The Place Beyond The Pines (2012) Άποψη για την ταινία

Είναι κάποιες φορές που διστάζεις να αγγίξεις ένα φιλμ, είναι φορές που νόμιζες ότι η 7η τέχνη σου έχει προσφέρει τα πάντα, ότι τα έχεις δει όλα. Και μετά έρχεται ο Derek Cianfrance και σου πετάει μια ταινία σαν μπαλάκι του μπέϊζμπωλ χτυπημένο από τον Χουλκ, στα μούτρα. Μιλάω για το Blue Valentine (2010), που αδυνατώ να προτείνω μέσω της στήλης, καθώς αυτή η ταινία σκοτώνει. Δεν μπορώ να θεωρηθώ ηθικός αυτουργός για τόσους θανάτους. Μη την δείτε ποτέ, ποτέ, ποτέ!

Και αφού έχεις επιζήσει από αυτό, κάνεις το λάθος και παρακολουθείς το επόμενο φιλμ του σκηνοθέτη, που διάβασες ότι δεν είναι μια τραγική ερωτική ιστορία. «Ωραία» σκέφτεσαι, «δε θα ματώσω όπως στην προηγούμενη». Είναι αλήθεια, τον πόνο που βίωσες στο Valentine δε θα τον ξανανοιώσεις. Όμως μια σπονδυλωτή ταινία μπορεί να σου γαμήσει λίγο διαφορετικά το μυαλουδάκι. Και να βάλει τον Cianfrance στη λίστα νέων σκηνοθετών που δε θα χάνεις δουλειά τους.

Το The Place Beyond The Pines είναι ένας πολύ αόριστος τίτλος. Όπως είναι και η ταινία μέχρι τα δύο τρίτα της. Κάτσε λίγο να σου εξηγήσω τι παίζει.

Ο Λουκ ζει σα ναύτης της στεριάς, κάνει ακροβατικά με την μότο κρος μηχανή του σε ένα τσίρκο που κάθε βδομάδα σαλπάρει στους αυτοκινητόδρομους για να στήσει αλλού τις παράγκες του. Σε κάθε πόλη υπάρχει και μια ιστορία εφήμερου έρωτα, κοπέλες που βλέπει μια στο τόσο ο ακαταμάχητος γαλανομάτης. Μια μέρα, όμως, θα βρεθεί αντιμέτωπος με μια απρόσμενη συνέπεια: η Ρομίνα γέννησε τον γιο του! Το δίλημμά του αφορά ολόκληρη την ζωή του. Επιλέγει να μείνει και να κερδίσει την Ρομίνα, παρά το γεγονός ότι αυτή έχει βρει στήριγμα αλλού. Χρειάζεται δουλειά, κάποιο τρόπο να κερδίζει φράγκα. Τι να κάνει όμως ένας ανειδίκευτος; Το έγκλημα του κλείνει το μάτι και ένας μόρτης της πιάτσας του έχει σχέδιο. Ζεις μια οικογένεια όμως έτσι; Μπορεί η Ρομίνα να τον εμπιστευθεί;

Μέχρι εδώ όλα καλά, αρκετά βατό το θέμα, χιλιοδουλεμένο — γιατί μιλούσα για αοριστία νωρίτερα; Κοίτα να δεις Τάκη*, θα μπορούσε να είναι απλά μια ταινία για την σκληρή ζωή στο περιθώριο. Όμως σύντομα μια νέα, δεύτερη ιστορία ξετυλίγεται. Ένας ιδεαλιστής αστυνομικός δε θα φοβηθεί να κυνηγήσει τον παράνομο Λουκ. Μετά από αυτή την τυχαία σύγκρουση, η κάμερα θα ακολουθήσει τον Έϊβερι. Θα δούμε την συνέχεια της δικής του ζωής. Διαφθορά στο αστυνομικό τμήμα και μια συμμορία που τον πιέζει/εκβιάζει. Φόβος για την οικογένειά του. Πώς κερδίζεις μια παρτίδα πόκερ μόνο με μπλόφα απέναντι σε κλέφτες; Δύσκολη φάση. Όμως τι έγινε με την πρώτη ιστορία; Ήταν απλά ένας μεγάλος πρόλογος για την δεύτερη;

Οι απαντήσεις δίνονται στο τρίτο και συγκλονιστικότερο μέρος του φιλμ. Μόνο που δεν μπορώ να αποκαλύψω τίποτα για αυτό. Εκεί ο Cianfrance κάνει τους θεατές να μην νοιάζονται για μωρά που κλαίνε και διπλανά διαμερίσματα που πιάσανε φωτιά. Στην κορύφωσή της, η ταινία κάνει τον θεατή να θέλει να πάρει το πρώτο αεροπλάνο και να πάει να σφίξει το χέρι του σκηνοθέτη/σεναριογράφου.

Αμοραλιστές ήρωες, ύπουλοι βολεψάκηδες, καιροσκόποι ρουφιάνοι, έφηβοι βυθισμένοι σε ουσίες, όλα συνιστούν ένα πεντανόστιμο κοκτέηλ.

Από τους συντελεστές ξεχωρίζουν όλοι οι ηθοποιοί (πολύ πετυχημένο κάστινγκ), οι οποίοι δίνουν το 100% του εαυτού τους και αποδεικνύονται αντάξιοι της εμπιστοσύνης του δημιουργού. Επίσης, ο διευθυντής φωτογραφίας Sean Bobbitt κάνει για μια ακόμα φορά εξαιρετική δουλειά. Πρόσφατα, οι φίλοι της στήλης θα είδανε δουλειά του και στο Shame του βρετανού Steve McQueen.

Δεν ξέρω τι άλλο να πω για αυτό το φιλμ που με καταενθουσίασε. Και ειλικρινά απορώ με κάποιους κριτικούς που μίλησαν για «κοιλιά» και αποτυχία στην σκηνοθεσία. Ίσως είδαν μισή την ταινία, δεν ξέρω. Από το ψαρωτικό, εντυπωσιακό αρχικό μονοπλάνο μέχρι το αγωνιώδες φινάλε, ο μαγνήτης προσοχής μου δούλευε στο τέρμα. Εσείς απλά απολαύστε την.

Δείτε παρακάτω το trailer της ταινίας The Place Beyond The Pines (2012).