Το RSS είναι μια από τις πιο ενδιαφέρουσες και βολικές τεχνολογίες του net, αν είσαι λίγο φρίκουλας με την πληροφορία: σου επιτρέπει να συλλέξεις μεγάλες ποσότητές της και να τις τσεκάρεις πολύ γρήγορα. Αυτή, άλλωστε, δεν είναι η μεγάλη μας καούρα, η πρόσβαση στην πληροφορία — και όσο το δυνατόν περισσότερη, όσο το δυνατόν πιο συγκεντρωμένη και αναζητήσιμη και ανανεώσιμη;
Από ό,τι φαίνεται όχι και τόσο: η Google εδώ και τέσσερις μήνες ανακοίνωσε το “κατέβασμα των διακοπτών” του Google Reader, της ως τώρα πιο δημοφιλής υπηρεσίας ανάγνωσης RSS.
Παρ’ όλο που η ανάλυση του “γιατί” έχει μεγάλο ενδιαφέρον -και ως ενθουσιώδης χρήστης τόσο των προϊόντων της Google όσο και του RSS έφαγα αρκετή ώρα στο Quora χαζεύοντας τι έχουν να πουν πιο “μέσα στα πράγματα” άνθρωποι από εμένα- το τελικό συμπέρασμα είναι πως η υπηρεσία δεν προσέφερε πλέον ούτε το κατάλληλο traffic (εδώ διάβασε “τους χρήστες που η μαμά-Google ήθελε“) αλλά ούτε και την κατάλληλη στρατηγική θέση: το Play Store, το μαγαζί που ιδρύθηκε για την πώληση εφαρμογών Android έχει αρχίσει πλέον να πουλάει και μουσική, ταινίες, εφημερίδες, περιοδικά και άλλο περιεχόμενο. Στην Ελλάδα δεν έχουμε πρόσβαση σ’ αυτό το περιεχόμενο, ακόμα, αλλά για αγορές τόσο μεγάλες όσο η αμερικάνικη τούτο έχει ιδιαίτερη σημασία επειδή το Reader προσφέρει δωρεάν κάτι που το Play Store θέλει να πουλήσει.
Τι είναι RSS, και γιατι τόση μανία με το Google reader
Ώπα, ξέφυγα λίγο. Το RSS, επί της ουσίας σημαίνει Rich Site Summary και πολύ συχνά παραφράζεται από το ευρύ κοινό και ως Really Simple Syndication και είναι ένα σύστημα για την μετάδοση περιεχομένου. Ναι, ξέρω άρχισα τα εξωγηινίστικα μου! Ας πούμε όμως πως είσαι δημιουργός περιεχομένου και θέλεις να δώσεις στους χρήστες σου τη δυνατότητα να “γίνουν συνδρομητές” σε αυτό, ακριβώς όπως την δίνει ένα περιοδικό ή μια εφημερίδα στον “έξω κόσμο“: τι κάνεις; Προσφέρεις ένα RSS feed: μια “πηγή” στην οποία τα προγράμματα που χρησιμοποιούν οι χρήστες/αναγνώστες σου συνδέονται και κατεβάζουν τα τελευταία πράγματα που δημοσίευσες.
Το ωραίο είναι πως δεν υπάρχει περιορισμός στο τι είδους προγράμματα θα ‘ναι αυτά ούτε και πληρώνει κάποιος κάτι για την απόκτηση του περιεχομένου. Ορίστε — δεν ήταν τόσο περίεργη ή τεχνική η περιγραφή! Αν σ’ ενδιαφέρει το θέμα και από την πιο τεχνική του πλευρά τσέκαρε την εισαγωγή στο RSS από το πάντα χρήσιμο W3Schools.
Όμορφη ιδέα και πρακτική — αλλά σε κάθε περίπτωση, την πρώτη μέρα του ερχόμενου Ιουλίου το Google Reader που ήταν το πιο δημοφιλές πρόγραμμα ανάγνωσης RSS feeds θα ‘ναι παρελθόν. Η υλοποίηση της Google ήταν αρκετά έξυπνη: μια ιστοσελίδα παύλα εφαρμογή συγκέντρωνε το περιεχόμενο από όλα τα feeds σου και στο παρουσίαζε με όμορφο τρόπο.
