρα και η Μπρουγκμάνσια είναι φυτά αρκετά διαδεδομένα στην Ελλάδα, κυρίως λόγω της εντυπωσιακής και ποικιλόμορφης ανθοφορίας τους, την μπρουγκμάνσια θα την βρεις σε κάμποσους κήπους ως “δεντράκι με πανέμορφα, μεγάλα λουλούδια” ενώ η Δατούρα βρίσκεται αυτοφυής σχεδόν σε όλη την Ελλάδα, σε παρτέρια, πάρκα, αρχαιολογικούς χώρους, χωματερές κτλ. Ο ιοσκύαμος υπάρχει και αυτός στο ελληνικό έδαφος, αν και έχει πιο διακριτική παρουσία.
Ο μανδραγόρας, ο φημισμένος μανδραγόρας βρίσκεται και αυτός πιο “διακριτικά“, αν και… ενδημεί σε βοτανοπωλεία, σε παχυλές τιμές κυρίως λόγω του μυστηριακού/εσωτεριστικού στάτους που κατέχει — και άσχετάκι με “όλα τούτα τα παράξενα” να είσαι όλο και κάπου θα τον έχεις ακούσει. H μπελαντόνα έχει… υπέροχα δηλητηριώδη φρουτάκια — τιμημένα από τις γυναίκες για λόγους ομορφιάς!
Αν ενδιαφέρεσαι για την ιστορία του ανθρωπίνου είδους όσον αφορά την σχέση του με αυτά τα φυτά (εθνοβοτανολογία) τότε αυτό είναι το λάθος άρθρο για εσένα: είναι τεράστια, υπάρχει “στενή” σχέση από αρχαίων χρόνων σε πολλά μέρη της Γης, μπόλικες λογοτεχνικές αναφορές και όλα τούτα είναι προσβάσιμα αν πας στην αγαπημένη μηχανή αναζήτησής σου.
Αν αναρωτιέσαι τι σου κάνουν αυτά τα φυτά, εδώ είσαι — λοσιόν για τα χέρια και μωρομάντηλα δίπλα στο πληκτρολόγιο, διαβάζεις παρακάτω με υπερβολική χαρά! Όσον αφορά την δράση αυτών των φυτών στην “ψυχική” σφαίρα, θα τα δεις πολλές φορές να αναφέρονται μαζί με τα “παραισθησιογόνα“, η οποία ναι-μεν λέει “στον κοσμάκη” πως “βλέπεις πράματα” και αυτός κουνάει το κεφάλι του έχοντας καταλάβει (έχοντας πραγματικά καταλάβει;) τι θες να του πεις, είναι όμως μια αρκετά λανθασμένη γενίκευση. Σωστότερος χαρακτηρισμός θα ήταν πως αυτά τα φυτά έχουν ντελιριογόνα αποτελέσματα. Προκαλούν ντελίριο το οποίο στην συγκεκριμένη περίπτωση χαρακτηρίζεται από αληθινές ψευδαισθήσεις και αμνησιακά επεισόδια, κατά τα οποία όμως το άτομο είναι πλήρως ικανό να δράση προς τέρψη των παρατηρητών του.
Εδώ χωράει μια διευκρίνιση: αληθινές ψευδαισθήσεις σημαίνει πως το άτομο δεν μπορεί να ξεχωρίσει πως αυτό που βλέπει ή που βιώνει δεν υφίσταται “αντικειμενικά“, σε αντιδιαστολή με τις ψευδείς όπου μπορεί να βλέπεις τα κέρατά σου αλλά γνωρίζεις πως είναι “μούφα“, τουλάχιστον για έναν τρίτο συμπαριστάμενο — εξ’ ου και το αληθινές. Σημαίνει επίσης πως συνήθως αυτό που βλέπει δεν είναι μια αλλοίωση ενός υπάρχοντος ερεθίσματος — για παράδειγμα δεν βλέπει τα υπαρκτά σχέδια στην κουρτίνα να κουνιούνται ή να αλλάζουν σχήμα, αλλά αντίληψη ερεθίσματος που δεν υφίσταται όπως το να δει έναν άνθρωπο ή ένα ζώο εκεί που δεν υπάρχει τίποτα — εξού και το ψευδαισθήσεις και όχι παραισθήσεις.
