Άρθρο της Μαρίας Παπαδοπούλου.
Για πόσο καιρό ακόμη θα υπάρχουν τεχνίτες που θα δίνουν παπούτσια στο χέρι; Για όσον καιρό θα υπάρχει η ζήτηση που καλύπτει την εξεζητημένη τιμή. Το Texnologia.Net διαπίστωσε, όμως, ότι αξίζει τον κόπο.
Παπούτσι από τον τόπο σου; Μάλλον όχι, αφού στην ημεδαπή κανείς δεν ασχολείται με την κατασκευή χειροποίητου αντρικού παπουτσιού. Το πρώτο άτομο που σκεφτήκαμε ότι μπορεί να μας λύσει την απορία είναι ο Βασίλης Ζούλιας, πρωταθλητής στην αντίστοιχη γυναικεία κατηγορία, ο οποίος μας είπε: «Υπήρχαν κάποιοι τεχνίτες στου Ψυρρή, αλλά πλέον δεν έχει μείνει κανένας». Για να δούμε, μήπως του βάλαμε την ιδέα να ξεκινήσει εκείνος κάτι; Στο μεταξύ, οι μετρ της αλλοδαπής έχουν να προτείνουν τα δικά τους.
Ως μια μικρή εισαγωγή στη μεγάλη ιδέα του χειροποίητου (μια πολυτέλεια ουσίας, ας το πούμε κι αυτό), ένα σημαντικό μέρος του θέματος βρίσκεται στην ένωση άνω παπουτσιού, πάτου και σόλας. Οι «μάστορες» χρησιμοποιούν δύο μεθόδους: Tη μέθοδο Goodyear (η ίδια που χρησιμοποιείται και στις Doc Martens παρεμπιπτόντως), στην οποία η ένωση των μερών γίνεται με τη μεσολάβηση μιας λωρίδας που ράβεται περιμετρικά και γεμίζεται με φελλό ή κάποιο άλλο πορώδες υλικό (με αποτέλεσμα τη συνεχή κυκλοφορία αέρα μέσα στο παπούτσι) και τη νορβηγική μέθοδο, που χρησιμοποιείται συνήθως στα καλά μποτάκια εργασίας, ορειβασίας κ.λπ. Και τις δύο τις γνωρίζεις απ’ την όψη της ραφής που περιβάλλει το χειροποίητο υπόδημα. Ας δούμε τους μετρ:
Scarpe Di Bianco – Sutor Mantellassi – Santoni: Η τετράγωνη λογική
Ενα ζευγάρι χειροποίητα ναπολιτάνικα παπούτσια ξεχωρίζει από τη (λιγότερο ή περισσότερο) τετραγωνισμένη μύτη. Οι τεχνίτες της Scarpe Di Bianco (fans της νορβηγικής μεθόδου και παλαιότερα γνωστοί ως «Settantatre») κατασκευάζουν παρεμπιπτόντως και τα αντρικά παπούτσια Tom Ford. Εκτός από τις μοναδικές τεχνικές, επειδή και ο ανθρώπινος παράγων παίζει ρόλο εδώ, κυκλοφορεί η φήμη πως οι εκλεκτοί που απασχολούνται στο συγκεκριμένο εργαστήριο ήταν παλαιότερα τεχνίτες στη Sutor Mantellassi· ένα όνομα που προκαλεί δέος στο χώρο, με ιστορία από το 1912. Αν, πάλι, τα χρήματα δεν είναι θέμα, το όνομα που ζητάτε είναι Santoni. Ο ιδρυτής και ιδιοκτήτης της εταιρείας, o Αντρέα Σαντόνι, διαλέγει ο ίδιος κάθε μέρα τα δέρματα που χρησιμοποιούνται για το φίνο footwear του εξοπλισμένος μόνο με ένα φακό, τα χέρια του και την πολυετή εμπειρία του. Τα πανάκριβα Fatte a Mano Santoni θεωρούνται κορωνίδα στην κατηγορία.
- scarpedibianco.com, sutormantellassi.com, santonishoes.it
Grenson: Η αγγλική απάντηση
Το αντρικό κοινό ίσως να υποψιάζεται πως το Northampton έχει παράδοση στην τέχνη της υποδηματοποιίας από το γεγονός ότι η τοπική ποδοσφαιρική ομάδα, η Northampton Town, φέρει υπερήφανα το παρωνύμιο «Οι Τσαγκάρηδες». Εκεί, λοιπόν, ο Γουίλιαμ Γκριν, που το 1866 έθεσε τις βάσεις για την εταιρεία Grenson («Green & Sons»), πήρε τα πρώτα μαθήματα στο επάγγελμα βλέποντας τη μητέρα του να φτιάχνει παπούτσια στο σπίτι. Τη σήμερον ημέρα, εμπνευσμένη από την παράδοση, η εταιρεία Grenson (fan της μεθόδου Goodyear) είναι γνωστή και ως England’s Master Shoemaker. Εμβληματικά θεωρούνται τα brogues της, ενώ οι δεκαεπτά εξαίσιοι τεχνίτες της κατασκευάζουν στο χέρι και τα παπούτσια του διάσημου fashion brand Rag & Bone.
- Grenson.co.uk: Μια μικρή επιλογή από προσιτά και πανέμορφα παπούτσια και στο asos.com
Benjamin Klemann: Über Αlles
Ο Γερμανός τεχνίτης, ένας από τους μεγαλυτέρους του είδους στον κόσμο, διδάχτηκε στο πλευρό ενός φημισμένου Ούγγρου παπουτσή και μετά εργάστηκε σε έναν από τους «σταρ» του κλάδου, την εταιρεία John Lobb. Στο πελατολόγιό του συμπεριλαμβάνονται ο Ντέιβιντ Μπέκαμ και ο Ρίτσαρντ Μπράνσον, ασχολείται συχνά με την πρόκληση ενός πολύ μικρού ή πολύ μεγάλου ποδιού (από 34 μέχρι 52!), ενώ δουλεύει και με σπάνια δέρματα: Είναι ένας από τους τρεις «παπουτσάδες» στον κόσμο που χρησιμοποιούν ένα προφανώς σπάνιο και πανάκριβο δέρμα ηλικίας δύο αιώνων, το οποίο ανακαλύφθηκε μέσα σε ένα ρωσικό ναυάγιο στις ακτές της Κορνουάλης (και ανεβάζει το κόστος ενός ζευγαριού Benjamin Klemann στα 2.500 ευρώ και βάλε).
