Συνεχίζοντας το αφιέρωμα στα μεγάλα soundtrack της συγκεκριμένης χρονιάς, το FilmSound αυτής της εβδομάδας σας παρουσιάζει το soundtrack του The Illusionist. Το 2006 πρέπει να ήταν αναμφίβολα η χρονιά που η μαγεία και ο εντυπωσιασμός ήρθαν σε πρώτο πλάνο, καθώς με το The Prestige , το Scoop και το νεοεισελθέν στις ελληνικές αίθουσες The Illusionist, σκηνοθέτες, ηθοποιοί και στην περίπτωσή μας μουσικοί, ασχολήθηκαν πολύ περισσότερο με το εντυπωσιακό «φαίνεσθαι» των πραγμάτων και πολύ λιγότερο με το συμβατικό «είναι» τους.
Το The Illusionist είναι ταινία εποχής που μας αφηγείται την ιστορία ενός νεαρού μάγου (τον οποίο υποδύεται ο τρισμέγιστος Norton), την προβληματική του σχέση με τις αρχές (όπως αυτές εκπροσωπούνται από τον ταλαντούχο Giamatti) και πηγή όλων των κακών (όπως συχνά και στη σύγχρονή ζωή) την θεότητα δεσποινίδα Biel (bride κάτω τα χέρια). Μαγικές οι εποχές, μαγικά τα ταχυδακτυλουργικά τρυκ του Norton, μαγικός και ο κόσμος του έρωτα. Λογικό δεν είναι να αναλάβει και την μουσική επένδυση της ταινίας, ένας άλλος «μάγος» και δη ένας μάγος της κινηματογραφικής μουσικής ; Κυρίες και κύριοι, σας παρουσιάζω το τελευταίο πόνημα της αυτού μεγαλειότητος, Philip Glass.
Κατά πολλούς ίσως σε αυτό το σημείο να χρειαζόταν να σταματήσω και την περιγραφή, καθώς το όνομα του κ. Glass είναι συνώνυμο με μερικές από τις πιο μεγαλειώδεις μουσικές συνθέσεις που έχουν γραφεί ποτέ από σύγχρονο μουσικοσυνθέτη. Αν και κλισέ έκφραση, το «έκαστος στο είδος του» δεν θα μπορούσε να βρει καλύτερη εφαρμογή, καθώς ο Glass έχει κάνει μια πολύ σοβαρή και σημαντική πορεία στον χώρο και οι μουσικές του έχουν αναδείξει τόσο τον ίδιο σε συνθέτη παγκοσμίου βεληνεκούς, όσο και τις ταινίες τις οποίες επένδυσαν. Για παράδειγμα, θα μπορούσε κανείς να φανταστεί τις Ώρες χωρίς την μουσική του μεγάλου δημιουργού ; Αμφιβάλλω.
Ας προχωρήσουμε λοιπόν στο θέμα : ο Philip Glass για άλλη μια φορά καταφέρνει να μας παραδώσει ένα μεγαλειώδες μουσικό αποτέλεσμα, το οποίο αν και φέρει την χαρακτηριστική σφραγίδα του δημιουργού του, ξεφεύγει από το σκόπελο της επανάληψης και της μανιέρας και ανταποκρίνεται πλήρως τόσο στις απαιτήσεις του ακροατή, όσο και σε εκείνες του σκηνοθέτη. Ο Glass στηρίζεται για άλλη μια φορά σε ορχήστρα, στην οποία αν και προΐστανται τα έγχορδα και τα πνευστά, όλα τα όργανα υπακούουν στην δημιουργική μπαγκέτα του μαέστρου για να μας μεταφέρουν πίσω στο χρόνο και τολμώ να πω και σε μια άλλη διάσταση.
Μην ξεχνάτε πως το θέμα της ταινίας είναι ο έρωτας και η μαγεία ! Ο Glass έχοντας ως βάση αυτά τα δύο στοιχεία μας παραδίδει ένα ost αισθαντικό, ρομαντικό, παθιασμένο και σε τελική ανάλυση (τι άλλο;) μαγικό. Καθώς οι συνθέσεις εναλλάσσονται, τα όργανα ανταλλάσσουν ρόλους και ο Glass χωρίς να αποχωρίζεται το γνωστό του ύφος, μας ξαφνιάζει ταχυδακτυλουργικά: τα θεμέλια των κομματιών είναι αργά, αυστηρώς ορχηστρικά και υποταγμένα στο όλον, αλλά πάνω που όλα μοιάζουν ισορροπημένα, ξεπετάγεται κάποιο όργανο για να μας εντυπωσιάσει και να ξεχωρίσει με τα τερτίπια του.
Σε μια βαθύτερη ανάλυση, το The Illusionist ost νομίζω πως ακολουθεί την πορεία ενός ταχυδακτυλουργικού τρυκ : στην αρχή ο θεατής μένει ήρεμος και υποταγμένος στα χέρια του μάγου, αλλά καθώς τα τρυκ εξελίσσεται, τα συναισθήματα ανεβαίνουν σε ένταση, για να καταλήξουν να ξεχυθούν αυθάδικα και χειμαρρώδη, όταν το τρυκ τελειώσει και ο μάγος έχει καταφέρει για άλλη μια φορά να μας εκπλήξει.
Αν στον παραπάνω συναισθηματικό καμβά προσθέσετε τις ερωτικές αποχρώσεις, όπως αυτές εκφράζονται κυρίως από την προσδοκία και την αναμονή ενός καλύτερου μέλλοντος, νομίζω πως όλη η παλέτα του The Illusionist ost, ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια σας – η καλύτερα – στα αυτιά σας.
Συμπέρασμα
Όντας πλήρως εντυπωσιασμένος από ένα δίσκο που θεωρώ ότι συνεχίζει να χτίζει τον μύθο του Philip Glass, θέλω να τονίσω επίσης το εξής : είναι από τους λίγους συνθέτες που τα έργα του έχουν συνοχή, συνάφεια και λογικό ειρμό. Ως εκ τούτου, τη στιγμή που θα πατήσεις το play του στερεοφωνικού το ηχητικό σύμπαν που θα ξεχυθεί, παρόλες τις διακυμάνσεις, τις αναταράξεις και τα μυστικά που κρύβει, έχει μια ενιαία καρδιά, ένα χαρακτήρα τον οποίο δεν προδίδει σε καμία στιγμή. Και αυτό είναι ένα μεγάλου ατού, τόσο για ένα soundtrack όσο και για ένα δημιουργό. Συγκλονιστική δουλειά.
The Illusionist Soundtrack Track Listing
- The Illusionist
- Do You Know Me?
- Change Encounter
- The Locket
- The Orange Tree
- The Mirror
- Wish I Would See You Again
- The Sword
- Meeting In The Carriage
- Sophie
- The Secret Plot
- Sophie’s Ride To The Castle
- The Accident
- The New Theater
- Frankel Appears
- A Shout From The Crowd
- Eisenheim Disappears
- The Search
- The Missing Gem
- The Chase
- Life In The Mountains
- Βαθμολογία: 8/10
. Συνεχίζοντας το αφιέρωμα στα μεγάλα soundtrack της συγκεκριμένης χρονιάς){kind=link}