Τα παραπάνω συνοδεύονται από την σχετικά παράξενη ιδιότητα πως το άτομο που βρίσκεται υπό την επίδραση αυτών των βοτάνων δεν το συνειδητοποιεί πως έχει επέλθει αλλαγή όπως το συνειδητοποιεί κάποιος υπό την επίδραση άλλων ψυχοτρόπων ουσιών, που από κάποιο σημείο και μετά νιώθει “διακριτά διαφορετικά σε σχέση με το καθημερινό,συνηθισμένο επίπεδο συνειδητότητας” — αν συνειδητοποιεί κάτι, αυτό είναι κυρίως λόγω παρενεργειών των φυτών όπως ξηροστομία, ταχυπαλμία και δυσκολία στην βάδιση. Όταν φτάσεις να καταλάβεις πως “κάτι πολύ παράξενο συμβαίνει” (π.χ. “εξαφανίστηκε από δίπλα σου ο φίλος σου“) τότε ήδη είσαι για τα καλά “μέσα” στην εμπειρία, έχεις κάνει ήδη πολύ… ενδιαφέροντα πράγματα και πλέον έχεις αρχίσει να αμφιβάλλεις ακόμα και για τα αντικειμενικά υπαρκτά πράγματα που βλέπεις , πράγμα που προσθέτει ακόμα μια στρώση “οτινανοσύνης” στην συμπεριφορά σου.
Τούτα όλα μαζί κάνουν τα ντελιριογόνα έναν εκρηκτικό συνδυασμό για μπλεξίματα σε υπέροχες ιστορίες, που συνήθως στις αφηγούνται τρίτοι που ήταν μαζί σου διότι εσύ δεν τις θυμάσαι. Τα αποτελέσματα αυτών των φυτών συνήθως είναι “ολοκληρωτικά” — ο χρήστης, συνήθως χρήστης της μίας και μοναδικής φοράς, βυθίζεται πλήρως στον κόσμο τους και δεν υπάρχει η “επιλογή” που δίνουν άλλες ουσίες να συνειδητοποιήσει πως βρίσκεται υπό την επίδραση μιας ουσίας, ούτε να διαχειριστεί εύκολα τα αποτελέσματά της όπως θα μπορούσε με άλλα ψυχοτρόπα όπου ακόμα και η κατάσταση να ξεφύγει μπορεί να γνωρίζει στο ελάχιστο πως “κάτι πάει στραβά“.
Τα παραπάνω αφορούν τα αποτελέσματα σε θέματα “του κεφαλιού“. Τα συγκεκριμένα φυτά έχουν επίσης εκτεταμένη δράση στο υπόλοιπο σώμα, οι οποίες αρχίζουν σε δόσεις μικρότερες της ψυχοενεργής και χαρακτηρίζονται ως ιδιαίτερα δυσάρεστα. Εδώ έχουμε το γνωστό αντιχολινεργικό σύνδρομο που περιλαμβάνει μυδρίαση (“άνοιγμα της κόρης“), θολή/διπλή όραση, ταχυκαρδία, αυξημένη σωματική θερμοκρασία μέχρι πυρετού, κατακράτηση ούρων, αταξία (δυσκολία στον συντονισμό των κινήσεων), ξηροστομία, παύση της δράσης των ιδρωτοποιών αδένων και κοκκίνισμα του δέρματος. Αυτές οι παρενέργειες, και ιδίως η αύξηση της θερμοκρασίας αλλά κυρίως η επίδραση στην καρδιά, μπορούν να γίνουν σχετικά εύκολα θανατηφόρες — υπάρχουν αρκετοί καταγεγραμμένοι θάνατοι από αυτά τα φυτά, και κλασικά θεωρούνται “δηλητήρια“.