Ουσιαστικά ήταν το “κιόσκι πληροφοριών” σου, και αν την βρίσκεις με μια τέτοια ιδέα μπορείς να σκεφτείς και την απάντηση στο… γιατί τόση καούρα; Μονολεκτικά; Επειδή ξεβολευόμαστε. Με περισσότερες λεξούλες και ολίγη σάλτσα; Επειδή το RSS είναι μέρος της ελευθερίας του διαδικτύου, μια τεχνολογία που βοηθάει στη διάδοση της πληροφορίας -και κράτα εδώ κατά νου πως πληροφορία δεν είναι μόνο τα “σοφά και βαριά λόγια” αλλά και οι χαζές εικόνες του 9GAG- και επειδή προσωπικά δεν θα ‘θελα να αντικαταστήσουμε τα RSS feeds με την αγορά (ή ακόμη και το δωρεάν κατέβασμα) περιεχομένου από app stores.
The Old Reader
Πριν το Google Reader μπει σε πορεία… κατάργησης, είχε περάσει από κάμποσες φάσεις. Μια από αυτές ήταν η κοινωνική: η Google του ‘χε προσθέσει διάφορες δυνατότητες οργάνωσης των άρθρων (ή του όποιου άλλου περιεχομένου) των feeds, μοιρασιάς σε κοινωνικά δίκτυα ή μέσω email, αλλά και τη -μαγική για πολλούς- δυνατότητα δημιουργίας πρωτόγονων προφίλ χρηστών. Έτσι το περιεχόμενο που “κατανάλωνες” στο Reader μπορούσες να το μοιραστείς με φίλους σου, να ανταλλάξετε πηγές και εικόνες, να δεις τι τους αρέσει και να τους δείξεις τι σου αρέσει.
Το Old Reader είναι… αυτό το “κοινωνικό” Google Reader! Σοβαρά, τώρα: αν αλλάξεις λιγουλάκι την εμφάνισή του και του περάσεις το branding της Google, είναι ακριβώς το ίδιο web-app! Μάλιστα είναι αρκετά πιο βολικό στην δικτύωση, αφού σου επιτρέπει να χρησιμοποιήσεις και τον λογαριασμό σου στο Facebook για να βρεις φίλους που το χρησιμοποιούν, σε αντίθεση με το πάλαι ποτέ Reader.
Και, ναι — μιλάμε όντως για παρελθοντολαγνεία εδώ. Αλλά αν δουλεύει, γιατί να το επισκευάσεις; Αυτή η εκδοχή του Reader είναι ό,τι ακριβώς χρειάζεται μια μερίδα του κοινού — ίσως όχι μεγάλη, ίσως όχι διαφημιστικά σημαντική, αλλά πολλοί από εμάς θέλουμε αυτές τις δυνατότητες και τίποτα περισσότερο ή λιγότερο: το να έχουμε ένα μέρος όπου καταλήγει όλο το περιεχόμενο που μας ενδιαφέρει και τη δυνατότητα να το οργανώσουμε, να το καταλογοποιήσουμε και να το μοιραστούμε!
Άλλες επιλογές RSS reader
Αν δεν σου αρέσει το Old Reader αλλά συνεχίζεις να θέλεις να διαχειριστείς και να διαβάσεις τα RSS feeds σου, υπάρχουν μερικές ακόμη καλές επιλογές. Τσέκαρε τα:
- Όμορφο και λειτουργικό είναι το πιο στιλάτο NewsBlur
- Το Feedly είναι μια εξίσου καλή επιλογή
- Αν είσαι χρήστης Mac, τσέκαρε και το NewsBar που με τον μινιμαλισμό του ταιριάζει περισσότερο στα μηλαράκια ή το Reeder.
- Αν και έχει άλλη κύρια χρήση το να βρίσκεις περιεχόμενο που σου αρέσει σε σελίδες που δεν ακολουθείς ήδη το Pulse μπορεί να χρησιμοποιηθεί και σαν RSS reader. Το ίδιο και το πολύ όμορφο NetVibes.