Που οφείλεται η δράση αυτών των φυτών
Η δράση αυτών των φυτών οφείλεται σε αλκαλοειδή τροπανίου που περιέχουν, όπως ατροπίνη (ρακεμικό μείγμα d και l-υοσκιαμίνης), σκοπολαμίνη και υοσκίνη (atropine, hyosciamine, scopolamine, hyoscine). Τα αλκαλοειδή περιέχονται συνήθως σε όλα τα μέρη των προαναφερθέντων φυτών σε διαφορετικές συγκεντρώσεις. Αυτά είναι ανταγωνιστές των μουσκαρινικών χολινεργικών υποδοχέων, θα δεις να αναφέρονται σε αυτά με τον γενικό όρο “αντιχολινεργικά“, διότι ουσιαστικά παρεμποδίζουν την δράση του νευροδιαβιβαστή ακετυλοχολίνη στον υποτύπο των χολινεργικών υποδοχέων, που ονομάζονται μουσκαρινικοί.
Τα σωματικά συμπτώματα που αναφέρθηκαν εμφανίζονται αν ανασταλεί η δράση του παρασυμπαθητικού συστήματος (εδώ κοιτά κατά αυτόνομο νευρικό σύστημα, ψάξε και το κατά κάποιο τρόπο “ανταγωνιστικό” αδερφάκι του, το συμπαθητικό σύστημα), και έτσι θα δεις αυτές τις ουσίες να αναφέρονται και ως παρασυμπαθητικολυτικά. Για τις ανάγκες του άρθρου μπορούμε να πούμε χοντρικά πως το αυτόνομο νευρικό σύστημα με το συμπαθητικό και το παρασυμπαθητικό του στέλεχος νευρώνουν και ελέγχουν πολλές βασικές “αυτόματες” λειτουργίες του σώματος (ακούσιες — δεν βρίσκονται υπό τον άμεσο έλεγχό σου) όπως την κινητικότητα όλου του πεπτικού συστήματος, εκκριτικούς αδένες (σιελογόνους, ιδρωτοποιούς), συμπεριφορά καρδιάς και λοιπούς μηχανισμούς που εμπλέκονται στην ομοιόσταση του σώματός σου — δηλαδή της ικανότητάς του να κρατάει τις εσωτερικές συνθήκες σχετικά σταθερές, πράγμα που σε κρατάει “ρυθμισμένο” και στην ζωή.
Το πρόβλημα εδώ είναι πως αν παρέμβεις χοντρά σε αυτό το σύστημα πας από το “βλέπω νεκρούς φίλους μου” στο “με βλέπουν οι φίλοι μου νεκρό” — μια κατάσταση που συνήθως δεν προτείνεται. Ο λόγος που συμβαίνει αυτό είναι η εξαιρετική δραστικότητα της ατροπίνης και της σκοπολαμίνης: η δόση της ατροπίνης που έχει φυσιολογική επίδραση (που επιδρά πάνω σε αυτά τα συστήματα, στην φυσιολογία σου) αρχίζει από 0,5 mg (500 μίκρογραμμάρια δηλαδή) μέχρι 1 ενώ της σκοπολαμίνης απο 0.4 mg! Αυτές οι δόσεις χρησιμοποιούνται στην ιατρική για την ρύθμιση αυτών των συστημάτων, και δεν έχουν ψυχοτρόπο δράση — για την ψυχοτρόπο δράση πρέπει να ανέβεις πιο πάνω, συνάμα ενισχύοντας την ανεπιθύμητη δράση των τροπανικών αλκαλοειδών στο σύστημα.
Οι θανάσιμες δόσεις που έχουν αναφερθεί για την ατροπίνη είναι 10 mg και άνω, ενώ για την σκοπολαμίνη στον άνθρωπο 2-4 mg. Αν αυτές οι πληροφορίες σε κάνουν να νιώθεις λίγο άβολα, κάτσε άνετα διότι για εσένα δουλεύω, θα σε κάνω να νιώσεις ακόμα πιο άβολα — το προβληματικό μέρος αυτών των ουσιών ή μάλλον των “περιεκτών” τους δεν τελειώνει εδώ.
Συγκεκριμένα για το γένος Datura έχει βρεθεί πως η συγκέντρωση ενεργών αλκαλοειδών μπορεί να διαφέρει από φυτό σε φυτό μέχρι και 5 φορές, με τους παράγοντες που παίζουν ρόλο να είναι το κλίμα που μεγάλωσε το φυτό, το στάδιο ανάπτυξης, το φως που δέχεται, οι βροχοπτώσεις, το χώμα στο οποίο βρίσκεται κτλ. Η συγκέντρωση μπορεί επίσης να παίζει από φύλλο σε φύλλο ή από θύλακα σπόρων σε θύλακα σπόρων, κάνοντας έτσι την δοσολόγηση δύσκολη: μια …”πετυχημένη δόση” από ένα φυτό θα μπορούσε να είναι η δόση που θα σε στείλει νοσοκομείο με σοβαρότερα προβλήματα από το “φερόταν παράξενα“, αν παρθεί από διπλανό φυτό.
Τα ψυχοενεργά αποτελέσματα των αντιχολινεργικών αλκαλοειδών οφείλονται στην δράση τους στο κεντρικό νευρικό σύστημα (ΚΝΣ). Η ατροπίνη, η σκοπολαμίνη και τα συναφή διέρχονται σχετικά εύκολα του αιματοεγκεφαλικού φραγμού (“περνάνε” στον εγκέφαλο) και επιδρούν εκεί στους ίδιους υποδοχείς με ποικίλα αποτελέσματα, πιθανότατα δρώντας έμμεσα και σε άλλους υποδοχείς όπως τους υποδοχείς ντοπαμίνης ή σεροτονίνης. Ο ρόλος των μουσκαρινικών ακετυλοχολινεργικών υποδοχέων δεν είναι πλήρως ξεκαθαρισμένος, φαίνεται πάντως πως παίζουν ρόλο στην εγρήγορση, στην μνήμη και στην μάθηση.
Η ψυχοτρόπος δράση αυτών των αλκαλοειδών κυμαίνεται αρκετά από άποψη χρονικής διάρκειας, από 3-4 ώρες για πολύ μικρές δόσεις μέχρι 24 ώρες και παραπάνω για συνήθεις δόσεις — προσοχή, εδώ η αναφορά είναι για τα κύρια αποτελέσματα αυτών των φυτών, το ντελίριο, όχι για τις υπόλοιπες παρενέργειες όπως π.χ. θολή όραση ή διαταραχές της μνήμης που μπορούν να κρατήσουν μέχρι τριήμερο (έχουν υπάρξει αναφορές και για μεγαλύτερα χρονικά διαστήματα).
Αυτά τα φυτά φυτρώνουν παντού, δηλαδή είναι νόμιμα;
Φυσικά! Αυτή είναι μια ερώτηση σχεδόν κλασικού FAQ για αυτά τα φυτά, από άτομα που τους κάνει εντύπωση η αντιδιαστολή της “ολοκληρωτικής” φύσεως των αποτελεσμάτων τους και της επικινδυνότητάς τους με το νόμιμο στάτους τους — και είναι συνήθης σε άτομα που τους έχουν μείνει υπολείμματα πίστης σ’ ένα κράτους-πατερούλη που φροντίζει πάντα για το καλό σου ή που πιστεύουν πως ο νόμος είναι πάντα λογικός, μετρημένος, ενημερωμένος και ψαγμένος. Όχι, δεν προτείνουμε να απαγορευτούν -μπορείς να σουτάρεις και χλωρίνη στην φλέβα αν θες, αν και τούτο δεν έχει κάποιο “δέλεαρ” να το κάνεις παρά μόνο αν γυρεύεις να φύγεις από τον πλανήτη- απλά αξίζει η επισήμανση τούτη.
Τα συγκεκριμένα φυτά μπορεί να είναι νόμιμα, μάλλον επειδή δεν προσφέρονται για κατάχρηση λόγω των παρενεργειών τους και της γενικά δυσάρεστης εμπειρίας που προσφέρουν (αναφέρεται συχνά-πυκνά στα αποτελέσματα τους και η ευφορία αλλά… κάπου μπροστά στα άλλα έκτροπα κάπου χάνει την γλύκα της για τον ηδονιστή). Συνήθως οι χρήστες που τα πλησιάζουν το κάνουν μια και μόνη φορά, και τους μένει σαν ίσως το πιο τρελό “ντραγκ στόρυ” που θα έχουν να αφηγούνται και να προειδοποιούν άλλους συμμαστουραίους να μην το δοκιμάσουν. Πολλές φορές επίσης αποτελεί μονήρες “μετάλλιο” που αποκτά ο νεοεισερχόμενος στον χώρο των ψυχοτρόπων ουσιών, συνήθως άτομο νεαρής ηλικίας που διάβασε περιγραφές με δράκους και τέρατα, έμαθε προς τεράστια έκπληξή του πως είναι νόμιμο, ξερόχυσε το κυλοτάκι του όταν συνειδητοποίησε πως είναι εκείνο το φυτό στο παρτέρι της απέναντι οικοδομής… και η συνέχεια ίσως μεταφέρθηκε στα νέα κάποιας τοπικής εφημερίδας.
Για τα πιο υποψιασμένα ατομάκια, που ίσως βλέπουν την όλη σκηνή και την σχέση της με το κράτος καθαρά με όρους κέρδους, τέτοιες ουσίες δεν είναι κερδοφόρες οπότε δεν υπάρχει λόγος απαγόρευσής τους. Ενδιαφέρον αποτελεί πως ουσίες με παρόμοια αντιχολινεργική δράση που κυκλοφορούν ως φάρμακα, όπως η βιπεριδένη (Akineton) και η τριεξυφαινιδύλη (Artane), που όμως δεν έχουν τόσες περιφερικές παρενέργειες και έχουν πιο “επιλεκτική δράση” ως προς το ΚΝΣ, χορηγούνται όχι ελεύθερα αλλά με ειδική ιατρική συνταγή… Τούτο ίσως διότι η εκλεκτικότητά τους αφαιρεί κάπως την δικλείδα ασφαλείας των πολλών παρενεργειών που αυτορυθμίζει κάπως την χρήση των άλλων αλκαλοειδών ως “κακά ναρκωτικά“.
Coctail Party Facts
-Η ατροπίνη και τα συγγενή αλκαλοειδή θεωρούνται από τα απαραίτητα φάρμακα της ιατρικής: αν και μπορούν να αποτελέσουν επικίνδυνο υλικό στα χέρια του μαστουραίου φίλου σου, στα χέρια ενός γιατρού μπορούν να είναι σωτήρια. Έχουν χρησιμοποιηθεί ως αντίδοτο σε αέρια νεύρων, ως οφθαλμολογικό φάρμακο σε εξετάσεις του ματιού, ως βρογχοδιασταλτικά κατά του άσθματος, ως αντίδοτο σε φόλες, για την επαναφορά ατόμων (ανάνηψη), ως αντιπαρκινσονικά και ως συμπτωματικό φάρμακο για σπασμούς του πεπτικού συστήματος.
-Σε συνέχεια των παραπάνω, παλαιότερα διάφορα αυτοσχέδια “τσιγάρα υοσκίαμου” χρησιμοποιούνταν από ασθματικούς για την αντιμετώπιση κρίσεων άσθματος.
-Ο Μανδραγόρας και λοιπά φυτά έχουν χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν από τις μάγισσες είτε ως φίλτρα πτήσης (δίνουν τέτοια αίσθηση) είτε ως κολπικές αλοιφές με παρόμοια αποτελέσματα που εικάζεται πως τις χρησιμοποιούσαν αλείφοντας με αυτές την άκρη ενός σκουπόξυλου. Να λοιπόν μια ερμηνεία της μάγισσας που καβαλάει την σκούπα.
-Υπάρχουν επίσης αναφορές πως η ατροπίνη αποτελούσε συστατικό του “ορού της αλήθειας” με… μεικτά αποτελέσματα. Η σκοπολαμίνη, κυρίως με την μορφή φύλλων Brugmansia έχει χρησιμοποιηθεί στην νότια αμερική για εκμετάλλευση τουριστών: υπο την επίδρασή της φημίζεται πως το θύμα γίνεται άκρως χειρίσιμο (χμ, σαν τον μέσο άνθρωπο δηλαδή;), κάνει ότι του λένε και δεν διατηρεί μνήμη των γεγονότων, προφυλάσσοντας έτσι άθελά του τους εκμεταλλευτές του. Ναι, σαν τον μέσο άνθρωπο δηλαδή.
Ως την επόμενη Παρασκευή, καλύτερα να βγάλεις την Δατούρα από την “To Do” λίστα σου.
